The song could only be sung once in

The song could only be sung once in a lifetime. That one song did not burn of life force, but rather, took life force and merged it into the song, creating a solo of life!

“My choice that year was a complicated one, and in many ways irrational. It was as if I was bedevilled….” As he strode forward, Han Shan waved his sword again. Ten thousand more clones disappeared and more Bridge Slaves became statues of ice. As of now, his hair was completely white.

At the same time, Han Shan’s aura exploded up. Because of his solo of life, his Cultivation base and his life force, all exploded up.

Meng Hao had no idea what realm Han Shan’s Cultivation base was in, but as of this moment, his level of power completely exceeded anything that Meng Hao could comprehend.

Life… is simply about how time flows.

Life… is summed up in ten sword blows!

“Later, I wanted to understand if it was really because of your summons….” Han Shan said lightly, walking toward the mountain. He waved his sword a third time. It whistled out, and the frost was unable to block it. It slammed into the mountain, causing the entire thing to shake. The faces of the old man and the boy suddenly flickered.

As for Han Shan, his hair was beginning to fall out, and his body was old and decrepit. He was now far from being middle-aged; he was an old man, his skin sagging and covered with wrinkles. He was no longer majestic and heroic in appearance. However, his eyes and his will were more resolute than ever. They were filled with stubbornness and a lack of regrets…. Even if it meant walking to his death, he would rescue his wife!

“I regret ever bringing Xue’er here…. I originally came with her so that both of us could acquire everlasting life….” His voice was soft as a fourth sword swept out. The names on the mountain were growing dim; the palace on the mountain top was quaking, and cracks appeared on its surface.

“Han Shan, what are you doing?!” cried the old man, his expression bursting with fury and viciousness. Next to him, the boy also wore a savage expression as he glared at Han Shan.

Meng Hao watched on silently from within the ice statue. The vortex on his right arm was madly sucking in the Frost soil. His majestic Cultivation base was slowly beginning to rise up. As this happened, he looked at Han Shan and saw what could only be described as a persistence that would shock Heaven and Earth.

Such persistence was like faith.

“What is my persistence like?” thought Meng Hao.

“I will never forget what happened that day…” said Han Shan. His fifth sword swept out with power to rend the Earth. When it landed on the peak of the mountain, a roar filled the air and the boy was slain.

The boy was filled with disbelief as he transformed into ice. The last thing he heard before his consciousness disappeared was a voice that, despite seeming on the verge of death, was calm and terrifying.

“I also pondered why you called me here,” said Han Shan. “Back when I completed my Solitary Sword Song, it started to snow. My whole world was frozen over. Everywhere my sword touched, became ice. Then I understood. Then, some old memories came to me….

“I am the Frost Soil Demon Emperor!” A sixth sword blasted out. The boy’s head was completely lopped off, and the palace exploded. Cracks appeared on the mountain top. By now, Han Shan looked ancient; he was surrounded by a thick death aura, and his entire body was withered.

“More accurately, I am his clone. Countless years ago, I was able to evade the pursuit of the Ji Ancestor. I lived in the world of mortals for countless generations until I finally understood it.” His seventh sword descended and the mountains peak began to shatter into pieces. The old man was shaking, and his eyes filled with dread.

It was at this moment, when the mountaintop shattered, that two butterfly Demon Spirits flew out from within, seemingly birthed from the destruction of the mountain. They fluttered in the air as they shot off into the distance.

No one paid any attention to the butterfly Demon Spirits. Han Shan didn’t, the old man didn’t. Not even Meng Hao paid them any attention. Only Zhixiang noticed, but she was locked in ice, and could do nothing but watch as they sped off into the distance.

“I don’t care what your goal is. I only want my wife back.” An eighth sword descended, chopping into the mountain, slashing toward the old man’s body.

The old man seemed to have no inclination to block or fight back against the sword. However, as the sword neared him, the space in front of him suddenly began to grow blurry, and a woman appeared to stand in front of him. She looked up at the sword, and then at Han Shan.

Han Shan suddenly stopped in his tracks. The sword ceased moving. Everything seemed to disappear; the only thing he was looking at was this woman.

