One evening her husband came home w

One evening her husband came home with an exultant air, holding a large envelope in his hand.

"Here's something for you," he said.

Swiftly she tore the paper and drew out a printed card on which were these words:

"The Minister of Education and Madame Ramponneau request the pleasure of the company of Monsieur and Madame Loisel at the Ministry on the evening of Monday, January the 18th."

Instead of being delighted, as her husband hoped, she flung the invitation petulantly across the table, murmuring:

"What do you want me to do with this?"

"Why, darling, I thought you'd be pleased. You never go out, and this is a great occasion. I had tremendous trouble to get it. Every one wants one; it's very select, and very few go to the clerks. You'll see all the really big people there."

She looked at him out of furious eyes, and said impatiently: "And what do you suppose I am to wear at such an affair?"

He had not thought about it; he stammered:

"Why, the dress you go to the theatre in. It looks very nice, to me . . ."

He stopped, stupefied and utterly at a loss when he saw that his wife was beginning to cry. Two large tears ran slowly down from the corners of her eyes towards the corners of her mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งบ้านมาสามีของเธอ ด้วยอากาศ exultant ถือซองจดหมายขนาดใหญ่ในมือของเขาในตอนเย็น "นี่เป็นสิ่งที่ให้คุณ, " เขากล่าวว่า อย่างรวดเร็วเธอฉีกกระดาษ และดึงออกพิมพ์บัตรที่มีคำเหล่านี้: "รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาและมาดาม Ramponneau ขอความสุขของบริษัท Monsieur และมาดาม Loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์ 18 มกราคม" แทนกำลังยินดี เป็นสามีที่หวัง เธอส่วนใหญ่เชิญที่ petulantly ในตาราง murmuring: "คุณต้องให้ทำเช่นนี้" "ทำไม ดาร์ลิ่ง ฉันคิดว่า คุณจะยินดี คุณไม่เคยออกไป และนี้คือโอกาสที่ดี ฉันมีปัญหามากจะได้รับมัน ทุกคนต้องหนึ่ง มันเลือกมาก และมากน้อยไปจ่า คุณจะเห็นคนทั้งหมดมากมี" เธอมองเขาจากสายตาโกรธ และ impatiently กล่าวว่า: "และบ้างสมมติว่าฉันจะสวมใส่ในเรื่องดังกล่าวหรือไม่" เขาไม่มีความคิดเกี่ยวกับมัน เขา stammered: "ทำไม การแต่งกายไปโรงละครใน มันดูดีมาก ฉัน... " เขาหยุด stupefied และโคตรตะลึงเมื่อเขาเห็นว่า ภรรยาถูกเริ่มร้องไห้ น้ำตาสองขนาดใหญ่วิ่งช้าลงจากมุมของดวงตาของเธอไปทางมุมปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เย็นวันหนึ่งสามีของเธอกลับมาถึงบ้านที่มีอากาศยินดีปรีดาถือซองขนาดใหญ่ในมือของเขา"นี่คือสิ่งที่คุณ" เขากล่าวอย่างรวดเร็วเธอฉีกกระดาษและดึงออกบัตรที่พิมพ์ที่มีคำเหล่านี้: "รัฐมนตรีว่าการกระทรวง การศึกษาและมาดาม Ramponneau ขอความสุขของ บริษัท ของนายและมาดาม Loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์, มกราคม 18 ". แทนที่จะถูกยินดีเป็นสามีของเธอหวังว่าเธอเหวี่ยงเชิญกระเง้ากระงอดข้ามโต๊ะ, บ่น: "สิ่งที่คุณต้องการฉันจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้?" "ทำไมรักฉันคิดว่าคุณต้องการจะพอใจคุณไม่เคยออกไปและนี่คือโอกาสที่ดีที่ผมมีปัญหาอย่างมากที่จะได้รับมันทุกคนต้องการอย่างใดอย่างหนึ่ง...; มันเลือกมากและน้อยมากไปเสมียนคุณจะเห็นทุกคนที่ใหญ่จริงๆมี ".. เธอมองที่เขาออกมาจากดวงตาโกรธและบอกว่าไม่สบอารมณ์ "และสิ่งที่คุณคิดว่าผมจะสวมใส่ที่ดังกล่าว เรื่อง " เขาไม่เคยคิดเกี่ยวกับมัน เขา stammered: "ทำไมการแต่งกายที่คุณไปที่โรงละครในมันดูดีมากสำหรับผม...." เขาหยุดตะลึงอย่างเต็มที่และที่สูญเสียเมื่อเขาเห็นว่าภรรยาของเขาก็เริ่มที่จะร้องไห้ สองน้ำตาขนาดใหญ่วิ่งช้าลงมาจากมุมของตาของเธอที่มีต่อมุมปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เย็นวันหนึ่ง สามีเธอกลับมาบ้าน ด้วยอากาศประเทศซิมบับเว ถือซองจดหมายขนาดใหญ่ในมือของเขา . . . . . .

" ต่อไปนี้เป็นบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณ " เขากล่าว .

อย่างรวดเร็ว เธอฉีกกระดาษและวาดรูปการ์ดซึ่งเป็นคำเหล่านี้ :

" รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และ มาดาม ramponneau ขอสุข ของ บริษัท ของคุณ และ คุณนาย loisel ที่กระทรวงในตอนเย็นของวันจันทร์ , มกราคม 18

"แทนที่จะเป็นผู้ เป็นสามีของเธอหวังว่าเธอสามารถเชิญหงอดๆข้ามโต๊ะ ซุบซิบ :

" เธออยากให้ฉันทำอะไรกับเรื่องนี้ ?

" ทำไมที่รัก , ฉันคิดว่าคุณจะพอใจ คุณไม่เคยออกไป และนี่เป็นโอกาสที่ดี ผมมีปัญหา อย่างมากเพื่อให้มัน ทุกคนต้องการเป็นหนึ่ง มันเลือกมากและน้อยมากที่ไปเสมียน คุณจะเห็นทุกใหญ่จริงๆคน"

เธอมองเขาไปโกรธตา และกล่าวอย่างหงุดหงิด " แล้วคุณคิดว่าผมจะใส่ในเรื่องชู้สาว ?

เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน เขาแค่พูดตะกุกตะกัก :

" ทำไม แต่งไปที่โรงละครใน มันดูดีมาก สำหรับฉัน . . . . . . . "

เขาหยุด มึนงง และโคตรตะลึงเมื่อเขาเห็นภรรยาของเขาก็เริ่มร้องไห้2 น้ำตาวิ่งช้าๆลงมาจากมุมตาของเธอที่มีต่อมุมปากของเธอ