DISCUSSIONSince our original analys

DISCUSSION
Since our original analysis 7 years ago,13 the number of SMNs has increased 2.3 fold, from 314 SMNs in 298 individuals to 802 SMNs in 730 individuals. We can now estimate a 30-year cumulative incidence of 9.3% compared with the 20-year incidence of 3.2%. Although the cohort has aged over this period, the SIRs might be expected to decrease with increased likelihood of cancer in the general age-matched population. However, this has not come to pass. SIRs remain elevated in the CCSS cohort. These data highlight the increasing incidence of SNs with continued follow-up of the CCSS cohort and the need for ongoing surveillance of survivors. The lifetime risk and the period of excess risk for SNs is still not known.

Although survivors of HL comprised only 13.4% of the cohort, they experienced 33.8% of the reported SMNs and 37.9% of the NMSCs. For the SMNs, this is largely driven by breast cancer, with 94 (59.9%) of 157 second breast cancers in the CCSS occurring in HL survivors. This finding is consistent with reports by others. However, the significant proportion of NMSC among HL survivors has not been previously reported. As this study's cohort was derived from patients surviving 5 years or more, it is not surprising that leukemia was not a common SMN and occurred in only 43 individuals.

Although rarely fatal, NMSC is an important late effect of childhood cancer therapy and an important public health issue. In the CCSS, the largest proportion of NMSC occurred in survivors of HL (37.9%), leukemia (32.1%), and CNS tumors (9.3%). The SEER Program does not collect incidence data on NMSC; thus we have a limited ability to track overall NMSC rates and trends in the United States and to compare the results of the CCSS with that of the general population. However, the CCSS rates of NMSC exceed those reported in a population-based study done in New Hampshire.30 The locations of basal cell carcinomas observed in the subjects of the New Hampshire study were also quite different from those in the CCSS group, which reflect the sites of radiotherapy. In the New Hampshire group, basal cell carcinomas were reported as head/neck (68%), back/chest (21%), or extremity (11%), and in the CCSS group, head/neck (43%), back/chest (51%), or extremity (3%). Similarly high rates of NMSC have been identified in survivors of hematopoietic stem-cell transplantation, in whom the risk of basal cell carcinoma is increased by total-body irradiation during childhood, and that of basal cell and squamous cell carcinomas is increased by graft-versus-host disease.31

Survivors of bone cancers or soft-tissue sarcomas comprise 17% of the CCSS cohort and 21% of all survivors who experienced SMNs, 20% of which were breast cancer. Risk of cancer was increased among siblings of sarcoma survivors and those of survivors with SMNs.24 Risk of breast cancer was increased among sarcoma survivors not treated with radiotherapy,22 and risk of secondary sarcoma was increased in primary sarcoma survivors and those with a family history of cancer.16 This is consistent with data showing an association between soft tissue sarcoma and breast cancer or sarcomas as SMNs in patients or close relatives32 and suggests the need for further study of the interactions between genetic predisposition, disease, and treatment. The collection of genomic DNA from the CCSS cohort has provided an opportunity to investigate genetic susceptibility to subsequent cancers. Of particular interest is the demonstration of a strong association between exposure to radiation therapy and the high risk of SNs. Molecular epidemiology studies will be necessary to address the role of genetics in the observed interindividual variation in risk of subsequent cancers and will be possible only with continuing follow-up of this cohort.

Radiotherapy increased the risk of SNs in our analyses, which is consistent with previous reports in which radiation dose responses have been demonstrated.33–35 Detailed information about radiotherapy exposures has been collected by CCSS investigators to enable dosimetric analyses of organs of interest. The thyroid gland is highly susceptible to the carcinogenic effects of ionizing radiation, but the dose-response relations had not previously been well characterized over a wide range of doses. Our study is one of the first to demonstrate a reduction in radiation-related risk of SNs associated with treatment of solid tumors with high-doses of radiation. We also detected a linear relation between the radiation dose received during treatment for childhood cancer and the relative risk of subsequent gliomas or meningiomas.

