that action research in OD seeks to

that action research in OD seeks to generate practical knowing. There are different forms
of knowing, what Reason and Torbert (2001) refer to as an extended epistemology, which
includes propositional or scientific knowing and practical knowing. Toulmin (1990) has
pointed out that as the rational became the focus of modernity to the exclusion of the
humanistic, practical knowing became excluded from scholarship as after the seventeenth
century as philosophers turned to problems of the objectivity of knowing. This was a shift
from knowing in a descriptive mode to knowing in explanatory mode where things were no
longer presented in relation to the knowing subject but were related to one another in
recurring patterns.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยที่ดำเนินการใน OD พยายามสร้างรู้ปฏิบัติ มีรูปแบบแตกต่างกันความรู้ สิ่งที่เหตุผลและ Torbert (2001) เรียกว่าญาณวิทยาการขยาย ซึ่งpropositional หรือวิทยาศาสตร์รู้และปฏิบัติรู้ มี Toulmin (1990)ชี้ว่า เป็นเหตุผลเป็น จุดเน้นของความทันสมัยเพื่อยกเว้นการเมตตากรุณา ปฏิบัติรู้ก็แยกออกจากทุนเป็นหลังที่ seventeenthศตวรรษเป็นนักปรัชญาที่กลายเป็นปัญหาของ objectivity ว่า นี้เป็นการเปลี่ยนแปลงจากการรู้ในโหมดอธิบายให้ทราบว่าในเรื่องโหมดที่มีสิ่งที่ไม่นำเสนอเกี่ยวกับเรื่องเพราะรู้ดีว่า แต่เกี่ยวข้องกับคนอื่นในอีกต่อไปรูปแบบการเกิดซ้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่าการวิจัยดำเนินการใน OD พยายามที่จะสร้างความรู้ในทางปฏิบัติ มีรูปแบบที่แตกต่างกัน
ของการรู้สิ่งที่เหตุผลและ Torbert (2001) อ้างถึงในฐานะที่เป็นญาณวิทยาขยายซึ่ง
รวมถึงประพจน์หรือทางวิทยาศาสตร์รู้และการปฏิบัติรู้ Toulmin (1990) ได้
ชี้ให้เห็นว่าเป็นเหตุผลที่กลายเป็นจุดสนใจของความทันสมัยเพื่อการยกเว้นที่
เห็นอกเห็นใจในทางปฏิบัติรู้กลายเป็นแยกออกจากทุนการศึกษาหลังจากที่สิบเจ็ด
ศตวรรษที่เป็นนักปรัชญาหันไปปัญหาวัตถุประสงค์ของการรู้ นี่คือการเปลี่ยนแปลง
จากการรู้ในโหมดพรรณนารู้ในโหมดการอธิบายสิ่งที่เขาไม่
ได้อีกต่อไปนำเสนอในความสัมพันธ์กับเรื่องรู้ แต่มีความสัมพันธ์กับคนอื่นใน
รูปแบบที่เกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่วิจัยปฏิบัติการใน . พยายามที่จะสร้างจริงไม่รู้ มีแบบฟอร์มต่าง ๆทราบเหตุผลและทอร์เบิร์ต ( 2001 ) เรียกว่า การขยายของที่มีข้อเสนอ หรือทางวิทยาศาสตร์ ทราบและปฏิบัติรู้ toulmin ( 2533 ) ได้ชี้ให้เห็นว่าเป็นการเชือด กลายเป็นโฟกัสของความทันสมัยเพื่อการยกเว้นของข้อสอบปฏิบัติรู้กลายเป็นแยกออกจากทุนการศึกษาหลังปีศตวรรษที่เป็นนักปรัชญา กลายเป็นปัญหาแบบไม่รู้ตัว นี้เป็นกะทราบว่าในโหมดบรรยายให้รู้ในสิ่งที่ไม่มีในโหมดแล้วนำเสนอในความสัมพันธ์กับรู้แต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับอีกหนึ่งในรูปแบบซ้ำ