The story is about a beautiful youn

The story is about a beautiful young woman named Nak, who lived on the banks of the Phra Khanong Canal, and her undying love for her husband, Mak.

With Nak pregnant, Mak is conscripted and sent to war (in some versions of the story the war is against the Shan tribe, while others are not specific), where he is seriously wounded. While he is being nursed back to health in central Bangkok, Nak and their child both die during a difficult childbirth. When Mak returns home, however, he finds his loving wife and child waiting for him. Neighbors who try to warn him that he is living with a ghost are all killed.

One day, as Nak is preparing nam phrik, she drops a lime off the porch. In her haste to retrieve it, she stretches her arm to pick it up from the ground below. Mak sees it and at last realizes his wife is a ghost. Terrified, he tries to find a way to flee without alarming her.

That night, Mak says he has to go downstairs to urinate. He then runs away into the night.

Discovering her husband has fled, Nak pursues him. Mak sees her and conceals himself behind a Blumea balsamifera (Thai: หนาด; pronounced Nat) bush.[3] According to folklore, ghosts are afraid of the sticky Blumea leaves. Mak then runs to Wat Mahabut temple, which a ghost cannot enter, as it is holy ground.

In her grief, Nak terrorizes the people of Phra Khanong, furious at them for causing Mak to leave her. However, Nak's ghost is captured by a powerful exorcist. Confining her in an earthen jar, he throws it into the canal.

There are differing versions of the rest of the story. In one, an old couple new to Phra Khanong finds the jar while fishing; in another two fishermen dredge up the jar. Nak is freed when they opened it.

Nak is conquered again by the venerable monk Somdet Phra Phutthachan (To Phrommarangsi). The learned monk confines her spirit in the bone of her forehead and binds it in his waistband. Legend says the waistband is currently in the possession of the royal family. Admiral Aphakonkiattiwong, the Prince of Chumphon, also claimed to have had the relic.[4] In alternative version, the monk assured Nak that in a future life she would be reunited with her beloved husband, and thus she voluntarily departed for the afterlife.

A shrine dedicated to Mae Nak is at Wat Mahabut. In 1997, the shrine relocated to nearby Suan Luang District of modern Bangkok.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวเกี่ยวกับหญิงสาวสวยชื่อนาค ที่อาศัยอยู่ริมฝั่งคลองพระโขนงพระ และเธอรักสามีของเธอ หมากอมตะ ได้นาคที่ตั้งครรภ์ หมากเป็นเกณฑ์ แล้วส่งไปยังสงคราม (ในบางรุ่นของเรื่องคือสงครามกับเผ่าฉาน ขณะที่คนอื่นไม่เฉพาะ), ที่เขาจะบาดเจ็บสาหัส ในขณะที่เขามีการ nursed กลับไปสุขภาพใจกลางกรุงเทพฯ นากและลูกของทั้งสองตายระหว่างการคลอดยาก เมื่อหมากกลับบ้าน อย่างไรก็ตาม เขาพบเขารักภรรยาและลูกที่รอเขา เพื่อนบ้านที่พยายามเตือนเขาที่เขาอาศัยอยู่กับผี ที่ทั้งหมดจะถูกฆ่าวันหนึ่ง เป็นนาคกำลังเตรียมน้ำพริก เธอหยดมะนาวออกระเบียง อุตลุดของเธอเพื่อเรียกคืน เธอยืดแขนของเธอการเลือกตั้งจากพื้นดินด้านล่าง หมากเข้าใจ และตระหนักในที่สุด ภรรยาของเขาเป็นผี กลัว เขาพยายามที่จะหาทางหนีโดยไม่น่ากลัวเธอคืนนั้น หมากกล่าวว่า เขามีดาวปัสสาวะ เขาแล้ววิ่งหนีในเวลากลางคืนค้นพบสามีของเธอได้หนีไป นาค pursues เขา หมากเห็นเธอ และปกปิดตัวเองหลังการ balsamifera Blumea (ไทย: หนาด ออกเสียงว่า Nat) พุ่มไม้ [3] ตามวัฒนธรรมพื้นบ้าน ผีไว้กลัว Blumea ใบเหนียว หมากแล้ววิ่งไปวัดมหาบุศย์ห่างวัด ซึ่งไม่สามารถใส่ผี มันเป็นดินศักดิ์สิทธิ์ในความเศร้าโศกของเธอ นาค terrorizes ชาวพระโขนง โกรธที่พวกเขาให้เกิดหมากออกจากเธอ อย่างไรก็ตาม ผีของนาคถูกจับ โดย exorcist ที่มีประสิทธิภาพ เขา confining เธอในเป็นโถดิน ขว้างมันลงสู่คลองมีรุ่นที่แตกต่างกันของส่วนเหลือของเรื่องราว หนึ่งเดียว ตายายใหม่พระโขนงพบขวดขณะตกปลา ในการขุดลอกสองชาวประมงอีกค่าขวด นาคจะลงเมื่อพวกเขาเปิดนาคมาอีกครั้ง โดยพระสงฆ์เคารพสมเด็จพระฒา (ถึง Phrommarangsi) พระภิกษุสงฆ์เรียนรู้จิตวิญญาณของเธอในกระดูกของหน้าผากของเธอบนท้องถนน และผูกใน waistband ของเขา ตำนานกล่าวว่า waistband กำลังอยู่ในความครอบครองของพระบรมวงศานุวงศ์ พล Aphakonkiattiwong เจ้าชายชุมพร อ้างว่า ยังมีธาตุ [4] ในรุ่นอื่น พระสงฆ์ใจนากว่า ในชีวิตในอนาคต เธอจะ reunited กับสามีอันเป็นที่รัก และดังนั้น เธอสมัครใจออกเดินทางสำหรับวันหยุดศาลเจ้าที่ทุ่มเทให้กับนาควัดมหาบุศย์ห่าง ในปี 1997 ศาลเจ้าที่ย้ายไปอยู่เขตใกล้เคียงสวนหลวงกรุงเทพทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้เป็นเรื่องหญิงสาวสวยหนุ่มที่ชื่อนาคที่อาศัยอยู่บนฝั่งพระโขนงคลองและความรักอมตะของเธอสำหรับสามีของเธอหมาก.

