Limited animation is a process of m

Limited animation is a process of making animated cartoons that does not redraw entire frames but variably reuses common parts between frames. One of its major characteristics is stylized design in all forms and shapes, which in the early days was referred to as modern design. The short-subject and feature-length cartoons of Walt Disney from the 1930s and 1940s are widely acclaimed for depicting animated simulations of reality, with exquisite detail in every frame. This style of animation is time-consuming and expensive. "Limited" animation creates an image with abstract art, symbolism, and fewer drawings to create the same effect, at a much lower cost. This style of animation depends upon animators' skill in emulating change without additional drawings; improper use of limited animation is easily recognized as unnatural. It also encourages the animators to indulge in artistic styles that are not bound to real-world limits. The result is an artistic style that could not have developed if animation was solely devoted to producing simulations of reality. Without limited animation, such groundbreaking films as Yellow Submarine, Chuck Jones' The Dot and the Line, and many others could never have been produced.

The process of limited animation aims to reduce the overall number of drawings. Film is projected at 24 frames per second. For movements in normal speed, most animation in general is done "on twos," meaning each drawing is displayed twice, for a total of 12 drawings per 24 frames per second. Faster movements may demand animation "on ones" with a new drawing in each frame, while characters that do not move may be done with a single drawing (a "hold") for a certain amount of time. It is said[who?] that the Disney average was about 18 drawings per second, pretending that all characters of a scene share the same sheet of paper. Limited animation mainly reduces the number of inbetweens, the drawings between the keyframes which define a movement, and can cause stuttering if inbetweens are poorly set up.

