Chapter 1I am by birth a Genevese;

Chapter 1

I am by birth a Genevese; and my family is one of the most distinguished of that republic. My ancestors had been for many years counsellors and syndics; and my father had filled several public situations with honour and reputation. He was respected by all who knew him for his integrity and indefatigable attention to public business. He passed his younger days perpetually occupied by the affairs of his country; a variety of circumstances had prevented his marrying early, nor was it until the decline of life that he became a husband and the father of a family.

As the circumstances of his marriage illustrate his character, I cannot refrain from relating them. One of his most intimate friends was a merchant, who, from a flourishing state, fell, through numerous mischances, into poverty. This man, whose name was Beaufort, was of a proud and unbending disposition, and could not bear to live in poverty and oblivion in the same country where he had formerly been distinguished for his rank and magnificence. Having paid his debts, therefore, in the most honourable manner, he retreated with his daughter to the town of Lucerne, where he lived unknown and in wretchedness. My father loved Beaufort with the truest friendship, and was deeply grieved by his retreat in these unfortunate circumstances. He bitterly deplored the false pride which led his friend to a conduct so little worthy of the affection that united them. He lost no time in endeavouring to seek him out, with the hope of persuading him to begin the world again through his credit and assistance.

Beaufort had taken effectual measures to conceal himself; and it was ten months before my father discovered his abode. Overjoyed at this discovery, he hastened to the house, which was situated in a mean street, near the Reuss. But when he entered, misery and despair alone welcomed him. Beaufort had saved but a very small sum of money from the wreck of his fortunes; but it was sufficient to provide him with sustenance for some months, and in the meantime he hoped to procure some respectable employment in a merchant's house. The interval was, consequently, spent in inaction; his grief only became more deep and rankling when he had leisure for reflection; and at length it took so fast hold of his mind that at the end of three months he lay on a bed of sickness, incapable of any exertion.

His daughter attended him with the greatest tenderness; but she saw with despair that their little fund was rapidly decreasing, and that there was no other prospect of support. But Caroline Beaufort possessed a mind of an uncommon mould; and her courage rose to support her in her adversity. She procured plain work; she plaited straw; and by various means contrived to earn a pittance scarcely sufficient to support life.

Several months passed in this manner. Her father grew worse; her time was more entirely occupied in attending him; her means of subsistence decreased; and in the tenth month her father died in her arms, leaving her an orphan and a beggar. This last blow overcame her; and she knelt by Beaufort's coffin, weeping bitterly, when my father entered the chamber. He came like a protecting spirit to the poor girl, who committed herself to his care; and after the interment of his friend, he conducted her to Geneva, and placed her under the protection of a relation. Two years after this event Caroline became his wife.

There was a considerable difference between the ages of my parents, but this circumstance seemed to unite them only closer in bonds of devoted affection. There was a sense of justice in my father's upright mind, which rendered it necessary that he should approve highly to love strongly. Perhaps during former years he had suffered from the late discovered unworthiness of one beloved, and so was disposed to set a greater value on tried worth. There was a show of gratitude and worship in his attachment to my mother, differing wholly from the doating fondness of age, for it was inspired by reverence for her virtues, and a desire to be the means of, in some degree, recompensing her for the sorrows she had endured, but which gave inexpressible grace to his behaviour to her. Everything was made to yield to her wishes and her convenience. He strove to shelter her, as a fair exotic is sheltered by the gardener, from every rougher wind, and to surround her with all that could tend to excite pleasurable emotion in her soft and benevolent mind. Her health, and even the tranquillity of her hitherto constant spirit, had been shaken by what she had gone through. During the two years that had elapsed previous to their marriage my father had gradually relinquished all his public functions; and immediately after their union they sought the pleasant climate of italy, and the change of scene and interest attendant on a tour through that land of wonders, as a restorative for her weakened frame.

From Italy they visted Germany and France. I, their eldest child, was born in Naples, and as an infant accompanied them in their rambles. I remained for several years their only child. Much as they were attached to each other, they seemed to draw inexhaustible stores of affection from a very mine of love to bestow them upon me. My mother's tender caresses, and my father's smile of benevolent pleasure while regarding me, are my first recollections. I was their plaything and their idol, and something better--their child, the innocent and helpless creature bestowed on them by Heaven, whom to bring up to good, and whose future lot it was in their hands to direct to happiness or misery, according as they fulfilled their duties towards me. With this deep consciousness of what they owed towards the being to which they had given life, added to the active spirit of tenderness that animated both, it may be imagined that while during every hour of my infant life I received a lesson of patience, of charity, and of self control, I was so guided by a silken cord that all seemed but one train of enjoyment to me.

For a long time I was their only care. My mother had much desired to have a daughter, but I continued their single offspring. When I was about five years old, while making an excursion beyond the frontiers of Italy, they passed a week on the shores of the Lake of Como. Their benevolent disposition often made them enter the cottages of the poor. This, to my mother, was more than a duty; it was a necessity, a passion--remembering what she had suffered, and how she had been relieved--for her to act in her turn the guardian angel to the afflicted. During one of their walks a poor cot in the foldings of a vale attracted their notice as being singularly disconsolate, while the number of half-clothed children gathered about it spoke of penury in its worst shape. One day, when my father had gone by himself to Milan, my mother, accompanied by me, visited this abode. She found a peasant and his wife, hard working, bent down by care and labour, distributing a scanty meal to five hungry babes. Among these there was one which attracted my mother far above all the rest. She appeared of a different stock. The four others were dark eyed, hardy little vagrants; this child was thin, and very fair. Her hair was the brightest living gold, and, despite the poverty of her clothing, seemed to set a crown of distinction on her head. Her brow was clear and ample, her blue eyes cloudless, and her lips and the moulding of her face so expressive of sensibility and sweetness, that none could behold her without looking on her as of a distinct species, a being heaven-sent, and bearing a celestial stamp in all her features.

