of 10 drinks three and a half cups

of 10 drinks three and a half cups of tea per day, or 1,355 cups per year – mostly tea
with milk in it — which puts Britain miles ahead of any other country in the
international league of tea-drinking nations! Second and third in the league are the
New Zealanders (889 cups) and the Australians (642 cups); in Europe, the nearest
rival to Britain is Russia, where people only consume on average 325 cups of tea per
year.

The popularity of tea in the United Kingdom has a long history, reflecting the nation's
development since the seventeenth century. It was in 1657 that Thomas Garway,
the owner of a coffee house, sold the first tea in London. The drink soon became
popular as an alternative to coffee, and by the year 1700, there were over 500 coffee
houses in the British capital selling the new drink. In those days however, it was not
something for anyone; the cost of a pound of tea in the year 1700 (up to 36shillings a
pound) was almost the same as it was in 1985 (average: £1.80 a pound).... but in 1700,
a working man earned one shilling a week, compared to £140 in1985!

For a century and a half, tea remained an expensive drink; many employers served a
cup of it to their workers in the middle of the morning, thus inventing a lasting British
institution, the "tea break"; but as a social drink outside the workplace, tea was
reserved for the nobility and for the growing middle classes. Among those who had
the means, it became very popular as a drink to be enjoyed in cafés and “tea gardens”.

It was the 7th Duchess of Bedford who, in around 1800, started the popular fashion of
"afternoon tea", a ceremony taking place at about four o'clock. Until then, people did
not usually eat or drink anything between lunch and dinner. At approximately the
same time, the Earl of Sandwich popularised a new way of eating bread — in thin
slices, with something (e.g. jam or cucumbers) between them, and before long, a
small meal at the end of the afternoon, involving tea and sandwiches had become part
of a way of life.

As tea became much cheaper during the nineteenth century, its popularity spread right
through British society, and before long, it had become Britain's favourite drink —
promoted by the Victorians as an economical, warming, stimulating non-alcoholic
drink. In working-class households, it was served with the main meal of the day, eaten
when workers returned home after a day's labour. This meal has become known as
"high tea".

Today, tea can be drunk at any time of day. The large majority of people in Britain
drink tea for breakfast: the mid-morning "tea break" is an institution in British offices
and factories (though some people prefer coffee at this time of day); and for anyone
working outdoors, a thermos of tea is almost an essential part of the day's equipment.
Later in the day, "afternoon tea" is still a way of life in the south of England and
among the middle classes, whereas "high tea" has remained a tradition in the north of
Britain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

