Thanks to the reconstruction of the

Thanks to the reconstruction of the iconic Globe theatre, and the success of blockbuster films like Shakespeare in Love, most people assume that public playhouses were a common sight in England’s towns and cities throughout the Elizabethan period.

Yet, according to Dr Tara Hamling of the history department and Shakespeare Institute at the University of Birmingham, this simply wasn’t the case. “The first commercial public playhouse wasn’t actually built until 1567 – almost ten years into Elizabeth’s reign,” she says. “And while these dedicated spaces for the performance of plays must have offered exciting new leisure opportunities in the capital, when it comes to explaining how people across the country experienced drama, performance and pageantry during the 16th century, they are only part of the story.”

Mystery and miracle plays formed the bulk of early Elizabethan drama – as they had done for centuries. These plays, which dramatised the Bible and the lives of saints, were closely linked to the Catholic church calendar and were performed at specific times of the year, coinciding with church feast days.

Decorated pageant wagons were pulled around a city or town, stopping off at key locations to perform in outside spaces for the public. Over the course of a day, players would enact the whole Bible, beginning in the morning with the creation, and ending in the evening with the last judgment. The events were huge social occasions accompanied by great spectacle and music, which communicated the scripture to a wider audience while providing opportunities for traders to sell their wares.

However, Henry VIII’s split from the Catholic church and the subsequent establishment of the English church under Elizabeth I in 1559 spelled the beginning of the end for these essentially Catholic performances, which were identified as one of the ‘corruptions’ of the rejected Roman Catholic religion. Religious reformers did their best to stamp the genre out altogether throughout Elizabeth’s reign, and seem to have more or less succeeded by the end of the 16th century. The virtual disappearance of religious-themed dramas created a vacuum – one that was soon filled by the tragedies, comedies and history plays we now associate with Shakespeare and his contemporaries.

This new breed of drama was performed by professional actors who toured the country, putting on plays wherever they could find work – from taverns and guildhalls, churches and churchyards, to private households before audiences of lords and dignitaries.

Chronicle plays dramatising England’s history, such as John Bale’s King John, a vehemently anti-Catholic piece, offered a popular alternative to the biblical dramas of the early 16th century, and were not dependent on the church calendar.

Plays were often staged at inns. These were important forerunners to the permanent playhouses, and often featured balconies – overlooking an inn yard – and a temporary gate set up to collect an entrance fee.

Not all towns and cities welcomed touring companies, however, and in an attempt to prevent gatherings of unruly crowds and the spread of disease, some civic authorities paid touring companies to move on before they got the chance to perform.

The volume of players touring the country during the 16th century makes it highly probable that they would have provided William Shakespeare, born in 1564, with his first taste of theatre in his birthplace of Stratford-upon-Avon. We know, for example, that there were at least 30 visits by touring companies to the town between 1568 and 1597.

However, life was to become increasingly hard for these wandering troupes of travelling players during Elizabeth’s reign after a royal proclamation in 1559 called for the licensing of plays for performance. A later act in 1572 restricted the movements of touring players further by labelling all those without a noble patron as vagabonds who were to “be grievously whipped and burned through the gristle of the right ear with a hot iron of the compass of an inch about”. The Elizabethan authorities regarded travelling actors of no fixed abode with extreme suspicion. Their misgivings were only increased by the fact that performers could attract large audiences – often in taverns and inns – which were in turn viewed as a threat to the security of the realm.

Alongside the plays staged by touring companies in inns, guildhalls and even churches were civic entertainments performed in the streets, often prompted by a royal visit. During their visits to towns and cities across the kingdom – known as royal entries – the monarch often stopped along the way to watch pageants and plays, and sometimes provided the starring role in entertainments.

While inn yards and guildhalls continued to be used during the 1560s and 1570s, the proliferation of purpose-built playhouses in London was to change the face of drama in the later Elizabethan period.

More a shrewd business enterprise than an appreciation of the arts, the first playhouse – the Red Lion in Whitechapel, built in 1567 – was the brainchild of a grocer who erected scaffolding in the grounds of a farmhouse. Soon other businessmen were following suit, and nine more dedicated playhouses appeared in the outskirts of London between 1575 and 1578. Their location in the seedier areas of the city, among bear baiting and brothels, conveniently placed them beyond the control of the city’s authorities.

Hamling concludes: “If we want to know where Elizabethan drama happened, it is clear that a range of different locations and spaces were used for performance, some of which can still be visited today.”

