Afternoon tea is a light meal typic

Afternoon tea is a light meal typically eaten between 4 pm and 6 pm. Observance of the custom originated amongst the wealthy classes in England in the 1840s.[1][2] Anna Maria Russell, Duchess of Bedford, is widely credited as transforming afternoon tea in England into a late-afternoon meal whilst visiting Belvoir Castle, though Charles II of England's wife Catherine of Braganza is often credited with introducing tea to the court upon her arrival in 1662.[3][4][5][6] By the end of the nineteenth century, afternoon tea developed to its current form and was observed by both the upper and middle classes: "the table was laid… there were the best things with a fat pink rose on the side of each cup; hearts of lettuce, thin bread and butter, and the crisp little cakes that had been baked in readiness that morning."[7]

Traditionally, loose tea is brewed in a teapot and served with milk and sugar. The sugar and caffeine of the concoction provided fortification against afternoon doldrums for the working poor of 19th and early 20th century England, who had a significantly lower calorie count and more physically demanding occupation than most Westerners today. For labourers, the tea was sometimes accompanied by a small sandwich or baked snack (such as scones) that had been packed for them in the morning. For the more privileged, afternoon tea was accompanied by luxury ingredient sandwiches (customarily cucumber, egg and cress, fish paste, ham, and smoked salmon), scones (with clotted cream and jam, see cream tea) and usually cakes and pastries (such as Battenberg cake, fruit cake or Victoria sponge). In hotels and tea shops, food is often served on a tiered stand; there may be no sandwiches, but bread or scones with butter or margarine and optional jam or other spread, or toast, muffins or crumpets.[8][9][10] It was the emergence of afternoon tea that saw Britain regard biscuits as something dunked in tea; a British custom that was later exported around the globe.[11]

