Cost MeasureMany studies chose tota

Cost Measure

Many studies chose total hospital expenditures to reflect costs of services; however, with this cost measure, patient-specific resource use is not reflected in detail. Two studies determined costs per patient by transforming hospital charges into patient costs using a cost-to-charge ratio. This method assumed that hospital charges would exceed current expenses because of the need for replacement of equipment and facilities over and above these expenses and because some payers would not pay full charges (they take a discount). The charges are converted to costs by using a constant ratio of cost-to-charge, which is estimated by dividing total hospital operation expenditure with hospital revenue. The main concern of using this method was that a constant cost-to-charge ratio was an inappropriate assumption. Drug A costs $10 to produce and can be sold for $11 while drug B costs $10 to produce and can be sold for $10.50. If a cost to charge ratio is 10%, it could reflect the actual costs of drug A but would fail to show the actual costs of drug B.

This false assumption may lead to overestimation of cost of care as shown in three studies (Amaravadi et al., 2000; Cho et al., 2003; Dimick et al., 2001). Consideration of the inappropriate assumption may lead researchers to reject using this cost finding method. Three studies (Lee et al., 2004; McGillis Hall et al., 2004; Pratt et al., 1993) used micro-costing method in order to increase the precision of cost estimation. Thus, the micro-costing method may be a credible alternative for cost estimation.

Some studies used micro-costing methods to estimate costs. Micro-costing methods have higher accuracy for costing purposes than total hospital expenditures and the cost to charge method (Edbrooke, Stevens, Hibbert, Mann, & Wilson, 1997). Micro-costing methods estimate the cost of services by summing all resource utilization at the cost-object level and multiplying units of resource use by the unit price. This method has the advantage of increasing the precision of cost estimation and preserving information about the variability that is inherent in individualized medical treatments. However, this approach is complex, and expensive to perform.

