We live in perplexing times. We are

We live in perplexing times. We are more interconnected than ever before. World economies are tied together and utterly dependant on each other. Yet the very thing that fuels our globalization is also the very thing that fuels our destruction. Climate change and oil spills that have devastating environmental impacts are showing the price of our global trade.

While we give lip service to things such as free trade and global human rights, the sovereignty of nations remains unquestioned. However, in a world bound together by environment and social networks, we must be ready to re-imagine what it means to be both a global citizen and local community member.

The political trend towards isolationism and self-interest is as strong as ever, even while the problems facing the world today are global in nature. But the thought of foregoing nationalistic pride is scoffed at in the name of self-interest. What if the most self-interested decision we could make would be a greater move towards global cooperation? In a world connected by social networks, this has never been more possible.

Imagine for a moment a world without borders. A world where people freely travel and move about. In this world, the only obstacle to seeing the great wonders of human civilization would be the cost of transportation. Imagine a world where transportation does not come at the cost of environmental degradation. A world where visas and passports are no longer necessary and we would be free to travel and work anywhere and everywhere we wanted. Is this a dream worth fighting for? Is this a world worth sacrificing for?

The first response for many is that this is an unrealizable pipe dream, and not even a positive one. A borderless world—for all its promises of freedom and harmony—is fraught with all kinds of problems as well. I would wager that the most common possible problem in the reader’s mind is a fear of security. A borderless world likely conveys fears of terrorists moving about at will with their threats and acts of violence on a defenseless people.

There are some who might argue that a borderless world would be a cultureless world. That without distinct national, sovereign boundaries, our world would descend into a single homogenous corporate Amero-culture. My first response is, what does that say about the culture each of us helps create and define each day? Our great fear is that the culture we have created would be a plague on the world. If not completely unsettling, what that indicates about who we’ve become is at least a little tragic.

However, maybe this is not how a borderless world would have to be. What if we could live in a safe and free world that did not cling desperately to culture in the face of overwhelming capitalistic domination? What if culture the world over thrived and blossomed—not in spite of a borderless world, but because of it? Could this really be so?

Why do nations exist? Why did states come to be? Well, in a world before flight and worldwide transportation, resources had to be protected. In a finite world of limited resources, this was the single greatest reason for war. Someone else wanted what you had and the easiest way to get it was by force. National boundaries were established in an attempt to end the constant battle for resources. It was a pragmatic solution to the constant bloodshed that plagued the world. And it worked—at least some of the time.

That was before international trade. That was before oil. That was before avocados in February. That was before UPS overnight shipping from Seattle to Shanghai. We now live in a global world that must manage resources globally, not locally.

Socially and politically we must think globally. We must find a way to look past our nationalistic tendencies as they have now outlived their usefulness. Just as record labels have lost their power to be the sole distributor of media, so too have the great power brokers of the twentieth century. Now, information is power, and in this new global world, we have access to all the information we need to obtain all the power we want. The power to form and shape our world is in our hands like never before. We are increasingly in control of our world and we are the ones who will shape it if we reach out and connect with those around us. Borders have limited usefulness and increasingly less meaning.

What then about culture and security? These two things tend to flow together. While a global world would be free to manage resources globally, culture would thrive locally. We would have to give up avocados in February because the way in which we ship them across the world is no longer sustainable. Communities would become locally sustainable. While the internet would give us the power to connect to the entire world for information and communication, we would need to give up some of the things we have gotten used to. Farmland and water resources at the local level would have to be protected. Las Vegas is not a twenty-first cen