 

Words: Charlotte Hodgman. Historical advisor: Dr Tara Hamling of the history department and Shakespeare Institute, University of Birmingham

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟื้นฟูของโรงละครโกลบสัญลักษณ์ และความสำเร็จจากภาพยนตร์เช่นเชกสเปียร์อินเลิฟ คนส่วนใหญ่คิดว่า playhouses สาธารณะได้เห็นทั่วไปในเมืองของอังกฤษและเมืองตลอดเอลิซาเบธยัง ตาม Dr Hamling ธาราวิชาประวัติศาสตร์และ สถาบันเชกสเปียร์ที่มหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮม นี้ก็ไม่ได้เช่น "โรงสาธารณะเชิงพาณิชย์ครั้งแรกไม่ได้จริงสร้างจน 1567 – เกือบสิบปีในรัชสมัยของเอลิซาเบธ เธอกล่าวว่า "และในขณะที่ช่องว่างเหล่านี้เฉพาะสำหรับประสิทธิภาพของเล่นต้องได้เสนอโอกาสผ่อนน่าตื่นเต้นใหม่ในเมืองหลวง เมื่อมันมาถึงการ อธิบายว่า ผู้คนทั่วประเทศที่มีประสบการณ์ละคร ประสิทธิภาพ และ pageantry ในช่วงศตวรรษ 16 พวกเขาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องราว"ลึกลับและมหัศจรรย์ละครเกิดขึ้นจำนวนมากช่วงละครเอลิซาเบธ – ตามที่พวกเขาทำมานานหลายศตวรรษ บทละครเหล่านี้ ซึ่ง dramatised พระคัมภีร์และชีวิตของนักบุญ การเชื่อมโยงไปยังปฏิทินคาทอลิกอย่างใกล้ชิด และดำเนินในเวลาเฉพาะของปี เนื่อง ด้วยวันฉลองคริสตจักรตกแต่งเกวียนถูกดึงรอบเมืองหรือเมือง หยุดปิดในสถานสำคัญในช่องว่างภายนอกส่วนการประกวด ในช่วงวัน ผู้เล่นจะประกาศใช้พระคัมภีร์ทั้งหมด เริ่มต้นในตอนเช้าแบบ และสิ้นสุดในช่วงเย็นมีการพิพากษาครั้งสุดท้าย เหตุการณ์สังคมประกอบด้วยปรากฏการณ์ที่ดีและเพลง ซึ่งอธิบายพระคัมภีร์ให้กับผู้ชมที่กว้างขึ้นให้โอกาสสำหรับผู้ค้าขายของพวกเขา มากขึ้นอย่างไรก็ตาม Henry VIII แยกจากโบสถ์คาทอลิกและการเกิดขึ้นของคริสตจักรอังกฤษภายใต้เอลิซาเบธ ฉันใน 1559 สะกดจุดเริ่มต้นของการสิ้นสุดสำหรับประทับเป็นคาทอลิก ซึ่งระบุเป็นหนึ่งใน 'ความเสียหาย' ของศาสนาโรมันคาทอลิกถูกปฏิเสธ ปฏิรูปศาสนาได้ดีที่สุดเพื่อแสตมป์ประเภทออกกันตลอดรัชกาลเอลิซาเบธ และดูเหมือนจะ ประสบความสำเร็จมากหรือน้อย โดยตอนท้ายของศตวรรษ 16 เสมือนการสูญหายของละครทางศาสนาแบบสร้างสุญญากาศ – ที่มีการกรอกข้อมูลทันที โดย tragedies, comedies และบทละครประวัติศาสตร์ที่เราเชื่อมโยงกับเชกสเปียร์และ contemporaries ของเขาตอนนี้สายพันธุ์นี้ใหม่ของละครที่ดำเนินการโดยมืออาชีพนักแสดงที่ออกเดินทางไปประเทศ ใส่ในการเล่นทุกที่ที่พวกเขาพบโบสถ์งาน – taverns และ guildhalls, churchyards ไปยังครัวเรือนส่วนตัวก่อนชมของขุนนางและสาแหรกพงศาวดารบทละครประวัติศาสตร์ของอังกฤษ เช่นจอห์นเบลคิงจอห์น dramatising ตัวโดยต่อต้านคาทอลิก นำเสนอเป็นทางเลือกยอดนิยมละครทางศาสนาคริสต์ศตวรรษ 16 ช่วง และไม่ขึ้นอยู่กับปฏิทินคริสตจักรบทละครมักจะจัดขึ้นที่อินน์ เหล่านี้มี forerunners สำคัญกับ playhouses ถาวร และที่โดดเด่นงาม – การอินน์หลา – และตั้งค่าให้เก็บค่าธรรมเนียมเพิ่มเข้าประตูชั่วคราวมักจะต้อนรับบริษัทท่องเที่ยว เมืองบางและเมืองอย่างไรก็ตาม และในความพยายามที่จะป้องกันการแพร่กระจายของโรคและการชุมนุมของฝูงชนวินัย บางหน้าที่พลเมืองชำระบริษัทท่องเที่ยวจะไปก่อนที่พวกเขามีโอกาสที่จะทำปริมาณของผู้เล่นเช่นประเทศในช่วงศตวรรษ 16 ทำให้สูงน่าเป็นว่า พวกเขาจะมีให้เชกสเปียร์ William เกิดใน 1564 รสชาติของเขาแรกของโรงละครในสถานที่เกิดของเขาของเอททิง เรารู้ว่า เช่น ว่า มีน้อย 30 ชม ด้วยเช่นบริษัทเมืองสำโรงเหนือและ 1597อย่างไรก็ตาม ชีวิตถูกจะ กลายเป็นยากมากขึ้นสำหรับ troupes นี้เจอของเดินเล่นในระหว่างรัชกาลของเอลิซาเบธหลังจากประกาศมีรอยัลใน 1559 เรียกสำหรับการอนุญาตให้ใช้สิทธิ์ของเล่นสำหรับประสิทธิภาพการทำงาน พระราชบัญญัติภายในค.ศ. 1572 จนจำกัดย้ายที่อยูผู้เล่นเพิ่มเติมโดยพิมพ์ฉลากทั้งหมดที่ไม่ มีสมาชิกโนเบิลเป็น vagabonds ที่ "ถูกลถูกตี และเขียนเกี่ยวกับผ่าน gristle กกหูขวาด้วยเหล็กร้อนทิศนิ้ว" เจ้าหน้าที่เอลิซาเบธถือนักแสดงเดินทางของที่พักอาศัยถาวรไม่มีความสงสัยมาก ของพวกเขาที่น่าเคลือบแคลงได้เพิ่มขึ้นเท่านั้นความจริงที่ว่า นักแสดงสามารถดึงดูดผู้ชมขนาดใหญ่ – มักใน taverns อินน์ส์ซึ่งจะถูกมองเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของขอบเขตควบคู่ไปกับบทละครแบ่งระยะ โดยอยูประเทศอินน์ guildhalls และคริสตจักรแม้มีพลเมืองสถานบันเทิงในถนน มักจะได้รับการพร้อมท์ โดยเยี่ยมชมพระราช ระหว่างเมืองและเมืองทั่วราชอาณาจักร – เป็นรายการรอยัล – ชมความทุกข์มักจะหยุดการทำงานตามวิธีการดู pageants และละคร และบางครั้งให้นเสในสถานบันเทิงขณะอินน์หลาและ guildhalls อย่างต่อเนื่องเพื่อใช้ในการ 1560s 1570s กไป playhouses รองในลอนดอนคือการ เปลี่ยนแปลงใบหน้าของละครในช่วงเอลิซาเบธในภายหลังเป็นองค์กรธุรกิจไหวพริบมากขึ้นกว่าการชื่นชมศิลปะ โรงแรก – สิงโตแดงใน Whitechapel แห่ง 1567 – ถูก brainchild ของชำที่เกร็งนั่งร้านในพื้นที่ของแบบบ้าน เร็ว ๆ นี้นักธุรกิจอื่น ๆ มีดังต่อไปนี้ชุด และ playhouses เก้าขึ้นเฉพาะปรากฏในพื้นที่รอบนอกของลอนดอนระหว่าง 1575 1578 ตำแหน่งที่ตั้งในพื้นที่ seedier ของเมือง ซ่อง และการใช้เหยื่อล่อหมีเชิญวางไว้นอกเหนือการควบคุมของเจ้าหน้าที่ของเมืองHamling สรุป: "ถ้าเราต้องการทราบที่เอลิซาเบธละครเกิดขึ้น เป็นที่ชัดเจนว่า ใช้ตำแหน่งและช่องว่างสำหรับประสิทธิภาพ ซึ่งยังชมวันนี้" คำ: ชาร์ลอตต์ Hodgman อดีตที่ปรึกษา: ดร. Hamling ธาราเชกสเปียร์ สถาบัน มหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮมและแผนกประวัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขอบคุณที่สร้างละครโลกที่โดดเด่น และความสำเร็จของภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์อย่างเรื่องความรัก คนส่วนใหญ่คิดว่าประชาชน Playhouses เป็นภาพธรรมดาในอังกฤษเมืองตลอดระยะเวลารับ

