The inverse relation between genera

The inverse relation between generation time and food level observed in this study has also been
reported for small branchiopods (Cladocera) such as Alona, which showed longer generation times at lower food levels (Nandini & Sarma, 2000). The rate of population increase of a species is of considerable interest, particularly from the point of view of its role in community dynamics. In general, most branchiopods have population growth rates in the range of 0.01–1.00 (Dodson & Frey, 2001). In the present study, r-values were in the range of 0.20–0.35, depending on food level. The rate of population increase is a variable that is sensitive to food, temperature and
many other environmental factors (Krebs, 1985). In the present study, although the average lifespan and generation time decreased with increasing algal food density, the rate of population increase was optimal at intermediate food levels of (1.0 · 10 6 cells mL)1).
King (1982) found a relation between generation time and mean lifespan. He suggested that for iteroparous organisms, lifespan should be twice the generation time. In the present study too there existed a direct relation between lifespan and generation time (Fig. 7) and the ratio between them was close to two. In many other iteroparous zooplankton (e.g. rotifers), this ratio
can vary from 1.4 to 2.3 (reviewed in Sarma & Rao, 1991). King (1982) also suggested that survival of females of a parthenogenetic species beyond the median lifespan had no role in contributing towards population growth. However, freshwater anostracans reproduce sexually and until the end of their lifespan. In addition, there is little or no postreproductive period (Ali, Sarma & Dumont, 1999) and therefore they can add to net reproductive rate throughout their lifespan. This is evident in the present study too, where the female S. mackini continued to reproduce until death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ผกผันระหว่างเวลาสร้างและอาหารระดับสังเกตในการศึกษานี้รายงานสำหรับ branchiopods ขนาดเล็ก (Cladocera) เช่นอโลนา ซึ่งแสดงให้เห็นอีกครั้งสร้างระดับล่างอาหาร (นันดินีและ Sarma, 2000) อัตราการเพิ่มประชากรพันธุ์ที่น่าสนใจมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากมุมมองของบทบาทในชุมชน dynamics ได้ ทั่วไป branchiopods ส่วนใหญ่มีอัตราการขยายตัวของประชากรในช่วง 0.01-1.00 (Dodson และ Frey, 2001) ในการศึกษาปัจจุบัน ค่า r อยู่ในช่วง 0.20-0.35 ขึ้นอยู่กับระดับของอาหาร อัตราการเพิ่มประชากรเป็นตัวแปรที่มีความไวต่ออุณหภูมิ อาหาร และปัจจัยอื่น ๆ อีกหลายด้านสิ่งแวดล้อม (เครบส์ 1985) ในการศึกษาปัจจุบัน แม้เวลาอายุและรุ่นเฉลี่ยลดลง โดยเพิ่มความหนาแน่นของอาหาร algal อัตราการเพิ่มประชากรถูกสูงสุดที่ระดับอาหารกลาง (1.0 · 10 6 เซลล์มล) 1)คิง (1982) พบความสัมพันธ์ระหว่างเวลาสร้างและอายุเฉลี่ย เขาแนะนำว่า สิ่งมีชีวิต iteroparous อายุควรเป็นสองเวลาสร้าง ในการศึกษาปัจจุบัน เกินไปมีอยู่ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างเวลาอายุและรุ่น (Fig. 7) และอัตราส่วนระหว่างพวกเขาอยู่ใกล้สอง ในหลายอื่น ๆ iteroparous zooplankton (เช่น rotifers), อัตราส่วนนี้จะแตกต่างจาก 1.4 ได้ถึง 2.3 (ทบทวน Sarma และราว 1991) คิง (1982) ยังแนะนำว่า การอยู่รอดของหญิงพันธุ์ parthenogenetic เกินอายุมัธยฐานมีไม่มีบทบาทในการสนับสนุนต่อการเจริญเติบโตของประชากร อย่างไรก็ตาม anostracans ปลาสร้างทางเพศ และจน ถึงสิ้นอายุของพวกเขา นอกจากนี้ มีน้อย หรือไม่มี postreproductive รอบระยะเวลา (อาลี Sarma และ Dumont, 1999) และดังนั้นจึง สามารถเพิ่มอัตราการเจริญพันธุ์สุทธิตลอดอายุของพวกเขา โดยในการศึกษาปัจจุบันมากเกินไป ที่ mackini S. หญิงยังคงเกิดจนถึงตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรงกันข้ามความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นครั้งและระดับอาหารที่พบในการศึกษานี้ยังได้ถูก
รายงาน branchiopods เล็ก ( สูง ) เช่น ลนาซึ่งพบอีกรุ่น ครั้ง ที่ลดระดับอาหาร ( นันทินี&ซาร์มา , 2000 ) อัตราการเพิ่มของประชากรของสปีชีส์ที่เป็นที่สนใจมาก โดยเฉพาะจากมุมมองของบทบาทในการเปลี่ยนแปลงสังคม โดยทั่วไปbranchiopods ส่วนใหญ่มีอัตราการเติบโตของประชากรในช่วง 0.01 - 1.00 ( ดอด& เฟรย์ , 2001 ) ในการศึกษาจะอยู่ในช่วงของค่า R ��� 0.20 - 0.35 , ขึ้นอยู่กับระดับของอาหาร อัตราการเพิ่มของประชากรเป็นตัวแปรที่สำคัญ อาหาร อุณหภูมิ และปัจจัยสิ่งแวดล้อมอื่น ๆอีกมากมาย
( ปู , 1985 ) ในการศึกษาครั้งนี้แม้ว่าอายุเฉลี่ยและเวลาที่ลดลงตามการเพิ่มความหนาแน่นของสาหร่ายสร้างอาหาร อัตราการเพิ่มของประชากรอยู่ที่เหมาะสมในอาหารระดับกลาง ( 1.0 ด้วย 10 เซลล์ 6 มล. ) 1 ) .
กษัตริย์ ( 1982 ) พบความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นและหมายถึงอายุการใช้งาน เขาชี้ให้เห็นว่า iteroparous สิ่งมีชีวิต อายุการใช้งานน่าจะสองรุ่นเวลาในการศึกษาด้วยมีอยู่ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างการใช้งานและรุ่นเวลา ( รูปที่ 7 ) และอัตราส่วนระหว่างพวกเขาใกล้จะ 2 ในอื่น ๆอีกมากมาย iteroparous แพลงก์ตอนสัตว์ ( เช่น โรติเฟอร์ ) , อัตราส่วน
จะแตกต่างจาก 1.4 2.3 ( ดูในซาร์มา& Rao , 1991 )กษัตริย์ ( 1982 ) ยังพบว่า ความอยู่รอดของหญิงของ parthenogenetic ชนิดเกินกว่าอายุขัยเฉลี่ยไม่มีบทบาทในการก้าวสู่การเติบโตของประชากร อย่างไรก็ตาม anostracans น้ำจืดและสืบพันธุ์ทางเพศจนสิ้นอายุการใช้งานของพวกเขา นอกจากนี้ มีระยะเวลา postreproductive น้อยหรือไม่มีเลย ( อาลีซาร์มา& Dumont ,1999 ) และดังนั้นพวกเขาสามารถเพิ่มอัตราการขยายพันธุ์สุทธิตลอดอายุการใช้งานของพวกเขา นี้เป็นที่ประจักษ์ในการศึกษาด้วย ซึ่งหญิง S . mackini ยังคงทำซ้ำจนกว่าจะตาย