Distance Education v/s Face to Face

Distance Education v/s Face to Face EducationIn the urban landscape, the relatively well-off students are so used to the idea of studying in schools, followed by universities/colleges that the concept of a correspondence course is bound to strike them awkward and alien. Distance education would probably be deemed by them a notch lower than face to face education. I regret to admit it, but I was a part of this thought process till the time I delved into the reasons which could possibly have given birth to the concept of distance education, particularly in the Indian context.

The coining of the very term implies that there must have been and our country continues to face a lack of resources, facilities and infrastructure, in order to provide each and every child with face to face education. Thus the idea of distance education comes: a modality which permits the delivery of didactic media without the necessity of regular class participation or face-to-face interaction, where ultimately, the individual is responsible for his own learning. The aim is to develop the same individual who might have been instructed in the regular university.

However, to educate is to learn and teach; instruction rests on an intellectual level and formative education blends into a personality development, manifesting in a students’ overall behavior. Within this line of thinking, distance education merely educates at a distance as opposed to face-to-face. At the same time, for a country like India where we are yet to have primary schools with proper faculty, where gender prejudices continue to exist preventing girls from going to study in schools, distance education through correspondence courses is a lifesaver. It really is a something is better than nothing situation for such cases.

However, considering distance education equivalent simply to correspondence courses would be a highly limiting perspective. Distance education has undergone quite an evolution in terms of its definition, methods and delivery tools. With globalization furthering the need for greater continuing education, its significance is emerging widely in the higher education sector. Moreover, the permeability of the Internet has compelled educators to rethink the current conventional means of education and reconstruct methods providing greater access, in order to facilitate quality learning for the ever-increasing student population.

But as of now, we have to accept that distance education is still considered an alternative to regular classes. It is more of an option which is taken due to unavailability of the choice of taking regular classes. By that, I don't intend to claim that face to face education system doesn't have its flaws. What we need to understand is that the need of the hour is to evolve and develop an education system that does not rely merely on teaching or instruction. Education involves social and cultural learning, combined as an independent act of an individual and of an interaction with his or her peers. Also, our education needs to prepare people for the future, and the future always implies uncertainty, which can't be grappled with only by an exercise of memory by studying problems that have already been solved.