10 เครื่องดื่มสามครึ่งถ้วยชาละวัน หรือ 1,355 ถ้วยต่อปี – ชาส่วนใหญ่ มีนมในตัวซึ่งทำให้ราชอาณาจักรไมล์ก่อนประเทศอื่น ๆ ในการ ลีกที่ประเทศชาติที่ดื่มชา สอง และสามซึ่งเป็นการ ใหม่ซึ้ง (889 ถ้วย) และออสเตรเลีย (642 ถ้วย); ในยุโรป การ คู่ต่อสู้เพื่อราชอาณาจักรคือ รัสเซีย ที่คนเพียงบริโภคโดยเฉลี่ยถ้วยชาต่อ 325 ปี ความนิยมของชาในสหราชอาณาจักรมีประวัติศาสตร์ยาวนาน การสะท้อนของประเทศ พัฒนาตั้งแต่ศตวรรษ seventeenth ค.ศ. 1657 ที่ Thomas Garway เจ้าของบ้านกาแฟ ขายชาครั้งแรกในกรุงลอนดอน เครื่องดื่มจนกลายเป็น นิยมเป็นทางเลือก ในกาแฟ และปี 1700 มีกาแฟ 500 บ้านในอังกฤษขายเครื่องดื่มใหม่ ในสมัยนั้น อย่างไรก็ตาม ไม่ บางสิ่งบางอย่างสำหรับทุกคน ต้นทุนของชาในปี 1700 ปอนด์ (ถึง 36shillings ตัว ปอนด์) เกือบจะเป็นในปี 1985 (เฉลี่ย: £1.80 เป็นปอนด์)...แต่ ใน 1700 คนทำงานได้ชิลลิงหนึ่งสัปดาห์ เมื่อเทียบกับปอนด์140 in1985 สำหรับเป็นศตวรรษครึ่ง ชายังคง เป็นเครื่องดื่มแพง ให้บริการนายจ้างในการ ถ้วยของคนงานของพวกเขาระหว่างช่วงเช้า จึง ประดิษฐ์คิดค้นเพื่ออังกฤษถาวร สถาบัน "ชาฤดู" แต่เป็นเครื่องดื่มทางสังคมภายนอกทำงาน ชา จอง สำหรับขุนนาง และชนชั้นกลางเติบโต ระหว่างผู้ที่มี หมายถึง เป็นนิยมมากเป็นเครื่องดื่มชื่อในคาเฟ่และ "ชาสวน" มัน 7 ดัชเชสของกลาสโกว์ที่ ในประมาณ 1800 เริ่มต้นแฟชั่นยอดนิยม ของ "ชา" พิธีขึ้นที่ประมาณ 4 โมง จนแล้ว คนไม่ได้ ปกติไม่กิน หรือดื่มอะไรระหว่างกลางวันและเย็น ที่ประมาณการ กัน เอิร์ลแซนวิ popularised รูปแบบใหม่ของการรับประทานขนมปังซึ่งในบาง ชิ้น กับบางสิ่งบางอย่าง (เช่นแยมหรือแตงกวา) ระหว่าง และ ก่อนที่ ยาว การ อาหารเล็ก ๆ ที่จุดสิ้นสุดของช่วงบ่าย ชาและแซนวิได้กลายเป็น ส่วนหนึ่ง ของวิถีชีวิตของ เป็นชาเป็นมากในช่วงศตวรรษ นิยมแพร่กระจายไปทางขวา ผ่านสังคมอังกฤษ และก่อนที่ จะลอง ได้กลายเป็นเครื่องดื่มที่ชื่นชอบของราชอาณาจักร — การส่งเสริม โดย Victorians เป็นการประหยัด ร้อน กระตุ้นแอลกอฮอล์ เครื่องดื่ม ในครัวเรือน working-class จะถูกเสิร์ฟพร้อมอาหารมื้อหลักของวัน กิน เมื่อแรงงานกลับบ้านหลังจากวันแรงงาน อาหารที่รู้จักกันเป็น "เบรค" วันนี้ ชาสามารถดื่มเวลาใดของวัน ใหญ่ของผู้คนในสหราชอาณาจักร ดื่มชาเช้า: ช่วงเช้ากลาง "หยุดพักจิบชา" เป็นถาวรวัตถุในสำนักงานที่อังกฤษ และโรง งาน (แม้ว่าบางคนชอบกาแฟที่นี้เวลา); และ สำหรับทุกคน กระติกน้ำร้อนชาเป็นเกือบเป็นส่วนสำคัญของอุปกรณ์ในวันทำงานกลางแจ้ง ในวัน "ชา" ยังคงเป็นวิถีชีวิตในภาคใต้ของประเทศอังกฤษ และ ในหมู่ชนชั้นกลาง ในขณะที่ "เบรค" ได้ยังคง เป็นประเพณีทางภาคเหนือของ สหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

