His cheek tingled at the memory and

His cheek tingled at the memory and he frowned, shaking his head quickly. What he had to admit about the young writer was his way with words. A suddenly captivating speech made Newt forgot about every antipathy he felt towards him, almost hypnotized by the tone and content, until he crossed the line and broke the spell by the touch itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้มของเขา tingled ที่หน่วยความจำ และเขา frowned สั่นศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขามีการยอมรับเกี่ยวกับนักเขียนหนุ่มเขา มีคำ คำพูดก็น่ารักทำ Newt ลืมเกี่ยวกับ antipathy ทุกเขารู้สึกต่อเขา เกือบมันโทนสีและเนื้อหา จนกว่าเขาข้ามบรรทัด และสะกดคำยากจน โดยการสัมผัสตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แก้มของเขา tingled ที่หน่วยความจำและเขาขมวดคิ้วสั่นศีรษะของเขาได้อย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขาจะยอมรับเกี่ยวกับนักเขียนหนุ่มที่ถูกทางของเขาด้วยคำพูด คำพูดก็น่ารักทำนิวท์ลืมเกี่ยวกับความเกลียดชังทุกครั้งที่เขารู้สึกต่อเขาสะกดจิตเกือบเสียงและเนื้อหาจนกว่าเขาจะข้ามเส้นและทำลายคำสาปโดยการสัมผัสตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แก้มกระตุกในความทรงจำ เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน สั่นศีรษะของเขาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่เขาจะยอมรับเรื่องนักเขียนหนุ่มเขาด้วยคำพูด เป็นคำพูดก็น่ารักทำให้ Newt ลืมทุกนิ้วชี้เขารู้สึกต่อเขา เกือบโดนสะกดจิตด้วยเสียงและเนื้อหา จนเขาข้ามเส้นแล้วสะกดด้วย
สัมผัสนั่นเอง