She was not consummately beautiful, but rather, exceedingly gentle. She gazed down at Han Shan.

“I won’t go with you,” she said sof

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงอาจสูงได้ครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น เพลงหนึ่งไม่ได้เผาไหม้ของพลังชีวิต แต่ค่อนข้าง เอาพลังชีวิต และผสานเป็นเพลง สร้างเดียวของชีวิต"ตัวเลือกของฉันเป็นแบบซับซ้อน หนึ่ง ในหลายวิธี และไม่มีเหตุผล มันเป็นเหมือนผมคือ bedevilled..." ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า ฮั่นชานโบกใบดาบอีกครั้ง หายไปหมื่นเพิ่มเติมโคลน และทาสสะพานเพิ่มเติมกลายเป็น รูปปั้นน้ำแข็ง ณ ขณะนี้ ผมได้สีขาวในเวลาเดียวกัน ฮันซานออร่ากระจายขึ้น เนื่องจากเขาเดียวของชีวิต ฐานการเพาะปลูกของเขาและพลังชีวิตของเขา ทั้งหมดกระจายขึ้นเฮา เมงมีความคิดปลูกดินแดนฮั่นชานฐานเป็นใน แต่ ณช่วงเวลานี้ ระดับพลังงานสมบูรณ์เกินสิ่งที่เฮาเมงไม่เข้าใจชีวิตเป็นเพียงเกี่ยวกับวิธีเวลาไหลชีวิต...มีรวมในสิบดาบหมัด"ในภายหลัง ฉันอยากจะเข้าใจว่า มันเป็นความจริงเนื่องจากมีหมายเรียกของคุณ..." ฮั่นชานกล่าวเบา ๆ เดินไปทางภูเขา เขาโบกเวลาดาบที่สามของเขา มันหนึบออก และน้ำแข็งไม่สามารถป้องกันมัน มันถาโถมเข้าในภูเขา ก่อให้เกิดสิ่งทั้งเขย่า Flickered ใบหน้าของคนเก่าและเด็กก็ส่วนฮั่นชาน ผมเริ่มร่วง และร่างกายของเขาเก่า และระอา เขาก็อยู่ห่างไกลจากการวัย เขาเป็นคนเก่า เขาผิวหย่อนคล้อย และมีริ้วรอย เขาก็ไม่มาเจสติก และกล้าหาญในลักษณะ อย่างไรก็ตาม ตาของเขาและเขาจะถูกเด็ดเดี่ยวขึ้นกว่าเดิม พวกเขาเต็มไป ด้วยความดื้อรั้นและการขาดของความเสียใจ... แม้ว่ามันหมายถึง การตายของเขา เขาจะช่วยชีวิตภรรยาของเขา"ฉันเสียใจเคยนำ Xue'er ที่นี่... ผมมากับเธอเพื่อให้เราทั้งสองได้รับชีวิตนิรันดร์..." เสียงของเขาเป็นอ่อนเป็นดาบสี่กวาดออก ชื่อบนภูเขากำลังเติบโตติ่มซำ พระราชวังบนยอดเขาก็ตัวสั่น และรอยแตกปรากฏบนพื้นผิว"ฮั่นชาน คุณกำลังทำอะไร!" ร้องไห้ชรา นิพจน์ของเขาเต็มไป ด้วยความโกรธและ viciousness ถัดจากเขา เด็กยังสวมนิพจน์ที่อำมหิตเป็นเขา glared ในฮั่นเมงเฮาดูบนเงียบจากภายในรูปปั้นน้ำแข็ง วนบนแขนขวาของเขาถูกนักดูดในดินแข็ง ฐานการเพาะปลูกของเขาอันงดงามก็ค่อย ๆ เริ่มให้ เช่นนี้เกิดขึ้น เขามองฮั่นชาน และเห็นอะไรที่จะอธิบายว่ามีอยู่ที่จะช็อตสวรรค์และโลกมีอยู่ดังกล่าวเป็นเหมือนความเชื่อคืออะไรของฉันมีอยู่เช่น "คิดว่า เฮาเมง"ฉันจะไม่ลืมวันนั้น...