During the past 35 years, pediatric chemotherapy and radiotherapy protocols have been modified to better balance toxicity and efficacy. Therefore, it will be important to observe patients treated during the latter treatment era (eg, after the mid-1980s) of this cohort, as well as those treated on contemporary protocols for many more years, to determine whether the risk of SNs decreases with changes in chemotherapy and radiotherapy (ie, lower doses, smaller volumes, and improvements in techniques). During the interim, it is important that the childhood cancer survivors treated between 1970 and 1986 and their health care providers are aware of the risk of SNs over a prolonged follow-up period. This cohort is still young (median age, 34 years), and cancer in their age group in the general population is low. Our data suggest the need for targeted surveillance as this cohort ages. Specific cancer screening at younger ages than that recommended for the general population, regular physical examinations, and patient education are essential components of the follow-up for all childhood cancer survivors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาตั้งแต่เราวิเคราะห์ฉบับที่ 7 ปีที่ผ่านมา 13 จำนวน SMNs มีราคาเพิ่มขึ้นพับ 2.3 จาก SMNs 314 ใน 298 บุคคล SMNs 802 ใน 730 คน เราสามารถประมาณอุบัติการณ์สะสม 30 ปี 9.3% เมื่อเทียบกับอุบัติการณ์ 20 ปี 3.2% แม้ว่า cohort มีอายุช่วงนี้ การเคารพอาจคาดว่าลดลง มีโอกาสเพิ่มขึ้นของโรคมะเร็งในประชากรทั่วไปตรงกับอายุ อย่างไรก็ตาม นี้ไม่มาผ่าน เคารพสูงใน CCSS cohort ครั้ง ข้อมูลเหล่านี้เน้น SNs เกิดเพิ่มขึ้นกับการติดตามผลอย่างต่อเนื่องของ CCSS cohort และต้องเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่องของผู้รอดชีวิต อายุการใช้งานความเสี่ยงและระยะเวลาความเสี่ยงเกิน SNs ยังไม่ทราบแม้ว่าผู้รอดชีวิตของ HL ประกอบด้วยเพียงร้อยละ 13.4 ของ cohort พวกเขาพบ 33.8% ของ SMNs รายงานและ 37.9% ของ NMSCs สำหรับ SMNs นี้เป็นส่วนใหญ่ขับเคลื่อน ด้วยมะเร็งเต้านม มี 94 (59.9%) ของมะเร็งเต้านมสอง 157 ใน CCSS เกิดใน HL ผู้รอดชีวิต ค้นหานี้จะสอดคล้องกับรายงานอื่น อย่างไรก็ตาม สัดส่วนสำคัญของ NMSC ระหว่าง HL ผู้รอดชีวิตยังไม่ได้เคยรายงานการ เป็นผู้ผ่านการศึกษานี้รับมาจากผู้ป่วยที่รอด 5 ปีหรือมากกว่า ก็ไม่น่าแปลกใจว่า มะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่ SMN ทั่วไป และเกิดขึ้นในบุคคลเพียง 43Although rarely fatal, NMSC is an important late effect of childhood cancer therapy and an important public health issue. In the CCSS, the largest proportion of NMSC occurred in survivors of HL (37.9%), leukemia (32.1%), and CNS tumors (9.3%). The SEER Program does not collect incidence data on NMSC; thus we have a limited ability to track overall NMSC rates and trends in the United States and to compare the results of the CCSS with that of the general population. However, the CCSS rates of NMSC exceed those reported in a population-based study done in New Hampshire.30 The locations of basal cell carcinomas observed in the subjects of the New Hampshire study were also quite different from those in the CCSS group, which reflect the sites of radiotherapy. In the New Hampshire group, basal cell carcinomas were reported as head/neck (68%), back/chest (21%), or extremity (11%), and in the CCSS group, head/neck (43%), back/chest (51%), or extremity (3%). Similarly high rates of NMSC have been identified in survivors of hematopoietic stem-cell transplantation, in whom the risk of basal cell carcinoma is increased by total-body irradiation during childhood, and that of basal cell and squamous cell carcinomas is increased by graft-versus-host disease.31Survivors of bone cancers or soft-tissue sarcomas comprise 17% of the CCSS cohort and 21% of all survivors who experienced SMNs, 20% of which were breast cancer. Risk of cancer was increased among siblings of sarcoma survivors and those of survivors with SMNs.24 Risk of breast cancer was increased among sarcoma survivors not treated with radiotherapy,22 and risk of secondary sarcoma was increased in primary sarcoma survivors and those with a family history of cancer.16 This is consistent with data showing an association between soft tissue sarcoma and breast cancer or sarcomas as SMNs in patients or close relatives32 and suggests the need for further study of the interactions between genetic predisposition, disease, and treatment. The collection of genomic DNA from the CCSS cohort has provided an opportunity to investigate genetic susceptibility to subsequent cancers. Of particular interest is the demonstration of a strong association between exposure to radiation therapy and the high risk of SNs. Molecular epidemiology studies will be necessary to address the role of genetics in the observed interindividual variation in risk of subsequent cancers and will be possible only with continuing follow-up of this cohort.Radiotherapy increased the risk of SNs in our analyses, which is consistent with previous reports in which radiation dose responses have been demonstrated.33–35 Detailed information about radiotherapy exposures has been collected by CCSS investigators to enable dosimetric analyses of organs of interest. The thyroid gland is highly susceptible to the carcinogenic effects of ionizing radiation, but the dose-response relations had not previously been well characterized over a wide range of doses. Our study is one of the first to demonstrate a reduction in radiation-related risk of SNs associated with treatment of solid tumors with high-doses of radiation. We also detected a linear relation between the radiation dose received during treatment for childhood cancer and the relative risk of subsequent gliomas or meningiomas.