10 เครื่องดื่มที่สามและครึ่งหนึ่งของถ้วยชาต่อวันหรือ 1,355 ถ้วยต่อปี -
ส่วนใหญ่ชากับนมในนั้น- ซึ่งทำให้ไมล์สหราชอาณาจักรไปข้างหน้าของประเทศอื่น ๆ
ในลีกระหว่างประเทศของประเทศชาดื่ม! ที่สองและสามในลีกเป็นนิวซีแลนด์ (889 ถ้วย) และออสเตรเลีย (642 ถ้วย);
ในยุโรปที่ใกล้ที่สุดคู่แข่งกับสหราชอาณาจักรเป็นรัสเซียที่คนเท่านั้นที่ใช้โดยเฉลี่ย 325 ถ้วยชาต่อปี. นิยมของชาในสหราชอาณาจักรที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานสะท้อนให้เห็นถึงประเทศที่พัฒนามาตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเจ็ด มันอยู่ใน 1657 ที่โทมัส Garway, เจ้าของร้านกาแฟที่ขายชาครั้งแรกในกรุงลอนดอน เครื่องดื่มก็กลายเป็นที่นิยมเป็นทางเลือกในการชงกาแฟและโดยในปี 1700 มีกว่า 500 เครื่องชงกาแฟบ้านในเมืองหลวงของอังกฤษที่ขายเครื่องดื่มใหม่ ในวันนั้น แต่มันก็ไม่ได้บางสิ่งบางอย่างสำหรับทุกคน; ค่าใช้จ่ายของปอนด์ของกาแฟในปี 1700 (ถึง 36shillings ปอนด์) ก็เกือบจะเป็นเช่นเดียวกับที่มันเป็นในปี 1985 (เฉลี่ย: 1.80 £ปอนด์) .... แต่ใน 1700 เป็นคนที่ทำงานได้รับหนึ่งชิลลิง สัปดาห์เมื่อเทียบกับ 140 £ in1985! สำหรับครึ่งศตวรรษและชายังคงเป็นเครื่องดื่มที่มีราคาแพง นายจ้างจำนวนมากทำหน้าที่ถ้วยมันให้กับคนงานของพวกเขาในช่วงกลางของตอนเช้าจึงประดิษฐ์ชาวอังกฤษที่ยั่งยืนสถาบันการศึกษาที่"ชาหยุด"; แต่เป็นเครื่องดื่มทางสังคมนอกสถานที่ทำงาน, ชาถูกสงวนไว้สำหรับคนชั้นสูงและชนชั้นกลางที่เพิ่มขึ้น ในบรรดาผู้ที่มีความหมายมันก็กลายเป็นที่นิยมมากเป็นเครื่องดื่มจะมีความสุขในร้านกาแฟและ "สวนชา". มันเป็นดัชเชสที่ 7 ของฟอร์ดที่ในรอบ 1800 เริ่มแฟชั่นที่เป็นที่นิยมของ"น้ำชายามบ่าย" พิธี ที่เกิดขึ้นที่เกี่ยวกับ 04:00 จนแล้วคนไม่ได้มักจะกินหรือดื่มอะไรระหว่างกลางวันและอาหารเย็น ในประมาณเวลาเดียวกัน, เอิร์ลแห่งแซนวิชที่นิยมวิธีการใหม่ของการรับประทานอาหารขนมปัง - ในบางชิ้นมีบางสิ่งบางอย่าง(เช่นแยมหรือแตงกวา) ระหว่างพวกเขาและก่อนที่จะยาวเป็นมื้อเล็กๆ ในตอนท้ายของช่วงบ่ายที่เกี่ยวข้องกับชาและ แซนวิชได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิต. ในฐานะที่เป็นชากลายเป็นถูกกว่ามากในช่วงศตวรรษที่สิบเก้านิยมของการแพร่กระจายที่เหมาะสมผ่านสังคมอังกฤษและอีกไม่นานมันก็กลายเป็นเครื่องดื่มแก้วโปรดของสหราชอาณาจักร - การส่งเสริมโดยวิกตอเรียเป็นประหยัดร้อนกระตุ้น ที่ไม่มีแอลกอฮอล์เครื่องดื่ม ผู้ประกอบการในการทำงานระดับมันก็เสิร์ฟกับอาหารหลักของวันที่กินเมื่อคนงานกลับบ้านหลังจากที่แรงงานวัน มื้อนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักกันว่า"น้ำชา". วันนี้ชาสามารถเมาในเวลาของวันใด ส่วนใหญ่ของคนในสหราชอาณาจักรดื่มชาสำหรับอาหารเช้า: กลางตอนเช้า "ชาหยุด" เป็นสถาบันของอังกฤษในสำนักงานและโรงงาน(แม้ว่าบางคนชอบกาแฟที่เวลาของวันนี้); และสำหรับทุกคนที่ทำงานกลางแจ้งร้อนชาเกือบจะเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของอุปกรณ์ของวัน. ต่อมาในวันที่ "น้ำชายามบ่าย" ยังคงวิถีชีวิตในภาคใต้ของประเทศอังกฤษและที่ในหมู่ชนชั้นกลางในขณะที่"น้ำชา "ยังคงประเพณีในทางตอนเหนือของสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

10 เครื่องดื่มสามและครึ่งถ้วยของชาต่อวัน หรือต่อปี และส่วนใหญ่ 1277 ถ้วยชา
กับนมในนั้น - ซึ่งทำให้ไมล์อังกฤษนำหน้าประเทศอื่น ๆใน
สันนิบาตชาติดื่มชานานาชาติ ! ที่สองและสามในลีก
ชาวนิวซีแลนด์ ( 889 ถ้วย ) และออสเตรเลีย ( 642 ถ้วย ) ; ในยุโรปที่ใกล้
คู่แข่งอังกฤษคือรัสเซียที่ผู้คนบริโภคเฉลี่ยหนึ่งถ้วยของชาต่อ
ปี