The peasant woman, perceiving that my mother fixed eyes of wonder and admiration on this lovely girl, eagerly communicated her history. She was not her child, but the daughter of a Milanese nobleman. Her mother was a German, and had died on giving her birth. The infant had been placed with these good people to nurse: they were better off then. They had not been long married, and their eldest child was but just born. The father of their charge was one of those Italians nursed in the memory of the antique glory of Italy--one among the _schiavi ognor frementi_, who exerted himself to obtain the liberty of his country. He became the victim of its weakness. Whether he had died, or still lingered in the dungeons of Austria, was not known. His property was confiscated, his child became an orphan and a beggar. She continued with her foster parents, and bloomed in their rude abode, fairer than a garden rose among dark-leaved brambles.

When my father returned from Milan, he found playing with me in the hall of our villa a child fairer than pictured cherub--a creature who seemed to shed radiance from her looks, and whose form and motions were lighter than the chamois of the hills. The apparition was soon explained. With his permission my mother prevailed on her rustic guardians to yield their charge to her. They were fond of the sweet orphan. Her presence had seemed a blessing to them; but it would be unfair to her to keep her in poverty and want, when Providence afforded her such powerful protection. They consulted their village priest, and the result was that Elizabeth Lavenza became the inmate of my parents' house--my more than sister the beautiful and adored companion of all my occupations and my pleasures.

Every one loved Elizabeth. The passionate and almost reverential attachment with which all regarded her became, while I shared it, my pride and my delight. On the evening previous to her being brought to my home, my mother had said playfully--"I have a pretty present for my Victor--to-morrow he shall have it." And when, on the morrow, she presented Elizabeth to me as her promised gift, I, with childish seriousness, interpreted her words literally, and looked upon Elizabeth as mine--mine to protect, love, and cherish. All praises bestowed on her, I received as made to a possession of my own. We called eac

