Heather honey has been previously c

Heather honey has been previously characterised by a relatively high content of phenolic compounds, such as guaiacol, p-anisaldehyde and propylanisole (Castro-Vazquez et al., 2009). Phenylacetic acid was found exclusively in Calluna vulgaris (heather) honey (Guyot et al., 1999). Radovic et al. (2001) analysed 43 authentic honey samples of different botanical and geographical origins by means of dynamic headspace GC–MS, in order to assess marker compounds (if/when existing) of both botanical and geographical origin. Honey samples were of nine different botanical origins (seven acacia, nine chestnut, three eucalyptus, eight heather, two lavender, four lime, four rape, two rosemary and four sunflower) and from eight different countries (one from Denmark, ten from Germany, thirteen from Italy, eight from France, four from The Netherlands, two from Spain, two from Portugal and three from England). Radovic et al. (2001) identified phenylacetaldehyde as a characteristic compound to heather honeys.
According to Radovic et al. (2001) the authenticity of rape honeys could be confirmed by the absence of 2- methyl-1-propanol; however, this compound was absent also in one of the seven acacia honeys analysed, therefore it was emphasised that the simultaneous presence of dimethyl disulphide is necessary in order to confirm the authenticity of rape honeys. Plutowska et al. (2011) determined volatiles from popular Polish honeys (rape, acacia, linden, buckwheat, heather, polyfloral and honey-dew) by HS–SPME and found that the presence of dimethyl disulphide is not a peculiar feature of rape honey and can also be found in other honeys. Authors also emphasised that a much more significant feature to rape honeys is the lack or much lower concentrations of characteristic volatile compounds occurring in other honeys, e.g., linalool oxides, furfural and phenylacetaldehyde, which were present in most honey samples of different botanical origins. Kaškoniene et al. (2008) also found in their study that dimethyl disulphide was present only in six rape honeys out of eleven, while 2-methyl-1-propanol was absent

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคเฮผึ้ง โดยเนื้อหาค่อนข้างสูงม่อฮ่อม guaiacol, p anisaldehyde และ propylanisole (Castro Vazquez et al., 2009) ก่อนหน้านี้ กรด Phenylacetic พบเฉพาะใน Calluna vulgaris (เฮ) น้ำผึ้ง (Guyot et al., 1999) น้ำผึ้งแท้จริงตัวอย่างที่ 43 ของพฤกษศาสตร์ที่แตกต่างกัน analysed Radovic et al. (2001) และภูมิศาสตร์กำเนิดจากไดนามิก headspace GC – MS เพื่อประเมินเครื่องหมายสารประกอบ (ถ้า/เมื่ออยู่) แหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ และพฤกษศาสตร์ ตัวอย่างน้ำผึ้งดี 9 ต่างพฤกษศาสตร์ต้นกำเนิด (เซีย 7 เกาลัดเก้า ยูคาลิปตัส 3 เฮแปด สอง และลาเวนเดอร์ มะนาว 4 ข่มขืน 4 โรสแมรี่สอง 4 ทานตะวัน) และ จากแปดต่างประเทศ (จากประเทศเดนมาร์ก สิบจากเยอรมนี 13 จากอิตาลี แปดจากฝรั่งเศส 4 จากประเทศเนเธอร์แลนด์ 