2. stealing and speculative attacks

2. stealing and speculative attacks
2.1 A simple model
Consider the following simple model, which is related to LLSV (1999b) although they assume a different timing for expropriation relative to investment. As in Jensen and Meckling (1976), the conflict of interest is between insiders (managers) and outsiders (equity owners in our simple model). The manager own share α of the firm and outsiders own share 1 – α. Retained earnings are denoted by I. The manager stealing S≥0 of retained earnings and obtains utility of S from terms. We use “stealing” as shorthand for more general forms of expropriation by managers.
Stealing is costly and the manager expects to lost C(S)=S2/2k when he steals because, for example, other people need to be paid off and there is some probability that the manager will be caught and punished. A higher value of k-representing, in this case, weaker corporate governance rules or a weaker legal system or both–means that it is less costly to steal. Thus, the value of stealing, S-C(S), is concave in S. The marginal value of stealing falls as the amount stolen increases because it becomes harder to steal as the absolute amount of theft increases; the stealing becomes more obvious and easier for a court to stop1.
The manager invests what he does not steal in a project that earns a gross rate of return R, which is greater than one, and from which he obtains the share α of profits. The manager’s optimization problem is given by
Maxs U(S; R,k,α) = Max[αR(I-S)+S-(S2/2k],
and the optimal amount of theft, S*, is found by solving
∂U /∂S = 1 – (S*/K) – αR=0,
Which yields
S*(R,k,α) = k(1-αR).
We assume that the parameter values are such that the manager will not attempt to steal more than the total amount of retained earnings, or S*(R,k,α)≤ I. This simplifies the analysis by avoiding a corner solution, without changing the main insights.
The manager equalizes the marginal cost and marginal benefit of stealing. Because the manager owns α of the firm, he has an incentive to invest at least some of the firm’s cash rather than to steal it all. As α rises, the equilibrium amount of stealing falls. As k rises, the amount of stealing in equilibrium rises. If α›1/R, the manager’s stealing is “negative”, meaning the manager puts in some of his own money into the firm, perhaps to keep the firm alive and enjoy “positive” stealing in future (Friedman and Johnson, 1999). For our purposes, we assume that α is low enough that the manager chooses to steal. Alternatively, we could assume that the manager is credit constrained. In this static model, assuming that the manager never steals less than zero dose not substantially alter the analysis.
Differentiating the optimal stealing equation with respect to R give
(∂S*/∂R) = -αk
An increase in the rate of return on the invested resources reduces the amount of stealing because it raises the marginal opportunity cost of the stolen resources.
A larger α means ∂S*/∂R is more negative. If the manager owns more of the firm, then a given increase in the return on investment convinces him to put more resources into the investment project and, therefore, to steal less. Conversely, if the manager owns more but the return on investment declines, then he steals more.
A larger value of k means that ∂S*/∂R is more negative. A lower cost of stealing (higher k) both raises the equilibrium value of stealing and makes stealing more responsive to changes in the rate of return on investment. This is because higher k both shifts up the stealing function and makes it less concave (i.e., the returns to stealing do not decrease so strongly.)
The outside investor receives share (1-α) of the returns from the funds that are actually invested in the firm. The expected value of the equity in the firm is therefore
π= R(I – k(1-αR)),
Where π is the equity value of the firm. This is the value of all the equity held by both outsiders and managers, which equals the total value of the firm minus the value of stealing.
Differentiating with respect to R gives the ”absoluteresponsiveness,”
ρa = ∂ π/∂R = I – k + 2Rkα,
which is the sensitivity of firm value to changes in R. This is always positive because we have assumed that the optimal level of stealing is less than I. The maximum value of stealing, given by the first-order condition when αR is zero, is k. We have already assumed that there cannot be “negative” stealing, so k ≤ I, and thus is sufficient to ensure that ρa > 0.
There are two effects of a higher R. The first, direct effect is to raise the expected payoff and thus increase the amount that the investor is willing to put into the firm. Holding the level of stealing constant, the direct effect shows that the value of the firm rises. The second, indirect effect works because higher returns from investment reduce the optimal level of stealing, so ∂S*/∂R < 0
Lower stealing also raises the expected payoff for outside investors and increases the value of the firm.2
What is the effect ∂ π/∂R of changing the penalty for managerial theft, k?
