I wonder if you have more of the pl

I wonder if you have more of the plant jiaogulan gynostemma?
plant
Jiaogulan belongs to the genus Gynostemma, in the family Cucurbitaceae, which includes cucumbers, gourds, and melons, although it lacks the characteristic fruit. It is a climbing vine, attaching itself to supports using tendrils. The serrated leaflets commonly grow in groups of five (as in G. pentaphyllum) although some species can have groups of three or seven leaflets. The plant is dioecious, meaning each plant exists either as male or female. Therefore, if seeds are desired, both a male and female plant must be grown.

Taxonomy[edit]
Gynostemma pentaphyllum is known as Jiaogulan (Chinese: 绞股蓝 "twisting crotched indigo plant") in China. The plant was first described in 1406 CE by Zhu Xiao, who presented a description and sketch in the book Materia Medica for Famine as a survival food rather than a medicinal herb.[2] The earliest record of jiaogulan's use as a drug comes from herbalist Li Shizhen's book Compendium of Materia Medica published in 1578, identifying jiaogulan for treating various ailments such as hematuria, edema in the pharynx and neck, tumors, and trauma. While Li Shi-Zhen had confused jiaogulan with an analogous herb Wulianmei, in 1848 Wu Qi-Jun rectified this confusion in Textual Investigation of Herbal Plants, which also added more information on medicinal usage.[3]

Modern recognition of the plant outside of China originated from research in sugar substitutes. In the 1970s, while analyzing the sweet component of the jiaogulan plant (known as amachazuru in Japan), Masahiro Nagai discovered chemical compounds identical to some of those found in Panax ginseng, an unrelated plant.[4] Afterward, Tsunematsu Takemoto reported that jiaogulan contains four saponins identical to those in Panax ginseng as well as seventeen other similar saponins. Over the next decade 82 saponins (gypenosides) were identified in jiaogulan, compared to the 28 (ginsenosides) found in Panax ginseng.[citation needed]

Distribution and habitat[edit]
Over thirty species of Gynostemma are known to grow throughout China, predominantly in the Southwest, although most species exist in at least one other country. The species G. pentaphyllum has the widest distribution outside of China, ranging from India to Southeast Asia to Japan and Korea.

Jiaogulan is a vine hardy to USDA zone 8 in which it may grow as a short lived perennial plant. It can be grown as an annual in most temperate climates, in well-drained soil with full sun. It does not grow well in cold climates with temperatures below freezing.

Toxicity[edit]
Jiaogulan does not show toxicity.[5][6] However, several related plants in the Cucurbitaceae (cucumber) family contain Cucurbitacin compounds, which are responsible for the bitter taste in some edible plants of this family but are highly toxic to mammals.[7]

Use in ethnomedicine[edit]
The plant is best known for its use as an herbal medicine. Jiaogulan is most often consumed as an herbal tea, and is also available as an alcohol extract and in capsule or pill form.[8] It has not seen widespread use in traditional Chinese medicine (TCM) because it grows far from central China where TCM evolved; consequently, it was not included in the standard pharmacopoeia of the TCM system. Until recently it was a locally-known herb used primarily in mountainous regions of southern China and in northern Vietnam. It is described by the local inhabitants as the "immortality herb", because people within Guizhou Province, where jiaogulan herbal teas are consumed regularly, are said to have a history of unusual longevity.[9][10]

Pharmacological research[edit]

This section needs more medical references for verification or relies too heavily on primary sources. Please review the contents of the section and add the appropriate references if you can. Unsourced or poorly sourced material may be removed. (December 2014)
Rod of Asclepius2.svg

