He stood there, recalling the past.

He stood there, recalling the past. He was currently standing in the same location he had been when he first stepped into the cultivation world, when he had met Xu Qing.

“Mount Daqing….” he whispered with a sigh. As he looked down the mountain, he noticed that the river that had been there once was now nowhere to be seen. He turned his head again and saw that Yunjie County had also disappeared; it would never again exist.

The only thing left was this mountain, and the memories of Meng Hao’s that it contained.

After standing there quietly for a long, long time, he stepped out off the mountain. As he floated there, he could see that same cave from long ago, which still existed on the side of the mountain.

After another long moment, he sighed and turned. Instead of leaving the State of Zhao, he went to the North Sea. Despite the vast changes to the lands, which left the entire State of Zhao different than before, this lake was still here, just as it had been.

The water was calm and mirror-like, and when Meng Hao looked at it, he recalled all the events which had occurred in connection with the lake. Eventually, he caught sight of an actual boat out on the water. It was an old vessel, and an old man could be seen at the till, who looked at Meng Hao as he steered the boat toward the shore.

A pot of alcohol was being warmed inside the boat, and a moment later, a beautiful young woman stuck her head out of the cabin and looked over at Meng Hao.

“Do you remember my name?” she asked with a grin.

“Guyiding Tri-Rain,” he replied, smiling. As he stepped forward onto the boat, the old man smiled and bowed at the waist, then continued to steer the boat out across the water. The young woman sat across from Meng Hao, lifted up the pot of alcohol, and poured a cup. 1

“Do you remember what you promised me?” she asked, her eyes glistening as brightly as the waters of the lake.

“I promised that one day, I would help you become a sea,” he said. Smiling, he raised his cup and then drained it.

The young woman smiled radiantly.

“I want to become a huge, calm sea,” she said earnestly. “I don’t want there to be any waves or tides. I want to be peaceful. Peaceful and quiet. A sea like a mirror.”

Meng Hao nodded.

“How many things have you promised to do in your life?” she asked.

“Four,” he replied.

“And how many of those promises have you fulfilled?”

“None so far.”

“In that case, doesn’t that mean I’ll have to wait a lot longer?”

Meng Hao smiled, raised his glass again, and took another drink.

Almost in the same moment that Meng Hao and Guyding Tri-Rain were reunited, something happened not too far away from where they were in the starry sky. The same ship appeared that all of the cultivators of the Ninth Mountain and Sea had been unable to detect.

Two people sat on the ship, one older and one younger, who had watched as Meng Hao opened the Door of Immortality, and then his Immortal meridians. The old man was looking out into the starry sky, where he could see Meng Hao and Patriarch Reliance. At that point, his eyes shone with a strange light, as well as interest toward Meng Hao.

Next to him sat the young man, upon whose face could be seen a look of scorn.

“A man and a turtle,” the young man said with a sneer. “How well-suited for each other. And then there’s that parrot. They all match each other.”

“That man is no simple man,” the old man said calmly. “And that turtle is no simple turtle. As for that parrot, well… it’s not just a simple parrot either.” He looked over at the young man, and he seemed somewhat disappointed, but didn’t say anything further.

“What do you mean, not simple?” the young man said loftily. “Alright, so he opened the maximum number of Immortal meridians, and even became the Immortal Realm Paragon. However, there are tons of people like that in our Spiritstar Realm! They might not actually be Immortals, but… Immortals are worth squat!”

“He’s a true Immortal,” the old man said with a frown.

“True Immortal? What a joke! Isn’t this the same Paragon Immortal Realm that, years ago, innumerable almighty beings viewed with such desire? But now look at it! The only things left are nine mountains!

“If I wanted to kill that guy, all I would have to do is wave my hand, and he would be dead!” Killing intent flickered in the young man’s eyes. Apparently, he felt that killing Meng Hao would be as easy as crushing an ant.

“I might as well target this guy for my training…. I’m need to kill an Immortal and bring that person’s head back to the Spiritstar Realm…. I imagine they’ll make it into a battle trophy.” The young man licked his lips. 2

Cold light gleamed in the old man’s eyes as he looked over at the young man.

