It is often forgotten that the agricultural sector in the East Asian NIEs underwent a
dramatic period of agricultural improvement prior to import-substitution industrialization (see
Grabowski, 1994, Gunnarsson, 1985, Kohli, 1994; Oshima, 1993). Those countries
experienced success in raising productivity to high levels in agriculture, even though the
natural constraint did not allow the countries to expand land frontiers. In other words,
agricultural modernization often comes about in heavily populated countries of which
Thailand is not one. The most important task of the poor-resource countries was to promote
technological progress in a new variety characterized by high fertilizer use and high yields
which partly took place due to land reform in the colonial period (see grabowski, 1994, Kohli,
1994). It could take place to the extent that significant investments were heavily made in
irrigation and drainage facilities. More important is that farmers’ groups were well organized
to disseminate new knowledge. The case of Thai agriculture is a turn around. Its productivity
in land (output per unit of cultivates area) ceased to increase in the 1970s when the forests
were no longer available. Expensive fertilizers and scarce machinery have partly resulted in
expanding cultivated area. Prior to the 1970s, there was no significant shortage of land.
Therefore, an increased agricultural productivity in Thailand has rarely been attributed to the
increase in land productivity. That may explain why the resource curse thesis (resource
wealth) might be right in the Thai context. It can be concluded that there was little fear that
the rural population was being increasingly polarized into haves and have-nots, landed and
landless (see James, et al., 1987).
มันมักจะลืมว่า ภาคเกษตรใน NIEs เอเชียตะวันออกประกอบไปด้วยการระยะเวลาพัฒนาเกษตรก่อนที่จะนำเข้าแทนทวีความรุนแรงมาก (ดูละครGrabowski, 1994, Gunnarsson, 1985, Kohli, 1994 Oshima, 1993) ประเทศเหล่านั้นประสบความสำเร็จในการเพิ่มผลผลิตการเกษตร ระดับสูงแม้ว่าการข้อจำกัดของธรรมชาติไม่อนุญาตประเทศเพื่อขยายขอบเขตของที่ดิน ในคำอื่น ๆนวัตกรรมเกษตรมักมาเกี่ยวกับประเทศที่มีประชากรมากประเทศไทยไม่ งานสำคัญที่สุดของประเทศยากจนทรัพยากรคือการ ส่งเสริมความก้าวหน้าของเทคโนโลยีต่าง ๆ ใหม่โดยการใช้ปุ๋ยสูงและอัตราผลตอบแทนสูงซึ่งบางส่วนเกิดขึ้นเนื่องจากการปฏิรูปดินแดนในยุคอาณานิคม (ดู grabowski, 1994, Kohli1994) ได้นั้นสามารถทำได้ถึงขนาดลงทุนอย่างมีนัยสำคัญเกิดขึ้นมากในอำนวยการให้น้ำและระบายน้ำ สำคัญที่กลุ่มเกษตรกรได้ดีจัดระเบียบการกระจายความรู้ใหม่ กรณีของการเกษตรไทยได้เปิดสถาน ผลผลิตของในแผ่นดิน (cultivates ผลผลิตต่อหน่วยพื้นที่) ได้หยุดการเพิ่มขึ้นในปี 1970 เมื่อป่ามีไม่ ปุ๋ยมีราคาแพงและขาดแคลนเครื่องจักรทำบางส่วนให้ขยาย cultivated ตั้ง ก่อนปี 1970 มีไม่ขาดแคลนที่สำคัญของแผ่นดินดังนั้น ผลผลิตการเกษตรเพิ่มขึ้นในประเทศไทยได้ไม่ค่อยถูกบันทึกเพิ่มผลผลิตของที่ดิน ที่อาจอธิบายเหตุทรัพยากรแช่งวิทยานิพนธ์ (ทรัพยากรให้เลือกมากมาย) อาจจะอยู่ในบริบทไทย จึงสามารถสรุปได้ว่า มีน้อยกลัวที่ประชากรชนบทถูกถูกมากขั้ว haves และ have-nots ที่ดิน และlandless (ดู James, et al., 1987)
การแปล กรุณารอสักครู่..

มันมักจะลืมว่าภาคการเกษตรในคนเอเซียตะวันออกถึงช่วงเวลาที่น่าทึ่งของการปรับปรุงการเกษตร
ก่อนนำเข้าอุตสาหกรรมทดแทน ( ดู
เกรอบอว์สกี้ , 2537 , กันนาร์สัน 1985 Kohli , 1994 ; ชิมะ , 1993 ) ประเทศเหล่านั้น
ประสบความสําเร็จในการเลี้ยงผลผลิตให้สูงระดับในการเกษตร แม้ว่า
ข้อจำกัดของธรรมชาติ ไม่ได้ช่วยให้ประเทศที่จะขยายขอบเขตที่ดิน ในคำอื่น ๆที่มักจะมาพร้อมกับนวัตกรรมการเกษตร
ในประเทศที่มีประชากรมาก
ประเทศไทยไม่ได้เป็นหนึ่ง งานที่สำคัญที่สุดของประเทศยากจน มีทรัพยากรเพื่อส่งเสริมความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีใหม่ใน
หลากหลายลักษณะ โดยใช้ปุ๋ยสูงและผลผลิตสูง
ซึ่งส่วนหนึ่งเกิดขึ้นจากการปฏิรูปที่ดินในยุคอาณานิคม ( ดูเกรอบอว์สกี้ , 2537 , Kohli
, 1994 ) มันอาจจะใช้สถานที่ในขอบเขตการลงทุนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติอย่างหนักใน
ชลประทานและเครื่องระบายน้ำ สำคัญ คือ กลุ่มของเกษตรกรเป็นอย่างดี
เพื่อเผยแพร่ความรู้ใหม่ กรณีของการเกษตรไทย เป็น หันไป
ของผลผลิตในแผ่นดิน ( ผลผลิตต่อหน่วยของพื้นที่เพาะปลูก ) หยุดที่จะเพิ่มขึ้นในปี 1970 เมื่อป่า
ก็ไม่มีอีกต่อไปแล้ว ปุ๋ยราคาแพง หายาก และมีบางส่วนเครื่องจักร (
ขยายพื้นที่ปลูก ก่อนปี 1970 มีปัญหาการขาดแคลนทางที่ดิน
ดังนั้นการเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร ในไทยยังไม่ค่อยถูกว่า
เพิ่มผลผลิตที่ดิน นั่นอาจอธิบายได้ว่า ทำไมทรัพยากรสาปแช่งวิทยานิพนธ์ ( ทรัพยากร
รวย ) อาจจะเหมาะสมในบริบทไทย สรุปได้ว่ามีเพียงเล็กน้อยกลัวว่า
ประชากรในชนบทถูกมากขึ้นขั้วเป็นคนมั่งมีและมี nots , ที่ดินและ
ไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง ( เห็นเจมส์ , et al . , 1987 )
การแปล กรุณารอสักครู่..
