The small apes (gibbons) are one of

The small apes (gibbons) are one of the most dramatic examples
of extremely rapid karyotype evolution, and it is intriguing
in this respect to note that among the apes (superfamily
Hominoidea) the hylobatids have the highest number of species.
There is little agreement on the exact numbers, but there
are from 14 to 19 living gibbon species. Chromosomal changes
in gibbons are up to 20 times that of the average mammalian
rate and are only surpassed by some muroid rodents. The importance
of understanding their rapid genome evolution is also
provided by their phylogenetic affinity to humans. Gibbons and
humans diverged about 17–23 million years ago (Matsudaira
and Ishida 2010) and are classified in the same superfamily
Hominoidea.
Yet, a satisfactory explanation of why gibbons experienced
such an accelerated rate of evolution has escaped our understanding.
One reason is that the full extent of their chromosomal
changes is not yet well-documented, even at the molecular cytogenetic
level. Because the rearrangements are so complex, chromosome
painting, the mostly widely applied molecular cytogenetic
technique (Muller et al. 2003), did not allow final conclusions
about the number of rearrangements and about the steps that led
to the four existing karyomorphs that typify each genus of small
apes: Hoolock (2n = 38), Hylobates (2n = 44), Symphalangus (2n = 50),
and Nomascus (2n = 52). Molecular cytogenetic techniques now
allow a significantly higher resolution than chromosome painting
through the use of hybridization of precisely mapped BAC
clones, microarrays, and selective sequencing. Using these approaches
we recently defined the chromosomal changes and
synteny block organization of Hylobates lar (HLA, lar gibbon) and
Nomascus leucogenys (NLE, white-cheeked gibbon) (Carbone et al.
2006; Roberto et al. 2007; Misceo et al. 2008; Girirajan et al.
2009). Yet, the reconstruction of the evolutionary history of rearrangements
is only as complete as the taxonomic array of relevant
species. Here, we report a comparable detailed analysis of
the chromosomes of the two remaining karyomorphs, Hoolock
leuconedys (HLE, eastern hoolock gibbon) and Symphalangus syndactylus
(SSY, siamang gibbon). For the first time, we provide an
analysis involving the complete taxon set of the four small ape
karyomorphs. These data permit a more complete and accurate
reconstruction of their ancestral genome and provides the basis
to understand the steps that led to the amazing chromosomal
diversity found today among small apes. This study provides the
most comprehensive insight into the evolutionary origins of chromosome
rearrangements involved in transforming the genome in
small apes. In addition, the close evolutionary relationship between
small apes, Hominidae, and OldWorld monkeys also means
that the results are set against the detailed evolutionary history of
these species, the human genome in particular. The comparison
provides exquisite resolution to understand the flow of chromosome
rearrangements and to place each rearrangement on a phylogenetic
tree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิงขนาดเล็ก (gibbons) เป็นหนึ่งในตัวอย่างสุด
karyotype อย่างรวดเร็วมากวิวัฒนาการ และเป็นน่า
ในนี้โปรดทราบว่าในพิภพวานร (superfamily
Hominoidea) hylobatids มีหมายเลขสูงสุดของสายพันธุ์
มีน้อยข้อตกลงแน่นอนเลข แต่มี
ที่ 14 19 ชีวิตพันธุ์ชะนี เปลี่ยนแปลงของโครโมโซม
gibbons มีถึง 20 เท่าของค่าเฉลี่ย mammalian
อัตรา และเฉพาะได้แล้ว โดยบางงาน muroid ความสำคัญ
ความเข้าใจกลุ่มอย่างรวดเร็วของ วิวัฒนาการแห่ง
โดยความสัมพันธ์ของพวกเขา phylogenetic กับมนุษย์ Gibbons และ
มนุษย์ diverged ประมาณ 17 – 23 ล้านปีที่ผ่านมา (Matsudaira
และอิชิดะ 2010) และจัดใน superfamily เดียว
Hominoidea.
ยัง คำอธิบายพอทำไม gibbons ประสบการณ์
เช่นอัตราความเร่งของวิวัฒนาการได้หนีความเข้าใจของเรา
เหตุผลหนึ่งคือตามขอบข่ายของการเปลี่ยนของโครโมโซม
เปลี่ยนแปลงยังไม่มีเอกสารเชิญ แม้ที่ที่โมเลกุล cytogenetic
ระดับ เพราะ rearrangements ที่ซับซ้อน โครโมโซม
ภาพวาด นำไปใช้กันอย่างแพร่หลายส่วนใหญ่โมเลกุล cytogenetic
เทคนิค (มูลเลอร์ et al ไม่อนุญาต 2003), บทสรุปสุดท้าย
เกี่ยวกับจำนวน rearrangements และขั้นตอนที่นำ
การ karyomorphs อยู่สี่ที่พลิ้วแต่ละสกุลเล็ก
ลิง: Hoolock (2n = 38), สกุลชะนีมือขาว (2n = 44), Symphalangus (2n = 50),
และ Nomascus (2n = 52) เทคนิคการ cytogenetic โมเลกุลขณะนี้
ให้ความละเอียดสูงอย่างมีนัยสำคัญกว่าภาพโครโมโซม
โดยใช้การ hybridization แม่นยำแมปบัค
โคลน microarrays และจัดลำดับงาน ใช้วิธีนี้
เราเพิ่งกำหนดการเปลี่ยนแปลงของโครโมโซม และ
synteny บล็อกองค์กรของ lar สกุลชะนีมือขาว (HLA ชะนี lar) และ
leucogenys Nomascus (NLE ชะนีแก้มขาว) (Carbone et al.
2006 Roberto et al. 2007 Misceo et al. 2008 Girirajan et al.
2009) ยัง ฟื้นฟูประวัติศาสตร์วิวัฒนาการของ rearrangements
จะเสร็จสมบูรณ์ที่แถวลำดับอนุกรมวิธานของเกี่ยวข้อง
พันธุ์ ที่นี่ เรารายงานวิเคราะห์เทียบเคียงของ
chromosomes ของ karyomorphs เหลือสอง Hoolock
leuconedys (HLE ชะนีตะวันออก) และ Symphalangus syndactylus
(SSY ชะนีชะนีเซียมัง) ครั้งแรก เราให้การ
วิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องกับลิงขนาดเล็ก 4 ชุดสมบูรณ์ taxon
karyomorphs เหล่านี้อนุญาตให้ข้อมูลที่ถูกต้อง และสมบูรณ์มากขึ้น
ฟื้นฟูของจีโนมของโบราณ และข้อมูลพื้นฐาน
เข้าใจขั้นตอนที่นำไปสู่การน่าพิศวงของโครโมโซม
ความหลากหลายที่พบวันนี้ระหว่างลิงขนาดเล็ก การศึกษานี้แสดง
เข้าใจมากที่สุดในการกำเนิดวิวัฒนาการของโครโมโซม
เกี่ยวข้องในการเปลี่ยนกลุ่มใน rearrangements
ลิงขนาดเล็ก นอกจากนี้ ความสัมพันธ์เชิงวิวัฒนาการปิดระหว่าง
ลิงเล็ก วงศ์ลิงใหญ่ และ OldWorld ยังลิงหมายถึง
ที่ตั้งผลลัพธ์กับวิวัฒนาการประวัติโดยละเอียดของ
มมนุษย์โดยเฉพาะ พันธุ์เหล่านี้ การเปรียบเทียบ
ให้ความละเอียดประณีตเพื่อให้เข้าใจขั้นตอนของโครโมโซม
rearrangements และให้แต่ละ rearrangement เป็น phylogenetic
แผนภูมิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิงขนาดเล็ก ( ชะนี ) เป็นหนึ่งในตัวอย่างที่น่าทึ่งที่สุด
ของวิวัฒนาการในอย่างรวดเร็วมากและจะเป็นที่รัก
ในส่วนนี้ให้ทราบว่าในหมู่ลิง ( ซูเปอร์แฟมิลี
เอป ) hylobatids มีจำนวนสูงสุดของสายพันธุ์ .
มีข้อตกลงเล็กน้อยในตัวเลขที่แน่นอน แต่มี
จาก 14 19 ชีวิตชะนีชนิด การเปลี่ยนแปลงของโครโมโซม
ในชะนีมีถึง 20 เท่าของอัตราเฉลี่ย )
มี surpassed โดยบางกี่ . ความสำคัญของความเข้าใจจีโนมวิวัฒนาการอย่างรวดเร็ว