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันสงสัยว่า ถ้า คุณมีรักษาการเป็นรังแคปัญจขันธ์พืชโรงงานปัญจขันธ์เป็นของตระกูลนี้รักษาการเป็นรังแค ในวงศ์แตง ซึ่ง มีแตงกวา รูปน้ำเต้า แตง แม้ว่ามันขาดผลไม้ลักษณะ ครอบครัว เป็นไม้เลื้อยปีนเขา แนบตัวเองไปสนับสนุนใช้ tendrils แผ่นพับ serrated ทั่วไปเติบโตในกลุ่ม 5 (ในหญ้าหนวดแมวกรัม) แม้ว่าบางชนิดสามารถมีกลุ่มสาม หรือเจ็ดแผ่นพับ พืช dioecious หมายความว่า แต่ละโรงงานมีอยู่ว่าชาย หรือหญิงได้ ดังนั้น ถ้าต้องการเมล็ดพันธุ์ ทั้งชาย และหญิงพืชต้องสามารถเติบโต[แก้ไข] การจำแนกประเภทรักษาการเป็นรังแคหญ้าหนวดแมวเรียกว่าปัญจขันธ์ (จีน: 绞股蓝 "บิดโรงคราม crotched") ในประเทศจีน โรงงานก่อนได้ถูกอธิบายใน 1406 CE โดยซูเสี่ยว ที่นำเสนอคำอธิบายและร่างในสมุดฮัทสุ Materia Medica ในภาวะเป็นอาหารอยู่รอดแทนที่เป็นยาสมุนไพร [2] บันทึกแรกสุดของใช้ของปัญจขันธ์เป็นยามาจากหนังสือของคนขายสมุนไพร Li Shizhen ย่อฮัทสุ Materia Medica ประกาศใน 1578 ระบุปัญจขันธ์สำหรับรักษาโรคต่าง ๆ เช่น hematuria อาการบวมน้ำในหลอดลม และคอ เนื้องอก การบาดเจ็บ ในขณะที่หลี่ฉีเจินได้สับสนปัญจขันธ์ ด้วยสมุนไพรมีคู่ Wulianmei ในปี 1848 แห่ง วูคีมิ.ย.แก้ไขความสับสนนี้ในข้อความตรวจสอบของสมุนไพรพืช ซึ่งยัง เพิ่มข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ยา [3]Modern recognition of the plant outside of China originated from research in sugar substitutes. In the 1970s, while analyzing the sweet component of the jiaogulan plant (known as amachazuru in Japan), Masahiro Nagai discovered chemical compounds identical to some of those found in Panax ginseng, an unrelated plant.[4] Afterward, Tsunematsu Takemoto reported that jiaogulan contains four saponins identical to those in Panax ginseng as well as seventeen other similar saponins. Over the next decade 82 saponins (gypenosides) were identified in jiaogulan, compared to the 28 (ginsenosides) found in Panax ginseng.[citation needed]Distribution and habitat[edit]Over thirty species of Gynostemma are known to grow throughout China, predominantly in the Southwest, although most species exist in at least one other country. The species G. pentaphyllum has the widest distribution outside of China, ranging from India to Southeast Asia to Japan and Korea.Jiaogulan is a vine hardy to USDA zone 8 in which it may grow as a short lived perennial plant. It can be grown as an annual in most temperate climates, in well-drained soil with full sun. It does not grow well in cold climates with temperatures below freezing.Toxicity[edit]Jiaogulan does not show toxicity.[5][6] However, several related plants in the Cucurbitaceae (cucumber) family contain Cucurbitacin compounds, which are responsible for the bitter taste in some edible plants of this family but are highly toxic to mammals.[7]ใช้ใน ethnomedicine [แก้ไข]พืชเป็นรู้จักกันดีสำหรับการใช้เป็นยาสมุนไพร ปัญจขันธ์มักใช้เป็นการชงสมุนไพร และยังมีมีสารสกัดแอลกอฮอล์ และ ในฟอร์มแคปซูลหรือยา [8] มันไม่เห็นใช้แพร่หลายในแพทย์แผนจีนโบราณ (TCM) เนื่องจากขยายจากเซ็นทรัลจีนที่ TCM พัฒนา จึง มันถูกไม่รวมอยู่ใน pharmacopoeia มาตรฐานระบบ TCM จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ เป็นสมุนไพรรู้จักกันในท้องถิ่นใช้เป็นหลัก ในพื้นที่ภูเขาของจีนตอนใต้ และเวียดนามเหนือ มันอธิบายไว้ โดยคนท้องถิ่นเป็น "ความเป็นอมตะกะเพรา" เพราะคนภายในกุ้ยโจวจังหวัด ที่ชาสมุนไพรปัญจขันธ์มีใช้เป็นประจำ มีว่า มีประวัติของลักษณะที่ผิดปกติ [9] [10]วิจัย pharmacological [แก้ไข]ส่วนนี้ต้องอ้างอิงทางการแพทย์เพิ่มเติมสำหรับการตรวจสอบ หรือหนักเกินไปอาศัยหลักแหล่ง กรุณาตรวจทานเนื้อหาของส่วน และคุณสามารถเพิ่มการอ้างอิงที่เหมาะสม วัสดุจากแหล่งงาน หรือ unsourced อาจถูกเอาออก (2557 ธันวาคม) เหล็ก Asclepius2.svg