“He’s a true Immortal, not the type from this age, but rather, the type from primordial times. He embodies what Immortals truly are, the type that in ancient times, could descend to our Spiritstar Realm and cause everyone in

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขายืนอยู่ที่นั่นนึกถึงอดีตที่ผ่านมา ปัจจุบันเขากำลังยืนอยู่ในสถานที่เดียวกันที่เขาได้รับตอนแรกที่เขาก้าวเข้าสู่โลกการเพาะปลูกเมื่อเขาได้พบกับเสี่ยวชิง.

"เมา Daqing ... ." เขากระซิบกับถอนหายใจ ขณะที่เขามองลงมาจากภูเขาเขาสังเกตเห็นว่าแม่น้ำที่เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งตอนนี้ไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น เขาหันหัวของเขาอีกครั้งและเห็นว่า Yunjie เคาน์ตี้ยังได้หายไป; มันจะไม่เคยอีกครั้งมีอยู่.

สิ่งเดียวที่เหลือเป็นภูเขานี้และความทรงจำของเม้งเฮาว่ามันมีอยู่.

หลังจากที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ เป็นระยะเวลานานเขาก้าวออกมาออกจากภูเขา ในขณะที่เขาลอยที่นั่นเขาจะได้เห็นว่าถ้ำเดียวกันจากนานที่ผ่านมาซึ่งยังคงดำรงอยู่บนด้านข้างของภูเขา.

หลังจากนั้นอีกช่วงเวลาที่นานเขาถอนหายใจและหัน แทนการออกจากรัฐ Zhao เขาไปเหนือทะเล แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงมากมายในดินแดนที่เหลือทั้งรัฐ Zhao ที่แตกต่างกันกว่าก่อนทะเลสาบแห่งนี้ก็ยังคงอยู่ที่นี่เช่นเดียวกับที่เคยเป็นมา.

น้ำคือความสงบและกระจกเหมือนและเมื่อเม้งเฮามองมันเขาจำได้ว่า เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในการเชื่อมต่อกับทะเลสาบ ในที่สุดเขาจับสายตาของเรือที่เกิดขึ้นจริงออกในน้ำ มันเป็นเรือเก่าและชายชราคนหนึ่งอาจจะเห็นจนผู้มองที่เม้งเฮาขณะที่เขานำเรือไปยังฝั่ง.

หม้อของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกอบอุ่นภายในเรือและครู่ต่อมาหนุ่มสาวที่สวยงาม ผู้หญิงติดอยู่ในหัวของเธอออกจากห้องโดยสารและมองไปที่เม้งเฮา.

"คุณจำชื่อฉัน?" เธอถามพร้อมกับรอยยิ้ม.

"Guyiding Tri-ฝน" เขาตอบยิ้ม ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าบนเรือที่ชายชรายิ้มและโค้งคำนับที่เอวแล้วอย่างต่อเนื่องเพื่อคัดท้ายเรือออกข้ามน้ำ หญิงสาวนั่งอยู่ตรงข้ามกับเม้งเฮาหม้อยกขึ้นของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และเทถ้วย 1

"คุณจำสิ่งที่คุณสัญญากับฉัน?" เธอถามดวงตาของเธอเป็นวาววับสดใสเหมือนน้ำของทะเลสาบ.

"ฉันสัญญาว่าวันหนึ่งผมจะช่วยให้คุณกลายเป็นทะเล" เขากล่าว ยิ้มเขายกถ้วยของเขาแล้วระบายมัน.

หญิงสาวยิ้ม radiantly.

"ผมต้องการที่จะเป็นใหญ่ในทะเลสงบ" เธอกล่าวอย่างจริงจัง "ผมไม่ต้องการที่จะมีคลื่นหรือกระแสน้ำใด ๆ ฉันต้องการที่จะมีความสงบสุข เงียบสงบ ทะเลเหมือนกระจก. "

เม้งเฮาพยักหน้า.

" วิธีการหลายสิ่งที่คุณต้องสัญญาว่าจะทำในชีวิตของคุณ? "เธอถาม.

" โฟร์ "เขาตอบ.