The effect on the absolute responsiveness is
∂ρa/∂Rα - 1
For low values of α R, such that Rα0.
This effect is positive regardless of the value of α. Note that the relation between absolute and relative responsiveness is
∂(ρa)/∂k = ∂ (π ρr)/∂k = π[∂ρr/ ∂k] + [∂π/∂k] (ρr)
The first term is positive. The second term contains ∂π/∂k, which is negative. A higher value of k (i.e., a weaker legal environment) implies that (∂π/∂R)/ π increases, so that the value of the firm, π, becomes more sensitive in percentage terms to a change in the rate of return, R. The same result holds if we allow firms to borrow debt as well as issue equity. However, the presence of debt implies a range of values for R within which a lower value of R actually means less stealing because the manager steals less (or even transfers funds into the firm if that is possible) in order to enable the firm to service its debt and therefore preserve the possibility of future stealing. If R falls sufficiently low, however, then the manager will choose to loot the firm and it will go out of existence. In the data, therefore, we will look at percentage changes in firms' values.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ขโมย และการเก็งกำไรการโจมตี2.1 แบบจำลองอย่างง่าย พิจารณาแบบต่อไปนี้ง่าย ซึ่งเกี่ยวข้องกับ LLSV (1999b) แต่คิดว่าช่วงเวลาแตกต่างกันสำหรับ expropriation เมื่อเทียบกับการลงทุน ในเจนเซนและ Meckling (1976), เป็นความขัดแย้งผลประโยชน์ระหว่างบุคคลภายใน (ผู้จัดการ) และบุคคลภายนอก (ส่วนของเจ้าของในรูปแบบง่าย ๆ ของเรา) Αร่วมเองผู้จัดการของบริษัทและบุคคลภายนอกเองส่วนแบ่ง 1-αกำไร Retained สามารถระบุ โดยฉัน ผู้จัดการขโมย S≥0 ของกำไรสะสม และได้รับอรรถประโยชน์ของ S จากเงื่อนไข เราใช้ "ขโมย" เป็นย่อสำหรับฟอร์มของ expropriation โดยผู้จัดการทั่วไป ขโมยเป็นค่าใช้จ่ายสูง และผู้ที่คาดว่าจะแพ้ C (S) = S2 / 2k เมื่อเขา steals เพราะ ตัวอย่าง บุคคลอื่นต้องชำระออก และมีความบางที่ผู้จัดการจะสามารถจับ และลงโทษ ค่าสูงกว่า k- แทน ในกรณีนี้ แกร่งกำกับกฎ หรือกฎหมายแข็งแกร่ง หรือทั้ง – หมายความว่าจะลดค่าใช้จ่ายที่จะขโมย ขโมย S-C (S), ค่าจึงเว้าใน s ได้ ค่ากำไรของขโมยตกเป็นเพิ่มยอดเงินที่ถูกขโมยเนื่องจากเป็นหนักขโมยเป็นยอดของขโมยเพิ่ม การขโมยจะชัดเจนมากขึ้น และง่ายขึ้นศาลไป stop1 ผู้จัดการลงทุนอะไรเขาไม่ขโมยในโครงการที่ทำแต้มได้อัตราคืน