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสงสัยว่าคุณมีมากขึ้นของเจียวกู่หลาน Gynostemma พืช?
พืชเจียวกู่หลานเป็นสกุล Gynostemma ใน Cucurbitaceae ครอบครัวซึ่งรวมถึงแตงกวาน้ำเต้าและแตงโมแม้ว่ามันจะขาดผลไม้ที่มีลักษณะเฉพาะ
มันเป็นเถาปีนเขาแนบตัวเองไปสนับสนุนการใช้ไม้เลื้อย แผ่นพับหยักทั่วไปเติบโตในกลุ่มห้า (ในขณะที่จี pentaphyllum) แม้ว่าบางชนิดจะมีกลุ่มของสามหรือเจ็ดแผ่นพับ โรงงานตั้งต่างหากซึ่งหมายความว่าแต่ละโรงงานมีอยู่ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ดังนั้นถ้าเมล็ดเป็นที่ต้องการทั้งในเพศชายและเพศหญิงโรงงานจะต้องเติบโตขึ้น. อนุกรมวิธาน [แก้ไข] เจี๋ยวกู่หลานเป็นที่รู้จักกันเจียวกู่หลาน (จีน:绞股蓝"บิดโรงงาน Crotched คราม") ในประเทศจีน พืชที่เป็นครั้งแรกใน 1406 ซีอีโดยจูเสี้ยวที่นำเสนอรายละเอียดและภาพร่างในหนังสือเมดิ Materia สำหรับความอดอยากเป็นอาหารอยู่รอดมากกว่าสมุนไพร. [2] บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดในการใช้เจียวกู่หลานเป็นยาเสพติดที่มาจากสมุนไพร สรุปหนังสือ Li Shizhen ของเมดิ Materia ตีพิมพ์ในปี 1578 ระบุเจียวกู่หลานสำหรับการรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆเช่นปัสสาวะอาการบวมน้ำในหลอดลมและลำคอเนื้องอกและการบาดเจ็บ ขณะที่หลี่ชิเชนได้สับสนเจียวกู่หลานมีสมุนไพรที่คล้าย Wulianmei, ในปี 1848 อู๋ฉี มิ.ย. แก้ไขความสับสนในข้อความการสืบสวนของพืชสมุนไพรซึ่งยังเพิ่มข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ยา. [3] การรับรู้ที่ทันสมัยของโรงงานนอกประเทศจีน มาจากการวิจัยในการทดแทนน้ำตาล ในปี 1970 ขณะที่การวิเคราะห์องค์ประกอบหวานของพืชเจียวกู่หลาน (ที่รู้จักกันในนาม amachazuru ในประเทศญี่ปุ่น), มาซาฮิโรนากาอิค้นพบสารประกอบทางเคมีเหมือนกันกับบางส่วนของผู้ที่พบในโสม Panax, พืชที่ไม่เกี่ยวข้อง. [4] หลังจากนั้น Tsunematsu Takemoto รายงานเจียวกู่หลานว่า มีสี่ saponins เหมือนกันกับผู้ที่อยู่ในโสม Panax เช่นเดียวกับที่อื่น ๆ เจ็ด saponins ที่คล้ายกัน ในช่วงทศวรรษหน้า 82 saponins (gypenosides) ที่ถูกระบุในเจียวกู่หลานเมื่อเทียบกับ 28 (ginsenosides) ที่พบในโสม Panax. [อ้างจำเป็น] การจัดจำหน่ายและที่อยู่อาศัย [แก้ไข] กว่าสามสิบชนิด Gynostemma เป็นที่รู้จักกันที่จะเติบโตทั่วประเทศจีนส่วนใหญ่ใน ภาคตะวันตกเฉียงใต้แม้ว่าสายพันธุ์ส่วนใหญ่อยู่ในอย่างน้อยหนึ่งประเทศอื่น ชนิดกรัม pentaphyllum มีการกระจายที่กว้างที่สุดนอกประเทศจีนตั้งแต่อินเดียเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปยังประเทศญี่ปุ่นและเกาหลี. เจียวกู่หลานเป็นบึกบึนเถาโซน