with Thailand's strategic early ent

with Thailand's strategic early entry into the United Nations, gave Thai
government agencies access to World Bank and UN assistance. Large
numbers of young Thais destined for work in high levels of national admin-
istration received university training overseas (Girling 1981: 96; Muscat
1994: 49-54).
Government expenditure programmes during the second Phibun-led
government were directed to improving national income and social welfare
in a broad array of areas, from urban housing to irrigation (Kobkua 1995:
150-1). Generally uncoordinated, the programmes implicitly favoured
centralisation, having the cumulative effect of consolidating Bangkok's
urban primacy and benefiting key economic actors in the capital and urban
consumers generally (Muscat 1994: 52). Significantly, the first major infra-
structure project benefiting from international loans was the development
of a new port at Khlong Toei, five miles downriver from the central city.
Mooted from the mid-1930s, dredging of the river to create this port area
was completed in 1954, significantly enhancing the international import-
export capabilities of Bangkok (Porphant 1994: 210-11). In 1955 the
government introduced a premium on rice exports (levied on exporters) in
order to enhance government revenues and stabilise domestic rice prices
and provided the government with windfall revenues due to high world
commodity prices. The premium allowed the state and private employers
to keep salaries and wages low by acting as an income subsidy. In the
process, it exacerbated rural-urban income disparities. It operated at the
expense of rural households because merchants passed on the costs in
the form of lower farm-gate purchase prices (Pawadee 1987: 186-90).
Combined with the stagnating wage effects of an increasing labour supply
in Bangkok, the rice premium (only abolished in the mid-1980s) enhanced
the profitability of investment in urban-based manufacturing and service
industries, which grew significantly in the following decade (Muscat 1994:
75-7; Porphant 1994: 194-8).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับไทยเชิงกลยุทธ์ก่อนเข้าสหประชาชาติ ให้ไทย การเข้าถึงหน่วยงานรัฐบาลเพื่อช่วยเหลือธนาคารโลกและสหประชาชาติ ขนาดใหญ่ หมายเลขของคนไทยหนุ่มที่ destined สำหรับการทำงานในระดับสูงของชาติดูแล- มหาวิทยาลัย istration ที่ได้รับการฝึกอบรมในต่างประเทศ (Girling 1981:96 มัสกัต 1994:49-54) โครงการรายจ่ายรัฐบาลในช่วงสองพิบูลย์นำ รัฐบาลได้โดยตรงในการปรับปรุงรายได้ประชาชาติและสวัสดิการสังคม ในหลากหลายของพื้นที่ บ้านในเมืองการชลประทาน (Kobkua 1995: 150 - 1) ด้วยโดยทั่วไป โปรแกรมชื่นชอบโดยนัย รวม มีผลสะสมรวมของกรุงเทพมหานคร urban primacy ผลกำไรและนักแสดงทางเศรษฐกิจที่สำคัญในเมืองหลวง และเมือง