Hopkins and Cutfield (9) suggested

Hopkins and Cutfield (9) suggested that PA changes
do not alter insulin sensitivity in normal pregnancy, to
protect optimal growth of the fetus. However, also outside
of pregnancy, it has been reported repeatedly that in people
with higher insulin sensitivity at baseline, PA had not
much of an effect, whereas in those who were more insulin
resistant, greater PA-induced changes in insulin sensitivity
were found (23–25). All in all, thismaysuggest a threshold
for the degree of insulin sensitivity in healthy individuals
that cannot be improved on, even with physical activity.
Thus, taking baseline maternal insulin sensitivity and
body weight status into account is important when assessing
effects of PA, also in pregnancy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮอปกินส์และ Cutfield (9) แนะนำว่า เปลี่ยน PAการเปลี่ยนแปลงความไวของอินซูลินในการตั้งครรภ์ปกติ การป้องกันที่ดีที่สุดเจริญเติบโตของทารกในครรภ์ อย่างไรก็ตาม ยังอยู่ตั้งครรภ์ มีรายงานหลายครั้งที่คนด้วยความไวอินซูลินสูงที่พื้นฐาน PA ไม่มีมากผล ในขณะที่ในคนที่อินซูลินเพิ่มเติมทน ค่า PA ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงในความไวของอินซูลินพบ (23 – 25) ทั้งหมดใน thismaysuggest ทั้งหมด ขีดจำกัดระดับความไวของอินซูลินในคนสุขภาพดีที่ไม่ดี แม้จะ มีกิจกรรมทางกายภาพดังนั้น การความไวอินซูลินระดับพื้นฐาน และร่างกายน้ำหนักสถานะบัญชีเป็นสิ่งสำคัญเมื่อประเมินผลกระทบของ PA ยังอยู่ในครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอปกินส์และ Cutfield (9) ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลง PA
ไม่เปลี่ยนแปลงความไวของอินซูลินในการตั้งครรภ์ปกติเพื่อ
ป้องกันการเจริญเติบโตที่ดีที่สุดของทารกในครรภ์ แต่ยังอยู่นอก
ของการตั้งครรภ์จะได้รับการรายงานซ้ำว่าในคนที่
มีความไวของอินซูลินที่สูงขึ้นที่ baseline, PA ไม่ได้
มากจากผลกระทบในขณะที่ผู้ที่มีมากขึ้นอินซูลิน
ทนมากขึ้นการเปลี่ยนแปลง PA ที่เกิดในความไวของอินซูลิน
ถูกพบ ( 23-25) ทั้งหมดในทุก thismaysuggest เกณฑ์
สำหรับระดับของความไวของอินซูลินในบุคคลที่มีสุขภาพดี
ที่ไม่สามารถปรับปรุงได้แม้จะมีการออกกำลังกาย.
ดังนั้นการความไวของอินซูลินและมารดาพื้นฐาน
ร่างกายสถานะน้ำหนักเข้าบัญชีเป็นสิ่งสำคัญเมื่อมีการประเมิน
ผลกระทบของ PA ยังอยู่ใน การตั้งครรภ์