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1ฉัน โดยเกิด Genevese และครอบครัวเป็นหนึ่งแตกต่างมากที่สุดของสาธารณรัฐที่ บรรพบุรุษของฉันได้รับในหลายปีให้คำปรึกษาและ syndics และพ่อได้เติมหลายสถานการณ์สาธารณะ ด้วยเกียรติและชื่อเสียง เขาถูกยอมรับจากทุกคนที่รู้จักเขาสมบูรณ์และ indefatigable ความสนใจในกิจการสาธารณะของเขา เขาผ่านวันของเขาอายุน้อยกว่าหนี้สินรองรับกิจการของประเทศของเขา สถานการณ์ที่หลากหลายได้ทำแต่งของเขาก่อน หรือถูกจนถึงการลดลงของชีวิตว่า เขาเป็นสามีและเป็นพ่อของครอบครัวเป็นกรณีของการแต่งงานของเขาแสดงเขา ฉันไม่สามารถละเว้นการเกี่ยวข้องกับพวกเขา หนึ่งในเพื่อนที่ใกล้ชิดที่สุดของเขามีร้านค้า ที่ จากรัฐเฟื่องฟู ตก ผ่านมากมาย mischances ในความยากจน คนนี้ ที่มีชื่อถูกโบฟอร์ต มีครองภูมิใจ และ unbending และไม่สามารถทนอยู่ในความยากจนและให้อภัยในประเทศเดียวกันที่เดิมเคยแตกต่างอันดับและความสง่างามของเขา มีจ่ายเขาหนี้ ดังนั้น ในลักษณะยกย่องมากที่สุด เขาถอยกรูดอย่างกับลูกสาวของเขาเมืองของลู เซิร์น ที่เขาอยู่รู้จัก และ ใน wretchedness พ่อรักโบฟอร์ต ด้วยมิตรภาพ truest และลึกถูก grieved โดยการพักผ่อนของเขาในสถานการณ์เหล่านี้โชคร้าย เขาพิรี้พิไรเสียใจมากต่อความภาคภูมิใจเท็จที่ดำเนินการน้อยมากคุ้มค่าความรักต่อที่สหรัฐให้เพื่อนของเขา เขาเสียเวลาในการ endeavouring เพื่อค้นหาเขา ด้วยความหวังของการจูงใจเขาเริ่มโลกอีกครั้งผ่านทางเครดิตและความช่วยเหลือของเขาโบฟอร์ตได้ดำเนินมาตรการ effectual อำพรางตัวเอง และก็ 10 เดือนก่อนพ่อพบที่พักอาศัยของเขา ปลื้มที่ค้นพบนี้ เขา hastened บ้าน ที่ตั้งในหมายความว่าถนน ใกล้ Reuss แต่เมื่อเขาป้อน ความทุกข์ยากและความสิ้นหวังคนเดียวต้อนรับเขา บันทึกไว้แต่ก้อนเล็ก ๆ เงินจากความพินาศของเขาใหญ่ ๆ โบฟอร์ต แต่ก็เพียงพอที่จะให้เขา มีบวงสรวงสำหรับบางเดือน และในระหว่างนี้ เขาหวังว่าการจัดหาการจ้างงานบางอย่างในบ้านของพ่อค้า ช่วงเวลา ดังนั้น ใช้ inaction ความเศร้าโศกของเขาจะกลายเป็น ลึกมากขึ้นและ rankling เมื่อเขาได้พักผ่อนเพื่อสะท้อน และยาว ใช้ถืออย่างรวดเร็วของจิตใจของเขาที่สุดรอบ 3 เดือนเขาวางบนเตียงความเจ็บป่วย ไม่สามารถใช้การออกแรงใด ๆลูกสาวของเขาเข้าร่วมกับกดเจ็บมากที่สุด เขา แต่เธอเห็นความสิ้นหวังว่า กองทุนน้อยของพวกเขาถูกลดลงอย่างรวดเร็ว และที่มีโอกาสอื่นไม่สนับสนุน แต่แคโรไลน์โบฟอร์ตต้องจิตใจของแม่พิมพ์การใช่ และความกล้าหาญของเธอโรสสนับสนุนเธอในความทุกข์ยากของเธอ เธอค้นหางานธรรมดา เธอ plaited ฟาง และถึงชื่นชมหากว้านแทบเพียงพอเพื่อสนับสนุนชีวิตหลายเดือนผ่านไปในลักษณะนี้ พ่อโตแย่ เวลาของเธอถูกครอบครองเข้าร่วม เขามากขึ้นทั้งหมด เธอหมายถึงของชีพลดลง และ ในเดือนสิบที่พ่อของเธอเสียชีวิตในอ้อมแขนของเธอ ปล่อยเธอเฟิน และขอทาน Overcame ระเบิดล่าสุดนี้เธอ และเธอ knelt โดยหีบศพของโบฟอร์ต ร้องไห้พิรี้พิไร เมื่อพ่อป้อนหอการค้า เขามาเช่นวิญญาณที่ปกป้องผู้หญิงยากจน ผู้กำหนดตัวเองให้เขาดูแล และหลังจาก interment ของเพื่อนของเขา เขาดำเนินเธอไปเจนีวา เธออยู่ภายใต้การคุ้มครองความสัมพันธ์ สองปีหลังจากเหตุการณ์นี้แคโรไลน์กลายเป็น ภรรยาของเขามีความแตกต่างระหว่างวัยของพ่อมาก แต่สถานการณ์นี้ดูเหมือนจะ หลอมรวมพวกเขาใกล้เฉพาะในพันธบัตรของจิตอุทิศ มีความยุติธรรมในพ่อตรงใจ ซึ่งแสดงว่า เขาควรอนุมัติสูงรักอย่างยิ่งจำเป็น บางทีในช่วงปีอดีต เขาได้รับความเดือดร้อนจากอ่อนแอเกินกว่าจะพบสายของรักหนึ่ง แล้วจึง ถูกเลิกการตั้งค่ามากกว่าในพยายามที่คุ้มค่า มีการแสดงความกตัญญูและเคารพบูชาในสิ่งที่แนบของเขากับแม่ แตกต่างกันทั้งหมดจาก fondness doating อายุ เรื่องแรงบันดาลใจความเคารพคุณค่าของเธอ และความปรารถนาที่จะมีวิธีการ ในบางส่วน recompensing เธอสำหรับ sorrows เธอได้ทน แต่ซึ่งให้เกรซ inexpressible พฤติกรรมของเขาเธอ จึงทำให้ความปรารถนาของเธอและความสะดวกสบายของเธอ เขา strove ให้พักพิงเธอ เป็นเอ็กโซติกธรรมเป็นสถานที่ที่คนสวน จากทุกลมหยาบ และห้อมล้อมเธอ ด้วยทั้งหมดที่อาจมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นอารมณ์แขกของเธอใจอ่อน และกลาย สุขภาพ และแม้แต่ความเงียบสงบของจิตวิญญาณของเธอมาจนบัดคง มีการเขย่า โดยเธอเดินทางผ่าน ในช่วงสองปีที่ได้ผ่านไปก่อนเพื่อการแต่งงานของ พ่อก็ค่อย ๆ relinquished เขาหน้าที่ราชการ และทันทีหลังจากที่สหภาพของพวกเขา พวกเขาพยายามจูงของอิตาลี และการเปลี่ยนแปลงของฉากและผู้ดูแลทัวร์ผ่านที่ดินแดนมหัศจรรย์ สนใจเป็น restorative สำหรับเฟรมของเธออย่างไรจากอิตาลีที่ visted ประเทศเยอรมนีและฝรั่งเศส ฉัน ลูกคนโต เกิดในเนเปิลส์ และเป็นทารกพร้อมกับพวกเขาใน rambles ของพวกเขา ฉันยังคงหลายปีลูกเดียว มากที่จะถูกแนบกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาดูเหมือนจะวาดร้านแหล่งความรักต่อจากแบบมากฉันรักที่จะอวยให้ฉัน Caresses เงินแม่ และรอยยิ้มของพ่อของกลายความสุขขณะที่เกี่ยวกับฉัน ได้ recollections แรกของฉัน ผม plaything ของพวกเขา และไอดอลของพวกเขา และสิ่งที่ดีกว่า - ลูก สิ่งมีชีวิตของผู้บริสุทธิ์ และกำพร้าที่ประทานจากสวรรค์ ที่ให้ค่าดี และอนาคตล็อตนั้นอยู่ในมือของพวกเขาโดยตรงเพื่อความสุขหรือความทุกข์ยาก according ตามที่พวกเขาปฏิบัติตามหน้าที่ของตนไปฉันนั้น ด้วยสตินี้ลึกของสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้ต่อกำลังที่จะได้รับชีวิต จิตวิญญาณงานของเจ็บที่เคลื่อนไหวทั้งสอง เพิ่มมันอาจคิดว่า ที่ในทุกชั่วโมงของชีวิตทารกของฉัน ฉันได้รับบทเรียนของความอดทน ของกุศล และควบคุมตนเอง ฉันถูกดังนั้นคำแนะนำจากซิลค์เค่นเป็นสายไฟที่ดูเหมือนทั้งหมดแต่รถไฟหนึ่งของกายกับผมได้For a long time I was their only care. My mother had much desired to have a daughter, but I continued their single offspring. When I was about five years old, while making an excursion beyond the frontiers of Italy, they passed a week on the shores of the Lake of Como. Their benevolent disposition often made them enter the cottages of the poor. This, to my mother, was more than a duty; it was a necessity, a passion--remembering what she had suffered, and how she had been relieved--for her to act in her turn the guardian angel to the afflicted. During one of their walks a poor cot in the foldings of a vale attracted their notice as being singularly disconsolate, while the number of half-clothed children gathered about it spoke of penury in its worst shape. One day, when my father had gone by himself to Milan, my mother, accompanied by me, visited this abode. She found a peasant and his wife, hard working, bent down by care and labour, distributing a scanty meal to five hungry babes. Among these there was one which attracted my mother far above all the rest. She appeared of a different stock. The four others were dark eyed, hardy little vagrants; this child was thin, and very fair. Her hair was the brightest living gold, and, despite the poverty of her clothing, seemed to set a crown of distinction on her head. Her brow was clear and ample, her blue eyes cloudless, and her lips and the moulding of her face so expressive of sensibility and sweetness, that none could behold her without looking on her as of a distinct species, a being heaven-sent, and bearing a celestial stamp in all her features.นอกจากนี้ผู้หญิงชาวนา perceiving ว่า แม่คงตาใจและชื่นชมผู้หญิงคนนี้น่ารัก วันสื่อสารประวัติของเธอ เธอไม่ใช่ลูกของเธอ แต่ลูกสาวของขุนนางของ แม่ของเธอที่เยอรมัน และเสียชีวิตให้กำเนิดของเธอ ทารกที่มีไว้กับคนนี้ดีกับพยาบาล: พวกนั้นดีกว่า พวกเขาไม่เคยแต่งงานนาน และลูกของพวกเขาได้แต่เพียงเกิด พ่อของเขาเป็นหนึ่งในชาวอิตาเลียนที่ nursed ในหน่วยความจำของเกียรติโบราณของอิตาลี - หนึ่งในหมู่ _schiavi ognor frementi_ ที่นั่นเองได้รับเสรีภาพของประเทศของเขาเอง เขากลายเป็นเหยื่อของความอ่อนแอ ว่า เขาได้เสียชีวิต หรือยัง อวลอยู่ในดันเจี้ยนของประเทศออสเตรีย ถูกเรียกไม่ คุณสมบัติของเขาถูกยึดมาได้ ลูกกลายเป็น เด็กกำพร้าและขอทาน เธอกับพ่อแม่บ้าง และบัวบานในความหยาบที่พักอาศัย เป็นธรรมมากกว่าดอกกุหลาบสวนระหว่าง brambles มืดแห่งหนึ่งเมื่อพ่อกลับจากมิลาน เขาพบเล่นกับฉันในศาลาวิลล่าของเราเด็กเป็นธรรมมากกว่า pictured เครูบ - สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนจะหลั่งใสจากลักษณะของเธอ และมีแบบฟอร์มและดังขึ้นเบากว่า chamois ของภูเขา เร็ว ๆ นี้มีอธิบาย apparition มีสิทธิ์เขา แม่ตระหนักในผู้ใหญ่ของชนบทให้ของเขากับเธอ พวกชอบเด็กกำพร้าหวาน เธอแสดงได้ประจักษ์ พรไป แต่มันจะไม่เป็นธรรมกับเธอเพื่อให้เธอในความยากจนและต้อง เมื่อจัดเตรียมนี่เธอป้องกันดังกล่าวมีประสิทธิภาพ ศรัทธาพระสงฆ์หมู่บ้านของพวกเขา และผลที่ได้ว่า อลิซาเบธ Lavenza กลายเป็น inmate ของพ่อบ้าน - น้องมากกว่าเพื่อนความสวยงาม และเคารพอาชีพของฉันและความสุขของฉันทุกคนรักอลิซาเบธ สิ่งที่หลงใหล และ reverential เกือบแนบ ด้วยซึ่งทั้งหมดถือว่าเธอเป็น ขณะร่วม ความภาคภูมิใจของฉัน และความสุขของฉัน เย็นก่อนเพื่อเป็นของเธอนำบ้านของฉัน แม่ของฉันได้กล่าวว่า เล่น- "แล้วปัจจุบันสวยสำหรับฉันวิคเตอร์ - คงจะมีให้เหล่า" เมื่อ ในเหล่า เธอแสดงเอลิซาเบธฉันเป็นของเธอของขวัญตามสัญญา,,อย่างจริงจังพูดแบบเด็ก แปลคำของเธออย่างแท้จริง และมองเป็นเหมือง - เอลิซาเบธเหมืองเพื่อป้องกัน รัก และหวงแหน สรรเสริญทั้งหมดประทานกับเธอ ฉันได้รับขณะทำการครอบครองของตัวเอง เราเรียกว่า eac