โดยยังยืนยันความสัมพันธ์ของมนุษย์ ชะนีและมนุษย์แยกออกประมาณปี 17
– 23 ล้านปีที่แล้ว ( มัตสึไดระ
อิชิดะและ 2010 ) และถูกจัดอยู่ในเอปซูเปอร์แฟมิลี

ยัง เดียวกันคำอธิบายที่น่าพอใจของทำไมชะนีมีประสบการณ์
เช่นการเร่งอัตราของวิวัฒนาการได้หลบหนี ความเข้าใจของเรา
เหตุผลหนึ่งคือขอบเขตที่เต็มรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงของโครโมโซม
ยังไม่ได้ข้อมูล แม้ในระดับเซลล์พันธุศาสตร์
โมเลกุล เพราะ rearrangements มีความซับซ้อนมาก ภาพส่วนใหญ่ใช้กันอย่างแพร่หลายโครโมโซม

เทคนิคโมเลกุลเซลล์พันธุศาสตร์ ( Muller et al .2003 ) ไม่อนุญาตให้ สุดท้ายสรุป
เรื่องจำนวน rearrangements และเกี่ยวกับขั้นตอนที่ทํา
ไปสี่ที่มีอยู่ karyomorphs ที่เป็นตัวอย่างในแต่ละประเภทของลิงขนาดเล็ก
: hoolock ( 2n = 38 ) hylobates ( 2n = 44 ) , symphalangus ( 2n = 50 )
nomascus ( 2n = 48 ) และ . เทคนิคการวิเคราะห์พันธุศาสตร์โมเลกุลนี้ให้ความละเอียดสูงกว่า

ภาพโครโมโซมผ่านการใช้งานของลูกผสมแน่นอนแมปบั๊ก
โคลน , การแสดง และการเลือก การใช้วิธีการเหล่านี้
เราเพิ่งกำหนดเปลี่ยนแปลงโครโมโซมและ
synteny บล็อกองค์กรของ hylobates ( การตลา , ชะนีธรรมดา )
nomascus leucogenys ( nle ชะนีขาวยุ้ย ) ( Carbone et al .
2006 ; โรแบร์โต้ et al . 2007 ; misceo et al . 2008 ; girirajan et al .
2009 ) ยังการวิวัฒนาการประวัติศาสตร์ rearrangements
เป็นเพียงที่สมบูรณ์เป็นอาร์เรย์และสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง

ที่นี่เรารายงานการวิเคราะห์รายละเอียดกับ
โครโมโซมของอีกสอง karyomorphs hoolock
, leuconedys ( hle ตะวันออก ชะนีคิ้วขาว ) และ symphalangus syndactylus
( ssy ชะนีเซียมัง , ) ครั้งแรกเราให้
การวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องกับหมวดหมู่ที่สมบูรณ์ชุดของเล็กสี่ลิง
karyomorphs . ข้อมูลเหล่านี้ให้ครบถ้วนและถูกต้องสร้างจีโนมบรรพบุรุษของพวกเขาและ

มีพื้นฐานที่จะเข้าใจขั้นตอนที่นำไปสู่ความหลากหลายของโครโมโซมที่พบในวันนี้ในหมู่ลิง
มหัศจรรย์ขนาดเล็ก การศึกษาครั้งนี้ได้ให้ข้อมูลเชิงลึกที่ครอบคลุมมากที่สุดใน

ต้นกำเนิดวิวัฒนาการของโครโมโซมrearrangements เกี่ยวข้องเปลี่ยนพันธุกรรมใน
ลิงเล็ก นอกจากนี้ ใกล้วิวัฒนาการความสัมพันธ์ระหว่าง
ลิงเล็ก มนุษย์วานร และลิง ยังหมายถึง oldworld
ที่ผลลัพธ์เป็นชุดกับประวัติวิวัฒนาการของ
ชนิดเหล่านี้ จีโนมมนุษย์ โดยเฉพาะ การเปรียบเทียบมีความละเอียดประณีต เข้าใจ

การไหลของโครโมโซมrearrangements และสถานที่ในแต่ละรูปแบบ phylogenetic ต้นไม้