Meanwhile, it should be mentioned t

Meanwhile, it should be mentioned that heating-only treatment could also significantly (p < 0.05) increase the phenolic content with extended treating time, even there was not amylase. This could be explained by early studies. It has been found that phenolic compounds in starch granules may interact with amylose by forming inclusion complexes (clathrates) and binding to side chains of amylopectin and the amorphous region of starch granules (Belitz and Grosch, 1999; Beta and Corke, 2004). When treated with heating-moisture, starch gelatinizes with the initiation of granule swelling and the release of amylose. Along with the treatment, starch granules rupture with a viscosity breakdown when the entropy of the starch-water system reaches a certain level. In thisway,phenolic compounds could be released from the inclusion complexes
under the heating-moisture treatment. Therefore, the increase of phenolic content in amylase treatment samples might be caused by both heating and amylase hydrolysis, since the amylase
hydrolysis was carried out under heating conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะเดียวกัน มันควรจะกล่าวว่า ความร้อนเพียงรักษาสามารถจะเพิ่มขึ้น (p < 0.05) การฟีนอเนื้อหากับขยายรักษาเวลา แม้มี amylase ไม่ นี้สามารถอธิบาย โดยการศึกษาต้น จะพบว่า ม่อฮ่อมในเม็ดแป้งอาจโต้ตอบได้และ โดยรวมสิ่งอำนวยความสะดวก (clathrates) การขึ้นรูป และผูกโซ่ข้างของ amylopectin และภูมิภาคไปของเม็ดแป้ง (Belitz และ Grosch, 1999 เบต้าและ Corke, 2004) เมื่อรับความร้อนความชื้น แป้ง gelatinizes เริ่มต้นของเม็ดบวมและปล่อยของและ พร้อมกับการรักษา แป้งเม็ดแตก มีการแบ่งเกรดความหนืดเมื่อเอนโทรปีของระบบน้ำแป้งระดับ ใน thisway ม่อฮ่อมสามารถออกจากรวมสิ่งอำนวยความสะดวกภายใต้การรักษาความร้อนความชื้น ดังนั้น เพิ่มความฟีนอ amylase รักษาตัวอย่างอาจเกิดจากความร้อนและ amylase ไฮโตรไลซ์ ตั้งแต่ amylaseไฮโตรไลซ์ถูกดำเนินการภายใต้เงื่อนไขความร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะเดียวกันก็ควรจะกล่าวว่าการรักษาความร้อนเท่านั้นที่จะมีนัยสำคัญ (p <0.05) เพิ่มปริมาณฟีนอลที่มีการรักษาขยายเวลาถึงแม้จะมีไม่อะไมเลส นี้สามารถอธิบายได้จากการศึกษาในช่วงต้น จะได้รับพบว่าสารประกอบฟีนอในเม็ดแป้งที่อาจเกิดปฏิกิริยากับอะไมโลสโดยการสร้างคอมเพล็กซ์รวม (clathrates) และมีผลผูกพันโซ่ด้านข้างของ amylopectin และภูมิภาคสัณฐานของเม็ดแป้ง (Belitz และ Grosch 1999; Beta และ Corke, 2004) เมื่อได้รับการรักษาด้วยความร้อนความชื้นแป้ง gelatinizes กับการเริ่มต้นของเม็ดบวมและการเปิดตัวของอะไมโลสที่ พร้อมกับการรักษาเม็ดแป้งที่แตกสลายที่มีความหนืดเมื่อเอนโทรปีของระบบแป้งน้ำถึงระดับหนึ่ง ใน thisway,
สารประกอบฟีนอจะได้รับการปล่อยตัวออกมาจากคอมเพล็กซ์รวมภายใต้การรักษาความร้อนความชื้น ดังนั้นการเพิ่มขึ้นของเนื้อหาฟีนอลในตัวอย่างการรักษาอะไมเลสอาจจะเกิดขึ้นโดยการย่อยสลายทั้งความร้อนและอะไมเลสตั้งแต่อะไมเลสย่อยสลายได้ดำเนินการภายใต้เงื่อนไขที่ร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะเดียวกัน มันควรจะกล่าวว่า ความร้อนรักษาเท่านั้นยังสามารถอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) การเพิ่มเนื้อหาฟีนกับขยายการรักษาเวลา แม้ไม่มีอะไมเลส . นี้สามารถอธิบายได้โดยเร็วโดยจะได้รับพบว่าสารประกอบฟีนอลในเม็ดแป้งอาจโต้ตอบกับโลส โดยเป็นสารประกอบเชิงซ้อน ( ชรัว ) และผูกโซ่ข้างของอะไมโลเพคตินและภูมิภาคอสัณฐานของเม็ดแป้ง ( belitz และ grosch , 1999 ; เบต้าและ corke , 2004 ) เมื่อได้รับความชื้นความร้อน , แป้ง gelatinizes กับการเริ่มต้นของเม็ดบวมและการบันทึก .พร้อมกับการรักษา , แป้งเม็ดแตกมีความหนืดสลายเมื่อเอนโทรปีของระบบน้ำแป้งถึงระดับหนึ่ง ใน thisway สารประกอบฟีนอล , ปล่อยออกมาได้จากสารประกอบเชิงซ้อน
ภายใต้ความร้อน ความชื้น การรักษา ดังนั้น การเพิ่มขึ้นของปริมาณฟีนอลในตัวอย่างการรักษาเลส อาจจะเกิดจากความร้อน และเอนไซม์อะไมเลส ,เนื่องจากเอนไซม์อะไมเลส
ดำเนินการภายใต้สภาวะความร้อน