Thus the strict separation of fores

Thus the strict separation of forested
landscapes into old-growth and regrowth forests (Fig. 2) may not
represent an optimal species conservation strategy with regard to
the provision of habitats in the landscape. Instead, it may be better
to manage forests for conservation based on their degree of oldgrowthness,
their local and landscape functions in recognition of
the expected opportunities for, and constraints to obtaining
desirable levels of old-growthness. However, practically, it could
be extremely difficult and costly to evaluate and assign a specific

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น การแยกที่เข้มงวดของป่าไม้ไม่มีทิวทัศน์เป็นเติบโตเก่าและปลูกป่า (2 รูป)แสดงกลยุทธ์การอนุรักษ์สายพันธุ์ที่เหมาะสมโดยคำนึงถึงการจัดหาที่อยู่อาศัยในแนวนอน แทน มันอาจจะดีกว่าการจัดการป่าไม้เพื่อการอนุรักษ์ตามปริญญาของ oldgrowthnessท้องถิ่นของพวกเขา และทิวทัศน์ recognition ของคาดโอกาส และข้อจำกัดของการรับระดับที่พึงประสงค์ของเก่า growthness อย่างไรก็ตาม จริง มันอาจเป็นเรื่องยากมาก และค่าใช้จ่ายในการประเมิน และกำหนดเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นการแยกเข้มงวดของป่า
ภูมิทัศน์เข้าสู่การเจริญเติบโตเก่าและป่า regrowth (รูปที่. 2) ไม่อาจ
เป็นตัวแทนของกลยุทธ์การอนุรักษ์สายพันธุ์ที่ดีที่สุดในเรื่องเกี่ยวกับ
การจัดหาที่อยู่อาศัยในแนวนอน แต่มันอาจจะดีกว่า
ในการจัดการป่าเพื่อการอนุรักษ์ขึ้นอยู่กับระดับของ oldgrowthness,
ฟังก์ชั่นในท้องถิ่นและภูมิทัศน์ของพวกเขาในการรับรู้ของ
โอกาสที่คาดหวังสำหรับและข้อ จำกัด ที่จะได้รับ
ในระดับที่พึงประสงค์ของเก่า growthness แต่ในทางปฏิบัติก็อาจ
เป็นเรื่องยากมากและค่าใช้จ่ายในการประเมินและกำหนดเฉพาะเจาะจง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จึงแยกเข้มงวดของป่าทัศนียภาพในการเจริญเติบโตเก่าและ regrowth ป่า ( รูปที่ 2 ) อาจจะไม่เป็นตัวแทนของชนิดที่เหมาะสม กลยุทธ์ เกี่ยวกับการอนุรักษ์การจัดพื้นที่ในแนวนอน แต่มันอาจจะดีกว่าการจัดการป่าเพื่อการอนุรักษ์ตามระดับของ oldgrowthness ของ ,ภูมิทัศน์ท้องถิ่นและฟังก์ชั่นของพวกเขาในการรับรู้ของคาดว่า โอกาส และข้อจำกัดต่างๆ ที่จะได้รับระดับที่พึงประสงค์ของเก่า growthness . อย่างไรก็ตาม ในทางปฏิบัติ มันสามารถจะยากมากและค่าใช้จ่ายเพื่อประเมินและกำหนดเฉพาะ