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอยู่ใน perplexing ครั้ง เราจะเชื่อมต่อกว่าที่เคยเป็นมาก่อน เศรษฐกิจโลกจะเชื่อมโยงกัน และสามารถปรับแต่งตามกัน แต่ ในสิ่งที่เชื้อเพลิงโลกาภิวัฒน์ของเราก็ได้ในสิ่งที่เราทำลายเชื้อเพลิง สภาพภูมิอากาศและน้ำมันรั่วไหลที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมทำลายจะแสดงราคาของการค้าโลกของเราในขณะที่เราให้บริการที่ริมฝีปากกับสิ่งต่าง ๆ เช่นการค้าเสรีและสิทธิมนุษยชนสากล อธิปไตยของชาติยังคงดัง อย่างไรก็ตาม ในโลกผูกไว้ด้วยกัน โดยสภาพแวดล้อมและเครือข่ายสังคม เราต้องสามารถจินตนาการใหม่ความหมาย ของการเป็นพลเมืองของโลกและสมาชิกชุมชนIsolationism และ self-interest โน้มทางการเมืองเข้มแข็งเช่นเคย แม้ในขณะที่ปัญหาหันโลกปัจจุบันเป็นโลกในธรรมชาติ แต่ความคิดของความภูมิใจในชาติข้างต้นเป็น scoffed ที่ชื่อ self-interest ถ้าการตัดสินใจที่สนใจตนเองมากที่สุดเราจะทำให้จะย้ายขึ้นไปสู่ความร่วมมือระดับโลก ในโลกเชื่อมต่อ โดยเครือข่ายสังคม นี้ได้เคยเป็นไปได้มากขึ้นจินตนาการช่วงโลก โดยไม่มีขอบ โลกที่ผู้คนได้อย่างอิสระการเดินทาง และเคลื่อนที่ ในโลกนี้ ก็จะได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ดีของอารยธรรมมนุษย์จะเป็นต้นทุนการขนส่ง จินตนาการโลกที่ขนส่งไม่มาค่าวิกฤติ โลกที่วีซ่าและหนังสือเดินทางจะไม่จำเป็นและเราจะเดินทาง และทำงานได้ทุก และทุกที่ที่เราต้อง นี่คือความฝันคุ้มค่าต่อสู้เพื่อ นี่คือโลกที่มูลค่าการสูญเสียสำหรับคำตอบแรกสำหรับหลายคนว่า นี่คือความฝันท่อ unrealizable และไม่ได้บวกหนึ่ง โลกไร้พรมแดน — สำหรับสัญญาทั้งหมดของเสรีภาพและความสามัคคีซึ่งจะเต็มไป ด้วยปัญหาเช่นทุกชนิด ฉันจะเดิมพันทั่วไปในจิตใจของผู้อ่านเป็นความกลัวความปลอดภัย โลกไร้พรมแดนที่น่าจะถ่ายทอดความกลัวของผู้ก่อการร้ายเกี่ยวกับการย้ายที่จะคุกคามและความรุนแรงกับคนพึ่งมีบางคนอาจเถียงว่า โลกไร้พรมแดนเป็นโลก cultureless ที่พรมแดนแตกต่างชาติ อธิปไตย โลกของเราจะลงไปสู่เดี่ยวเป็นเนื้อเดียวกัน Amero-วัฒนธรรมองค์กร คำตอบแรกคือ สิ่งที่พูดเกี่ยวกับวัฒนธรรมของเราช่วยสร้าง และกำหนดแต่ละวัน เรากลัวมากคือ วัฒนธรรมที่เราสร้างจะมีภัยพิบัติบนโลก ถ้าไม่สมบูรณ์ไม่มั่นคง สิ่งที่บ่งชี้เกี่ยวกับการที่เราได้เป็นน่าเศร้าเล็กน้อยHowever, maybe this is not how a borderless world would have to be. What if we could live in a safe and free world that did not cling desperately to culture in the face of overwhelming capitalistic domination? What if culture the world over thrived and blossomed—not in spite of a borderless world, but because of it? Could this really be so?Why do nations exist? Why did states come to be? Well, in a world before flight and worldwide transportation, resources had to be protected. In a finite world of limited resources, this was the single greatest reason for war. Someone else wanted what you had and the easiest way to get it was by force. National boundaries were established in an attempt to end the constant battle for resources. It was a pragmatic solution to the constant bloodshed that plagued the world. And it worked—at least some of the time.That was before international trade. That was before oil. That was before avocados in February. That was before UPS overnight shipping from Seattle to Shanghai. We now live in a global world that must manage resources globally, not locally.Socially and politically we must think globally. We must find a way to look past our nationalistic tendencies as they have now outlived their usefulness. Just as record labels have lost their power to be the sole distributor of media, so too have the great power brokers of the twentieth century. Now, information is power, and in this new global world, we have access to all the information we need to obtain all the power we want. The power to form and shape our world is in our hands like never before. We are increasingly in control of our world and we are the ones who will shape it if we reach out and connect with those around us. Borders have limited usefulness and increasingly less meaning.What then about culture and security? These two things tend to flow together. While a global world would be free to manage resources globally, culture would thrive locally. We would have to give up avocados in February because the way in which we ship them across the world is no longer sustainable. Communities would become locally sustainable. While the internet would give us the power to connect to the entire world for information and communication, we would need to give up some of the things we have gotten used to. Farmland and water resources at the local level would have to be protected. Las Vegas is not a twenty-first cen