Overall, the use of limited animation does not necessarily imply lower quality as it allows the use of many time-saving techniques that can improve the quality and flow of the keyframes and overall presentation of an animation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำกัดการเคลื่อนไหวเป็นกระบวนการของทำนเป็นการ์ตูนที่ออกใหม่ทั้งเฟรม แต่ variably reuses ชิ้นส่วนทั่วไประหว่างเฟรม ลักษณะสำคัญอย่างใดอย่างหนึ่งออกแบบฟอร์มและรูปร่าง สุกใสซึ่งในยุคแรก ๆ ถูกเรียกว่าการออกแบบที่ทันสมัย ได้ การ์ตูนเรื่องสั้นและความยาวคุณลักษณะของวอลท์ดิสนีย์จากช่วงทศวรรษ 1930 และทศวรรษ 1940 โดยเป็นรางวัลสำหรับการแสดงภาพเคลื่อนไหวจำลองของความเป็นจริง มีรายละเอียดงดงามในทุกเฟรมอย่างกว้างขวาง ภาพเคลื่อนไหวลักษณะนี้จะใช้เวลานาน และมีราคาแพง ภาพเคลื่อนไหว "จำกัด" สร้างภาพศิลปะนามธรรม สัญลักษณ์ และภาพวาดให้น้อยลงเพื่อสร้างลักษณะพิเศษเดียวกัน มีมากต้นทุนต่ำ ลักษณะของภาพเคลื่อนไหวนี้ขึ้นอยู่กับทักษะของ animators emulating เปลี่ยนแปลงโดยไม่ต้องวาดเพิ่มเติม ใช้ไม่เหมาะสมของภาพเคลื่อนไหวที่จำกัดจะได้รู้เป็นธรรมชาติ นอกจากนี้ยังสนับสนุนให้ animators ในลักษณะศิลปะที่ไม่ได้ผูกไว้กับวงเงินจริง ผลเป็นแบบศิลปะที่อาจไม่ได้มีพัฒนาถ้าเคลื่อนไหวได้ทุ่มเทเพื่อการผลิตจำลองของจริงเท่านั้น โดยไม่มีการเคลื่อนไหวจำกัด ฟิล์มดังกล่าวคว้าเรือดำ น้ำสีเหลือง จุดของชัคโจนส์ และบรรทัด และอื่น ๆ อีกมากมายสามารถไม่มีการผลิตกระบวนการของการเคลื่อนไหวจำกัดมีวัตถุประสงค์เพื่อลดจำนวนโดยรวมของภาพวาด คาดว่าฟิล์มที่ 24 เฟรมต่อวินาที สำหรับความเคลื่อนไหวในความเร็วปกติ ภาพเคลื่อนไหวมากที่สุดโดยทั่วไปจะกระทำ "ในที" หมายถึง รูปวาดแต่ละแล้วสอง สำหรับวาด 12 ต่อ 24 เฟรมต่อวินาที เคลื่อนไหวเร็วขึ้นอาจต้องเคลื่อนไหว "กับคน" มีรูปวาดใหม่ในแต่ละเฟรม ในขณะที่ตัวที่ย้ายไม่อาจจะทำกับรูปวาดเดียว ("ถือ") ระยะเวลา ว่ากันว่า [ใคร] ว่า เฉลี่ยดิสนีย์กำลังวาด 18 ต่อวินาที อ้างที่อักขระทั้งหมดใช้ร่วมกันฉากกระดาษแผ่นเดียวกัน ภาพเคลื่อนไหวที่จำกัดส่วนใหญ่ลดจำนวน inbetweens ภาพวาดระหว่าง keyframes ที่กำหนดการเคลื่อนไหว และสามารถทำให้พูดติดอ่างถ้า inbetweens เป็นชุดงานค่าโดยรวม การใช้ภาพเคลื่อนไหวที่จำกัดได้จำเป็นต้องเป็นคุณภาพต่ำมันช่วยให้การใช้เทคนิคการประหยัดเวลามากที่จะปรับปรุงคุณภาพและขั้นตอนของการ keyframes และนำเสนอโดยรวมของภาพเคลื่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอนิเมชั่น จำกัด เป็นกระบวนการของการทำภาพยนตร์การ์ตูนที่ไม่ได้วาดภาพทั้งหมด แต่แตก reuses ชิ้นส่วนร่วมกันระหว่างเฟรม หนึ่งในลักษณะที่สำคัญคือการออกแบบที่เก๋ในทุกรูปแบบและรูปทรงซึ่งในวันแรกที่ถูกเรียกว่าเป็นการออกแบบที่ทันสมัย การ์ตูนสั้นเรื่องและสารคดีความยาวของวอลท์ดิสนีย์จากทศวรรษที่ 1930 และ 1940 เป็นรางวัลกันอย่างแพร่หลายสำหรับการจำลองภาพวาดภาพเคลื่อนไหวของความเป็นจริงที่มีรายละเอียดประณีตในทุกเฟรม รูปแบบของภาพเคลื่อนไหวนี้คือใช้เวลานานและมีราคาแพง "กัด" ภาพเคลื่อนไหวสร้างภาพที่มีศิลปะนามธรรมสัญลักษณ์และภาพวาดที่น้อยลงเพื่อสร้างผลเดียวกันในราคาที่ต่ำกว่ามาก รูปแบบของภาพเคลื่อนไหวนี้ขึ้นอยู่กับทักษะนิเมชั่นในการลอกเลียนแบบการเปลี่ยนแปลงโดยไม่ต้องวาดเพิ่มเติม; การใช้งานที่ไม่เหมาะสมของนิเมชั่น จำกัด ได้รับการยอมรับอย่างเป็นธรรมชาติ นอกจากนี้ยังส่งเสริมให้นิเมชั่นที่จะหลงระเริงในรูปแบบศิลปะที่ไม่ผูกพันกับข้อ จำกัด ในโลกแห่งความจริง ผลที่ได้คือรูปแบบศิลปะที่ไม่ได้มีการพัฒนาแอนิเมชั่ถ้าเป็น แต่เพียงผู้เดียวทุ่มเทให้กับการผลิตแบบจำลองของความเป็นจริง โดยไม่ จำกัด เคลื่อนไหวภาพยนตร์แหวกแนวเช่นเรือดำน้ำสีเหลืองชัคโจนส์ 'จุดและเส้นและอื่น ๆ อีกมากมายอาจไม่เคยได้รับการผลิต. กระบวนการของการเคลื่อนไหวที่ จำกัด มีวัตถุประสงค์เพื่อลดจำนวนรวมของภาพวาด ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นที่คาดการณ์ไว้ที่ 24 เฟรมต่อวินาที สำหรับการเคลื่อนไหวในความเร็วปกติการเคลื่อนไหวมากที่สุดโดยทั่วไปจะกระทำ "ที่เจ้าตัว" หมายถึงการวาดภาพแต่ละคนจะแสดงสองครั้งรวมเป็น 12 ภาพวาดละ 24 เฟรมต่อวินาที เคลื่อนไหวได้เร็วขึ้นอาจเรียกร้องนิเมชั่น "กับคน" กับรูปวาดใหม่ในแต่ละเฟรมในขณะที่ตัวอักษรที่ไม่ได้ย้ายอาจทำได้ด้วยการวาดภาพเดียว (เป็น "ถือ") สำหรับจำนวนหนึ่งของเวลา มันบอกว่า [ใคร?] ที่ดิสนีย์เฉลี่ยประมาณ 18 ภาพวาดต่อวินาทีแสร้งทำเป็นว่าตัวละครทุกตัวของส่วนแบ่งฉากแผ่นเดียวกันของกระดาษ แอนิเมชั่น จำกัด ส่วนใหญ่จะช่วยลดจำนวนของ inbetweens วาดระหว่างเฟรมหลักที่กำหนดการเคลื่อนไหวและสามารถก่อให้เกิดการพูดติดอ่างถ้า inbetweens มีการตั้งค่าไม่ดีขึ้น. โดยรวมแล้วการใช้งานของการเคลื่อนไหวที่ จำกัด ไม่จำเป็นต้องบ่งบอกถึงคุณภาพที่ลดลงในขณะที่มันช่วยให้การใช้จำนวนมาก ที่ช่วยประหยัดเวลาเทคนิคที่สามารถปรับปรุงคุณภาพและการไหลของเฟรมหลักและการนำเสนอโดยรวมของภาพเคลื่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นกระบวนการของการจำกัดการเคลื่อนไหวการ์ตูนไม่ได้วาดเฟรมทั้งหมด แต่การเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนตำแหน่งขาเข้าชิ้นส่วนร่วมกันระหว่างเฟรม หนึ่งในลักษณะที่สำคัญ คือ สุกใสออกแบบในรูปแบบและรูปร่างทั้งหมด ซึ่งในวันแรกถูกเรียกว่า การออกแบบที่ทันสมัยเรื่อง และสารคดีสั้นความยาวการ์ตูนของวอลท์ ดิสนีย์ จากช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 เป็นรางวัลอย่างกว้างขวางสำหรับภาพวาดภาพเคลื่อนไหวจำลองของความเป็นจริงที่มีรายละเอียดประณีตในทุกกรอบ รูปแบบของภาพเคลื่อนไหวนี้จะใช้เวลานาน และมีราคาแพง . จำกัด " ภาพเคลื่อนไหวสร้างภาพศิลปะนามธรรมสัญลักษณ์และภาพวาดที่น้อยลงเพื่อสร้างผลเดียวกัน ด้วยต้นทุนที่ต่ำมากรูปแบบของภาพเคลื่อนไหวขึ้นอยู่กับทักษะในการเปลี่ยนแปลง โดยไม่แสดงเลียนแบบภาพวาดเพิ่มเติม การใช้ที่ไม่เหมาะสมของจำกัดภาพเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดายได้รับการยอมรับว่าเป็นวิกฤต นอกจากนี้ยังสนับสนุนการแสดงที่จะหลงระเริงในรูปแบบศิลปะที่ไม่ผูกพันกับโลกแห่งความจริงจำกัดผลที่ได้คือเป็นรูปแบบศิลปะที่ไม่พัฒนาถ้าภาพเคลื่อนไหวแต่เพียงผู้เดียวทุ่มเทเพื่อการผลิตผลของความเป็นจริง โดยไม่ จำกัด การเคลื่อนไหวดังกล่าวของฟิล์มเป็นเรือดำน้ำสีเหลือง ชัค โจนส์ จุดและเส้น และคนอื่น ๆอาจไม่เคยได้รับการผลิต