ผู้บริโภคทั่วไป (มัสกัต 1994:52) อย่างมีนัยสำคัญ แรกใหญ่ infra- โครงสร้างโครงการที่รับประโยชน์จากเงินกู้ต่างประเทศเป็นการพัฒนา ของพอร์ตใหม่ที่คลองเตย ห้าไมล์ตามจากใจกลางเมือง Mooted จากกลางทศวรรษ 1930 ขุดลอกแม่น้ำการสร้างนี้การบริเวณท่า เสร็จสมบูรณ์ในปี 1954 อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มนำเข้านานาชาติ- ส่งออกของกรุงเทพมหานคร (Porphant 1994:210-11) ในปี 1955 การ รัฐบาลนำพรีเมี่ยมส่งออกข้าว (เก็บจากผู้ส่งออก) ใน เพื่อเพิ่มรายได้ของรัฐบาลทำให้ราคาข้าวในประเทศมีเสถียรภาพ และให้รัฐบาล มีรายได้หล่นเนื่องจากโลกสูง ราคาสินค้าโภคภัณฑ์ พรีเมี่ยมอนุญาตให้รัฐและนายจ้างส่วนตัว เพื่อให้ เงินเดือนและค่าจ้างต่ำ โดยทำหน้าที่เป็นเงินอุดหนุนเป็นรายได้ ใน กระบวนการ มันเลวร้ายความแตกต่างของรายได้ในชนบทเมือง จะดำเนินการในการ ค่าใช้จ่ายของครัวเรือนชนบทเนื่องจากพ่อค้าที่ส่งผ่านค่าใช้จ่ายใน แบบของลดราคาซื้อประตูฟาร์ม (Pawadee 1987:186-90) รวมกับผลกระทบค่าจ้างซบเซาของการจัดหาแรงงานเพิ่มขึ้น กรุงเทพฯ ข้าวพรีเมี่ยม (เฉพาะยกเลิกในช่วงกลางทศวรรษ 1980) เพิ่มขึ้น การทำกำไรของเงินลงทุนในเขตเมืองตามการผลิตและบริการ อุตสาหกรรม ซึ่งเติบโตอย่างมากในทศวรรษต่อไปนี้ (มัสกัต 1994: 75-7 Porphant 1994:194-8)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับรายการแรกของประเทศไทยกลยุทธ์เป็นยูเอ็นให้ไทย
หน่วยงานภาครัฐในการเข้าถึงของ World Bank และความช่วยเหลือของสหประชาชาติ ขนาดใหญ่
ตัวเลขของเยาวชนไทย destined สำหรับการทำงานในระดับสูงของชาติ admin-
ูการฝึกอบรมของมหาวิทยาลัยที่ได้รับจากต่างประเทศ (Girling 1981: 96; มัสกัต
1994: 49-54).
โปรแกรมการใช้จ่ายของรัฐบาลในช่วงที่สองพิบูลย์นำ
รัฐบาลได้รับคำสั่งให้ปรับปรุงรายได้ประชาชาติ และสวัสดิการสังคม
ในหลากหลายของพื้นที่จากที่อยู่อาศัยในเมืองเพื่อการชลประทาน (กอบเกื้อ 1995:
150-1) พร้อมเพรียงกันโดยทั่วไปโปรแกรมได้รับการสนับสนุนโดยปริยาย
รวบอำนาจมีผลสะสมของการรวมของกรุงเทพฯ
เป็นอันดับหนึ่งในเมืองและได้รับประโยชน์นักแสดงเศรษฐกิจที่สำคัญในเมืองหลวงและเมืองที่
ผู้บริโภคทั่วไป (มัสกัต 1994: 52) อย่างมีนัยสำคัญสำคัญ infra- แรก
โครงการโครงสร้างได้รับประโยชน์จากเงินให้กู้ยืมระหว่างประเทศคือการพัฒนา
ของพอร์ตใหม่ที่คลองเตยห้าไมล์ตามน้ำจากเซ็นทรัลซิตี้.
mooted จากกลางทศวรรษ 1930, การขุดลอกแม่น้ำเพื่อสร้างพื้นที่พอร์ตนี้
เสร็จสมบูรณ์ ในปี 1954 อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มระหว่างประเทศนำเข้า
ความสามารถในการส่งออกของกรุงเทพมหานคร (Porphant 1994: 210-11) ในปี 1955
รัฐบาลแนะนำพรีเมี่ยมในการส่งออกข้าว (เรียกเก็บจากผู้ส่งออก) ใน
การสั่งซื้อเพื่อเพิ่มรายได้ของรัฐบาลและการรักษาเสถียรภาพราคาข้าวในประเทศ
และให้รัฐบาลมีรายได้โชคลาภเนื่องจากโลกสูง
ราคาสินค้าโภคภัณฑ์ พรีเมี่ยมได้รับอนุญาตให้ภาครัฐและเอกชนนายจ้าง
เพื่อให้เงินเดือนและค่าจ้างต่ำโดยทำหน้าที่เป็นเงินอุดหนุนรายได้ ใน
กระบวนการก็เลวร้ายไม่เสมอภาครายได้เมืองชนบท มันดำเนินการใน
ค่าใช้จ่ายของครัวเรือนในชนบทเพราะพ่อค้าส่งผ่านค่าใช้จ่ายใน
รูปแบบของราคาที่ต่ำกว่าการซื้อฟาร์มประตู (ภาวดี 1987: 186-90).