เกิดอะไรขึ้น" กล่าวว่า ฮันซาน ดาบห้ากวาด มีอำนาจ rend โลก เมื่อได้ที่ดินบนยอดเขา เสียงคำรามเต็มไปด้วยอากาศ และเด็กถูกสังหารเด็กก็เต็มไป ด้วยศรัทธาเป็นเขากลายเป็นน้ำแข็ง สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินเสียงก่อนที่สติของเขาที่หายไปคือ เสียงที่ แม้ด้วยบนปากเหวแห่งความตาย ความสงบ และน่ากลัว"ฉันยัง pondered ทำไมคุณเรียกฉันนี่ กล่าวว่า ฮันซาน "เมื่อฉันเสร็จสิ้นฉันเพลงดาบที่โดดเดี่ยว เริ่มหิมะ โลกของฉันทั้งหมดถูกแช่แข็งมากกว่า ทุกที่ดาบของฉันสัมผัส กลายเป็น น้ำแข็ง แล้ว ฉันเข้าใจ แล้ว บางความทรงจำมาให้ฉัน...ฉันจักรพรรดิปีศาจดินแข็ง" ดาบหกระเบิดออก ศีรษะของเด็กได้อย่างสมบูรณ์ lopped ปิด และขยายพระราชวัง รอยแตกปรากฏบนยอดเขา ป่านนี้ ฮั่นชานดูโบราณ เขาถูกล้อมรอบ ด้วยกลิ่นอายความตายหนา และร่างกายของเขาทั้งหมดถูกเหี่ยว"ขึ้นอย่างถูกต้อง ผมโคลนของเขา ปีนับไม่ถ้วน ผมสามารถหลบเลี่ยงการแสวงหาบรรพบุรุษจิ ผมอยู่ในโลกของปุถุชนคนรุ่นนับไม่ถ้วนจนผมก็เข้าใจมัน" สืบเชื้อสายดาบเจ็ด และจุดสูงสุดของเทือกเขาเริ่มแตกเป็นชิ้น คนเก่าถูกสั่น และตาของเขาเต็มไป ด้วยกลัวมันคือขณะนี้ เมื่อยอดดอยมลาย ที่สองผีเสื้อปีศาจสุราบินออกจากภายใน ดูเหมือนว่า birthed จากการทำลายของภูเขา พวกเขา fluttered ในอากาศ ตามที่พวกเขายิงเป็นระยะทางไม่มีใครสนใจใด ๆ กับผีเสื้อปีศาจสุรา ไม่ฮั่นชาน คนเก่าไม่ได้ เฮา เมงแม้ไม่จ่ายเงินพวกเขามีความสนใจใด ๆ สังเกต Zhixiang เท่านั้น แต่เธอถูกขังอยู่ในน้ำแข็ง และสามารถทำอะไรแต่ดู ตามที่พวกเขาเร่งเป็นระยะทาง“I don’t care what your goal is. I only want my wife back.” An eighth sword descended, chopping into the mountain, slashing toward the old man’s body.The old man seemed to have no inclination to block or fight back against the sword. However, as the sword neared him, the space in front of him suddenly began to grow blurry, and a woman appeared to stand in front of him. She looked up at the sword, and then at Han Shan.Han Shan suddenly stopped in his tracks. The sword ceased moving. Everything seemed to disappear; the only thing he was looking at was this woman.She was not consummately beautiful, but rather, exceedingly gentle. She gazed down at Han Shan.“I won’t go with you,” she said sof