Thus, be it distance or face to face mode, institutions which promote learning through experience and produce thinking individuals ultimately are the ones fulfilling the aim of education.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระยะการศึกษา v/s ใบหน้าไป EducationIn หน้าภูมิทัศน์เมือง นักเรียนค่อนข้างดีออกได้จึงใช้ความคิดของการเรียนในโรงเรียน ตามมหาวิทยาลัย/วิทยาลัยที่แนวคิดของหลักสูตรโต้ตอบกับตีตกใจ และคนต่างด้าว ศึกษาทางไกลจะคงถือว่าจ้องรอยต่ำกว่าการศึกษาเผชิญหน้า ฉันเสียใจที่ยอมรับมัน แต่ผมส่วนนี้คิดว่า กระบวนการจนถึงเวลาที่ฉัน delved เป็นเหตุผลที่ไม่อาจมีให้กำเนิดแนวคิดของการศึกษาทางไกล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินเดียCoining คำมากหมายถึงการที่ต้องมี และประเทศของเรายังเผชิญกับการขาดทรัพยากร สิ่งอำนวยความสะดวก และโครงสร้าง พื้นฐาน เพื่อให้เด็กแต่ละคนและทุกการศึกษาเผชิญหน้า ดังนั้น ความคิดของการศึกษาทางไกลมา: modality ที่อนุญาตให้ส่งสื่อพลวัตโดยไม่มีความจำเป็นของการมีส่วนร่วมในชั้นเรียนปกติหรือการโต้ตอบแบบพบปะ สุด บุคคลรับผิดชอบการเรียนรู้ของเขาเอง จุดมุ่งหมายคือการ พัฒนาบุคคลเดียวกันที่อาจได้รับคำแนะนำในมหาวิทยาลัยทั่วไปอย่างไรก็ตาม รู้คือการ เรียนรู้ และ สอน คำแนะนำอยู่บนเป็นระดับปัญญาและผสมการศึกษาความอุดมสมบูรณ์ในการพัฒนาบุคลิกภาพ manifesting ในการทำงานโดยรวมของนักเรียน ภายในบรรทัดนี้ความคิด การศึกษาห่างจากที่พักเพียง educates ในระยะทางจำกัดลมี ในเวลาเดียวกัน ในประเทศเช่นอินเดียที่เราจะได้มีโรงเรียนกับคณะที่เหมาะสม ที่อคติเพศยังคงอยู่ป้องกันหญิงจากไปเรียนในโรงเรียน การศึกษาทางไกลผ่านหลักสูตรการสื่อสารเป็นการช่วยชีวิตอ จริง ๆ ก็เป็นสิ่งที่ดีกว่าไม่มีอะไรเป็นสถานการณ์กรณีดังกล่าวอย่างไรก็ตาม การพิจารณาเท่ากับเพียงแค่การติดต่อหลักสูตรศึกษาทางไกลจะเป็นมุมสูงจำกัด ศึกษาทางไกลมีเปลี่ยนมากวิวัฒนาการของคำจำกัดความ วิธีการ และเครื่องมือจัดส่ง กับโลกาภิวัตน์ที่ต้องการศึกษาต่อเนื่องมากกว่า furthering ที่สำคัญจะเกิดขึ้นอย่างกว้างขวางในภาคการศึกษา นอกจากนี้ permeability ของอินเทอร์เน็ตได้ถูกสรรหา rethink หมายถึงทั่วไปปัจจุบันของการศึกษา และสร้างวิธีการให้เข้าถึงมากขึ้น เพื่อช่วยในการเรียนรู้คุณภาพนักเรียนประชากรมีมากแต่ ณตอนนี้ เราต้องยอมรับว่า ศึกษาทางไกลยังถือว่าเป็นทางเลือกในชั้นเรียนปกติ มันเป็นตัวเลือกที่ถูกเนื่องจากไม่พร้อมใช้งานของตัวเลือกของการเรียนปกติ มากขึ้น โดยที่ ฉันไม่ต้องการเรียกร้องให้ ระบบการศึกษาเผชิญหน้าไม่มีข้อบกพร่องของตน สิ่งที่เราต้องเข้าใจคือ ชั่วโมงจำเป็นต้องเป็นการ พัฒนา และพัฒนาระบบการศึกษาที่ไม่พึ่งพาเพียงสอนหรือคำแนะนำ การศึกษาเกี่ยวข้องกับการเรียนรู้สังคม และวัฒนธรรม รวมเป็นอิสระ ของแต่ละบุคคล และการปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนของเขา หรือเธอ ยัง การศึกษาของเราต้องเตรียมคนสำหรับอนาคต และอนาคตหมายถึงความไม่แน่นอน ซึ่งไม่สามารถ grappled ด้วย โดยการออกกำลังกายของหน่วยความจำ โดยศึกษาปัญหาที่มีแก้ไขได้ เสมอดังนั้น เป็นมันห่างหรือเผชิญหน้าโหมด สถาบันที่ส่งเสริมการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์และการผลิตความคิดบุคคลสุดเป็นตัวตอบสนองจุดมุ่งหมายของการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาทางไกล v / s ตัวต่อตัวศึกษาธิการภูมิทัศน์เมืองนักเรียนค่อนข้างดีออกจะใช้เพื่อให้ความคิดของการศึกษาในโรงเรียนตามด้วยมหาวิทยาลัย / วิทยาลัยว่าแนวคิดของหลักสูตรการติดต่อที่ถูกผูกไว้ที่จะตีพวกเขาอึดอัดและคนต่างด้าว . การศึกษาทางไกลอาจจะถือว่าพวกเขาบากต่ำกว่าตัวต่อตัวศึกษา ฉันเสียใจที่จะยอมรับมัน แต่ผมเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการคิดนี้จนถึงเวลาที่ฉัน delved เป็นเหตุผลที่อาจจะได้ให้เกิดแนวความคิดของการศึกษาทางไกลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของอินเดีย. the บัญญัติศัพท์คำว่ามากแสดงให้เห็นว่า จะต้องได้รับและประเทศของเรายังคงต้องเผชิญกับการขาดทรัพยากรและโครงสร้างพื้นฐานสิ่งอำนวยความสะดวกในการสั่งซื้อเพื่อให้เด็กแต่ละคนและทุกที่มีใบหน้าที่จะเผชิญกับการศึกษา