รวมกับผลกระทบค่าจ้างที่ซบเซาของอุปทานแรงงานที่เพิ่มขึ้น
ในกรุงเทพฯพรีเมี่ยมข้าว (ยกเลิกเฉพาะในช่วงกลางทศวรรษ 1980) ที่เพิ่มขึ้น
ในการทำกำไรของการลงทุนในการผลิตและบริการชุมชนตาม
อุตสาหกรรมที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในทศวรรษต่อไปนี้ (มัสกัต 1994:
75-7; Porphant 1994: 194-8)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไทย ยุทธศาสตร์แรกเข้าสู่สหประชาชาติ ให้ไทยหน่วยงานราชการเข้าช่วยเหลือธนาคารโลกและสหประชาชาติ ขนาดใหญ่คนไทย ยังถูกกำหนดสำหรับการทำงานในระดับ Admin แห่งชาติรับฝึกอบรมคอมพิวเตอร์ เศรษฐศาสตร์ Business มหาวิทยาลัยต่างประเทศ ( เกอลิ่ง 1981 : 96 ; มัสกัต1994 : 49-54 )รายจ่ายของรัฐบาลในช่วงที่สอง นำโครงการพิบูลย์รัฐบาลโดยตรงเพื่อปรับปรุงรายได้และสวัสดิการในอาร์เรย์กว้างของพื้นที่จากที่อยู่อาศัยในเมืองเพื่อการชลประทาน ( kobkua 2538 :150-1 ) โดยทั่วไปโปรแกรมที่ชื่นชอบไม่พร้อมเพรียงกัน , โดยปริยายรวมอำนาจมาศูนย์กลาง มีสะสมผลของการรวมของกรุงเทพมหานครเอกเมืองและรับนักแสดงหลักทางเศรษฐกิจในเมืองหลวงและเมืองผู้บริโภคโดยทั่วไป ( Muscat 1994 : 52 ) อย่างแรกการหลักโครงสร้างของโครงการได้ประโยชน์จากเงินกู้ต่างประเทศ คือการพัฒนาของท่าเรือที่คลองเตย ห้าไมล์ผลไม่พึงประสงค์จากเมืองเซ็นทรัลข้อโต้แย้งจาก mid-1930s ขุดลอกแม่น้ำ , การสร้างท่าเรือบริเวณนี้เสร็จสมบูรณ์ในปี 1954 อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มนำเข้าต่างประเทศ -ส่งออกในกรุงเทพมหานคร ( porphant 1994 : 210-11 ) ในปี 1955 ที่รัฐบาลเปิดตัวพรีเมี่ยมในการส่งออกข้าว ( เรียกเก็บจากผู้ส่งออก ) ในเพื่อเพิ่มรายได้ของรัฐบาล และเสถียรภาพราคาข้าวภายในประเทศและให้รัฐบาลกับรายได้ลาภผลจากโลกสูงราคา สินค้า พรีเมี่ยมอนุญาตให้รัฐและเอกชนของนายจ้างที่จะทำให้เงินเดือนและค่าจ้างต่ำ โดยทำเป็นรายได้เงินอุดหนุน ในกระบวนการ , exacerbated ในชนบทเมืองความแตกต่างรายได้ . มันดำเนินการที่ค่าใช้จ่ายของครัวเรือนในชนบท เพราะพ่อค้าผ่านในค่าใช้จ่ายในรูปล่างประตูฟาร์มซื้อราคา ( ภาวดี 1987 : 186-90 )รวมกับผลของการเพิ่มอุปทานที่ซบเซาของค่าจ้างแรงงานในเขตกรุงเทพมหานคร , ข้าวพรีเมี่ยม ( เพียงยกเลิกในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ) ปรับปรุงอัตราผลตอบแทนของการลงทุนในการผลิตและบริการตามเมืองอุตสาหกรรม ซึ่งเติบโตขึ้นอย่างมากในทศวรรษต่อไปนี้ ( 2537 : มัสกัต75-7 ; porphant 1994 : 194-8 )