ยัง ตาม ดร. ธารา hamling ของประวัติศาสตร์และกรมสถาบันเชกสเปียร์ที่มหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮม นี้ก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้น" ก็ข่าวพาณิชย์หอแรกไม่ได้สร้างจริง จนเราเกือบสิบปีในรัชกาล ( Elizabeth " เธอกล่าว " และในขณะที่เหล่านี้ทุ่มเทเป็นสำหรับการแสดงละครต้องเสนอใหม่ที่น่าตื่นเต้นเพื่อโอกาสในเมืองหลวง เมื่อมันมาเพื่ออธิบายว่าประชาชนทั้งประเทศ มีประสบการณ์ ละคร การแสดงและขบวนแห่ในช่วงศตวรรษที่ครั้งที่ 16พวกเขาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องราว "

ความลึกลับและมหัศจรรย์เล่นขึ้นเป็นกลุ่มของก่อนรับละคร–ที่พวกเขาได้กระทำมานานหลายศตวรรษ พวกนี้เล่นอยู่ ซึ่ง dramatised พระคัมภีร์ไบเบิลและชีวิตของนักบุญถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับโบสถ์คาทอลิกปฏิทินและดำเนินการในช่วงเวลาที่เฉพาะเจาะจงของปี เนื่องในวันเทศกาลของคริสตจักร .

การประกวดตกแต่งรถถูกลากไปรอบ ๆเมือง หยุดออกในสถานที่ที่สำคัญเพื่อแสดงเป็นข้างนอกสาธารณะ ผ่านหลักสูตรของวัน ผู้เล่นจะตราพระคัมภีร์ทั้งต้นในช่วงเช้าด้วยการสร้าง และสิ้นสุดในตอนเย็นกับการตัดสินใจครั้งสุดท้าย เหตุการณ์ที่ถูกสังคมใหญ่ โอกาสพร้อม ด้วยปรากฏการณ์ยิ่งใหญ่ และเพลงซึ่งอธิบายพระคัมภีร์ให้กับผู้ชมที่กว้างขึ้นในขณะที่การให้โอกาสสำหรับผู้ค้าที่จะขายเครื่องถ้วยของพวกเขา .

อย่างไรก็ตาม เฮนรี่ที่ 8 แยกจากโบสถ์คาทอลิกและต่อมาสร้างโบสถ์ภาษาอังกฤษภายใต้เอลิซาเบธฉันใน 1559 สะกด จุดเริ่มต้นของจุดจบสำหรับการแสดงหลักคาทอลิกเหล่านี้ซึ่งถูกระบุว่าเป็นหนึ่งใน ' คอรัปชั่น ' ปฏิเสธโรมันคาทอลิกศาสนา นักปฏิรูปศาสนาทำของพวกเขาที่ดีที่สุดที่จะประทับตราออกทั้งหมดตลอดรัชสมัยของเอลิซาเบธแนวเพลง และดูเหมือนจะมากขึ้นหรือน้อยลงได้ โดยปลายของศตวรรษที่ครั้งที่ 16 การหายตัวไปของศาสนาละครเสมือนแกนสร้างสูญญากาศ–หนึ่งที่เร็วเต็มไปด้วยโศกนาฏกรรมตลกและประวัติศาสตร์เล่นตอนนี้เราเชื่อมโยงกับเชคสเปียร์ และโคตรของเขา

สายพันธุ์ใหม่นี้ของละคร แสดงโดยนักแสดงมืออาชีพ เที่ยวประเทศ ใส่เล่น ไม่ว่าพวกเขาจะหางาน–จาก taverns และ guildhalls โบสถ์ และ churchyards ในครัวเรือนส่วนบุคคลก่อนที่ผู้ชมของขุนนางและแขก

เล่น dramatising บันทึกประวัติศาสตร์อังกฤษเช่น จอห์น เบลล์ คิงจอห์น ร้อนแรงต่อต้านคาทอลิกชิ้น เสนอทางเลือกที่ได้รับความนิยมในละครคัมภีร์ไบเบิลศตวรรษที่ 16 ต้น และไม่ได้ขึ้นอยู่กับปฏิทินคริสตจักร .

เล่นมักจะ staged ที่โฮสเทล . มีผู้ชมสำคัญกับ Playhouses ถาวรที่โดดเด่นและมักจะมีระเบียงและมองเห็น Inn หลา ) และเป็นประตูชั่วคราวตั้งค่าเก็บค่าเข้า

ไม่ทุกเมืองและเมืองต้อนรับบริษัทการท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม ในความพยายามเพื่อป้องกันไม่ให้การชุมนุมของฝูงชนที่เกเรและการแพร่กระจายของโรค บางเทศบาลเจ้าหน้าที่จ่ายบริษัทการท่องเที่ยวไป ก่อนที่จะได้ โอกาสที่จะดำเนินการ .

ปริมาณผู้เล่นทัวร์ประเทศในช่วงศตวรรษที่ 16 ที่ทำให้มันเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะต้องให้ วิลเลี่ยม เช็คสเปียร์ เกิดในเกมส์แรกของเขากับรสชาติของโรงละครในบ้านเกิดของ Stratford เมื่อเอวอน . เรารู้ ยกตัวอย่าง เช่น มีอย่างน้อย 30 ครั้ง โดยบริษัทการท่องเที่ยวไปยังเมืองระหว่างกันไปแล้ว

แต่นั่น .ชีวิตจะกลายเป็นยากขึ้นสำหรับเหล่านี้เดินจัดของเดินทางผู้เล่นในช่วงรัชสมัยของเอลิซาเบธหลังจากประกาศในราช ถึงเรียกใบอนุญาตของบทละครสำหรับการแสดงการกระทำในภายหลังในการรักษาโรค จำกัด การเคลื่อนไหวของทัวร์ผู้เล่นเพิ่มเติม โดยฉลากนั้นไม่มีผู้อุปการะ โนเบิลเป็นพเนจรที่ถูก " ต้องเศร้าใจวิปเผาผ่านกระดูกอ่อนของหูขวาด้วยเหล็กร้อนของเข็มทิศของนิ้ว " . เจ้าหน้าที่รับถือว่าเดินทางนักแสดงไม่คงที่อยู่ด้วยมากสงสัยข้อสงสัยของพวกเขาเพิ่มขึ้นเพียงโดยความจริงที่ว่านักแสดงที่สามารถดึงดูดผู้ชมขนาดใหญ่และมักจะใน taverns และโรงแรม–ซึ่งจะมองว่าเป็นการคุกคามต่อความมั่นคงของอาณาจักร

พร้อมกับเล่นฉากโดยบริษัทการท่องเที่ยวในโฮสเทล , guildhalls โบสถ์และแม้กระทั่งซีวิคลีลาแสดงในถนน มักจะถามโดย เยี่ยมชมพระราชในระหว่างการเยี่ยมชมของพวกเขาไปยังเมืองและเมืองทั่วอาณาจักร–เรียกว่ารายการรอยัล–พระมหากษัตริย์มักจะหยุดไปพร้อมกัน เพื่อชมการประกวด และเล่น และบางครั้งให้ตัวเอกบทบาทในความบันเทิง

ขณะที่ Inn หลา และ guildhalls อย่างต่อเนื่องเพื่อที่จะใช้ในระหว่างคริสต์ทศวรรษ 1540 1550 และ ,การแพร่กระจายของวัตถุประสงค์สร้าง Playhouses ในกรุงลอนดอนเพื่อเปลี่ยนใบหน้าของละคร ในช่วงเวลารับทีหลัง

อีกว่าองค์กรธุรกิจกว่าคุณค่าของศิลปะ ศูนย์ฯแรก–สิงโตแดงในไวท์ชาเพล ที่สร้างขึ้นในและเราเป็น brainchild ของคนขายของชำนั่งร้านที่สร้างขึ้นในพื้นที่ของบ้านไร่ . ไม่นานนักธุรกิจอื่น ๆตามชุดและเก้าขึ้นเฉพาะ Playhouses ปรากฏในเขตชานเมืองของกรุงลอนดอน ระหว่างใส่ และ 1578 . สถานที่ตั้งของพวกเขาใน seedier พื้นที่ของเมืองของหมีเหยื่อและซ่อง สะดวกวางไว้นอกเหนือการควบคุมของเจ้าหน้าที่ของเมือง

hamling สรุป : " ถ้าเราต้องการทราบว่าทางดราม่าเกิดขึ้นมันเป็นที่ชัดเจนว่าช่วงของสถานที่ที่แตกต่างกันและเป็นถูกใช้สำหรับการปฏิบัติบางส่วนที่ยังสามารถเข้าเยี่ยมชมในวันนี้ "

ไหม

คำพูด : Charlotte hodgman . ที่ปรึกษา : ดร. ธารา hamling ประวัติศาสตร์ของประวัติศาสตร์และกรมสถาบันเชกสเปียร์ มหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮม