This large hall was extremely respl

This large hall was extremely resplendent and magnificent. However, it was unable to distract Lin Dong as he immediately turned to look at the central spot of that hall. That was because, there was person seated down, with his back facing towards him. He did not make a sound at all and it seems like the entire large hall had turned silent because of his presence.

When that large golden door exploded, that person’s tightly shut eyes slowly opened up. His eyes slowly stared at Lin Dong, while a voice with no vibration, ricocheted across the large hall.

“Lin Dong, you are really unlucky.”

Lin Dong’s eyes stared at that figure, while the Yuan Power enshrouding his body began to rage, before he slowly said: “That may not be true.”

When he heard his words, that figure seemingly grinned, before he slowly turned around. His ordinary appearance caused Lin Dong to gently clench his fist, before he gently spat out those two words.

“Wang Zhong

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องโถงขนาดใหญ่นี้ถูกรุ่งโรจน์ และงดงามมาก อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถกวนใจหลินตงเขาหันมามองที่จุดศูนย์กลางของหอนั้นทันที นั่นเป็นเพราะ มี คนนั่งลง อยู่กับเขากลับหันหน้าไปยังเขา เขาไม่ได้ทำเสียงเลย และมันดูเหมือนห้องโถงขนาดใหญ่ทั้งมีเปิดเงียบ เพราะเขาเมื่อเข้าประตูสีทองขนาดใหญ่กระจาย ตาปิดแน่นของบุคคลนั้นค่อย ๆ เปิดขึ้น ตาจ้องไปที่หลินตง ช้าในขณะที่เสียงกับไม่มีการสั่นสะเทือน ricocheted ข้ามห้องโถงขนาดใหญ่"ตง หลิน คุณจะโชคร้ายจริงๆ"หลินตงตาจ้องไปที่รูปนั้น ในขณะที่พลังหยวน enshrouding ร่างกายของเขาเริ่มโกรธ ก่อนช้ากล่าว: "ที่อาจไม่เป็นจริงได้"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเขา ที่ดูเหมือน grinned ก่อนเขาค่อย ๆ หัน ลักษณะสามัญของเขาเกิดจากหลินตงไปกขากำปั้น เบา ๆ ก่อนเขาเบา ๆ ฤทธิ์ออกคำที่สอง"วังซง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้เป็นห้องโถงขนาดใหญ่มากรุ่งโรจน์และงดงาม แต่ก็ไม่สามารถที่จะหันเหความสนใจของหลินดงในขณะที่เขาทันทีหันมามองที่จุดกลางของฮอลล์ที่ นั่นเป็นเพราะไม่เคยมีบุคคลนั่งลงกับหลังของเขาหันไปทางเขา เขาไม่ได้ทำให้เสียงที่ทุกคนและดูเหมือนว่าทั้งห้องโถงขนาดใหญ่ได้หันเงียบเพราะการปรากฏตัวของเขา. เมื่อว่าประตูสีทองขนาดใหญ่ระเบิดดวงตาปิดแน่นของบุคคลที่เปิดช้าขึ้น ดวงตาของเขาอย่างช้าๆจ้องที่หลินดงในขณะที่เสียงที่ไม่มีการสั่นสะเทือนแฉลบข้ามห้องโถงขนาดใหญ่. "หลินดงคุณโชคร้ายจริงๆ." ตาหลินดงจ้องที่ตัวเลขที่ในขณะที่พลังงานหยวน enshrouding ร่างกายของเขาเริ่มที่จะโกรธ ก่อนที่เขาจะช้ากล่าวว่า: "นั่นอาจไม่เป็นจริง." เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเขาว่าตัวเลขยิ้มดูเหมือนว่าก่อนที่เขาจะหันไปรอบ ๆ อย่างช้าๆ ลักษณะสามัญของเขาทำให้หลินดงเบา ๆ ปล้ำกำปั้นของเขาก่อนที่เขาถ่มน้ำลายออกเบา ๆ ทั้งสองคำ. "วัง Zhong