ขั้นตอนการ จำกัด การเคลื่อนไหวมีวัตถุประสงค์เพื่อลดจำนวนรวมของภาพวาดภาพยนตร์ฉายที่ 24 เฟรมต่อวินาที สำหรับการเคลื่อนไหวในความเร็วปกติ ภาพเคลื่อนไหวมากที่สุดโดยทั่วไปแล้ว " สอง " หมายถึงแต่ละรูปวาดจะปรากฏสองครั้ง รวมเป็น 12 รูปต่อ 24 เฟรมต่อวินาที การเคลื่อนไหวเร็วอาจมีความต้องการภาพเคลื่อนไหว " คน " ด้วยการวาดรูปใหม่ในแต่ละเฟรมในขณะที่ตัวอักษรที่ไม่อาจจะทำแบบเดียว ( " " ) สำหรับจำนวนหนึ่งของเวลา มันเป็นกล่าวว่า [ ใคร ? ] โดยเฉลี่ยที่ดิสนีย์ประมาณ 18 รูปต่อวินาที แกล้งทำเป็นว่าทุกตัวอักษรของฉากที่ใช้กระดาษแผ่นเดียว จำกัด การเคลื่อนไหวส่วนใหญ่ลดจำนวน inbetweens , ภาพวาดระหว่าง keyframes ซึ่งกำหนดการเคลื่อนไหวและสามารถทำให้ตะกุกตะกัก ถ้า inbetweens ไม่ดีตั้ง

โดยรวมใช้จำกัดภาพเคลื่อนไหวไม่จำเป็นต้องบ่งบอกถึงคุณภาพต่ำ มันช่วยให้ประหยัดเวลาใช้หลายเทคนิคที่สามารถปรับปรุงคุณภาพและการไหลของ keyframes และการนำเสนอโดยรวมของการเคลื่อนไหว