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลงเท่านั้นที่จะได้ร้องเพลงครั้งเดียวในชีวิต ว่าเป็นหนึ่งในเพลงที่ไม่ได้เผาไหม้ของพลังชีวิต แต่เอาพลังชีวิตและกลมกลืนไปมันกลายเป็นเพลงที่สร้างเดี่ยวของชีวิต!

"ทางเลือกของฉันในปีนั้นเป็นความซับซ้อนหนึ่งและในหลาย ๆ ด้านไม่ลงตัว มันเป็นเหมือนกับว่าฉันถูกเจ้ากรรมนายเวร ... . "ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าฮันฉานโบกมือดาบของเขาอีกครั้ง หมื่นโคลนหายไปมากขึ้นและอื่น ๆ ทาสสะพานกลายเป็นรูปปั้นของน้ำแข็ง ณ ตอนนี้ผมของเขาเป็นสีขาว.

ในเวลาเดียวกัน, ออร่าฮันฉานระเบิดขึ้น เนื่องจากการเดี่ยวของเขาในชีวิตของฐานการเพาะปลูกของเขาและพลังชีวิตของเขาทั้งหมดระเบิดขึ้น.

เม้งเฮามีความคิดว่าดินแดนฐานการเพาะปลูกฮันฉานอยู่ในไม่ แต่ ณ ขณะนี้ระดับของเขาของการใช้พลังงานเกินความสมบูรณ์สิ่งที่เม้งเฮาจะทำได้ เข้าใจ.

ชีวิต ... เป็นเพียงเกี่ยวกับวิธีการที่เวลาไหล.

ชีวิต ... จะสรุปได้ในสิบพัดดาบ!

"ต่อมาผมอยากจะเข้าใจว่ามันเป็นจริงเพราะหมายเรียกของคุณ ... ." ฮันฉานกล่าวเบา ๆ เดินไปยังภูเขา เขาโบกมือดาบของเขาเป็นครั้งที่สาม มันผิวปากออกและน้ำค้างแข็งก็ไม่สามารถป้องกันได้ มันกระแทกเข้ากับภูเขาที่ก่อให้เกิดสิ่งทั้งหมดที่จะเขย่า ใบหน้าของชายชราและเด็กก็ flickered.

ในฐานะที่เป็นฮันฉานผมของเขาก็เริ่มที่จะตกออกและร่างของเขาถูกเก่าและเสื่อม ตอนนี้เขาอยู่ไกลจากการเป็นวัยกลางคน; เขาเป็นชายชราผิวหย่อนคล้อยของเขาและปกคลุมไปด้วยริ้วรอย เขาเป็นคนที่งดงามและกล้าหาญในลักษณะไม่ แต่ตาและความประสงค์ของเขาของเขาเป็นเด็ดเดี่ยวมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขาเต็มไปด้วยความดื้อรั้นและขาดความเสียใจ ... ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการเดินไปสู่ความตายของเขาเขาจะช่วยชีวิตภรรยาของเขา!

"ฉันเสียใจที่เคยนำ Xue'er ที่นี่ ... ฉันเดิมมาพร้อมกับเธอเพื่อให้ทั้งสองของเราจะได้รับชีวิตนิรันดร์ ... . "เสียงของเขานุ่มเป็นดาบสี่กวาดออก ชื่อบนภูเขากำลังเติบโตสลัว; พระราชวังบนภูเขาก็ตัวสั่นและรอยแตกปรากฏบนพื้นผิวของมัน.

"ฮันฉานสิ่งที่คุณทำ ?!" ร้องชายชรา, การแสดงออกของเขาเปี่ยมไปด้วยความโกรธและความชั่วร้าย ถัดจากเขาเด็กยังสวมแสดงออกโหดในขณะที่เขาจ้องหน้าฮันฉาน.

เม้งเฮาดูบนเงียบจากภายในรูปปั้นน้ำแข็ง กระแสน้ำวนบนแขนข้างขวาของเขาถูกนักดูดในดินฟรอสต์ ฐานการเพาะปลูกของเขาตระหง่านค่อย ๆ เริ่มที่จะลุกขึ้น เช่นนี้เกิดขึ้นเขามองไปที่ฮันฉานและเห็นสิ่งเดียวที่สามารถอธิบายได้ว่าการติดตาที่จะช็อตสวรรค์และโลก.

วิริยะดังกล่าวเป็นเหมือนความเชื่อ.

"อะไรคือสิ่งที่ติดตาของฉันเหมือน?" คิดว่าเม้งเฮา.

"ฉันจะไม่ลืมสิ่งที่ ที่เกิดขึ้นในวันนั้น ... "ฮันฉานกล่าวว่า ดาบที่ห้าของเขากวาดออกมาพร้อมกับอำนาจที่จะฉีกโลก เมื่อมันลงบนจุดสูงสุดของภูเขาที่เต็มไปด้วยเสียงคำรามอากาศและเด็กถูกสังหาร.