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1 ผมโดยเกิด Genevese; และครอบครัวของฉันเป็นหนึ่งในที่โดดเด่นที่สุดของสาธารณรัฐที่ บรรพบุรุษของฉันได้รับเป็นที่ปรึกษาหลายปีและ syndics; และพ่อของฉันก็เต็มไปด้วยสถานการณ์ที่ประชาชนหลายกับเกียรติยศและชื่อเสียง เขาได้รับการยอมรับโดยทุกคนที่รู้จักเขาเพื่อความสมบูรณ์และความสนใจของเขาไม่ย่อท้อกับธุรกิจของประชาชน เขาผ่านวันที่น้องเขากำลังยุ่งอยู่ตลอดเวลาโดยกิจการของประเทศของเขา; ความหลากหลายของสถานการณ์ได้ป้องกันไม่ให้เกิดการแต่งงานของเขาในช่วงต้นและไม่เป็นมันจนการลดลงของชีวิตที่เขากลายเป็นสามีและพ่อของครอบครัว. ในฐานะที่เป็นสถานการณ์ของการแต่งงานของเขาแสดงให้เห็นถึงตัวละครของเขาผมไม่สามารถละเว้นจากการที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา หนึ่งในเพื่อนที่ใกล้ชิดที่สุดของเขาก็คือผู้ประกอบการค้าที่จากรัฐเฟื่องฟูลดลงผ่าน mischances จำนวนมากเข้ามาในความยากจน ผู้ชายคนนี้มีชื่อเป็นโบฟอร์ตเป็นนิสัยภาคภูมิใจและไม่ยอมลดละและไม่สามารถทนที่จะอยู่ในความยากจนและการให้อภัยในประเทศเดียวกันซึ่งเขาได้รับก่อนที่โดดเด่นสำหรับการจัดอันดับและความงดงามของเขา มีการจ่ายหนี้ของเขาดังนั้นในลักษณะที่มีเกียรติมากที่สุดที่เขาถอยกับลูกสาวของเขาไปยังเมืองลูเซิร์นเขาอาศัยอยู่ที่ไหนไม่ทราบและในทุกข์ พ่อของฉันรักโบฟอร์ตกับมิตรภาพที่แท้จริงและเสียใจอย่างล้ำลึกโดยถอยในสถานการณ์ที่โชคร้ายเหล่านี้ เขาขมขื่นเสียดายความภาคภูมิใจที่ผิดพลาดที่ทำให้เพื่อนของเขาที่จะดำเนินการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุ้มค่าของความรักที่พวกเขาพร้อมใจที่ . เขาสูญเสียเวลาในการพยายามที่จะแสวงหาเขาออกไปด้วยความหวังของการจูงใจให้เขาเริ่มต้นโลกอีกครั้งผ่านบัตรเครดิตและความช่วยเหลือของเขาโบฟอร์ตได้มีผลบังคับใช้มาตรการที่จะปกปิดตัวเอง และมันก็เป็นสิบเดือนก่อนที่พ่อของฉันค้นพบที่พำนักของเขา ปลื้มที่ค้นพบครั้งนี้เขารีบไปที่บ้านซึ่งอยู่ในหมายถึงถนนที่อยู่ใกล้ Reuss แต่เมื่อเขาเข้าไปในความทุกข์ยากและความสิ้นหวังเพียงอย่างเดียวต้อนรับเขา โบฟอร์ตได้ช่วย แต่จำนวนเงินที่น้อยมากของรายได้จากการก่อวินาศกรรมของโชคชะตาของเขานั้น แต่มันก็เพียงพอที่จะให้เขาด้วยการดำรงชีวิตเป็นเวลาหลายเดือนและในขณะเดียวกันเขาหวังที่จะจัดหาบางส่วนการจ้างงานในบ้านที่นับถือของร้านค้า ช่วงเวลาที่ได้จึงใช้เวลาในการอยู่เฉย; ความเศร้าโศกของเขาเท่านั้นที่กลายเป็นที่ลึกมากขึ้นและ rankling เมื่อเขามีการพักผ่อนสำหรับการสะท้อน; และที่มีความยาวมันเอาไว้อย่างรวดเร็วของความคิดของเขาว่า ณ สิ้นสามเดือนที่เขานอนอยู่บนเตียงของความเจ็บป่วย, ความสามารถในการออกแรงใด ๆ . ลูกสาวของเขาเข้าร่วมกับเขาด้วยความอ่อนโยนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด; แต่เธอเห็นด้วยความสิ้นหวังว่ากองทุนน้อยของพวกเขาลดลงอย่างรวดเร็วและว่าไม่มีโอกาสอื่น ๆ ของการสนับสนุน แต่แคโรไลน์โบฟอร์ตครอบครองใจของแม่พิมพ์ผิดปกตินั้น และความกล้าหาญของเธอเพิ่มขึ้นเพื่อสนับสนุนเธอในความทุกข์ยากของเธอ เธอทำงานจัดหาธรรมดา; เธอ plaited ฟาง; และวิธีการต่าง ๆ ที่วางแผนที่จะได้รับเงินบริจาคเล็กน้อยแทบจะไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนการใช้ชีวิต. หลายเดือนผ่านไปในลักษณะนี้ พ่อของเธอรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ; เวลาที่เธอได้ครอบครองมากขึ้นทั้งในการเข้าร่วมเขา; ความหมายของการดำรงชีวิตของเธอลดลง และในเดือนที่สิบพ่อของเธอเสียชีวิตในอ้อมแขนของเธอปล่อยให้เธอเป็นเด็กกำพร้าและขอทาน ระเบิดที่ผ่านมานี้เอาชนะเธอ และเธอคุกเข่าโดยโลงศพโบฟอร์ตร้องไห้อย่างขมขื่นเมื่อพ่อของฉันเดินเข้าไปในห้อง