Isabella Beeton, whose books on home economics were widely read in the 19th century, describes afternoon teas of various kinds: the old-fashioned tea, the at-home tea, the family tea and the high tea and provides menus.[12] Nowadays, a formal afternoon tea is often taken as a treat in a hotel or tea shop.[13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชายามบ่ายเป็นไฟอาหารปกติกินระหว่างน. 4 และน. 6 เรื่องกำหนดเองมาท่ามกลางชนชั้นมั่งคั่งในอังกฤษใน 1840s [1] [2] อย่างกว้างขวางมีเครดิตแอนนามาเรียรัสเซล ดัชเชสแห่งเบดฟอร์ด เป็นเปลี่ยนชาอังกฤษบ่ายอาหารขณะเยี่ยมชมปราสาทเบลวอยร์ แม้ว่ามักจะมีเครดิตชาร์ลส์ II ของภรรยาของอังกฤษแคทเธอรีอบรากันซา ด้วยแนะนำชาศาลเมื่อเธอมาถึงในค.ศ. 1662 [3] [4] [5] [6] โดยปลายศตวรรษ ชาพัฒนาสู่รูปแบบปัจจุบัน และถูกตรวจสอบ โดยบนและชนชั้นกลาง: "ตารางถูกวาง...มีสิ่งดีกับดอกกุหลาบสีชมพูไขมันด้านของแต่ละถ้วย หัวใจของผักกาดหอม เนยและขนมปังบาง และขนมเค้กน้อยคมมีการอบเตรียมพร้อมในเช้าวันนั้น" [7]ประเพณี ชาหลวมได้รับการต้มกลั่นในกาน้ำชา และเสิร์ฟพร้อมนมและน้ำตาล น้ำตาลและคาเฟอีน concoction ที่ให้ระบบป้อมปราการกับ doldrums ยามบ่ายสำหรับคนจนการทำงานของ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 อังกฤษ ที่มีจำนวนแคลอรี่ต่ำและอื่น ๆ ร่างกายอาชีพกว่าชาวตะวันตกส่วนใหญ่วันนี้ สำหรับกรรมกร ชาในบางครั้งด้วยแซนด์วิชขนาดเล็ก หรืออบขนม (เช่นแซนด์วิช scones) ที่ได้บรรจุไว้ในตอนเช้า น้ำชามากกว่าอภิสิทธิ์ ยามบ่ายถูกพร้อม ด้วยหรูส่วนผสมแซนด์วิช (customarily แตงกวา ไข่ และ cress ปลาวาง แฮม และปลาแซลมอนรมควัน), แซนด์วิช scones (กับ clotted ครีม และแยม ชาดูครีม) และโดยปกติแล้วเค้ก และขนมอบ (เช่นเค้กบัทเทนแบร์ก ฟรุตเค้ก หรือฟองน้ำวิคตอเรีย) ในโรงแรมและร้านชา อาหารจะเสิร์ฟบนโขดหินยืน มีได้ไม่มีแซนวิ ช แต่ขนมปัง หรือแซนด์วิช scones กับเนย หรือเนยเทียม และเลือกแยม หรืออื่น ๆ แพร่กระจาย หรือขนมปัง ปิ้ง มัฟฟินหรือ crumpets [8] [9] [10] มีการเกิดขึ้นของชาที่เห็นขนมเกี่ยวกับสหราชอาณาจักรเป็น dunked ในชา อังกฤษเองที่ภายหลังการส่งออกทั่วโลก [11]อิซาเบลลา Beeton คหกรรมหนังสือได้อ่านกันอย่างแพร่หลายในศตวรรษที่ อธิบายชายามบ่ายของชนิดต่าง ๆ: ชาไม ชาสามารถ ชาตระกูล และชาสูง และแสดงเมนู [12] ในปัจจุบัน ชาทางจะมักจะถูกใช้เป็นรักษาร้านค้าโรงแรมหรือชา [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำชาตอนบ่ายอาหารมื้อเบา ๆ มักจะกิน 04:00-18:00 การปฏิบัติตามที่กำหนดเองมาในหมู่ชนชั้นที่ร่ำรวยในประเทศอังกฤษในยุค 1840. [1] [2] แอนนามาเรียรัสเซลดัชเชสฟอร์ดเป็นคนน่าเชื่อถืออย่างกว้างขวางว่าเป็นเปลี่ยนน้ำชายามบ่ายในประเทศอังกฤษเป็นอาหารมื้อสายในช่วงบ่ายขณะที่การเยี่ยมชมปราสาท Belvoir แม้ว่า ชาร์ลส์ที่สองของภรรยาของอังกฤษแคเธอรีนแห่งบราแกนซามักจะให้เครดิตกับการแนะนำชาต่อศาลเมื่อเดินทางมาถึงเธอใน 1,662 [3] [4] [5] [6] ในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าน้ำชายามบ่ายที่จะพัฒนารูปแบบปัจจุบัน และถูกตั้งข้อสังเกตจากทั้งชนชั้นสูงและกลาง "โต๊ะวาง ... มีสิ่งที่ดีที่สุดที่มีสีชมพูไขมันเพิ่มขึ้นที่ด้านข้างของแต่ละถ้วย; หัวใจของผักกาดหอม, ขนมปังบางและเนยและเค้กเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีความคมชัด รับการอบในการเตรียมความพร้อมในเช้าวันนั้น. "[7] ตามเนื้อผ้าชาหลวมต้มในกาน้ำชาเสิร์ฟกับนมและน้ำตาล น้ำตาลและคาเฟอีนของป้อมปราการให้ผสมกับความซบเซาในช่วงบ่ายที่น่าสงสารของ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 อังกฤษทำงานที่มีการนับแคลอรี่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญและการประกอบอาชีพมากขึ้นความต้องการทางร่างกายกว่าชาวตะวันตกมากที่สุดในวันนี้ สำหรับแรงงานชาที่มาพร้อมกับบางครั้งโดยแซนวิชขนาดเล็กหรือสแน็คอบ (เช่นสโคน) ที่ได้รับการบรรจุสำหรับพวกเขาในตอนเช้า สำหรับสิทธิพิเศษที่มากขึ้นน้ำชายามบ่ายพร้อมกับแซนวิชส่วนผสมระดับหรู (ปรกติแตงกวาไข่และผักน้ำพริกปลา, แฮมและแซลมอนรมควัน), สโคน (ด้วยครีมหนานุ่มและแยมดูที่ชาครีม) และมักจะเค้กและขนมอบ (เช่น เป็นเค้ก Battenberg เค้กผลไม้หรือวิคตอเรียฟองน้ำ) ในโรงแรมและร้านน้ำชาอาหารมักจะเสิร์ฟบนขาตั้งฉัตร; อาจจะมีแซนวิช แต่ขนมปังหรือโคนกับเนยหรือมาการีนและแยมเสริมหรือการแพร่กระจายอื่น ๆ หรือขนมปังมัฟฟินหรือ crumpets. [8] [9] [10] มันเป็นวิวัฒนาการของน้ำชายามบ่ายที่เห็นว่าสหราชอาณาจักรเป็นบิสกิต บางสิ่งบางอย่าง dunked ในชา . ที่กำหนดเองของอังกฤษที่ได้รับการส่งออกต่อมาทั่วโลก [11] Isabella Beeton ที่มีหนังสือเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์ที่บ้านอ่านกันอย่างแพร่หลายในศตวรรษที่ 19 อธิบายชายามบ่ายของทุกชนิด: ชาสมัยเก่าชาที่บ้าน ครอบครัวและชาชาสูงและมีเมนู. [12] ปัจจุบันน้ำชายามบ่ายอย่างเป็นทางการมักจะนำเป็นรักษาในร้านโรงแรมหรือชา. [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิบชาแสงอาหารมักจะรับประทานระหว่าง 4 ทุ่มถึง 6 โมงเย็น การปฏิบัติตามประเพณีดั้งเดิมในหมู่ชนชั้นมั่งคั่งในอังกฤษในอังกฤษ [ 1 ] [ 2 ] มาเรียแอนนารัสเซลล์ดัชเชสแห่งเบดฟอร์ด , เครดิตกันอย่างแพร่หลายเป็นเปลี่ยนน้ำชายามบ่าย ในอังกฤษ ในช่วงบ่าย belvoir อาหารขณะเยี่ยมชมปราสาทแม้ว่าภรรยาพระเจ้าชาลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษเป็นแคทเธอรีนแห่งบราแกนซาเป็นเครดิตมักจะมีการแนะนำชาต่อศาลเมื่อมาถึงเธอในตอนนี้ [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] โดยปลายศตวรรษที่สิบเก้า จิบชายามบ่าย พัฒนารูปแบบปัจจุบันและพบว่าทั้งชนชั้นสูงและกลาง " . โต๊ะถูกวางไว้ . . . . . . . มีสิ่งดีๆที่มีสีชมพูกุหลาบไขมันข้างแต่ละถ้วย หัวใจของผักกาดหอมขนมปังบางและเนย , และกรอบเล็ก ๆน้อย ๆเค้กที่ได้รับการอบในความพร้อมในตอนเช้า . " [ 7 ]