ดังนั้นความคิดของการศึกษาทางไกลมา: กิริยาที่อนุญาตให้ส่งมอบสื่อการสอนโดยไม่จำเป็นที่จะต้องมีส่วนร่วมในชั้นเรียนปกติหรือใบหน้าเพื่อใบหน้าปฏิสัมพันธ์ที่ในที่สุดบุคคลที่เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการเรียนรู้ของตัวเอง จุดมุ่งหมายคือการพัฒนาของแต่ละบุคคลเดียวกันกับผู้ที่อาจจะได้รับการอบรมในมหาวิทยาลัยปกติ. อย่างไรก็ตามเพื่อให้ความรู้คือการเรียนรู้และสอน; การเรียนการสอนอยู่ในระดับทางปัญญาและการศึกษาการก่อสร้างผสานกับการพัฒนาบุคลิกภาพในการเผยแสดงพฤติกรรมโดยรวมของนักศึกษา ในแนวความคิดนี้การศึกษาทางไกลเพียงความรู้ที่ระยะทางตรงข้ามกับการเผชิญเพื่อใบหน้า ในเวลาเดียวกันสำหรับประเทศเช่นอินเดียที่เรายังไม่ได้มีโรงเรียนประถมศึกษาที่มีคณาจารย์ที่เหมาะสมที่อคติทางเพศยังคงมีอยู่จากการป้องกันไม่ให้สาว ๆ จะไปศึกษาในโรงเรียนการศึกษาทางไกลผ่านหลักสูตรการติดต่อคือช่วยชีวิต จริงๆมันเป็นสิ่งที่ดีกว่าสถานการณ์อะไรเลยสำหรับกรณีดังกล่าว. อย่างไรก็ตามการพิจารณาเทียบเท่าการศึกษาทางไกลเพียงเพื่อให้หลักสูตรการติดต่อจะเป็นมุมมองที่ จำกัด อย่างมาก การศึกษาทางไกลที่มีระดับการวิวัฒนาการค่อนข้างเป็นในแง่ของความหมายของวิธีการและเครื่องมือในการจัดส่ง กับโลกาภิวัตน์การต่อความจำเป็นในการศึกษามากขึ้นอย่างต่อเนื่องที่สำคัญที่เกิดขึ้นกันอย่างแพร่หลายในภาคการศึกษาที่สูงขึ้น นอกจากนี้ยังมีการซึมผ่านของอินเทอร์เน็ตที่มีการบังคับให้การศึกษาที่จะคิดใหม่วิธีการแบบเดิมในปัจจุบันของการศึกษาและการสร้างวิธีการให้การเข้าถึงมากขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกที่มีคุณภาพการเรียนรู้สำหรับนักเรียนที่เพิ่มมากขึ้น. แต่ ณ ขณะนี้เราต้องยอมรับว่าระยะทาง การศึกษายังคงถือว่าเป็นทางเลือกให้กับชั้นเรียนปกติ มันเป็นตัวเลือกที่จะนำมาอันเนื่องมาจากความไม่พร้อมของทางเลือกของการเรียนปกติ โดยที่ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียกร้องใบหน้าที่จะเผชิญกับระบบการศึกษาไม่ได้มีข้อบกพร่องของตน สิ่งที่เราต้องเข้าใจคือความต้องการของชั่วโมงคือการพัฒนาและการพัฒนาระบบการศึกษาที่ไม่ได้อาศัยเพียงการเรียนการสอนหรือคำสั่ง การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ทางสังคมและวัฒนธรรมรวมกันเป็นการกระทำที่เป็นอิสระของแต่ละบุคคลและการทำงานร่วมกันกับเพื่อนร่วมงานของเขาหรือเธอ นอกจากนี้ยังมีการศึกษาความต้องการของผู้คนเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับอนาคตและในอนาคตมักจะหมายถึงความไม่แน่นอนที่ไม่สามารถแก้ด้วยโดยเฉพาะการออกกำลังกายของหน่วยความจำโดยการศึกษาปัญหาที่ได้รับการแก้ไข. ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นระยะทางหรือตัวต่อตัว โหมดการสถาบันส่งเสริมการเรียนรู้ที่ผ่านประสบการณ์และสร้างความคิดในท้ายที่สุดประชาชนจะเป็นคนตอบสนองจุดมุ่งหมายของการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาทางไกล V / S หน้าการศึกษา ภูมิทัศน์เมือง นักเรียนค่อนข้างมั่งคั่งจะใช้เพื่อให้ความคิดที่เรียนตามมหาวิทยาลัย / วิทยาลัยที่แนวคิดของหลักสูตรการติดต่อผูกพันที่จะโจมตีมันอึดอัดและคนต่างด้าว การศึกษาทางไกลอาจจะถือว่าพวกเขาเป็นรอยเว้าต่ำกว่าหน้าการศึกษา ข้าเสียใจที่จะยอมรับมันแต่ผมเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการคิดนี้ จนกว่าจะถึงเวลาที่ฉันกลายเป็นเหตุผลซึ่งอาจจะได้ให้กำเนิดแนวคิดของการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทอินเดีย

สร้างเงื่อนไขมาก แสดงว่ามันต้องมี และประเทศของเรายังคงเผชิญกับการขาดแคลนทรัพยากร สิ่งอำนวยความสะดวก และโครงสร้างพื้นฐาน ,เพื่อให้แต่ละคนและทุกลูกด้วยหน้าการศึกษา ดังนั้นความคิดของการศึกษาทางไกลมา : กิริยาที่อนุญาตให้ส่งการสอนสื่อไม่มีความจำเป็นของการมีส่วนร่วมหรือการปฏิสัมพันธ์ปกติเรียนตัวต่อตัวที่ สุด บุคคล มีหน้าที่รับผิดชอบในการเรียนรู้ของเขาเองมีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาบุคคลเดียวกันที่อาจจะได้รับการแนะนำในมหาวิทยาลัยปกติ

แต่ความรู้เพื่อเรียนรู้และสอน การเรียนการสอนอยู่ในระดับปัญญาและผสมการศึกษาย่อยในการพัฒนาบุคลิกภาพ , manifesting ในพฤติกรรมโดยรวมของนักเรียน ในบรรทัดนี้ของการคิด