ด้วยนาคตั้งครรภ์หมากเป็นเกณฑ์และส่งไปยังสงคราม (ในบางรุ่นของเรื่อง สงครามกับชนเผ่าฉานขณะที่คนอื่นไม่ได้เฉพาะเจาะจง) ที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ในขณะที่เขาจะถูกอนุบาลกลับไปที่สุขภาพในใจกลางกรุงเทพฯนาคและเด็กของพวกเขาทั้งสองตายในระหว่างการคลอดบุตรยาก เมื่อหมากกลับบ้าน แต่เขาพบว่าภรรยาของเขาและเด็กรอให้เขา เพื่อนบ้านที่พยายามที่จะเตือนเขาว่าเขาจะมีชีวิตอยู่กับผีถูกฆ่าตายทั้งหมด.

วันหนึ่งเป็นนาคมีการเตรียมน้ำพริกเธอหยดมะนาวนอกระเบียง ในความเร่งรีบของเธอที่จะดึงมันเธอเหยียดแขนของเธอหยิบมันขึ้นมาจากพื้นดินด้านล่าง หมากเห็นมันและที่สุดท้ายที่รู้ตัวดีว่าภรรยาของเขาเป็นผี กลัวเขาพยายามที่จะหาวิธีที่จะหลบหนีไปโดยไม่ได้น่ากลัวของเธอ.

คืนนั้นหมากบอกว่าเขาได้ไปชั้นล่างเพื่อปัสสาวะ จากนั้นเขาก็วิ่งหนีไปในเวลากลางคืน.

ค้นพบสามีของเธอได้หนีนาคแสวงหาเขา หมากเห็นเธอและซ่อนเร้นตัวเองหลังหนาด (ไทย: หนาด; ออกเสียง NAT) พุ่มไม้ [3] ตามที่ชาวบ้านผีกลัวใบ Blumea เหนียว. หมากจากนั้นก็วิ่งไปวัด Mahabut ซึ่งผีไม่สามารถใส่ในขณะที่มันเป็นที่บริสุทธิ์.

ในความเศร้าโศกของเธอนาคพูคนพระโขนงที่โกรธที่พวกเขาก่อให้เกิดหมากที่จะปล่อยให้เธอ แต่ผีนาคถูกจับโดยขับไล่ที่มีประสิทธิภาพ หน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเธอในไหเขาโยนมันลงคลอง.

มีรุ่นที่แตกต่างกันของส่วนที่เหลือของเรื่องที่มี ในหนึ่งคู่เก่าใหม่เพื่อพระโขนงพบขวดในขณะที่การประมง; ในอีกสองชาวประมงขุดขึ้นขวด นาคเป็นอิสระเมื่อพวกเขาเปิดมัน.

นาคจะเอาชนะอีกครั้งโดยพระภิกษุสงฆ์ที่เคารพสมเด็จพระพุ (หากต้องการ Phrommarangsi) พระภิกษุสงฆ์เรียนรู้ขอบเขตจิตวิญญาณของเธอในกระดูกหน้าผากของเธอและผูกไว้ในเข็มขัดของเขา ตำนานกล่าวเข็มขัดขณะนี้อยู่ในความครอบครองของพระราชวงศ์ พลเรือเอก Aphakonkiattiwong เจ้าชายแห่งชุมพรนอกจากนี้ยังอ้างว่ามีของที่ระลึก. [4] ในรุ่นทางเลือก, พระภิกษุสงฆ์มั่นใจนาคว่าในชีวิตในอนาคตเธอจะกลับมารวมตัวกับสามีสุดที่รักของเธอและทำให้เธอสมัครใจออกสำหรับชีวิตหลังความตาย

ศาลเจ้าที่ทุ่มเทให้กับแม่นาคที่วัด Mahabut ในปี 1997 ศาลย้ายไปอยู่บริเวณใกล้เคียงเขตสวนหลวงกรุงเทพฯสมัยใหม่