เขามาเหมือนจิตวิญญาณที่จะปกป้องสาวยากจนที่มีความมุ่งมั่นในการดูแลตัวเองของเขา และหลังจากนั้นศพของเพื่อนของเขาที่เขาดำเนินการไปเจนีวาของเธอและเธอวางไว้ภายใต้การคุ้มครองของความสัมพันธ์ที่ สองปีหลังจากเหตุการณ์นี้แคโรไลน์กลายเป็นภรรยาของเขา. มีความแตกต่างมากระหว่างวัยของพ่อแม่ผมได้ แต่กรณีนี้ดูเหมือนจะรวมตัวกันใกล้ชิดพวกเขาเท่านั้นในพันธบัตรของความรักที่ทุ่มเท มีความรู้สึกของความยุติธรรมในใจตรงพ่อของฉันซึ่งกลายเป็นว่ามันจำเป็นที่ว่าเขาควรจะอนุมัติอย่างมากที่จะรักอย่างยิ่ง บางทีอาจจะเป็นในช่วงปีอดีตที่เขาได้รับความเดือดร้อนจากปลายค้นพบความไม่คู่ควรรักหนึ่งและเพื่อให้ได้รับการจำหน่ายในการตั้งค่าที่มากขึ้นในการพยายามที่คุ้มค่า มีการแสดงของความกตัญญูเป็นนมัสการในสิ่งที่แนบมาของเขากับแม่ของฉันที่แตกต่างกันทั้งหมดจากความชื่นชอบ doating อายุมันเป็นแรงบันดาลใจเคารพคุณค่าของเธอและความปรารถนาที่จะใช้วิธีการในระดับหนึ่งประพฤติของเธอสำหรับ ความทุกข์ที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน แต่ที่ให้พระคุณอธิบายไม่ได้กับพฤติกรรมของเขากับเธอ ทุกสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้ความปรารถนาของเธอและความสะดวกสบายของเธอ เขาพยายามที่จะหลบภัยของเธอเป็นที่แปลกใหม่ที่เป็นธรรมเป็นที่กำบังจากสวนจากทุกลมหยาบและล้อมรอบของเธอกับทุกคนที่อาจมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกพึงพอใจในใจที่อ่อนนุ่มและใจดีของเธอ สุขภาพของเธอและแม้กระทั่งความเงียบสงบของจิตวิญญาณอย่างต่อเนื่องมาจนบัดนี้เธอได้รับการสั่นสิ่งที่เธอได้ผ่านไปแล้ว ในช่วงสองปีที่ผ่านมาที่ผ่านไปก่อนหน้านี้เพื่อแต่งงานของพวกเขาพ่อของฉันได้ถูกทิ้งร้างค่อยๆทำงานทั้งหมดสาธารณะของเขา; และทันทีหลังจากที่สหภาพของพวกเขาพวกเขาต้องการสภาพภูมิอากาศที่น่ารื่นรมย์ของอิตาลีและการเปลี่ยนแปลงของฉากและผู้เข้าร่วมประชุมที่น่าสนใจในการเดินทางผ่านดินแดนมหัศจรรย์ที่ที่เป็นบูรณะสำหรับกรอบอ่อนแอของเธอ. จากอิตาลีพวกเขา visted เยอรมนีและฝรั่งเศส ผมลูกคนโตของพวกเขาเกิดในเนเปิลส์และยังเป็นทารกมาพร้อมกับพวกเขาในการท่องของพวกเขา ฉันยังคงอยู่เป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาเด็กของพวกเขาเท่านั้น เท่าที่พวกเขาติดอยู่กับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาดูเหมือนจะวาดร้านค้าที่ไม่สิ้นสุดของความรักจากเหมืองมากของความรักที่จะมอบให้พวกเขาอยู่กับฉัน แม่ของฉัน caresses ซื้อและรอยยิ้มของพ่อของฉันของความสุขในขณะที่ใจดีเกี่ยวกับฉันมีความทรงจำครั้งแรกของฉัน ฉันเป็นของเล่นและไอดอลของพวกเขาพวกเขาและสิ่งที่ดีกว่า - เด็กของพวกเขา, สิ่งมีชีวิตที่บริสุทธิ์และทำอะไรไม่ถูกมอบให้กับพวกเขาโดยสวรรค์ผู้ที่จะนำมาถึงที่ดีและมีจำนวนมากในอนาคตมันอยู่ในมือของพวกเขาที่จะนำไปสู่ความสุขหรือความทุกข์ยาก ตามที่พวกเขาปฏิบัติตามหน้าที่ของตนต่อฉัน ด้วยเหตุนี้จิตสำนึกลึกของสิ่งที่พวกเขาเป็นหนี้ที่มีต่อความเป็นอยู่ที่พวกเขาได้รับชีวิตเพิ่มจิตวิญญาณที่ใช้งานของความอ่อนโยนที่เคลื่อนไหวทั้งสองก็อาจจะคิดว่าในขณะที่ในช่วงทุกชั่วโมงของชีวิตทารกของฉันฉันได้รับบทเรียนของความอดทนของ องค์กรการกุศลและการควบคุมตนเองผมได้รับคำแนะนำได้โดยสายไหมว่าทั้งหมดดูเหมือน แต่รถไฟของความบันเทิงให้ฉัน. เป็นเวลานานผมก็ดูแลของพวกเขาเท่านั้น แม่ของฉันได้ต้องการมากที่จะมีลูกสาวคนหนึ่ง แต่ฉันยังคงลูกหลานของพวกเขาเดียว เมื่อผมเป็นประมาณห้าปีในขณะที่การเที่ยวเกินพรมแดนของอิตาลีพวกเขาผ่านสัปดาห์บนชายฝั่งของทะเลสาบโคโม จำหน่ายใจดีของพวกเขามักจะทำให้พวกเขาเข้าสู่กระท่อมของคนยากจน นี้กับแม่ของฉันเป็นมากกว่าหน้าที่; มันเป็นความจำเป็นความรัก - ความทรงจำในสิ่งที่เธอได้รับความเดือดร้อนและวิธีการที่เธอได้รับโล่งใจ - สำหรับเธอที่จะทำในสิ่งที่เธอเปิดเทวดาผู้พิทักษ์เพื่อคนที่ทุกข์ใจ ในช่วงหนึ่งของการเดินของพวกเขายากจนในเปลพับของหุบเขาดึงดูดความสนใจของพวกเขาในฐานะที่เป็นกลัดกลุ้มแปลกประหลาดในขณะที่จำนวนของเด็กครึ่งสวมที่รวบรวมเกี่ยวกับเรื่องนี้พูดถึงความยากจนในรูปร่างที่เลวร้ายที่สุด วันหนึ่งเมื่อพ่อของฉันได้หายไปด้วยตัวเองไปมิลานแม่ของฉันพร้อมกับผมไปเยี่ยมที่พำนักนี้ เธอก็พบว่าชาวนาและภรรยาของเขาทำงานหนักก้มลงโดยการดูแลและแรงงานกระจายอาหารขาดแคลนถึงห้าทารกหิว กลุ่มคนเหล่านี้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ดึงดูดแม่ของฉันเหนือกว่าส่วนที่เหลือทั้งหมด เธอปรากฏตัวขึ้นของหุ้นที่แตกต่างกัน ทั้งสี่คนอื่น ๆ ตาสีเข้มเร่ร่อนน้อยบึกบึน; เด็กคนนี้เป็นบางและยุติธรรมมาก ผมของเธอเป็นทองที่อยู่อาศัยที่มีความสว่างและแม้จะมีความยากจนของเสื้อผ้าของเธอดูเหมือนจะสวมมงกุฎความแตกต่างบนศีรษะของเธอ คิ้วของเธอเป็นที่ชัดเจนและเพียงพอตาสีฟ้าของเธอไม่มีเมฆและริมฝีปากและการปั้นของใบหน้าเพื่อให้เธอแสดงออกของความรู้สึกและความหวานที่ไม่มีใครสามารถดูเถิดเธอโดยไม่มองเธอในฐานะของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของเธอเป็นสวรรค์ที่ส่งและ แบกแสตมป์ท้องฟ้าในลักษณะของเธอ. หญิงชาวนาที่เห็นว่าแม่ของฉันตาคงที่น่าแปลกใจและชื่นชมกับสาวที่น่ารักนี้สื่อสารกระหายประวัติศาสตร์ของเธอ เธอไม่ได้เป็นลูกของเธอ แต่เธอเป็นลูกสาวของขุนนางชุบแป้งทอด แม่ของเธอเป็นชาวเยอรมันและเสียชีวิตในการให้เกิดของเธอ ทารกที่ได้รับการวางไว้กับคนดีเหล่านี้ให้กับพยาบาลที่พวกเขามีดีกว่านั้น พวกเขาไม่เคยผ่านการแต่งงานมานานและลูกคนโตของพวกเขา แต่เกิด พ่อของค่าใช้จ่ายของพวกเขาเป็นหนึ่งในชาวอิตาเลียนผู้ดูแลในหน่วยความจำของพระสิริโบราณของอิตาลี - หนึ่งใน _schiavi ognor frementi_ ที่กระทำตัวเองที่จะได้รับเสรีภาพในประเทศของเขา เขากลายเป็นเหยื่อของความอ่อนแอของตน ไม่ว่าเขาจะเสียชีวิตหรือยังคงอ้อยอิ่งในดันเจี้ยนแห่งออสเตรียก็ไม่เป็นที่รู้จัก ทรัพย์สินของเขาถูกยึดเด็กของเขากลายเป็นเด็กกำพร้าและขอทาน เธอยังคงมีพ่อแม่อุปถัมภ์ของเธอและดอกในที่พำนักหยาบคายของพวกเขาสวยกว่าสวนกุหลาบหนามหมู่เข้มใบ. เมื่อพ่อของฉันกลับมาจากมิลานเขาพบว่าการเล่นกับฉันในห้องโถงของบ้านหลังใหญ่ของเราเป็นเด็กที่สวยกว่าภาพ cherub- สิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือน -a จะหลั่งความสดชื่นจากรูปลักษณ์ของเธอและมีรูปแบบและการเคลื่อนไหวมีน้ำหนักเบากว่าเลียงผาของภูเขา ผีก็อธิบายเร็ว ๆ นี้ ที่มีสิทธิ์ของเขาแม่ของฉันชนะในชนบทผู้ปกครองของเธอเพื่อให้ค่าใช้จ่ายของพวกเขากับเธอ พวกเขารักเด็กกำพร้าหวาน การปรากฏตัวของเธอได้ดูเหมือนพรกับพวกเขา; แต่มันจะไม่เป็นธรรมกับเธอเพื่อให้เธออยู่ในความยากจนและต้องการเมื่อสุขุมคุ้มครองทรงพลังของเธอเช่น พวกเขาได้รับการพิจารณานักบวชหมู่บ้านของพวกเขาและผลที่ได้ก็คือการที่เอลิซาเบ Lavenza กลายเป็นนักโทษของบ้านพ่อแม่ของข้า -. มากกว่าน้องสาวของฉันสหายที่สวยงามและเป็นที่นิยมของการประกอบอาชีพของฉันและความสุขของฉันทุกคนรักลิซาเบธ สิ่งที่แนบมาหลงใหลและนับถือเกือบทั้งหมดที่ได้รับการยกย่องของเธอกลายเป็นที่ใช้ร่วมกันในขณะที่ผมก็มีความภาคภูมิใจของฉันและความสุขของฉัน ในตอนเย็นก่อนที่เธอจะถูกนำไปที่บ้านของฉันแม่ของฉันเคยพูดเล่น - "ฉันมีของขวัญสวยสำหรับวิกเตอร์ของฉัน -. พรุ่งนี้เขาจะมีมัน" และเมื่อในวันรุ่งขึ้นเธอแสดงลิซาเบ ธ กับผมเป็นของขวัญสัญญาของเธอฉันมีความรุนแรงเด็กตีความคำพูดของเธออย่างแท้จริงและมองว่าลิซาเบ ธ เป็นฉัน - เหมืองเพื่อปกป้องความรักและหวงแหน สรรเสริญทั้งหมดมอบให้กับเธอฉันได้รับเป็นทำเพื่อครอบครองเป็นของตัวเอง เราเรียกว่า EAC

