Roman typeFrom Wikipedia, the free

Roman type
From Wikipedia, the free encyclopedia


Bembo is a roman typeface that Stanley Morison revived in 1928 based on punches cut by Francesco Griffo in 1495. The second row of letters A, E and R in this specimen is Bembo italic.
In Latin-script typography, roman is one of the three main kinds of historical type, alongside blackletter and italic. Roman type was modelled on a European scribal manuscript style of the 1400s, based on pairing Roman square capitals used in ancient Rome with Carolingian minuscules developed in the Holy Roman Empire.[1]
During the early Renaissance, a publication would use either roman or italic type, not both. Today, roman and italic type are mixed, using roman for most of the text and italic for special purposes. Most typeface families include, at a minimum, roman, italic or oblique, and boldface character sets.
The word roman, without a capital R, customarily denotes Italian typefaces used during the Renaissance period and later upright typefaces derived from them. With a capital R, Roman refers to letter forms dating from ancient Rome.[2][page needed][3][page needed] Popular roman typefaces include Bembo, Baskerville, Caslon, Bodoni, Times New Roman and Garamond.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดโรมัน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรี


Bembo เป็นแบบตัวพิมพ์โรมันที่ Morison สแตนลีย์ฟื้นฟูใน 1928 ตามเจาะตัด โดยฟรานเชสโค Griffo ในปี 1495 แถวสองของตัวอักษร A, E และ R ในตัวอย่างนี้เป็นตัวเอียง Bembo.
ในพิมพ์สคริปต์ละติน โรมันเป็นหนึ่งในสามประเภทหลักของชนิดของประวัติศาสตร์ blackletter และตัวเอียง ชนิดของโรมันถูกคือ แบบจำลองในแบบฉบับยุโรป scribal ของ 1943 ตามเมืองหลวงโรมันที่ใช้ในโรมโบราณกับการอแล็งเฌียง minuscules พัฒนาในจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์ตารางจับคู่[1]
ในช่วงเรเนสซองก่อน สิ่งพิมพ์จะใช้โรมัน หรือเอียงชนิด ทั้งคู่ วันนี้ โรมัน และเอียงชนิดผสม ใช้โรมันสำหรับส่วนใหญ่ของข้อความและตัวเอียงสำหรับวัตถุประสงค์พิเศษ ครอบครัวแบบตัวพิมพ์ใหญ่ มี น้อย โรมัน เอียง หรือ oblique และ boldface ชุดอักขระ
โรมันคำ ไม่ มีทุน R, customarily แสดง typefaces อิตาลีใช้ช่วงเรอเนสซองซ์และต่อตรง typefaces ได้มาจากพวกเขา ด้วยทุน R โรมันอ้างถึงฟอร์มจดหมายนัดจากโรมโบราณ[2][หน้าจำเป็น][3][หน้าจำเป็น] Typefaces นิยมโรมันรวม Bembo, Baskerville, Caslon, Bodoni, Times New Roman และ Garamond

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งจะช่วยพิมพ์อักษรโรมันจากวิกิพีเดียสารานุกรมแบบไม่เสียค่าบริการ ที่


bembo มีรูปร่างหน้าตาของตัวพิมพ์ตามแบบโรมันที่สแตนลีย์ morison รื้อฟื้นขึ้นมาในปี 1928 ที่ใช้หมัดตัดโดย Francesco griffo ใน 1495 แถวที่สองของตัวอักษร A e r และอยู่ในตัวอย่างนี้เป็นตัวเอียง bembo .
ในลักษณะตัวอักษรละติน - Script ตามแบบโรมันเป็นหนึ่งในสามชนิดที่สำคัญทางประวัติศาสตร์ของ ประเภท และตัวเอียงข้าง blackletterพิมพ์อักษรโรมันเป็นรูปแบบในสไตล์ต้นฉบับ scribal ยุโรป 1400 s ที่ใช้เงินทุนในพื้นที่ตามแบบโรมันใช้ในการจับคู่โรมที่เก่าแก่พร้อมด้วย carolingian minuscules พัฒนาขึ้นมาในราชอาณาจักรโรมัน.[ 1 ]
ในระหว่างช่วงต้นยุคเรอเนสซองค์ที่ประกาศที่จะใช้ได้ทั้งชนิดแบบโรมันหรือเอียงไม่ได้ทั้งสองอย่าง ในวันนี้ ประเภท แบบโรมันและตัวเอียงเป็นแบบผสมสำหรับการใช้แบบโรมันและตัวเอียงข้อความให้มากที่สุดเพื่อการใช้งานพิเศษ รูปร่างหน้าตาของตัวพิมพ์ครอบครัวมากที่สุดรวมถึงในระดับต่ำสุดที่โรมัน,ตัวปกติเอียง,หรือเฉียงและตัวอักษรตัวพิมพ์หนาตั้งค่า.
โรมันคำว่าไม่มี R ทุนโดยปกติแบบอักษรแบบอิตาเลียนแสดงใช้ในระหว่างช่วงเวลาแบบเรอเนสซองค์และหลังจากนั้นแบบอักษร,ติดตั้งแบบตั้งตรงที่ได้จากเขา พร้อมด้วย R ทุนที่โรมันหมายถึงรูปแบบตัวอักษรซึ่งย้อนเวลาจาก Rome ที่เก่าแก่[ 2 ]:[หน้าจำเป็น]:[ 3 ],[]หน้าจำเป็นต้องได้รับความนิยมรวมถึงแบบอักษรโรมัน bembo baskerville caslon bodoni ครั้งใหม่ตามแบบโรมันและ Garamond