2 จากสเปน สองจากโปรตุเกส และสามจากอังกฤษ) Phenylacetaldehyde Radovic et al. (2001) ระบุเป็นลักษณะผสมกับเฮ honeysตาม Radovic et al. (2001) ความถูกต้องของการข่มขืน honeys สามารถยืนยัน ด้วยการขาดงานของ 2-methyl-1-อย่างไร propanol อย่างไรก็ตาม สารประกอบนี้ได้ขาดยังในหนึ่งของเซีย 7 honeys analysed ดังนั้นมันมี emphasised ว่า dimethyl disulphide ก็พร้อมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อยืนยันความถูกต้องของการข่มขืน honeys Plutowska et al. (2011) กำหนด volatiles จากนิยมโปแลนด์ honeys (การข่มขืน เซีย ลินเดน buckwheat เฮ polyfloral และฮันนี่ดิวดรอพ) โดย HS – SPME และพบว่า สถานะของ dimethyl disulphide ไม่คุณลักษณะเฉพาะของน้ำผึ้งข่มขืน และยังสามารถพบได้ใน honeys อื่น ๆ ผู้เขียน emphasised ว่าคุณลักษณะสำคัญมากในการข่มขืน honeys ขาดหรือมากความเข้มข้นต่ำกว่าสารระเหยลักษณะที่เกิดขึ้นใน honeys อื่น ๆ เช่น linalool ออกไซด์ furfural และ phenylacetaldehyde ซึ่งแสดงในตัวอย่างน้ำผึ้งส่วนใหญ่ต้นกำเนิดพฤกษศาสตร์ที่แตกต่างกัน Kaškoniene et al. (2008) พบในการศึกษา disulphide dimethyl ที่มีเฉพาะใน honeys ข่มขืน 6 จาก 43 ขณะ 2-methyl-1-อย่างไร propanol ขาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮที่รักได้รับก่อนหน้านี้ลักษณะเนื้อหาที่ค่อนข้างสูงของสารประกอบฟีนอล เช่น ค่า p-anisaldehyde , และ propylanisole ( Castro เควซ et al . , 2009 ) กรดฟีนิลแอซีติก พบเฉพาะใน แคลลูน่า vulgaris ( เฮ ) น้ำผึ้ง ( กีโอ et al . , 1999 ) radovic et al .( 2001 ) จำนวน 43 แท้น้ำผึ้งตัวอย่างที่แตกต่างกันทางพฤกษศาสตร์และภูมิศาสตร์กำเนิดโดยใช้วิธีการแบบไดนามิกเฮดสเปซ GC - MS เพื่อประเมินสารประกอบเครื่องหมาย ( ถ้า / เมื่อเดิม ) ทั้งทางพฤกษศาสตร์ ต้นกำเนิด ตัวอย่างที่รักมีเก้าที่แตกต่างกันเจ็ดพฤกษศาสตร์กำเนิด ( Acacia , เกาลัด , สามต้นยูคา , เฮ สองสี่สี่ ลาเวนเดอร์ , มะนาว , ข่มขืนสอง โรสแมรี่ และสี่ทานตะวัน ) และจากแปดประเทศที่แตกต่างกัน ( จากเดนมาร์ก สิบ จากเยอรมนี สิบสาม จากอิตาลี , ฝรั่งเศส , สี่จากเนเธอร์แลนด์ สอง จาก สเปน , โปรตุเกส และ สอง จากสามจากอังกฤษ ) radovic et al . ( 2544 ) ระบุ phenylacetaldehyde เป็นสารลักษณะการเฮที่รัก .
ตาม radovic et al .( 2001 ) ความถูกต้องของน้ำผึ้งข่มขืนอาจได้รับการยืนยันโดยขาด 2 - methyl-1-propanol อย่างไรก็ตาม สารนี้ไม่อยู่ในหนึ่งในเจ็ดสีน้ำผึ้ง วิเคราะห์จึงได้เน้นว่า การปรากฏตัวพร้อมกันของไดเมทิลไดซัลไฟด์เป็นสิ่งจำเป็นในการยืนยันความถูกต้องของน้ำผึ้งข่มขืน plutowska et al .( 2011 ) กำหนดสารระเหยจากความนิยมที่ขัดน้ำผึ้ง ( ข่มขืน , กระถิน , Linden , โซบะ , Heather , polyfloral และฮันนี่ดิว ) โดย HS – spme และพบว่า การปรากฏตัวของไดเมทิลไดซัลไฟด์เป็นคุณลักษณะเฉพาะของน้ำผึ้งข่มขืนและยังสามารถพบได้ในน้ำผึ้ง อื่น ๆผู้เขียนยังเน้นว่า มากอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นคุณลักษณะข่มขืนน้ำผึ้งคือการขาด หรือลดความเข้มข้นของลักษณะระเหยที่เกิดขึ้นใน honeys , อื่น ๆเช่น ไลนาลูลออกไซด์ , Furfural และ phenylacetaldehyde ซึ่งปัจจุบันในส่วนที่รักตัวอย่างของต้นกำเนิดทางพฤกษศาสตร์ที่แตกต่างกัน กะš koniene et al .( 2008 ) และยังพบในการศึกษาว่า ไดเมทิลไดซัลไฟด์อยู่เพียงในหกข่มขืนที่รักออกมา 11 ปี ขณะที่ 2-methyl-1-propanol ขาด