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1

ผมเกิด genevese ; และครอบครัวของฉันเป็นหนึ่งใน ที่สุด ความโดดเด่นของสาธารณรัฐ บรรพบุรุษของฉันได้รับ สำหรับประสบการณ์หลายปีและ syndics และพ่อเต็มสถานการณ์สาธารณะหลายที่มีเกียรติยศและชื่อเสียง เขาได้รับความเคารพนับถือจากทุกคนที่รู้จักเขา เขาซื่อสัตย์และความสนใจความพากเพียรเพื่อธุรกิจ สาธารณะเขาผ่านวันที่น้องเขาตลอดไปครอบครองโดยกิจการในประเทศของเขา สถานการณ์ต่างๆมีให้เขาแต่งงานก่อน หรือจนกว่าการลดลงของชีวิตว่า เขาเป็นสามีและพ่อของครอบครัว

เป็นสถานการณ์ของการแต่งงานของเขาแสดงให้เห็นถึงตัวละครของเขา แต่ฉันก็ไม่สามารถละเว้นจากการเกี่ยวข้องกับพวกเขา หนึ่งในเพื่อนที่สนิทที่สุดของเขาเป็นพ่อค้า ใครจากความรุ่งเรืองของรัฐลดลง ผ่าน mischances จำนวนมากเข้าไปในความยากจน ผู้ชายคนนี้ชื่อ โบฟอร์ต เป็นนิสัยเย่อหยิ่งและไม่ยอมลดละ และไม่อาจทนอาศัยอยู่ในความยากจนและการให้อภัยในประเทศเดียวกันที่เขามีก่อนได้รับความโดดเด่นของเขายศและความสง่างาม มีจ่ายหนี้ของเขา ดังนั้นในลักษณะที่ตรงไปตรงมามากที่สุดเขากล่าวกับบุตรสาวของเขา เมืองลูเซิร์น ที่เขาเคยรู้จัก และในความเคราะห์ร้าย พ่อฉันชอบโบฟอร์ทกับมิตรภาพ truest และรู้สึกเสียใจ โดยถอยของเขาในสถานการณ์ที่โชคร้ายเหล่านี้ เขานึก deplored เท็จความภาคภูมิใจที่ทำให้เพื่อนเขาไปดำเนินการแล้วมีค่าเล็ก ๆน้อย ๆของความรักที่ของพวกเขา เขาสูญเสียเวลาใน endeavouring เพื่อตามหาเขาด้วยหวังจะโน้มน้าวให้เค้าเริ่มโลกอีกครั้งผ่านเครดิตและความช่วยเหลือ

Beaufort ได้มีผลบังคับใช้มาตรการเพื่อปกปิดตัวเอง และมันเป็น 10 เดือน ก่อนที่พ่อค้นพบของเขาอาศัย ดีใจที่ค้นพบนี้ เขารีบบ้านซึ่งตั้งอยู่ในหมายถึงถนนใกล้รูส . แต่เมื่อเขาเข้ามา ความทุกข์และความหมดหวังโดดเดี่ยวต้อนรับเขา- มีการบันทึกไว้ แต่ขนาดเล็กมากผลรวมของเงินจากซากของโชคชะตาของเขา แต่มันก็เพียงพอที่จะให้เขาด้วย การยังชีพ บางเดือน และในระหว่างนี้เขาหวังที่จะจัดหาบางส่วนนับถือการจ้างงานในบ้านของพ่อค้า ช่วงนั้นจึงใช้เวลาในความเฉื่อยชา ; ความเศร้าโศกของเขากลายเป็นลึกมากขึ้นและ rankling เมื่อเขาได้พักผ่อนเพื่อสะท้อน ;และความยาว มันเอายึดจิตใจของเขาว่าเมื่อจบสามเดือน เขานอนบนเตียงที่เจ็บป่วยไม่สามารถออกแรงใด ๆ .

ลูกสาวของเขาเข้าร่วมด้วยความอ่อนโยนมากที่สุด แต่เธอเจอกับความสิ้นหวังที่ทุนน้อยของพวกเขาถูกลดลงอย่างรวดเร็ว และไม่มีโอกาสอื่น ๆสนับสนุน . แต่แคโรไลน์ Beaufort ครอบงำจิตใจของแม่พิมพ์พิสดาร ;