But when it comes to us, it's a lot

But when it comes to us, it's a lot more complicated. After all, we rarely smile out of fear, but our smile shares a quality with the grimace - we smile to others to form some kind of bond with them, and we do so by showing them that we're not a threat. It's sort of a small appeasement offer, that mustn't originate in fear but rather can be in the context of: "I feel good around you" "I trust you" "I like you".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่เมื่อมันมาถึงเรา มันเป็นมากขึ้นมีความซับซ้อน เราไม่ค่อยยิ้มกลัว แต่รอยยิ้มของเราร่วมมีคุณภาพกับ grimace - เรายิ้มไปฟอร์มบางชนิดของพันธะได้ และเราทำเช่นนั้นแสดงว่า เราไม่ใช่ภัยคุกคาม มันเป็นของ appeasement เล็กข้อเสนอ ที่จะมากลัว แต่แทนที่จะ สามารถในบริบทของ: "ฉันรู้สึกดีคุณ" "ฉันไว้ใจคุณ" "ผมชอบคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่เมื่อมันมาถึงเราก็มากขึ้นซับซ้อน หลังจากที่ทุกคนเราไม่ค่อยยิ้มออกจากความกลัว แต่รอยยิ้มของเราถือหุ้นที่มีคุณภาพด้วยหน้าตาบูดบึ้งที่ - เรายิ้มให้คนอื่น ๆ ในรูปแบบชนิดของพันธบัตรกับพวกเขาบางส่วนและเราทำเช่นนั้นด้วยการแสดงให้เขารู้ว่าเราไม่ได้เป็นภัยคุกคาม มันเรียงลำดับของข้อเสนอการปลอบใจเล็ก ๆ ที่จะต้องได้มาด้วยความกลัว แต่สามารถอยู่ในบริบทของ "ผมรู้สึกดีรอบ ๆ ตัวคุณ" "ผมเชื่อว่าท่าน" "ฉันชอบคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่เมื่อมันมาถึงพวกเรา มันเป็นจำนวนมากที่ซับซ้อนมากขึ้น หลังจากทั้งหมดเราไม่ค่อยยิ้ม ไม่กลัว แต่เรายิ้ม หุ้นคุณภาพด้วยน่ะ - เรายิ้มให้คนอื่นรูปแบบบางชนิดของพันธบัตรกับพวกเขา และเราทำได้โดยการแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเราไม่เป็นภัย มันเป็นจัดเรียงของข้อเสนอการขนาดเล็กที่ไม่ได้อยู่ในความกลัว แต่สามารถอยู่ในบริบทของ " ฉันรู้สึกดี ๆที่คุณ " " ฉันเชื่อใจคุณ " " ฉันชอบเธอ "