The Awfulness of Classical Music Ex

The Awfulness of Classical Music Explained
May 29, 2012 | Updated Jul 29, 2012

Richard Dare CEO Maximillion Group
Visiting a popular concert hall for the first time some years ago, I was lucky to have a fairly genial host whom I’ll call Luddy. He guided me patiently through the obtuse and unfriendly ticketing procedure at the “Will Call“ window where I felt rather like I was visiting a sort of bland theatrical version of the Department of Motor Vehicles. When I commented that it hardly seemed the promoters wanted to make buying tickets desirable, my guide explained the situation away by means of a sort of denial mechanism, never seeming to lose interest in pointing out the gargantuan monument to culture the concert hall itself represented.
Although I loved the music I heard that evening, I was struck at the time by how matter-of-factly my guide dismissed my observation that concerts might not be easy to figure out for a first-timer. And he took it for granted that I would find the impressive edifice and music itself a satisfactory recompense for my troubles. And he might have been right, I suppose, had I at least been allowed to authentically enjoy the performance going on inside that hall as I might spontaneously appreciate any other cultural pursuit like a movie or a dance or a hip-hop concert — if I could clap when clapping felt needed, laugh when it was funny, shout when I couldn’t contain the joy building up inside myself. What would that have been like?
But this was classical music. And there are a great many “clap here, not there” cloak-and-dagger protocols to abide by. I found myself a bit preoccupied — as I believe are many classical concert goers — by the imposing restrictions of ritual behavior on offer: all the shushing and silence and stony faced non-expression of the audience around me, presumably enraptured, certainly deferential, possibly catatonic; a thousand dead looking eyes, flickering silently in the darkness, as if a star field were about to be swallowed by a black hole.
I don’t think classical music was intended to be listened to in this way. And I don’t think it honors the art form for us to maintain such a cadaverous body of rules.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อธิบาย Awfulness ของดนตรีคลาสสิก 29 พฤษภาคม 2012 | ปรับปรุงเมื่อ 29 ก.ค. 2012ริชาร์ดกล้า CEO Maximillion กลุ่มชมคอนเสิร์ตยอดนิยมเป็นครั้งแรกในปีก่อน ผมโชคดีที่มีโฮสต์จิบค่อนข้างที่จะโทร Luddy เขาแนะนำฉันอดทนผ่าน obtuse และตั๋วตอนที่หน้าต่าง "จะเรียก" ที่ค่อนข้างชอบมาก ๆ มาเรียงลำดับสูงของพาหนะของฝ่ายละครรุ่นมิตร เมื่อผมแสดงความคิดเห็นที่แทบไม่เหมือนก่อต้องการให้ซื้อตั๋วเป็นที่ต้องการ คำแนะนำ my เพิกสถานการณ์โดยใช้วิธีการเรียงลำดับของกลไกปฏิเสธ ไม่เคยดูเหมือนจะ สูญเสียความสนใจในการชี้อนุสาวรีย์สุดอลังการวัฒนธรรมคอนเสิร์ตตัวเองแทน แต่ชอบเพลง ผมได้ยินว่า ตอนเย็น ฉันหลงใหลในเวลาเช่นนั้นอย่างธรรมดา ๆ ว่าคู่มือของฉันไล่ฉันสังเกตที่คอนเสิร์ตอาจไม่ง่ายที่จะคิดออกสำหรับการใด ๆ และเขาก็ได้ว่า ฉันจะหา edifice ที่น่าประทับใจและเพลงตัวเองตอบแทนที่น่าพอใจสำหรับปัญหาของฉัน และเขาอาจถูกขวา ดีฉัน มีผมน้อยรับอนุญาตไถ่เพลิดเพลินไปกับประสิทธิภาพการทำงานที่เกิดขึ้นภายในฮอลล์ที่เป็นฉันอาจได้ทันทีขอบคุณแสวงหาวัฒนธรรมอื่น ๆ เช่นภาพเคลื่อนไหว หรือการเต้นรำ หรือคอนเสิร์ตฮิปฮอป — ถ้าฉันสามารถตบปรบมือรู้สึกจำเป็น หัวเราะเมื่อเป็นตลก ตะโกนเมื่อฉันไม่ประกอบด้วยความสุขที่สร้างขึ้นภายในตนเอง สิ่งที่มีเช่น แต่นี่เป็นดนตรีคลาสสิก และมีดีมากมาย "ตบนี่ ไม่มี" cloak-and-dagger โปรโตคอลโดย พบตัวเองหวั่นบิต — เพราะเชื่ออยู่หลายคอนเสิร์ตคลาสสิกเต็มยศ — ตามข้อจำกัดของพฤติกรรมพิธีกรรมให้เกรงขาม: ทั้งหมด shushing และเงียบ และชาดเผชิญไม่ใช่นิพจน์ของผู้ชมรอบข้าง สันนิษฐานว่า ๒๐ ละครแน่นอน อาจจะ catatonic พันตา กะพริบเงียบในความมืด เป็นถ้าเขตดาวจะถูกกลืนกิน โดยหลุมดำที่กำลังตาย ผมไม่คิดว่า เพลงคลาสสิกตั้งใจจะได้ฟังวิธีนี้ และผมไม่คิดว่า มันเกียรตินิยมรูปแบบศิลปะที่เราจะรักษาเช่น cadaverous ตัวของกฎ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความน่าเกรงขามของดนตรีคลาสสิกอธิบาย
29 พฤษภาคม 2012 | Updated 29 กรกฎาคม 2012 ริชาร์ดซีอีโอกล้า Maximillion กลุ่มเยี่ยมชมคอนเสิร์ตที่นิยมเป็นครั้งแรกเมื่อหลายปีที่ผ่านมาผมก็โชคดีที่มีโฮสต์ใจดีอย่างเป็นธรรมผู้ที่ฉันจะเรียก Luddy เขาแนะนำฉันอดทนผ่านขั้นตอนการจองตั๋วป้านและไม่เป็นมิตรที่ "จะเรียกหน้าต่าง" ที่ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้ไปเยี่ยมการจัดเรียงของเวอร์ชั่นละครอ่อนโยนของกรมยานพาหนะมอเตอร์ เมื่อผมเห็นว่ามันแทบจะไม่ดูเหมือนก่อการต้องการที่จะทำให้การซื้อตั๋วที่ต้องการคำแนะนำของฉันอธิบายสถานการณ์อยู่ห่างออกไปโดยใช้วิธีการจัดเรียงของกลไกการปฏิเสธไม่เคยดูเหมือนจะสูญเสียความสนใจในการชี้ให้เห็นอนุสาวรีย์มหึมาวัฒนธรรมคอนเสิร์ตของตัวเองแทนถึงแม้ว่าผมจะรักดนตรีที่ผมได้ยินในเย็นวันนั้นผมหลงในเวลานั้นโดยว่าเรื่องของ factly คำแนะนำของฉันไล่สังเกตของฉันที่คอนเสิร์ตอาจจะไม่ง่ายที่จะคิดออกสำหรับเวลาแรก และเขาได้เอามันให้ได้รับว่าผมจะได้พบกับสิ่งปลูกสร้างที่น่าประทับใจและเพลงตัวเองตอบแทนที่น่าพอใจสำหรับปัญหาของฉัน และเขาอาจจะได้รับสิทธิผมคิดว่ามีอย่างน้อยผมได้รับอนุญาตให้ไว้ใจเพลิดเพลินไปกับประสิทธิภาพการทำงานที่เกิดขึ้นภายในฮอลล์ที่เป็นฉันเองตามธรรมชาติอาจชื่นชมการแสวงหาทางวัฒนธรรมอื่น ๆ เช่นภาพยนตร์หรือการเต้นรำหรือคอนเสิร์ตฮิปฮอป - ถ้าฉัน สามารถตบมือตบมือเมื่อรู้สึกว่าจำเป็นต้องหัวเราะเมื่อมันเป็นเรื่องตลกตะโกนเมื่อฉันไม่สามารถมีความสุขสร้างขึ้นภายในตัวเอง สิ่งที่จะได้รับว่าเป็นอย่างไรแต่นี่เป็นเพลงคลาสสิก และมีที่ดีมาก "ตบมือที่นี่ไม่ได้มี" โปรโตคอลเสื้อคลุมและกริชที่จะปฏิบัติตาม ฉันพบตัวเองนิดหมกมุ่น - ตามที่ผมเชื่อว่ามีหลายคอนเสิร์ตเต็มยศคลาสสิก - ตามข้อ จำกัด การจัดเก็บภาษีของพฤติกรรมพิธีกรรมที่นำเสนอ: ทุก shushing และความเงียบและหินต้องเผชิญไม่ใช่การแสดงออกของผู้ชมรอบ ๆ ตัวผมคงจะทำให้ปิติยินดี, เคารพอย่างแน่นอนอาจจะเป็น ไม่สามารถเคลื่อนไหว; พันตายมองตาริบหรี่เงียบ ๆ ในความมืดเช่นถ้าฟิลด์ดาวกำลังจะถูกกลืนหายไปในหลุมดำ. ฉันไม่คิดว่าดนตรีคลาสสิกตั้งใจจะฟังในลักษณะนี้ และผมไม่คิดว่ามันได้รับเกียรตินิยมรูปแบบศิลปะที่เราจะรักษาเช่นร่างกายผีของกฎ