เด็กก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อในขณะที่เขากลายเป็นน้ำแข็ง สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินมาก่อนจิตสำนึกของเขาหายไปเป็นเสียงว่าแม้จะดูเหมือนอยู่บนปากเหวแห่งความตายคือความสงบและน่ากลัว.

"ฉันยังครุ่นคิดว่าทำไมคุณเรียกผมว่าที่นี่" ฮันฉานกล่าวว่า "กลับเมื่อฉันเสร็จโดดเดี่ยวดาบเพลงของฉันก็เริ่มที่จะมีหิมะตก โลกทั้งโลกของฉันถูกแช่แข็งมากกว่า ทุกดาบของเราสัมผัสกลายเป็นน้ำแข็ง จากนั้นฉันก็เข้าใจ แล้วบางความทรงจำเก่ามาให้ฉัน ... .

"ผมดินฟรอสต์ปีศาจจักรพรรดิ!" ดาบหกเสียหายออก หัวเด็กที่ถูก lopped สมบูรณ์ออกและพระราชวังระเบิด รอยแตกปรากฏอยู่ด้านบนภูเขา โดยตอนนี้ฮันฉานมองโบราณ เขาถูกล้อมรอบไปด้วยกลิ่นอายความตายหนาและร่างกายทั้งหมดของเขาได้รับการเหี่ยว.

"ถูกต้องมากขึ้นผมโคลนของเขา นับไม่ถ้วนปีที่ผ่านมาผมก็สามารถที่จะหลบเลี่ยงการแสวงหาความ Ji บรรพบุรุษ ฉันอาศัยอยู่ในโลกของปุถุชนสำหรับรุ่นที่นับไม่ถ้วนจนในที่สุดผมก็เข้าใจมัน. "ดาบเจ็ดของเขาสืบเชื้อสายมาและภูเขายอดเขาเริ่มที่จะแตกออกเป็นชิ้น ๆ ชายชราก็สั่นและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว.

มันเป็นช่วงเวลานี้เมื่อยอดเขาแตกว่าทั้งสองผีเสื้อปีศาจสุราบินออกจากภายในกำเนิดดูเหมือนว่าจากการถูกทำลายของภูเขา พวกเขาเบาโผบินอยู่ในอากาศที่พวกเขายิงออกไปไกล.

ไม่มีใครให้ความสนใจใด ๆ กับผีเสื้อปีศาจวิญญาณ ฮันฉานไม่ได้คนเก่าไม่ได้ ไม่ได้เม้งเฮาจ่ายเงินให้ความสนใจใด ๆ เพียง Zhixiang สังเกตเห็น แต่เธอก็ถูกขังอยู่ในน้ำแข็งและไม่สามารถทำอะไร แต่ดูที่พวกเขาวิ่งออกไปไกล.

"ผมไม่สนใจสิ่งที่เป้าหมายของคุณคือ ฉันต้องการเพียงภรรยาของฉันกลับ. "ดาบแปดสืบเชื้อสายมาสับไปบนภูเขาอย่างเจ็บแสบที่มีต่อร่างกายของชายชรา.

ชายชราดูเหมือนจะมีความโน้มเอียงที่จะปิดกั้นหรือกลับมาต่อสู้กับดาบไม่มี แต่เป็นดาบใกล้เขาพื้นที่ในด้านหน้าของเขาก็เริ่มที่จะเติบโตเบลอและหญิงปรากฏที่จะยืนอยู่ตรงหน้าเขา เธอมองมาที่ดาบแล้วที่ฮันฉาน.

ฮันฉานก็หยุดในเพลงของเขา ดาบหยุดการเคลื่อนย้าย ทุกอย่างดูเหมือนจะหายไป; สิ่งเดียวที่เขาถูกมองที่เป็นผู้หญิงคนนี้.

เธอไม่ได้สวย consummately แต่อ่อนโยนเหลือเกิน เธอจ้องมองลงที่ฮันฉาน.

"ฉันจะไม่ไปกับคุณ" เธอกล่าว SOF

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลงสามารถร้องครั้งเดียวในชีวิต เพลงนั้นไม่ได้เผาของพลังชีวิต แต่เอาพลังชีวิตและรวมมันเข้าไปในเพลง การโซโลของชีวิต !" ผมเลือกปีนั้นมีความซับซ้อน และในหลาย ๆเหตุผล มันเป็นถ้าฉันเป็น bedevilled . . . . . . . " ขณะที่เขา strode ไปข้างหน้า ฮันจะแกว่งดาบของเขาอีกครั้ง มากกว่าหมื่นโคลนหายไปและทาสสะพานมากขึ้นกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง อย่างตอนนี้ ผมของเขาเป็นสีขาวอย่างสมบูรณ์ .ในขณะเดียวกัน ออร่าของฮันจะระเบิดขึ้น เพราะเดี่ยวของเขาในชีวิต ฐานการเพาะปลูกของเขาและพลังชีวิตทั้งหมดระเบิดขึ้นเมิ่งเฮ่าไม่รู้ว่าอาณาจักรฮั่นชานฐานการเพาะปลูกอยู่ แต่ตอนนี้เขา ระดับพลังที่สมบูรณ์เกินสิ่งที่เมิ่งเฮ่าอาจเข้าใจชีวิต . . . . . . . เป็นเพียงเกี่ยวกับวิธีการที่เวลาไหลชีวิต . . . . . . . สรุปได้เป็น 10 ทีดาบ !" ฉันต้องการที่จะเข้าใจถ้ามันจริงๆเพราะหมายของคุณ . . . . . . . " ฮันซานกล่าวเบาๆ เดินเข้าหาภูเขา เขาแกว่งดาบของเขาเป็นครั้งที่สาม มันผิวปากออกมา และน้ำแข็งไม่สามารถปิดกั้นได้ มันกระแทกเข้าไปในภูเขาทำให้สิ่งทั้งสั่น ใบหน้าของชายชรา และเด็กก็ริบหรี่ลง .สำหรับ ฮันซัน ผมเริ่มที่จะตกออก และศพของเขาถูกเก่าและเก่า . เขาอยู่ไกลจากการเป็นวัยกลางคน เขาเป็นตาแก่ ผิวหนังหย่อนคล้อยและปกปิดริ้วรอย เขาไม่สง่างามและกล้าหาญในลักษณะ แต่ตาของเขา และเขาจะได้รับอย่างแน่นอนมากขึ้นกว่าที่เคย พวกเขาเต็มไปด้วยความดื้อรั้นและการขาดของความเสียใจ . . . . . . . ถึงแม้ว่ามันหมายถึงการเดินไปสู่ความตายของเขา เขาจะช่วยเหลือภรรยาของเขา !" ฉันเสียใจที่เคยพา xue"er ที่นี่ . . . . . . . ฉันเดิมมากับเธอเพื่อที่เราทั้งคู่จะได้รับชีวิตนิรันดร์ . . . . . . . " เสียงของเขานุ่มเหมือนดาบที่สี่กวาดออก ชื่อบนภูเขาเติบโตสลัว ; พระราชวังบนยอดเขา คือ ตัวสั่น และรอยแตกปรากฏบนพื้นผิว" ฮันซัน เธอทำอะไรน่ะ ? ! ! ! " ร้อง ชายชรา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความชั่วร้าย ข้างๆเขา เด็กผู้ชายก็ใส่สีหน้าโหดเหี้ยมที่เขาจ้องมองฮันซานเมิ่งเฮ่าเฝ้าดูอย่างเงียบๆ จากภายในน้ำแข็งรูปปั้น น้ำวนบนแขนข้างขวาของเขาเป็นนักดูดในแข็งของดิน ฐานการเพาะปลูกของเขาตระหง่านอยู่เริ่มจะค่อยๆ ลุกขึ้น เป็นแบบนี้ เขาดูฮันซาน