R รวมซึ่งเป็นมากกว่า หนึ่ง และ จากที่เขาได้รับαส่วนแบ่งของกำไร ปัญหาของตัวจัดการการปรับให้เหมาะสมถูกกำหนดโดย Maxs U(S; R, k α) = Max [αR(I-S) + S- (S2/2 k],และยอดสูงสุดของขโมย S * พบ โดยแก้ ∂U /∂S = 1 – (S * / K) -ΑR = 0ซึ่งทำให้ S*(R,k,α) = k(1-αR)เราสมมติว่า ค่าพารามิเตอร์มีที่ผู้จัดการจะไม่พยายามที่จะขโมยมากกว่ายอดรวมของรายได้ หรือ S * (R, k α) ≤ฉัน นี้ช่วยให้ง่ายในการวิเคราะห์ โดยการหลีกเลี่ยงปัญหามุม โดยไม่ต้องเปลี่ยนความเข้าใจหลัก ผู้จัดการ equalizes ต้นทุนกำไรและผลประโยชน์ส่วนเพิ่มของขโมย เนื่องจากผู้จัดการเป็นเจ้าของαของบริษัท เขาได้เพื่อจูงใจให้ลงทุนน้อยบางเงินสดของบริษัท มากกว่า การขโมยทั้งหมด เป็นαเพิ่มขึ้น จำนวนสมดุลของขโมยตก เป็น k เพิ่มขึ้น จำนวนขโมยในสมดุลขึ้น ถ้า α›1/R ผู้จัดการของขโมย เป็น "ลบ" หมายความว่า ผู้จัดการทำให้บางส่วนของเงินของเขาเองในบริษัท บางที จะรักษาบริษัทขโมย "บวก" ในอนาคต (ฟรีดแมนและ Johnson, 1999) สำหรับวัตถุประสงค์ของเรา เราสมมติว่าαจะต่ำพอที่ผู้จัดการเลือกที่จะขโมย หรือ เราสามารถสมมติว่าผู้จัดการสินเชื่อจำกัด ในรูปแบบนี้คง สมมติว่าผู้จัดการไม่เคย steals ยาน้อยกว่าศูนย์มากไม่ เปลี่ยนแปลงวิเคราะห์ ขึ้นต้นสมการขโมยเหมาะสมที่สุดกับให้ R (∂S * / ∂R) = - αkการเพิ่มขึ้นของอัตราผลตอบแทนจากทรัพยากรลงทุนลดจำนวนการขโมย เพราะมันเพิ่มโอกาสกำไรต้นทุนของทรัพยากรถูกขโมย Αขนาดใหญ่หมายถึง ∂S * ∂R เป็นลบมากขึ้น ถ้าผู้จัดการเป็นเจ้าของของบริษัท การเพิ่มผลตอบแทนจากการลงทุนที่กำหนด convinces เขาให้ทรัพยากรเพิ่มเติม เป็นโครงการลงทุน และ จึง การขโมยน้อย ในทางกลับกัน ถ้าผู้จัดการเป็นเจ้าของมากขึ้นแต่การกลับมาบนลดอัตราการลงทุน แล้วเขา steals เพิ่มเติมค่า k ใหญ่หมายถึง ∂S ที่ * ∂R เป็นลบมากขึ้น มีต้นทุนต่ำกว่าการขโมย (k สูง) ทั้งเพิ่มค่าสมดุลของขโมย และทำให้ขโมยมากขึ้นตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในอัตราผลตอบแทนการลงทุน เนื่องจาก k สูงกะค่าฟังก์ชันขโมย และทำให้มันน้อยกว่าอาหารคอนเคฟ (เช่น กลับไปขโมยไม่ลดดังนั้นขอ)นักลงทุนภายนอกได้รับส่วนแบ่ง (1-α) คืนจากเงินที่จะลงทุนในบริษัท ค่าคาดหมายของหุ้นในบริษัทจึง Π = R (ฉัน – k(1-αR))ที่πเป็นค่าหุ้นของบริษัท นี่คือค่าของทั้งหมดหุ้นขึ้น โดยบุคคลภายนอกและผู้จัดการ ซึ่งเท่ากับมูลค่ารวมของบริษัทลบค่าของขโมย ความแตกต่างกับ R ช่วยให้การ "absoluteresponsiveness," Ρa =∂ π/∂R =ฉัน – k + 2Rkαซึ่งเป็นความไวของค่าเปลี่ยนแปลงในอาร์ของบริษัทหรือไม่ อยู่เสมอบวกเนื่องจากเราสมมติว่า