" และวิธีการที่หลายสัญญาเหล่านั้นได้คุณปฏิบัติตาม? "

" ไม่มีดังนั้น ห่างไกล. "

" ในกรณีที่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องรอนานมาก? "

เม้งเฮายิ้มยกแก้วของเขาอีกครั้งและเอาเครื่องดื่มอื่น.

เกือบอยู่ในช่วงเวลาเดียวกับที่เม้ง Hao และ Guyding Tri- ฝนรวมตัวกันบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นไม่ไกลเกินไปจากที่พวกเขาอยู่ในดาวบนท้องฟ้า เรือลำเดียวกันปรากฏว่าทุกคราดที่เก้าภูเขาและทะเลที่ได้รับไม่สามารถตรวจสอบ.

คนสองคนนั่งอยู่บนเรือลำหนึ่งที่มีอายุมากกว่าและน้องที่ได้ดูเป็นเม้งเฮาเปิดประตูของอมตะแล้วอมตะของเขา เส้นเมอริเดียน ชายชราถูกมองออกไปในท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวที่เขาจะได้เห็นเม้ง Hao และพระสังฆราชพึ่ง ณ จุดที่ดวงตาของเขาส่องกับแสงที่แปลกประหลาดเช่นเดียวกับความสนใจที่มีต่อเม้งเฮา.

ถัดเขาไปนั่งชายหนุ่มเมื่อมีใบหน้าอาจจะเห็นรูปลักษณ์ของดูถูกได้.

"ชายและเต่า" ชายหนุ่ม กล่าวพร้อมกับหัวเราะเยาะ "วิธีที่ดีที่เหมาะสำหรับแต่ละอื่น ๆ แล้วมีนกแก้วที่ พวกเขาทั้งหมดตรงกับแต่ละอื่น ๆ . "

" คนนั่นคือไม่มีใครง่ายๆ "ชายชรากล่าวอย่างใจเย็น "และเต่าที่ไม่ง่ายเต่า ในฐานะที่เป็นนกแก้วที่ดี ... มันไม่ใช่แค่นกแก้วที่เรียบง่ายอย่างใดอย่างหนึ่ง. "เขามองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งและดูเหมือนว่าเขาผิดหวังบ้าง แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อไป.

" คุณหมายถึงอะไรไม่ง่าย? "ชายหนุ่ม ชายคนหนึ่งกล่าวอย่างสง่า "Alright ดังนั้นเขาเปิดจำนวนสูงสุดของเส้นเมอริเดียนอมตะและแม้กระทั่งกลายเป็นอมตะอาณาจักรพารากอน แต่มีตันคนที่ต้องการที่อยู่ในดินแดน Spiritstar ของเรา! พวกเขาอาจจะไม่จริงเป็นอมตะ แต่ ... อมตะที่มีมูลค่าการหมอบ! "

" เขาเป็นจริงอมตะ "ชายชรากล่าวพร้อมกับขมวด.

" ทรูอมตะ? อะไรเป็นเรื่องตลก! นี้ไม่ได้เป็นเหมือนกัน Realm พารากอนอมตะว่าปีที่ผ่านมานับไม่ถ้วนมนุษย์ผู้ทรงอำนาจมองด้วยความปรารถนาดังกล่าวหรือไม่ แต่ตอนนี้ดูมัน! สิ่งเดียวที่เหลือเก้าภูเขา!

"ถ้าฉันอยากจะฆ่าผู้ชายที่ทั้งหมดที่ฉันจะต้องทำคือการโบกมือของฉันและเขาจะตาย!" เจตนาฆ่า flickered ในสายตาของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าการฆ่าเม้งเฮาจะเป็นเรื่องง่ายเหมือนการบดมด.

"ผมเช่นกันอาจจะกำหนดเป้าหมายผู้ชายคนนี้สำหรับการฝึกอบรมของฉัน ... ฉันต้องฆ่าเป็นอมตะและนำศีรษะของบุคคลนั้นกลับไปยังดินแดน Spiritstar ... ผมคิดว่าพวกเขาจะทำให้มันกลายเป็นถ้วยรางวัลรบ. "ชายหนุ่มเลียริมฝีปากของเขา 2

แสงเย็น gleamed ในสายตาของชายชราขณะที่เขามองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง.