ผ้าชาหลวมเป็นต้มในกาน้ำชาและเสิร์ฟกับนมและน้ำตาล น้ำตาลและคาเฟอีนในการผสมให้กับหลายสำหรับทำงานจนบ่ายของ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 อังกฤษใครมีลดลงนับแคลอรี่และร่างกายเรียกร้องอาชีพกว่าชาวตะวันตกส่วนใหญ่วันนี้ สำหรับแรงงาน น้ำชาเป็นบางครั้งมาพร้อมกับแซนวิชขนาดเล็กหรืออบขนม เช่น ขนม ) ที่ได้รับการบรรจุสำหรับพวกเขาในตอนเช้า สำหรับเพิ่มเติมสิทธิพิเศษน้ำชายามบ่ายพร้อมกับแซนด์วิชสูตรหรูหรา ( ตามปรกติ แตงกวา ไข่และเครส วางปลาแฮมและแซลมอนรมควัน ) , ขนมปัง ( แข็งตัวครีมและแยมเห็นครีมชา ) และมักจะเป็นเค้กและขนมอบ เช่น เค้ก Battenberg เค้กผลไม้ หรือ Victoria ฟองน้ำ ) ในโรงแรมและร้านค้า , ชาอาหารมักจะเสิร์ฟในฉัตรยืน ; มันอาจจะไม่ใช่แซนด์วิช แต่ขนมปังหรือขนมปังกับเนยหรือเนยเทียมและแยมก็ได้ หรือแพร่กระจาย หรือขนมปัง มัฟฟิน หรือขนมเค้ก .[ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] มันคือการเกิดขึ้นของชายามบ่ายที่เห็นอังกฤษเรื่องบิสกิตเป็นสิ่งที่ทิ้งลงในถังชา ; ธรรมเนียมอังกฤษที่ภายหลังถูกส่งออกทั่วโลก . [ 11 ]

Isabella บีเติ้น มีหนังสือเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์บ้านถูกอ่านอย่างกว้างขวางในศตวรรษที่ 19 , อธิบายถึงบ่ายชาของชนิด ต่างๆ ได้แก่ ชาโบราณ ชา ที่บ้าน ครอบครัวชาและชาสูง และมีเมนู[ 12 ] ทุกวันนี้ อย่างเป็นทางการ ชายามบ่ายมักจะเป็นการรักษาในโรงแรมหรือร้านน้ำชา [ 13 ]