และเห็นสิ่งที่อาจจะอธิบายไว้ว่าเป็นความพยายามที่จะช็อกฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกเช่นการคงอยู่คือการศรัทธา" สิ่งที่ติดตาของฉันชอบ " คิดว่าเมิ่งเฮ่า" ผมจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น . . . . . . . " บอกว่า ฮันซัน ดาบห้าของเขากวาดออกไปด้วยอำนาจที่จะฉีกโลก เมื่อมันมาถึงบนยอดของภูเขาคำรามเติมอากาศ และเด็กถูกฆ่าตายเด็กที่เต็มไปด้วยการปฏิเสธศรัทธาเป็นเขากลายเป็นน้ำแข็ง เป็นเสียงสุดท้ายที่เขาได้ยิน ก่อนที่สติของเขาก็หายตัวไป เป็นเสียงที่แม้จะรู้สึกเจียนตาย เป็นคนใจเย็นและน่ากลัว" ผมยังคิดว่าทำไมคุณเรียกฉันมาที่นี่ , " กล่าวว่า ฮัน ฉาน " ตอนที่ผมเสร็จ เพลงดาบที่โดดเดี่ยวของฉันก็เริ่มที่จะตก โลกทั้งหมดของฉันถูกแช่แข็งมา ทุกที่ที่ดาบสัมผัส กลายเป็นน้ำแข็ง ฉันถึงได้เข้าใจ แล้วบางความทรงจำเก่าๆมา . . . . . . ." ผมมีน้ำค้างแข็งดินจักรพรรดิปีศาจ ! " ดาบหกระเบิดออก หัวของเด็กได้อย่างสมบูรณ์ lopped ออกและวังระเบิด รอยแตกที่ปรากฏบนภูเขาด้านบน ตอนนี้ ฮันจะดูโบราณ ; เขาถูกล้อมรอบด้วยกลิ่นอายความตายหนาและร่างกายทั้งหมดของเขาลีบ" ใช่แล้วครับ ผมโคลนของเขา อสงไขยปี ผมสามารถหนีการตามล่าของ จี บรรพบุรุษ ฉันอยู่ในโลกของปุถุชนสำหรับรุ่นนับไม่ถ้วน จนในที่สุดผมก็เข้าใจมัน " ดาบที่เจ็ดของเขาสืบเชื้อสายและภูเขายอดเริ่มแตกเป็นชิ้น ชายชราที่ถูกเขย่าและตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวมันเป็นในช่วงเวลานี้เมื่อภูเขาแตก , วิญญาณปีศาจผีเสื้อบินออกมาจากภายใน ที่ดูเหมือนสร้างจากการทำลายของภูเขา พวกเขาขึ้นในอากาศเมื่อพวกเขาถูกยิงออกไปไม่มีใครสนใจผีเสื้อปีศาจสุรา ฮันซานไม่ได้ ชายชราไม่ แม้แต่ เมิ่งฮ่าวจ่ายพวกเขาความสนใจใด ๆ แค่จี้เซียงสังเกตเห็น แต่เธอถูกขังไว้ในน้ำแข็ง และก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ดูเขาวิ่งออกไปไกล" ฉันไม่สนใจสิ่งที่เป้าหมายของคุณคือ ฉันเพียงต้องการให้ภรรยาของฉันกลับ . " ดาบที่ 8 ลงมา ตัดเข้าไปในภูเขาอย่างต่อร่างกายของชายชราชายแก่ที่ดูเหมือนจะไม่มีความคิดที่จะป้องกันหรือต่อสู้กับดาบ อย่างไรก็ตาม ขณะที่ดาบอยู่ใกล้เขา พื้นที่ในด้านหน้าของเขาก็เริ่มเติบโต เบลอ และผู้หญิงที่ดูเหมือนจะยืนต่อหน้าเขา เธอมองไปที่ดาบแล้ว ฮันซันฮันซาน พลันหยุดในเพลงของเขา ดาบหยุดเคลื่อนไหว ทุกอย่างดูเหมือนจะหายไป ; สิ่งเดียวที่เขาถูกมองเป็นผู้หญิงคนนี้เธอไม่ได้สวยมากมาย แต่อย่างอ่อนโยน เธอจ้องมองลงมาที่ฮันซาน" ฉัน โว