ความนิยมของชาใน สหราชอาณาจักรมีประวัติยาวนาน สะท้อนให้เห็นถึงการพัฒนาของ
ประเทศตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 มันก็เตือนว่า โทมัส garway
เจ้าของ , บ้านกาแฟ , ขายชาแรกในลอนดอน ดื่มเร็วกลาย
เป็นที่นิยมเป็นทางเลือกที่กาแฟ และโดยปี 1700 ,มีมากกว่า 500 กาแฟ
บ้านในลอนดอนขายเครื่องดื่มใหม่ ในวันเหล่านั้น แต่มันไม่ได้
บางสิ่งบางอย่างสำหรับทุกคน ; ค่าใช้จ่ายของปอนด์ของชา ใน ปี 1700 ( ถึง 36shillings เป็น
ปอนด์ ) คือเกือบจะเหมือนกับใน 2528 ( เฉลี่ยลดลง 1.80 ปอนด์ ) . . . . . . . แต่ในปี 1700
ผู้ชายทำงานได้รับหนึ่งชิลลิ่งต่อสัปดาห์ เทียบกับ ลดลง 140 in1985 !

สำหรับศตวรรษครึ่งชายังคงเป็นเครื่องดื่มราคาแพง หลายนายจ้างบริการ
ถ้วยให้คนงานของพวกเขาในกลางของเช้าจึงประดิษฐ์ถึงอังกฤษ
สถาบัน " แบ่ง " ชา แต่เป็นสังคมดื่มนอกสถานที่ทำงาน ชาถูกสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง
และเติบโตกลางชั้นเรียน ในหมู่ผู้ที่ได้
หมายถึงมันกลายเป็นที่นิยมมากเป็นเครื่องดื่มที่จะมีความสุขในคาเฟ่และ " สวน " ชา

มันเป็นดัชเชสแห่งเบดฟอร์ดที่ 7 ในรอบ 1800 , เริ่มต้นที่นิยมแฟชั่น
" ชา " เป็นพิธีที่เกิดขึ้นที่ประมาณสี่โมง จนกว่าจะถึงตอนนั้น คนไม่ได้
มักจะไม่กินหรือดื่มอะไรระหว่างอาหารกลางวัน และ อาหารเย็น ประมาณ
เวลาเดียวกันเอิร์ลแห่งแซนด์วิชความนิยมเป็นวิธีใหม่ของการรับประทานขนมปัง - บางๆ
, กับบางอย่าง ( เช่นแยมหรือแตงกวา ) ระหว่างพวกเขา และก่อนที่จะยาว ,
อาหารขนาดเล็กที่ส่วนท้ายของช่วงบ่าย ที่เกี่ยวข้องกับชาและแซนวิชได้กลายเป็นส่วนหนึ่ง
หนทางของชีวิต

เป็นชากลายเป็นราคาถูกมากในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า , ความนิยมกระจายใช่
ผ่านสังคมอังกฤษ และก่อนที่จะยาวมันเป็นอังกฤษที่ชื่นชอบดื่ม -
ส่งเสริมโดยวิคต รียนแบบประหยัด , ร้อน , กระตุ้นเครื่องดื่มไม่มีแอลกอฮอล์

ในครอบครัวชนชั้นกรรมกร ก็ถูกเสิร์ฟกับอาหารมื้อหลักของวัน กิน
เมื่อคนงานกลับบ้านหลังจากที่แรงงานเป็นวัน มื้อนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ
" ชา "

วันนี้ ชาสามารถเมาได้ตลอดเวลาของวัน ส่วนใหญ่ของผู้คนในสหราชอาณาจักร
ดื่มชาสำหรับอาหารเช้า : ตอนเช้า " กลางแบ่งชา " เป็นสถาบันในโรงงานสำนักงาน
และอังกฤษ ( แต่บางคนชอบกาแฟ ในเวลานี้ของวัน ) ; และสำหรับทุกคน
ทำงานนอกบ้าน , กระติกชาเกือบจะเป็นส่วนหนึ่งของอุปกรณ์ของวัน
ต่อมาในวันที่ " ชา " ในช่วงบ่ายยังคงมีวิถีชีวิตในภาคใต้ของอังกฤษและ
ในหมู่ชนชั้นกลางส่วน " น้ำชา " สูง ยังคงเป็นประเพณีในภาคเหนือของ
สหราชอาณาจักร