During the past 35 years, pediatric chemotherapy and radiotherapy protocols have been modified to better balance toxicity and efficacy. Therefore, it will be important to observe patients treated during the latter treatment era (eg, after the mid-1980s) of this cohort, as well as those treated on contemporary protocols for many more years, to determine whether the risk of SNs decreases with changes in chemotherapy and radiotherapy (ie, lower doses, smaller volumes, and improvements in techniques). During the interim, it is important that the childhood cancer survivors treated between 1970 and 1986 and their health care providers are aware of the risk of SNs over a prolonged follow-up period. This cohort is still young (median age, 34 years), and cancer in their age group in the general population is low. Our data suggest the need for targeted surveillance as this cohort ages. Specific cancer screening at younger ages than that recommended for the general population, regular physical examinations, and patient education are essential components of the follow-up for all childhood cancer survivors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปรายตั้งแต่การวิเคราะห์เดิมของเรา 7 ปีที่ผ่านมาจำนวน 13 SMNs ได้เพิ่มขึ้น 2.3 เท่าจาก 314 SMNs ใน 298 บุคคลที่จะ SMNs 802 ใน 730 บุคคล
ตอนนี้เราสามารถประมาณการอุบัติการณ์สะสม 30 ปี 9.3% เมื่อเทียบกับอัตราการเกิด 20 ปี 3.2% แม้ว่าการศึกษาได้ในช่วงอายุนี้ท่านที่เคารพอาจจะมีการคาดว่าจะลดลงตามความน่าจะเป็นที่เพิ่มขึ้นของโรคมะเร็งในประชากรอายุที่จับคู่ทั่วไป แต่นี้ยังไม่ได้มา ท่านที่เคารพยังคงสูงในหมู่ CCSS ข้อมูลเหล่านี้เน้นอุบัติการณ์ที่เพิ่มขึ้นของ SNS ที่มีอย่างต่อเนื่องติดตามศึกษา CCSS และความจำเป็นสำหรับการเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่องของผู้รอดชีวิต ความเสี่ยงที่อายุการใช้งานและระยะเวลาของความเสี่ยงส่วนเกินสำหรับ SNS จะยังคงไม่เป็นที่รู้จัก. แม้ว่าผู้รอดชีวิตจาก HL ประกอบด้วยเพียง 13.4% ของการศึกษาที่พวกเขาได้รับการฝึกฝน 33.8% ของ SMNs รายงานและ 37.9% ของ NMSCs สำหรับ SMNs นี้เป็นส่วนใหญ่ขับเคลื่อนด้วยโรคมะเร็งเต้านม 94 (59.9%) ของการเกิดโรคมะเร็งเต้านม 157 สองใน CCSS ที่เกิดขึ้นในผู้รอดชีวิต HL การค้นพบนี้สอดคล้องกับรายงานของผู้อื่น แต่สัดส่วนที่มีนัยสำคัญของ NMSC ในหมู่ผู้รอดชีวิต HL ไม่ได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ ขณะที่การศึกษาการศึกษานี้ได้มาจากผู้ป่วยที่ยังมีชีวิตรอด 5 ปีหรือมากกว่านั้นก็ไม่น่าแปลกใจว่าโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่ได้เป็น SMN ที่พบบ่อยและเกิดขึ้นในเวลาเพียง 43 