.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดต้นทุนศึกษาจำนวนมากเลือกค่าใช้จ่ายโรงพยาบาลรวมถึงค่าใช้จ่ายของบริการ อย่างไรก็ตาม นี้ต้นทุนวัด ทรัพยากรเฉพาะผู้ป่วยที่ใช้ไม่ได้แสดงในรายละเอียด ศึกษาสองกำหนดต้นทุนต่อผู้ป่วย โดยเปลี่ยนค่าโรงพยาบาลค่าใช้จ่ายผู้ป่วยโดยอัตราส่วนต้นทุนค่า วิธีการนี้สันนิษฐานว่า โรงพยาบาลค่าธรรมเนียมจะเกินค่าใช้จ่ายในปัจจุบันเนื่องจากต้องใช้อุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกเหนือจากค่าใช้จ่ายเหล่านี้และเนื่อง จากบางรายงานผู้ชำระจะชำระค่าธรรมเนียมแบบเต็มที่ (ใช้ส่วนลด) ค่าจะถูกแปลงเป็นค่าใช้จ่าย โดยใช้อัตราส่วนคงที่ของต้นทุนการค่า ประเมิน โดยแบ่งรายจ่ายการดำเนินงานโรงพยาบาลรวมกับรายได้ของโรงพยาบาล ความกังวลหลักของการใช้วิธีนี้ได้ว่า สัดส่วนต้นทุนค่าคงข้อสมมติฐานที่เหมาะสม ยา A ค่าใช้จ่าย $10 ในการผลิต และขายสำหรับ $11 ในขณะที่ต้นทุนยา B $10 ในการผลิต และสามารถขาย $10.50 ถ้าต้นทุนการชาร์จอัตราคือ 10% มันสามารถสะท้อนต้นทุนจริงของยา A แต่จะล้มเหลวจะแสดงต้นทุนจริงของยาเสพติดข.ผิด ๆ นี้อาจนำไปสู่ overestimation ของต้นทุนการดูแลตามที่แสดงในการศึกษา 3 (Amaravadi et al. 2000 Cho et al. 2003 Dimick et al. 2001) พิจารณาข้อความที่ไม่เหมาะสมอาจนำไปสู่นักวิจัยการปฏิเสธโดยใช้ต้นทุนนี้หาวิธี การศึกษา 3 (Lee et al. 2004 McGillis Hall et al. 2004 แพร็ตต์และ al. 1993) ใช้วิธีการคิดต้นทุนไมโครเพื่อเพิ่มความแม่นยำของการประมาณการต้นทุน ดังนั้น วิธีการคิดต้นทุนขนาดเล็กอาจจะเป็นทางเลือกที่น่าเชื่อถือสำหรับการประเมินต้นทุนบางการศึกษาใช้วิธีการคิดต้นทุนไมโครเพื่อประเมินต้นทุน ไมโครคิดต้นทุนวิธีมีความแม่นยำสูงเพื่อคำนวณต้นทุนค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลทั้งหมดและต้นทุนในการคิดวิธีการ (Edbrooke ปกรณ์ลัม Hibbert ผู้ชาย และ Wilson, 1997) ไมโครคิดต้นทุนวิธีประเมินต้นทุนของบริการ โดยรวมการใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่ต้นทุนวัตถุระดับหน่วยของทรัพยากรที่ใช้คูณราคาต่อหน่วย วิธีนี้มีข้อดีของการเพิ่มความแม่นยำของการประมาณการต้นทุน และรักษาข้อมูลเกี่ยวกับความแปรปรวนที่เป็นธรรมชาติในการรักษาพยาบาลเป็นรายบุคคล อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้เป็นความซับซ้อน และการดำเนินการ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดค่าใช้จ่ายในการศึกษาจำนวนมากเลือกที่ค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลทั้งหมดสะท้อนให้เห็นถึงค่าใช้จ่ายของการบริการ แต่ด้วยค่าใช้จ่ายในวัดนี้ใช้ทรัพยากรผู้ป่วยเฉพาะจะไม่ปรากฏในรายละเอียด สองการศึกษากำหนดค่าใช้จ่ายต่อผู้ป่วยโดยการเปลี่ยนค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลเข้าไปในค่าใช้จ่ายของผู้ป่วยโดยใช้อัตราส่วนค่าใช้จ่ายในการเสียค่าใช้จ่าย วิธีการนี้สันนิษฐานว่าค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลจะเกินค่าใช้จ่ายในปัจจุบันเพราะความจำเป็นในการเปลี่ยนอุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกและเหนือกว่าค่าใช้จ่ายเหล่านี้และผู้จ่ายเงินเพราะบางคนอาจจะไม่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายเต็มรูปแบบ (พวกเขาใช้เวลาส่วนลด) ค่าใช้จ่ายจะถูกแปลงเป็นค่าใช้จ่ายโดยใช้อัตราส่วนคงที่ของการประหยัดค่าใช้จ่ายในการเสียค่าใช้จ่ายซึ่งเป็นที่คาดกันโดยการหารค่าใช้จ่ายการดำเนินงานของโรงพยาบาลรวมกับรายได้ของโรงพยาบาล ความกังวลหลักของการใช้วิธีการนี้คือการที่อัตราส่วนค่าใช้จ่ายในการเสียค่าใช้จ่ายคงที่เป็นสมมติฐานที่ไม่เหมาะสม ยาเสพติดค่าใช้จ่าย $ 10 ถึงผลิตและสามารถขายได้ $ 11 ในขณะที่ยาเสพติด B ค่าใช้จ่าย $ 10 ถึงผลิตและสามารถขายได้ $ 10.50 หากค่าใช้จ่ายที่จะเรียกเก็บอัตราส่วน 10% ก็อาจสะท้อนให้เห็นถึงค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริงของยาเสพติด แต่จะล้มเหลวที่จะแสดงค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริงของยาเสพติดบีสมมติฐานที่ผิดพลาดนี้อาจนำไปสู่การประเมินค่าสูงของค่าใช้จ่ายของการดูแลตามที่แสดงในสามการศึกษา (Amaravadi et อัล, 2000. โช et al, 2003;.. Dimick, et al, 2001) การพิจารณาของสมมติฐานที่ไม่เหมาะสมอาจนำไปสู่นักวิจัยที่จะปฏิเสธการใช้ค่าใช้จ่ายนี้วิธีการค้นพบ สามการศึกษา (Lee et al, 2004;. ฮอลล์ McGillis et al, 2004;.. แพรตต์, et al, 1993) ใช้ไมโครต้นทุนวิธีการเพื่อเพิ่มความแม่นยำของการประมาณค่าใช้จ่าย ดังนั้นวิธีการที่ไมโครต้นทุนอาจจะเป็นทางเลือกที่น่าเชื่อถือสำหรับประมาณค่าใช้จ่าย. การศึกษาบางคนใช้วิธีไมโครต้นทุนการประมาณการค่าใช้จ่าย วิธี Micro-ต้นทุนมีความถูกต้องสูงขึ้นสำหรับต้นทุนวัตถุประสงค์กว่าค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลทั้งหมดและค่าใช้จ่ายในการเรียกเก็บวิธีการ (Edbrooke สตีเว่น, ฮิบเบิร์แมนน์และวิลสัน, 1997) วิธี Micro-ต้นทุนประมาณการค่าใช้จ่ายของการบริการที่ได้จากข้อสรุปการใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่ระดับค่าใช้จ่ายที่วัตถุและคูณหน่วยในการใช้ทรัพยากรโดยราคาต่อหน่วย วิธีการนี้มีข้อได้เปรียบของการเพิ่มความแม่นยำของการประมาณค่าใช้จ่ายและรักษาข้อมูลเกี่ยวกับความแปรปรวนที่มีอยู่ในการรักษาพยาบาลเป็นรายบุคคล แต่วิธีนี้มีความซับซ้อนและมีราคาแพงในการดำเนินการ.