Scientific nameVernonia amygdalinaC

Scientific name

Vernonia amygdalina

Common name

Ewuro (Ibdan, Nigeria)

Etidot (Cross River State of Nigeria)

Bitter leaf

Origin

Nigeria

Botany

Vernonia amygdalina is a shrub or small tree of 2 – 5 m with petiolate leaf of about 6 mm diameter and elliptic shape. The leaves are green with a characteristic odour and a bitter taste

(Anonymous, 1999). No seeds are produced and the tree has therefore to be distributed through cutting (Anonymous, 2000).

Ecology

Grows under a range of ecological zones in Africa and produces large mass of forage and is drought tolerant (Hutchioson and Dalziel, 1963 cited by Bonsi et al., 1995a). There are about 200 species of Vernonia

Major uses and functions

The leaves are used for human consumption and washed before eating to get rid of the bitter taste. They are used as vegetable and stimulate the digestive system, as well as they reduce fever. Furthermore, are they used as local medicine against leech, which are transmitting bilharziose. Free living chimpanzees eat the leaves, if they have attacked by parasites. Vernonia amygdalina is also used, instead of hops to make beer in Nigeria (Anonymous, 2000). Furthermore, is Vernonina amygdalina found in homes in villages as fence post and pot-herb (Anonymous, 1999).

Feeding value

Vernonia amygdalina has been observed to be eaten by goats in Central Zone of Delta State, Nigeria. However, in general has there been found, that Vernonia amygdalina have an astringent taste, which affects its intake (Bonsi et al., 1995a). The bitter taste is due to anti-nutritional factors such as alkaloids, saponins, tannins and glycosides (Buttler and Bailey, 1973; Ologunde et al., 1992 cited by Bonsi et al. 1995a; Anonymous, 1999). It has been tried to mix Vernonia with molasses to make it more palatable, but 6.6 % of DM intake had to be added to improve the intake of Vernonia. During the dry periode Dairy farmers from Southern Ethiopia feed boiled Vernonia, since the boiling decreases the content of secondary plant compounds and makes the feed more palatable.

Vernonia amygdalina has also been fed to broilers, where it was able to replace 300 g kg-1 of maize-based diet without affecting feed intake, body weight gain and feed efficiency (Teguia et al., 1993 cited by Bonsi et al., 1995a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อวิทยาศาสตร์Vernonia amygdalinaชื่อทั่วไปEwuro (Ibdan ไนจีเรีย)Etidot (ข้ามแม่น้ำสถานะของประเทศไนจีเรีย)ใบขมจุดเริ่มต้นไนจีเรียพฤกษศาสตร์Vernonia amygdalina เป็นไม้พุ่มหรือต้นไม้ขนาดเล็ก 2 – 5 เมตร มีก้านใบประมาณ 6 มม.และรูปร่างรูปไข่ ใบมีสีเขียวมีลักษณะกลิ่นและรสขม(ไม่ระบุชื่อ 1999) มีผลิตเมล็ด และต้นไม้มีจึงจะกระจายผ่านตัด (Anonymous, 2000)นิเวศวิทยาเติบโตภายใต้ช่วงของโซนระบบนิเวศในแอฟริกา และผลิตมวลขนาดใหญ่ของพืชอาหารสัตว์ และเป็นภัยแล้งทนต่อ (Hutchioson และ Dalziel, 1963 อ้างตาม Bonsi et al. 1995a) มีประมาณ 200 พันธุ์ Vernoniaฟังก์ชันและหลักการใช้ใบจะใช้สำหรับการบริโภคของมนุษย์ และล้างก่อนรับประทานอาหารการกำจัดรสขม พวกเขาจะใช้เป็นผัก และกระตุ้นระบบย่อยอาหาร เช่นเดียวกับที่พวกเขาลดไข้ นอกจากนี้ พวกเขาใช้เป็นยาภายในกับปลิง ซึ่งจะส่ง bilharziose ลิงชิมแปนซีอยู่ฟรีกินใบ หากพวกเขาได้โจมตีจากปรสิต ยังใช้ Vernonia amygdalina แทนที่จะข้ามการทำเบียร์ในไนจีเรีย (Anonymous, 2000) นอกจากนี้ Vernonina amygdalina ที่พบในบ้านในหมู่บ้านเป็นเสารั้วและหม้อสมุนไพร (Anonymous, 1999)ค่าอาหารVernonia amygdalina ได้รับการปฏิบัติที่จะกิน โดยแพะในสถานะโซนเซ็นทรัลเดลต้า ไนจีเรีย อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปมีการพบ Vernonia amygdalina ที่มีรสฝาดมี ซึ่งมีผลต่อการบริโภค (Bonsi et al. 1995a) มีรสขมเนื่องจากปัจจัยทางโภชนาการต้านเช่นอัลคาลอย น่านน้ำไทย ชิม และกลัยโคไซด์ (Buttler และเบลีย์ 1973 Ologunde et al. 1992 อ้างตาม Bonsi et al. 1995a ไม่ระบุชื่อ 1999) มันได้พยายามที่จะผสม Vernonia กากน้ำตาลจะทำให้อร่อยมากขึ้น แต่ 6.6% ของ DM บริโภคได้ที่จะเพิ่มการปรับปรุงการบริโภค Vernonia ในช่วง periode แห้งนม เกษตรกรจากภาคใต้ของเอธิโอเปียฟีดต้ม Vernonia ตั้งแต่ลดเดือดเนื้อหาของพืชรองสารประกอบ และทำให้อาหารอร่อยมากขึ้นVernonia amygdalina ได้ยังถูกเลี้ยงกับไก่เนื้อ ซึ่งมันก็สามารถที่จะแทน 1 กิโลกรัม 300 กรัมของอาหารที่ใช้ข้าวโพดไม่กิน น้ำหนัก และประสิทธิภาพฟีด (Teguia et al. 1993 อ้างตาม Bonsi et al. 1995a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อวิทยาศาสตร์

Vernonia amygdalina

ชื่อสามัญ

Ewuro (Ibdan, ไนจีเรีย)

(รัฐข้ามแม่น้ำไนจีเรีย) Etidot

ขมใบ

กำเนิด

ไนจีเรีย

พฤกษศาสตร์

Vernonia amygdalina เป็นไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็กของ 2-5 เมตรใบ petiolate ประมาณ 6 มิลลิเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางและรูปร่างรูปไข่ ใบมีสีเขียวมีกลิ่นเฉพาะตัวและมีรสขม

(ไม่ประสงค์ออกนาม, 1999) ไม่มีเมล็ดพันธุ์ที่มีการผลิตและต้นไม้ได้จึงจะได้รับการเผยแพร่ผ่านการตัด (ไม่ประสงค์ออกนาม, 2000).

นิเวศวิทยา

เติบโตภายใต้ช่วงของโซนระบบนิเวศในแอฟริกาและผลิตมวลขนาดใหญ่ของอาหารสัตว์และทนแล้ง (Hutchioson และเลดี 1963 โดยอ้าง Bonsi et al., 1995a) มีประมาณ 200 ชนิดมี Vernonia

เมเจอร์ใช้ฟังก์ชั่นและ

ใบจะถูกใช้สำหรับการบริโภคของมนุษย์และล้างก่อนรับประทานอาหารเพื่อกำจัดรสขม พวกเขาจะใช้เป็นผักและกระตุ้นระบบย่อยอาหารเช่นเดียวกับพวกเขาลดไข้ นอกจากนี้พวกเขาใช้เป็นยาในท้องถิ่นกับปลิงซึ่งจะส่ง bilharziose ลิงชิมแปนซีอยู่ฟรีกินใบถ้าพวกเขาได้เข้าโจมตีจากปรสิต Vernonia amygdalina ยังถูกนำมาใช้แทนการกระโดดจะทำให้เบียร์ในประเทศไนจีเรีย (ไม่ประสงค์ออกนาม, 2000) นอกจากนี้เป็น Vernonina พบในบ้านในหมู่บ้านโพสต์รั้วและหม้อสมุนไพร (ไม่ประสงค์ออกนาม, 1999) amygdalina.

Feeding ค่า

Vernonia amygdalina ได้รับการปฏิบัติที่จะกินโดยแพะในเขตภาคกลางของเดลต้ารัฐไนจีเรีย แต่โดยทั่วไปได้มีการค้นพบว่า Vernonia amygdalina มีรสฝาดซึ่งมีผลต่อการบริโภคของมัน (Bonsi et al., 1995a) รสขมเนื่องจากปัจจัยป้องกันทางโภชนาการเช่นลคาลอยด์, saponins, แทนนินและไกลโคไซด์ (Buttler และเบลีย์ 1973;. Ologunde et al, 1992 อ้างโดย Bonsi et al, 1995a. ไม่ประสงค์ออกนาม, 1999) มันได้รับการพยายามที่จะผสมกับกากน้ำตาล Vernonia ที่จะทำให้มันอร่อยมากขึ้น แต่ 6.6% ของการบริโภค DM จะต้องมีการเพิ่มในการปรับปรุงการหดตัวของ Vernonia ในช่วง periode แห้งเกษตรกรจากฟีดทางตอนใต้ของประเทศเอธิโอเปียต้ม Vernonia ตั้งแต่เดือดลดลงเนื้อหาของสารประกอบจากพืชรองและทำให้ฟีดอร่อยมากขึ้น.

Vernonia amygdalina ยังได้รับการเลี้ยงไก่เนื้อซึ่งมันก็สามารถที่จะเข้ามาแทนที่ 300 กรัมต่อกิโลกรัม-1 ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ของอาหารโดยไม่ส่งผลกระทบต่อปริมาณอาหารที่กินน้ำหนักร่างกายและประสิทธิภาพการใช้อาหาร (Teguia, et al., 1993 อ้างโดย Bonsi et al., 1995a)