In 2001/02, Raytheon and the U.S. A

In 2001/02, Raytheon and the U.S. Army have tested the TOW 2B Aero (originally called TOW 2B (ER) (Extended Range)) variant of the TOW 2B, which is a relatively minor modification of existing rounds to extend the range to 4500 m (14800 ft). The missile has a longer guidance wire and a more aerodynamic nose for enhanced flight performance. The qualification tests of the TOW 2B Aero were conducted in 2003, and the first production contract was awarded in June 2004. No separate BGM-71 series designation for the TOW 2B Aero has been announced (it is possible that it is designated as BGM-71F-6).
The TOW 2B Aero has been further developed into a wireless missile, which replaces the wire with an RF data link. The RF command transmitter is located in the expendable missile container, and therefore no modifications to the launcher itself are necessary. In October 2006, Raytheon received the first production contract from the U.S. Army for wireless TOW 2B Aero missiles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 2001/02 เรย์เธียนและกองทัพสหรัฐฯ ได้ทดสอบ Aero 2B ใย (เดิม เรียกว่าใย 2B (ER) (ขยายช่วง)) ตัวแปรของใย 2B ซึ่งเป็นการปรับเปลี่ยนเล็กน้อยค่อนข้างรอบที่มีอยู่เพื่อขยายช่วง 4500 เมตร (14800 ฟุต) ขีปนาวุธมีลวดยาวคำแนะนำและจมูกอากาศพลศาสตร์มากขึ้นเที่ยวบินเพิ่มประสิทธิภาพ ได้ดำเนินการทดสอบคุณสมบัติของ Aero 2B ใยใน 2003 และสัญญาการผลิตครั้งแรกได้รับรางวัลในเดือน 2004 มิถุนายน ได้รับการประกาศกำหนดชุด BGM-71 ไม่แยกต่างหากสำหรับ Aero 2B ใย (เป็นไปได้ว่า มันจะถูกกำหนดเป็น BGM-71F-6) พัฒนา Aero 2B ใยเป็นขีปนาวุธแบบไร้สาย ที่แทนสาย ด้วยการเชื่อมโยงข้อมูล RF เพิ่มเติม ส่งคำสั่ง RF อยู่ในคอนเทนเนอร์ expendable ขีปนาวุธ และไม่ปรับเปลี่ยนตัวเปิดใช้เองจึง เป็นสิ่งจำเป็น ในเดือน 2006 ตุลาคม เรย์เธียนได้รับสัญญาการผลิตแรกจากกองทัพสหรัฐฯ สำหรับไร้สายใย 2B Aero จรวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 2001/02, เรย์ ธ และกองทัพสหรัฐได้ทดสอบ TOW 2B Aero (เดิมเรียกว่า TOW 2B (ER) (Extended Range ของ)) แตกต่างจาก TOW 2B ซึ่งเป็นการปรับเปลี่ยนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของรอบที่มีอยู่เพื่อขยายขอบเขต 4500 เมตร (14,800 ฟุต) ขีปนาวุธมีลวดคำแนะนำอีกต่อไปและจมูกอากาศพลศาสตร์มากขึ้นสำหรับผลการดำเนินงานการบินที่เพิ่มขึ้น การทดสอบคุณสมบัติของ TOW 2B Aero ได้ดำเนินการในปี 2003 และการทำสัญญาครั้งแรกที่ผลิตได้รับรางวัลในเดือนมิถุนายนปี 2004 ไม่มีการกำหนดชุดแยกต่างหาก BGM-71 สำหรับ TOW 2B Aero ได้รับการประกาศ (มันเป็นไปได้ว่ามันถูกกำหนดให้เป็น BGM- 71F-6).
TOW 2B Aero ได้รับการพัฒนาต่อไปในวิถีไร้สายซึ่งแทนที่ลวดที่มีการเชื่อมโยงข้อมูล RF เครื่องส่งสัญญาณ RF คำสั่งจะอยู่ในภาชนะวิถีพอและการปรับเปลี่ยนจึงไม่มีการปล่อยของตัวเองเป็นสิ่งที่จำเป็น ในเดือนตุลาคมปี 2006 เรย์ ธ ได้รับการทำสัญญาครั้งแรกที่ผลิตจากกองทัพสหรัฐไร้สาย TOW ขีปนาวุธ 2B Aero

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2001 / 02 , Raytheon และกองทัพสหรัฐได้ทดลองพ่วง 2B Aero ( เดิมเรียกว่า 2B พ่วง ( ER ) ( ขยายช่วง ) แตกต่างจากใย 2B ซึ่งมีการปรับเปลี่ยนค่อนข้างน้อยของรอบที่มีอยู่เพื่อขยายช่วง 4500 M ( 14800 ฟุต ) จรวดมีอีกคำแนะนำลวดและจมูกให้มากขึ้นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบินการทดสอบคุณสมบัติของใย 2B Aero ได้ดำเนินการในปี 2003 และได้รับรางวัลสัญญาการผลิตครั้งแรกในมิถุนายน 2004 ไม่มีการกำหนด bgm-71 ชุดแยกต่างหากสำหรับใย 2B อากาศได้รับการประกาศ ( เป็นไปได้ว่ามันเป็นเขต bgm-71f-6 )
ใย 2B Aero ได้พัฒนาต่อไปเป็นจรวดแบบไร้สายที่แทนที่ด้วย RF สายลิงค์ข้อมูลRF ควบคุมตัวส่งตั้งอยู่ในภาชนะบรรจุขีปนาวุธทำลาย และดังนั้นจึง ไม่มีการปรับเปลี่ยนเพื่อเปิดตัวเองเป็นสิ่งจำเป็น ในเดือนตุลาคม 2006 , Raytheon ได้รับสัญญาการผลิตครั้งแรกจากกองทัพสหรัฐไร้ใย 2B อากาศขีปนาวุธ