USDA 8 ซึ่งมันอาจเติบโตเป็นพืชอายุสั้นยืนต้น ก็สามารถที่จะเติบโตขึ้นเป็นประจำทุกปีในสภาพอากาศที่หนาวที่สุดในดินระบายน้ำดีกับดวงอาทิตย์เต็ม มันไม่เจริญเติบโตได้ดีในสภาพอากาศที่หนาวเย็นที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง. พิษ [แก้ไข] เจียวกู่หลานไม่ได้แสดงความเป็นพิษ. [5] [6] แต่พืชที่เกี่ยวข้องในหลาย Cucurbitaceae (แตงกวา) ครอบครัวมีสาร cucurbitacin ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการ รสขมในบางพืชที่กินได้ของครอบครัวนี้ แต่มีความเป็นพิษสูงในการเลี้ยงลูกด้วยนม. [7] ใช้ใน ethnomedicine [แก้ไข] พืชที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการใช้เป็นยาสมุนไพร เจียวกู่หลานมีการบริโภคส่วนใหญ่มักจะเป็นชาสมุนไพรและยังสามารถใช้เป็นสารสกัดจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และในแคปซูลหรือรูปแบบเม็ด. [8] มันยังไม่เห็นการใช้อย่างแพร่หลายในการแพทย์แผนจีน (TCM) เพราะมันจะเติบโตไกลจากภาคกลางของจีนที่ TCM การพัฒนา; ดังนั้นมันก็ไม่ได้รวมอยู่ในตำรายามาตรฐานของระบบ TCM จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ มันเป็นสมุนไพรที่รู้จักกันในประเทศที่ใช้เป็นหลักในพื้นที่ภูเขาทางตอนใต้ของจีนและทางตอนเหนือของเวียดนาม มันถูกอธิบายโดยประชาชนในท้องถิ่นเป็น "สมุนไพรอมตะ" เพราะคนที่อยู่ในกุ้ยโจวจังหวัดที่ชาสมุนไพรเจียวกู่หลานมีการบริโภคเป็นประจำจะกล่าวว่ามีประวัติความเป็นมาของการมีอายุยืนยาวผิดปกติ. [9] [10] การวิจัยทางเภสัชวิทยา [แก้ไข] นี้ ส่วนความต้องการอ้างอิงทางการแพทย์มากขึ้นสำหรับการตรวจสอบหรืออาศัยอย่างหนักเกินไปในแหล่งที่มาหลัก กรุณาตรวจทานเนื้อหาของส่วนและเพิ่มการอ้างอิงที่เหมาะสมถ้าคุณสามารถ unsourced หรือวัสดุที่มาไม่ดีอาจถูกลบออก (ธันวาคม 2014) ก้านของ Asclepius2.svg

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสงสัยว่าถ้าคุณมีมากขึ้นของพืชเจียวกู้หลานสมุนไพร ?

ของเจียวกู้หลานปลูกพืชสมุนไพรใน Cucurbitaceae ครอบครัว ซึ่งรวมถึง แตงกวา บวบ และแตง แม้ว่าจะขาดผลไม้ลักษณะ มันปีนเถาวัลย์ แนบตัวเองเพื่อสนับสนุนการใช้ต้น . ใบปลิวสูงมักเจริญเติบโตในกลุ่มของห้า ( ในกรัมปัญจขันธ์ ) แต่บางชนิดสามารถมีกลุ่มสามหรือเจ็ดใบปลิว โรงงานของแต่ละโรงงานมี ความหมาย ไม่ว่าจะเป็น ชาย หรือ หญิง ดังนั้น ถ้าเมล็ดพันธุ์ที่ต้องการ ทั้งหญิงและชาย ควรปลูกพืช

อนุกรมวิธาน [ แก้ไข ]
เจี๋ยวกู่หลานเรียกว่าเจียวกู่หลาน ( จีน : 绞股蓝 " บิด crotched ครามพืช " ) ในประเทศจีน