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอยู่ในช่วงเวลาที่น่างง เรามีความเชื่อมโยงกันมากขึ้นกว่าเดิม เศรษฐกิจโลกมีการเชื่อมโยงเข้าด้วยกันและอย่างเต็มที่ขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ แต่สิ่งที่ดีที่เชื้อเพลิงโลกาภิวัตน์ของเรายังเป็นสิ่งที่ดีที่เชื้อเพลิงการทำลายของเรา เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการรั่วไหลของน้ำมันที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมรุนแรงมีการแสดงราคาของการค้าทั่วโลกของเรา. ในขณะที่เราให้บริการที่ริมฝีปากเพื่อสิ่งต่างๆเช่นการค้าเสรีและสิทธิมนุษยชนทั่วโลกอำนาจอธิปไตยของประเทศที่ยังคงไม่ได้สอบถาม แต่ในโลกที่ผูกพันกันจากสภาพแวดล้อมและเครือข่ายสังคมเราต้องพร้อมที่จะกลับมาคิดว่ามันหมายถึงการเป็นทั้งพลเมืองทั่วโลกและสมาชิกชุมชนท้องถิ่น. แนวโน้มทางการเมืองโดดเดี่ยวและประโยชน์ของตนเองเป็นที่แข็งแกร่งเช่นเคย แม้ในขณะที่ปัญหาที่เกิดขึ้นในวันนี้โลกกำลังเผชิญอยู่ในธรรมชาติทั่วโลก แต่ความคิดของความภาคภูมิใจชาตินิยมดังกล่าวข้างต้นจะเย้ยหยันในนามของความสนใจของตนเอง เกิดอะไรขึ้นถ้าการตัดสินใจของตัวเองสนใจมากที่สุดเราจะทำให้จะมีการย้ายไปสู่ความร่วมมือมากขึ้นทั่วโลกหรือไม่ ในโลกที่เชื่อมต่อจากเครือข่ายทางสังคมนี้ไม่เคยได้รับมากขึ้นเป็นไปได้. ลองนึกภาพช่วงเวลาที่โลกไร้พรมแดน โลกที่ผู้คนได้อย่างอิสระเดินทางไปและย้ายเกี่ยวกับ ในโลกนี้ที่เป็นอุปสรรคเดียวที่จะได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ของอารยธรรมมนุษย์จะเป็นค่าใช้จ่ายในการขนส่ง ลองจินตนาการถึงโลกที่มีการขนส่งที่ไม่ได้มาที่ค่าใช้จ่ายของการย่อยสลายสิ่งแวดล้อม โลกที่วีซ่าและหนังสือเดินทางไม่จำเป็นและเราจะเป็นอิสระในการเดินทางและทำงานได้ทุกที่และทุกที่ที่เราต้องการ นี้เป็นความฝันของมูลค่าการต่อสู้เพื่อ? นี้เป็นโลกที่มีมูลค่าการเสียสละหรือไม่? การตอบสนองครั้งแรกสำหรับอีกหลายคนที่นี่คือฝันท่อไม่สามารถเอาได้และไม่ได้เป็นบวกหนึ่ง โลกไร้พรมแดนสำหรับทุกสัญญาของเสรีภาพและความสามัคคีเป็นเต็มไปด้วยทุกชนิดปัญหาเช่นกัน ฉันจะเดิมพันว่าปัญหาที่เป็นไปได้พบมากที่สุดในใจของผู้อ่านเป็นความกลัวของการรักษาความปลอดภัย โลกไร้พรมแดนที่มีแนวโน้มที่บ่งบอกถึงความกลัวของการเคลื่อนไหวเกี่ยวกับการก่อการร้ายที่จะกับภัยคุกคามและการกระทำของพวกเขาจากความรุนแรงในคนที่พึ่ง. มีบางคนอาจจะเถียงว่าโลกไร้พรมแดนจะเป็นโลก cultureless ว่าไม่มีความแตกต่างแห่งชาติขอบเขตอธิปไตยโลกของเราจะลงมาเป็นองค์กรเดียวที่เป็นเนื้อเดียวกัน Amero วัฒนธรรม การตอบสนองครั้งแรกของฉันคือสิ่งที่บอกว่าไม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมของเราแต่ละคนจะช่วยสร้างและกำหนดในแต่ละวัน? ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ของเราคือว่าวัฒนธรรมที่เราได้สร้างขึ้นจะเป็นโรคระบาดในโลก ถ้าไม่ได้ไม่สงบอย่างสมบูรณ์สิ่งที่บ่งชี้เกี่ยวกับการที่เราได้กลายเป็นอย่างน้อยเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าเศร้า. แต่อาจจะไม่ได้เป็นวิธีการที่โลกไร้พรมแดนจะต้อง ถ้าเราสามารถมีชีวิตอยู่ในโลกที่ปลอดภัยและฟรีที่ไม่ได้ยึดมั่นอย่างยิ่งที่จะวัฒนธรรมในหน้าของการปกครองนายทุนครอบงำหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นถ้าวัฒนธรรมทั่วโลกเติบโตและเบ่งบานไม่ทั้งๆที่โลกไร้พรมแดน แต่เป็นเพราะมันได้หรือไม่ นี้อาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ? ทำไมประเทศอยู่? ทำไมรัฐมาเป็นอย่างไร ดีที่สุดในโลกก่อนที่เที่ยวบินและการขนส่งทั่วโลกทรัพยากรจะต้องได้รับการคุ้มครอง ในโลกที่ จำกัด ของทรัพยากรที่ จำกัด นี้เป็นเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการทำสงคราม คนอื่นต้องการสิ่งที่คุณมีและวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะได้รับมันเป็นโดยการบังคับ ขอบเขตแห่งชาติได้ก่อตั้งขึ้นในความพยายามที่จะยุติการสู้รบอย่างต่อเนื่องสำหรับทรัพยากร มันเป็นวิธีการแก้ปัญหาในทางปฏิบัติที่จะนองเลือดคงที่ plagued โลก และการทำงานอย่างน้อยในบางเวลา. นั่นคือก่อนที่การค้าระหว่างประเทศ นั่นคือก่อนที่น้ำมัน นั่นคือก่อนที่อะโวคาโดในเดือนกุมภาพันธ์ นั่นคือก่อนที่ยูพีเอสในการจัดส่งในชั่วข้ามคืนจากซีแอตเติไปเซี่ยงไฮ้ ตอนนี้เราอยู่ในโลกที่ทั่วโลกที่จะต้องบริหารจัดการทรัพยากรทั่วโลกไม่ได้ในประเทศ. สังคมและการเมืองที่เราจะต้องคิดว่าทั่วโลก เราต้องหาวิธีที่จะมองผ่านแนวโน้มชาตินิยมของเราที่พวกเขาได้ในขณะนี้มีอายุยืนกว่าประโยชน์ของพวกเขา เช่นเดียวกับค่ายได้สูญเสียอำนาจของพวกเขาที่จะเป็นตัวแทนจำหน่ายของสื่อดังนั้นก็มีโบรกเกอร์พลังอันยิ่งใหญ่ของศตวรรษที่ยี่สิบ ตอนนี้ข้อมูลคืออำนาจและทั่วโลกในโลกใหม่นี้เรามีการเข้าถึงข้อมูลทั้งหมดที่เราต้องการที่จะได้รับพลังงานทั้งหมดที่เราต้องการ อำนาจในรูปแบบและรูปร่างของโลกของเราอยู่ในมือของเราไม่เคยมาก่อน เรามีมากขึ้นในการควบคุมของโลกของเราและเราจะเป็นคนที่จะมีรูปร่างมันถ้าเราเข้าถึงและเชื่อมต่อกับคนรอบข้างเรา พรมแดนมีการ จำกัด การใช้ประโยชน์และความหมายน้อยมากขึ้น. แล้วอะไรเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความปลอดภัย? สองสิ่งนี้มีแนวโน้มที่จะไหลมารวมกัน ในขณะที่โลกทั่วโลกจะเป็นอิสระในการบริหารจัดการทรัพยากรทั่วโลกวัฒนธรรมจะเจริญเติบโตในประเทศ เราจะต้องให้ขึ้นอะโวคาโดในเดือนกุมภาพันธ์เพราะวิธีการที่เราจัดส่งให้ทั่วโลกจะไม่มีอีกต่อไปอย่างยั่งยืน จะกลายเป็นชุมชนที่ยั่งยืนในประเทศ ในขณะที่อินเทอร์เน็ตจะให้เรามีอำนาจในการเชื่อมต่อให้คนทั้งโลกสำหรับข้อมูลและการสื่อสารที่เราจะต้องให้ขึ้นบางส่วนของสิ่งที่เรามีอากาศที่ใช้ในการ ทรัพยากรเกษตรและน้ำในระดับท้องถิ่นจะต้องได้รับการคุ้มครอง ลาสเวกัไม่ได้เป็น CEN ที่ยี่สิบเอ็ด