I was never hungry, which was a goo

I was never hungry, which was a good thing because I don’t deal well with feeling deprived. Or perhaps I was expecting to feel so hungry that I was pleasantly surprised when I didn’t live with constant hunger pangs for two weeks straight. Following a strict plan was hard (obviously) but also kind of nice, because it required absolutely no thought about what I was going to eat. I also liked that the de facto result of this was that I didn’t HAVE to think about calories, because the plan took care of that for me. The only planning challenge, really, was figuring out what to do when I couldn’t eat my own food.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมไม่หิว ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี เพราะฉันไม่จัดการกับความรู้สึกที่ปราศจากการ หรือบางทีฉันคาดใจหิวดังนั้นที่ผมประหลาดใจเมื่อฉันไม่ได้อยู่ ด้วยความหิวคงพักอันคุ้มค่าตรงเวลาสองสัปดาห์ ตามแผนอย่างเข้มงวดไม่ยาก (อย่างชัดเจน) แต่ของดี เพราะมันจำเป็นจริง ๆ ไม่คิดว่า เกี่ยวกับที่ผมไปกินยัง ยังเสียดายว่า ผลลัพธ์เดิมนี้คือ ว่า ผมไม่ได้คิดถึงแคลอรี่ เนื่องจากแผนค่ะที่ฉัน วางแผนท้าทายเท่านั้น จริง ๆ ถูกหาสิ่งที่ต้องทำเมื่อผมไม่สามารถกินอาหารของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่เคยหิวซึ่งเป็นสิ่งที่ดีเพราะผมไม่ได้จัดการได้ดีกับความรู้สึกที่ถูกลิดรอน หรือบางทีผมคาดหวังว่าจะรู้สึกหิวมากที่ผมประหลาดใจเมื่อผมไม่ได้อยู่กับ pangs ความหิวอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาสองสัปดาห์ตรง ตามแผนอย่างเคร่งครัดก็ยาก (ชัด) แต่ยังชนิดของความสุขเพราะมันต้องใช้ความคิดอย่างไม่มีเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันกำลังจะไปกิน ฉันยังชอบที่ผลพฤตินัยนี้คือการที่ผมไม่ต้องคิดเกี่ยวกับแคลอรี่เพราะแผนดูแลที่สำหรับฉัน ความท้าทายการวางแผนเท่านั้นจริงๆที่ถูกหาว่าจะทำอย่างไรเมื่อฉันไม่สามารถกินอาหารของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่หิว , ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีเพราะผมไม่จัดการกับความรู้สึกถอดถอน หรือบางทีฉันอาจจะรู้สึกหิว ผมประหลาดใจเมื่อผมไม่ได้อยู่กับ pangs ความหิวคงที่ สองอาทิตย์เต็มๆ ตามแผนอย่างเข้มงวดก็ยาก ( แน่นอน ) แต่ยังเป็นสิ่งที่ดี เพราะมันต้องไม่คิดเรื่องอะไร ผมจะได้ไปกินด้วยฉันยังชอบที่โดยพฤตินัย ผลลัพธ์นี้คือ ผมไม่ได้คิด แคลอรี เพราะแผนดูแลแทนฉัน แต่การวางแผน ท้าทายจริงๆ กำลังคิดว่าจะทำอะไร เมื่อผมไม่สามารถกินอาหารเองได้