บุคคล. แม้ว่าจะไม่ค่อยร้ายแรง NMSC เป็นผลปลายที่สำคัญของการรักษาโรคมะเร็งในวัยเด็กและสาธารณะที่สำคัญ ปัญหาสุขภาพ CCSS ในสัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของ NMSC ที่เกิดขึ้นในผู้รอดชีวิตจาก HL (37.9%) โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว (32.1%) และเนื้องอกในระบบประสาทส่วนกลาง (9.3%) โปรแกรมหมอดูไม่ได้เก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับอุบัติการณ์ NMSC; ทำให้เรามีความสามารถ จำกัด ในการติดตามอัตรา NMSC โดยรวมและแนวโน้มในสหรัฐอเมริกาและเปรียบเทียบผลของการ CCSS กับที่ของประชากรทั่วไป อย่างไรก็ตามอัตรา CCSS ของ NMSC เกินผู้รายงานในการศึกษาประชากรที่ใช้ทำในสถานที่ใหม่ Hampshire.30 ของมะเร็งเซลล์แรกเริ่มสังเกตในเรื่องของการศึกษามลรัฐนิวแฮมป์เชียร์เป็นยังค่อนข้างแตกต่างจากผู้ที่อยู่ในกลุ่ม CCSS ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึง เว็บไซต์ของการรักษาด้วยรังสี ในกลุ่ม New Hampshire, มะเร็งเซลล์แรกเริ่มได้รับรายงานว่าหัว / คอ (68%), หลัง / หน้าอก (21%) หรือปลาย (11%) และในกลุ่ม CCSS หัว / คอ (43%) กลับมา / หน้าอก (51%) หรือปลาย (3%) อัตราที่สูงในทำนองเดียวกันของ NMSC ได้รับการระบุในผู้รอดชีวิตจากการปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือดในผู้ที่มีความเสี่ยงของโรคมะเร็งเซลล์แรกเริ่มจะเพิ่มขึ้นจากการฉายรังสีรวมของร่างกายในช่วงวัยเด็กและของเซลล์แรกเริ่มและเซลล์มะเร็ง squamous จะเพิ่มขึ้นตามการรับสินบนเมื่อเทียบกับ -host disease.31 รอดชีวิตจากโรคมะเร็งกระดูกหรือมะเร็งเนื้อเยื่ออ่อนประกอบด้วย 17% ของกลุ่ม CCSS และ 21% ของผู้รอดชีวิตทุกคนที่มีประสบการณ์ SMNs 20% ซึ่งเป็นโรคมะเร็งเต้านม ความเสี่ยงของการเป็นโรคมะเร็งเพิ่มขึ้นในหมู่พี่น้องของผู้รอดชีวิตเนื้องอกและผู้รอดชีวิตที่มีความเสี่ยง SMNs.24 ของมะเร็งเต้านมเพิ่มขึ้นในหมู่ผู้รอดชีวิตเนื้องอกไม่ได้รับการรักษาด้วยรังสี, 22 และความเสี่ยงของซิรองเพิ่มขึ้นในผู้รอดชีวิตซิประถมศึกษาและผู้ที่มีประวัติครอบครัว ของ cancer.16 นี้จะสอดคล้องกับข้อมูลที่แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างซิเนื้อเยื่ออ่อนและมะเร็งเต้านมหรือมะเร็งเป็น SMNs ในผู้ป่วยหรือใกล้เคียง relatives32 และแสดงให้เห็นความจำเป็นในการศึกษาต่อของการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างพันธุกรรมโรคและการรักษา คอลเลกชันของดีเอ็นเอจากการศึกษา CCSS ได้ให้โอกาสที่จะตรวจสอบความอ่อนแอทางพันธุกรรมเพื่อการเกิดโรคมะเร็งในภายหลัง น่าสนใจเป็นพิเศษคือการสาธิตของการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งระหว่างการสัมผัสกับรังสีรักษาและมีความเสี่ยงสูงของ SNS การศึกษาระบาดวิทยาโมเลกุลจะมีความจำเป็นที่จะอยู่ในบทบาทของพันธุศาสตร์ในการเปลี่ยนแปลง interindividual สังเกตในความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งตามมาและจะเป็นไปได้เท่านั้นที่มีอย่างต่อเนื่องในการติดตามของหมู่คนนี้. รังสีรักษาเพิ่มความเสี่ยงของ SNS ในการวิเคราะห์ของเราซึ่งมีความสอดคล้องกับ รายงานก่อนหน้านี้ที่การตอบสนองของปริมาณรังสีที่ได้รับ demonstrated.33-35 ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับการเปิดรับการรักษาด้วยรังสีได้รับการเก็บรวบรวมโดยนักวิจัย CCSS เพื่อเปิดใช้งาน dosimetric วิเคราะห์ของอวัยวะที่น่าสนใจ ต่อมไทรอยด์เป็นอย่างสูงที่ไวต่อการก่อมะเร็งผลกระทบของรังสี แต่ความสัมพันธ์ของปริมาณการตอบสนองไม่ได้รับก่อนหน้านี้ที่โดดเด่นดีกว่าที่หลากหลายของปริมาณ การศึกษาของเราเป็นหนึ่งในคนแรกที่แสดงให้เห็นถึงการลดความเสี่ยงในการฉายรังสีที่เกี่ยวข้องกับ SNS ที่เกี่ยวข้องกับการรักษาเนื้องอกที่เป็นของแข็งที่มีปริมาณสูงของรังสี นอกจากนี้เรายังตรวจพบความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงระหว่างปริมาณรังสีที่ได้รับในระหว่างการรักษาโรคมะเร็งในวัยเด็กและความเสี่ยงของการ gliomas ตามมาหรือ meningiomas. ช่วงที่ผ่านมา 35 ปี, ยาเคมีบำบัดผู้ป่วยเด็กและโปรโตคอลการรักษาด้วยรังสีได้รับการแก้ไขเป็นพิษสมดุลที่ดีขึ้นและประสิทธิภาพ ดังนั้นจึงจะมีความสำคัญในการสังเกตผู้ป่วยได้รับการรักษาในช่วงยุคการรักษาหลัง (เช่นหลังจากช่วงกลางทศวรรษ 1980) ของการศึกษานี้เช่นเดียวกับผู้ที่ได้รับการรักษาในโปรโตคอลร่วมสมัยอีกนานหลายปีเพื่อตรวจสอบว่ามีความเสี่ยงจาก SNS ลดลงด้วย การเปลี่ยนแปลงในการรักษาด้วยเคมีบำบัดและรังสีบำบัด (เช่นปริมาณที่ต่ำกว่าปริมาณที่มีขนาดเล็กและการปรับปรุงในเทคนิค) ในช่วงระหว่างที่มันเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้รอดชีวิตจากมะเร็งในวัยเด็กได้รับการรักษาระหว่างปี 1970 และปี 1986 และผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขามีความตระหนักในความเสี่ยงของ SNS ในช่วงระยะเวลาการติดตามเป็นเวลานาน การศึกษานี้ยังคงเป็นหนุ่มสาว (อายุเฉลี่ย 34 ปี) และโรคมะเร็งในกลุ่มอายุของพวกเขาในประชากรทั่วไปอยู่ในระดับต่ำ ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นความจำเป็นในการเฝ้าระวังการกำหนดเป้าหมายเป็นวัยการศึกษานี้ ตรวจคัดกรองมะเร็งเฉพาะที่อายุอ่อนกว่าที่แนะนำสำหรับประชาชนทั่วไป, การตรวจร่างกายปกติและการศึกษาผู้ป่วยที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของการติดตามสำหรับผู้รอดชีวิตจากมะเร็งในวัยเด็กทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ตั้งแต่การวิเคราะห์ต้นฉบับของเรา 7 ปีที่ผ่านมา 13 จำนวน smns เพิ่มขึ้น 2.3 เท่าจาก 314 smns ใน 298 บุคคล 802 smns ใน 730 คน ตอนนี้เราสามารถประมาณ 30 ปี สะสมการ 9.3% เทียบกับอุบัติการณ์ 20 ปี 3.2 % แม้ว่าหมู่คนที่มีอายุในช่วงนี้พวกท่านอาจจะคาดว่าจะลดลงกับการเพิ่มโอกาสของโรคมะเร็งในประชากร age-matched ทั่วไป อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้น ท่านยังคงสูงในแสดงให้เห็นรุ่นที่เข้าศึกษา ข้อมูลเหล่านี้เน้นเพิ่มอุบัติการณ์ของ SNS ที่มีอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นผลของการติดตาม และต้องเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่องของผู้รอดชีวิตอายุการใช้งานความเสี่ยง และระยะเวลาของความเสี่ยงส่วนเกิน SNS ยังไม่ทราบ