"เขาเป็นจริงอมตะไม่ได้พิมพ์จากยุคนี้ แต่ชนิดจากครั้งแรก เขาคาดเดาสิ่งที่เป็นอมตะอย่างแท้จริงชนิดที่ว่าในสมัยโบราณจะลงมาสู่อาณาจักร Spiritstar ของเราและก่อให้เกิดทุกคนใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขายืนอยู่ตรงนั้น ระลึกถึงอดีต เขากำลังยืนอยู่ในสถานที่เดียวกัน เขาได้เมื่อเขาก้าวเข้าสู่โลกการปลูก เมื่อเขาได้พบกับ ซู ชิง" ภูเขาต้าฉิง . . . . . . . " เขากระซิบกับถอนหายใจ เมื่อเขามองไปที่ภูเขา เขาสังเกตเห็นว่า แม่น้ำที่เคยมีเคยเป็น ตอนนี้ไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น เขาหันศีรษะของเขาอีกครั้ง และเห็นว่า yunjie มณฑลก็หายไป มันคงไม่มีวันมีตัวตนสิ่งเดียวที่เหลือคือ ภูเขานี้ และความทรงจำ เหม็ง เฮาว่ามันมีอยู่หลังจากยืนเงียบๆ นาน เขาก้าวออกมาจากภูเขา เขาลอยอยู่ตรงนั้น เขามองเห็นถ้ำเดียวกันเมื่อนานมาแล้ว ซึ่งยังคงมีอยู่บนด้านข้างของภูเขาหลังจากช่วงเวลาที่ยาวนานอีก เขาถอนหายใจและเปลี่ยน แทนที่จะปล่อยให้รัฐจ้าว เขาไปทะเลเหนือ แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงมากในดินแดนซึ่งทิ้งรัฐทั้งหมดของจ้าว ต่างจากเมื่อก่อน ทะเลสาบนี้ยังอยู่ ก็เป็นได้น้ำสงบและกระจก และเมื่อเมิ่งฮ่าวมองมัน เขาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในการเชื่อมต่อกับทะเลสาบ ในที่สุด เขาก็เห็นเรือที่แท้จริงออกมาในน้ำ มันเป็นเรือเก่าๆ และคนแก่อาจจะเห็นที่ จนถึง ที่ มอง เมิ่งฮ่าวที่เขาขับเรือเข้าหาฝั่งหม้อของแอลกอฮอล์ถูกอุ่นภายในเรือ และครู่ต่อมา ผู้หญิงสาวสวยติดหัวเธอออกจากกระท่อม และมองไปที่ เมิ่งฮ่าว" นายจำชื่อฉันได้เหรอ ? " เธอถามพร้อมกับยิ้ม" guyiding ไตรฝน " เขาตอบยิ้มๆ เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้าบนเรือ ชายชรายิ้มและโค้งที่เอว แล้วจึงขับออกไป ข้ามน้ำ หญิงสาวนั่งอยู่ตรงข้าม เมงเฮายกหม้อของแอลกอฮอล์ และเทถ้วย 1" คุณจำสิ่งที่เธอสัญญากับฉัน " เธอถาม แววตาวิบวับอย่างน้ำของทะเลสาบ" ผมสัญญาไว้ว่า วันนึง ผมจะช่วยให้คุณกลายเป็นทะเล " เขากล่าว ยิ้ม เขายกถ้วยแล้วเนื้อมันหญิงสาวยิ้ม Radiantly ." ผมต้องการเป็น ขนาดใหญ่ ทะเลสงบ " เธอกล่าวอย่างจริงจัง " ผมไม่ต้องการที่จะมีทุกคลื่นหรือกระแสน้ำ ฉันต้องการที่เงียบสงบ ที่เงียบสงบและเงียบสงบ ทะเลเหมือนกระจก”เมิ่งเฮ่าพยักหน้า" วิธีการหลายสิ่งที่คุณสัญญาว่า จะทำในชีวิตของคุณ ? " เธอถาม" สี่ " เขาตอบ" และวิธีการหลายของสัญญาที่คุณทำ ? "" ไม่มีมานานแล้ว "" ในกรณีนี้ มันไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องรอนานกว่านั้นนะ ? "เมิ่งเฮ่ายิ้มยกแก้วของเขาอีกครั้ง และก็ดื่มอีกเกือบจะในช่วงเวลาเดียวกันที่เมิง Hao และ guyding ไตรฝนกลับมาเจอกันอีก สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ไกลจากที่พวกเขาอยู่ในท้องฟ้าที่มีดาวระยิบระยับ เรือลำเดียวกัน ปรากฎว่าทั้งหมดของเกษตรกรของภูเขาและทะเล ซึ่งก็ยังไม่สามารถตรวจจับได้2 คน นั่งอยู่บนเรือ คนรุ่นเก่า และหนึ่งหนุ่ม ที่ได้เห็น เมิ่งฮ่าวเปิดประตูแห่งความอมตะ และเส้นเมอริเดียนอมตะของเขา ชายชรามองออกไปในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่เขาได้เห็นเมิงเฮา และประมุขอ้างอิง ที่จุดนั้น ดวงตาส่องกับแสงประหลาดเช่นเดียวกับความสนใจต่อเมิ่งเฮ่าเขานั่งข้างๆชายหนุ่ม บนหน้าซึ่งอาจจะเห็นลักษณะของการดูหมิ่น" ผู้ชายกับเต่า " ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้มเยาะ . " วิธีที่ดีที่เหมาะกับแต่ละอื่น ๆ และก็มีว่า นกแก้ว พวกเขาทั้งหมดที่ตรงกับแต่ละอื่น ๆ . "" ผู้ชายที่ไม่มีมนุษย์ธรรมดา " ชายชรากล่าวอย่างใจเย็น " และที่เต่ามันไม่ง่าย เต่า ส่วนนกแก้ว อืม . . . . . . . ไม่ใช่แค่นกแก้วเหมือนกัน " เขาก็มองมาที่ชายหนุ่ม ดูเหมือนเขาจะค่อนข้างผิดหวัง แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ" หมายความว่าไง ไม่ใช่ง่ายๆ " ชายหนุ่มพูดอย่างดีที่สุด " เอาล่ะ เขาเปิดจำนวนสูงสุดของอมตะเส้นเมอริเดียนและแม้กระทั่งกลายเป็นพารากอนดินแดนอมตะ อย่างไรก็ตาม ตันมีคนแบบนั้นในอาณาจักร spiritstar ของเรา ! พวกเขาอาจจะไม่ได้เป็นอมตะ แต่ . . . . . . . อมตะจะไร้ค่า ! "" เขาเป็นอมตะจริง " ชายชราพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง" ที่แท้จริงเป็นอมตะ ตลกอะไร ! ไม่เหมือนอาณาจักรที่พารากอน อมตะ หลายปีมาแล้ว นับไม่ถ้วน มนุษย์ผู้ยิ่งใหญ่ดูด้วยเช่นความปรารถนา ? แต่ดูตอนนี้สิ ! สิ่งเดียวที่เหลืออยู่มีเก้าภูเขา" ถ้าฉันต้องการฆ่าเขา ผมจะต้องทำคือ โบกมือ และเขาจะตาย " เจตนาฆ่า flickered ในชายหนุ่ม . . เขารู้สึกว่าฆ่าเมงเฮาคงจะง่ายเหมือนบี้มดสักตัว" ฉันอาจรวมทั้งเป้าหมายคนนี้ฝึก . . . . . . . ฉันต้องการที่จะฆ่าอมตะและนำผู้นั้นกลับไป . . . . . . . spiritstar อาณาจักร ฉันคิดว่าพวกเขาจะทำให้มันเป็นสงครามถ้วยรางวัล " ชายหนุ่มเลียริมฝีปากของเขา 2แสงเย็น แสงสว่างในดวงตาของชายชรา เขาก็มองมาที่เด็กหนุ่ม" เขาเป็นอมตะจริง ไม่ใช่ประเภทอายุ นี้ แต่ ประเภท จากกลุ่มครั้ง เขาคาดเดาสิ่งที่เป็นอมตะอย่างแท้จริง ชนิดที่โบราณใน t