ถึงแม้ว่าผู้รอดชีวิตของ HL มีเพียงร้อยละ 13.4 ของหมู่คน พวกเขามีประสบการณ์ 33.8% ของรายงานและ smns 37.9 % ของ nmscs . สำหรับ smns นี้เป็นส่วนใหญ่ขับเคลื่อนโดยมะเร็งเต้านม กับ 94 ( 59.9 % ) ของเต้านม cancers ใน 157 ที่สองแสดงให้เห็นเกิดขึ้นใน HL ผู้รอดชีวิต การค้นพบนี้สอดคล้องกับรายงานโดยผู้อื่นอย่างไรก็ตาม สัดส่วนที่สำคัญของ nmsc ของ HL ผู้รอดชีวิตได้รายงานก่อนหน้านี้ เป็น การศึกษานี้เป็นตั้งแต่ได้มาจากผู้ป่วยที่รอดตายหรือมากกว่า 5 ปี จึงไม่น่าแปลกใจว่า เม็ดเลือดขาวไม่ SMN ทั่วไป และเกิดขึ้นเพียง 43 บุคคล

แต่ไม่ค่อยร้ายแรง nmsc เป็นสำคัญ ผลของการรักษาโรคมะเร็งในวัยเด็ก และสาย เป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญแสดงให้เห็นใน สัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดของ nmsc เกิดขึ้นในผู้รอดชีวิตของ HL ( 37.9 % ) เม็ดเลือดขาว ( 32.1 % ) และเนื้องอกระบบประสาทส่วนกลาง ( 9.3% ) โปรแกรมหมอดู ไม่ได้เก็บข้อมูลเกี่ยวกับการ nmsc ; ดังนั้นเราจึงมีความสามารถในการ จำกัด การติดตามอัตรา nmsc โดยรวมและแนวโน้มในสหรัฐอเมริกาและเปรียบเทียบผลลัพธ์ของแสดงให้เห็นกับของประชากรทั่วไป อย่างไรก็ตามที่แสดงให้เห็นอัตรา nmsc เกินที่รายงานในสุขภาพของประชากรศึกษาใหม่ใน hampshire.30 ตำแหน่งของเซลล์มะเร็งที่พบในวิชาของ New Hampshire การศึกษายังค่อนข้างแตกต่างจากกลุ่มแสดงให้เห็น ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงเว็บไซต์ของรังสีรักษา ในกลุ่ม New Hampshire , มะเร็งเซลล์แรกเริ่ม มีรายงานเป็นหัว / คอ ( 68% ) กลับ / หน้าอก ( 21% )หรือส่วนปลาย ( 11% ) และในกลุ่มที่แสดงให้เห็นหัว / คอ ( 43% ) , หลังและหน้าอก ( 51% ) หรือส่วนปลาย ( 3% ) ในอัตราสูงของ nmsc ได้รับการระบุในผู้รอดชีวิตจาก stem-cell เม็ดโลหิตปลูกถ่าย ซึ่งความเสี่ยงของโรคมะเร็งเซลล์แรกเริ่มเพิ่มขึ้นโดยการฉายรังสีของร่างกายทั้งหมดในวัยเด็ก และเซลล์แรกเริ่มและเซลล์มะเร็งเพิ่มขึ้น โดยเกิดการต่อต้าน31

ผู้รอดชีวิตจากมะเร็งกระดูก หรือ soft-tissue sarcomas ประกอบด้วย 17 % ของแสดงให้เห็นเพื่อนร่วมงานและ 21% ของผู้รอดชีวิตที่มีประสบการณ์ smns 20% ซึ่งเป็นมะเร็งเต้านม ความเสี่ยงของโรคมะเร็งที่เพิ่มขึ้นในหมู่พี่น้องของโคมาผู้รอดชีวิตและผู้รอดชีวิตด้วย smns.24 เสี่ยงเป็นมะเร็งเต้านมเพิ่มขึ้นในหมู่โคมาผู้รอดชีวิตไม่ได้รับการรักษาด้วยรังสีรักษา22 และความเสี่ยงของมัธยมโคมาเพิ่มขึ้นในผู้รอดชีวิตโคมาหลักและผู้ที่มีประวัติครอบครัวของ cancer.16 ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างก้อนเนื้อมะเร็งเนื้อเยื่ออ่อน และมะเร็งเต้านม หรือ sarcomas เป็น smns ในผู้ป่วย หรือปิด relatives32 และชี้ให้เห็นความต้องการศึกษาต่อของปฏิสัมพันธ์ระหว่างใจโอนเอียงทางพันธุกรรม โรคและการรักษาคอลเลกชันของดีเอ็นเอจากแสดงให้เห็นหรือไม่ได้ให้มีโอกาสศึกษาพันธุกรรมเกิดโรคมะเร็งตามมา ที่น่าสนใจโดยเฉพาะคือการสาธิตของสมาคมที่แข็งแกร่งระหว่างการรักษาด้วยรังสีและความเสี่ยงสูงของเครือข่ายสังคมออนไลน์การศึกษาระบาดวิทยาโมเลกุลจะต้องอยู่ในบทบาทของพันธุศาสตร์ใน interindividual สังเกตการเปลี่ยนแปลงในความเสี่ยงของมะเร็งตามมาและจะเป็นไปได้เฉพาะกับการติดตามอย่างต่อเนื่องตั้งแต่นี้

รังสีเพิ่มความเสี่ยงของ SNS ในการวิเคราะห์ของเรา ซึ่งจะสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้ในการตอบสนองซึ่งปริมาณรังสีที่ได้รับแสดงให้เห็นถึง33 - 35 ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับการรักษาได้รับการรวบรวมโดยนักวิจัยแสดงให้เห็นเพื่อให้ปรับใช้อวัยวะที่สนใจ ต่อมไทรอยด์เป็นสารก่อมะเร็งสูงไวต่อผลของรังสี แต่ความสัมพันธ์ก็ไม่เคยได้รับความคิดเห็นโดดเด่นมากกว่าที่หลากหลายของยาการศึกษาของเราเป็นหนึ่งในครั้งแรกเพื่อแสดงให้เห็นถึงการลดลงของรังสีที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการรักษาของ SNS เนื้องอกที่เป็นของแข็งที่มีปริมาณสูงของรังสี นอกจากนี้เรายังพบความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างปริมาณรังสีที่ได้รับในระหว่างการรักษาโรคมะเร็งในวัยเด็กและความเสี่ยงสัมพัทธ์ของหลักการค้นหาความจริงที่ตามมาหรือ meningiomas

ตลอดระยะเวลา 35 ปีเคมีบำบัด และรังสีรักษาในเด็กสามารถได้รับการแก้ไขเพื่อความสมดุลที่ดี ความเป็นพิษและประสิทธิภาพ . ดังนั้น จึงจะต้องสังเกตผู้ป่วยที่รักษาในยุคหลังการรักษา ( เช่นหลังจากช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ) ที่ศึกษานี้ เป็นผู้ปฏิบัติในโปรโตคอลร่วมสมัยมานานหลายปีเพื่อตรวจสอบว่า ความเสี่ยงของการเปลี่ยนแปลงใน SNS ลดลงด้วยเคมีบำบัดและรังสีรักษา ( เช่นยา ลดปริมาณลง และการปรับปรุงเทคนิค ) ระหว่างกาล , มันเป็นสิ่งสำคัญว่าผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งในวัยเด็กการรักษาระหว่างปี 1970 และ 1986 และผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขาจะตระหนักถึงความเสี่ยงของ SNS ในระยะติดตามผลเป็นเวลานาน ตั้งแต่ยังหนุ่ม ( อายุมัธยฐาน34 ปี ) และมะเร็งในกลุ่มอายุของพวกเขาในประชากรทั่วไปอยู่ในระดับต่ำ ข้อมูลแนะนำว่าต้องเฝ้าระวังติดตามเป้าหมายนี้เป็นวัย โดยเฉพาะโรคมะเร็งคัดกรองที่น้องวัยกว่าที่แนะนำสำหรับประชาชนทั่วไป การตรวจร่างกายทั่วไป และการศึกษาผู้ป่วยที่จำเป็นส่วนประกอบของการติดตามทั้งหมด
ผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งในวัยเด็ก