ระดับสูงสุดของขโมยได้น้อยกว่า ค่าสูงสุดของขโมย กำหนดเงื่อนไขแรกสั่ง αR เป็น ศูนย์ คือ k เรามีแล้วถือว่า ไม่สามารถขโมย "ลบ" ≤ k ดังนั้น จึง เป็นเพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่า ρa > 0มีสองลักษณะพิเศษของอาร์สูง ผลแรก โดยตรงคือ การเพิ่มผลตอบแทนที่คาดไว้จึง เพิ่มจำนวนเงินที่นักลงทุนยินดีที่จะใส่เข้าไปในบริษัท จับระดับของขโมยค่าคง ผลกระทบโดยตรงแสดงว่า มูลค่าของบริษัทเพิ่มขึ้น ผลที่สอง อ้อมทำงานเนื่องจากผลตอบแทนสูงจากการลงทุนลดระดับสูงสุดของขโมย โซ ∂S * / ∂R < 0ขโมยล่างยังเพิ่มผลตอบแทนที่คาดไว้สำหรับนักลงทุนภายนอก และเพิ่มค่าของ firm.2สิ่งผล∂ π/∂R ของการเปลี่ยนแปลงกำหนดโทษจัดการขโมย kมีผลตอบสนองสมบูรณ์ ∂ρa/∂Rα - 1สำหรับค่าต่ำสุดของα R ที่ Rα < 1/2, k (โทษต่ำกว่า) ค่าสูงหมายถึงตกอยู่ใน ∂π/∂R สำหรับค่าสูงของ αR ไร ค่า k สูงหมายถึงการเพิ่มขึ้นใน ∂π/∂R สัญชาตญาณนี้ผลลัพธ์คือ เมื่อ αR มีขนาดเล็ก ผู้จัดการอยู่แล้วขโมยโปรโมชั่น soπ อยู่ต่ำในเงื่อนไขที่แน่นอน และทำ การเปลี่ยนแปลงใน R ไม่ก่อให้เกิด theft.3 มากเพิ่มเติมอย่างไรก็ตาม เราจะได้รับการทำนายที่ชัดเจนสำหรับการตอบสนองญาติ Ρr = (∂π ∂R) / π = (ฉัน-k (1-αR) + Rkα) / (I-k(1-αR))ซึ่งเป็นความไวของค่าที่กำหนดในเงื่อนไขเปอร์เซ็นต์ เป็นอนุพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงนี้กับ k ∂ρr /∂k = Iα (-k + Rkα) 2 > 0ผลนี้คือบวกค่าαโดยเหตุที่ความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองแบบสัมพัทธ์ และสัมบูรณ์ ∂ (ρa) / ∂k =∂ (π ρr) / ∂k =π [∂ρr / ∂k] + [∂π/∂k] (ρr)ระยะแรกเป็นบวก ระยะที่สองประกอบด้วย ∂π/∂k ซึ่งเป็นค่าลบ ค่าของ k (เช่น ความแกร่งทางกฎหมายสิ่งแวดล้อม) หมายถึงการที่ (∂π/∂R) / πเพิ่ม เพื่อให้มูลค่าของบริษัท π จะมีความไวมากในเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงในอัตราการ กลับ มา อาร์ ผลลัพธ์เดียวกันเก็บถ้าเราอนุญาตให้บริษัทไปกู้หนี้ ตลอดจนออกหุ้น อย่างไรก็ตาม สถานะหนี้หมายถึงช่วงของค่าสำหรับ R ซึ่ง R ค่าต่ำจริงหมายถึง น้อยขโมยเนื่องจากผู้จัดการ steals น้อย (หรือแม้แต่โอนเงินเข้าบริษัทถ้าเป็นไปได้) เพื่อเปิดบริษัท การบริการของหนี้ดังนั้น รักษาความเป็นไปได้ของการขโมยในอนาคต ถ้า R อยู่ต่ำเพียงพอ อย่างไรก็ตาม ผู้จัดการจะเลือก loot บริษัท และมันจะไปจากที่มีอยู่ ในข้อมูล ดังนั้น เราจะค้นหาเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงในค่าของบริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ขโมยและโจมตีไร

2.1 เป็นแบบจำลองอย่างง่ายพิจารณาแบบง่ายๆต่อไปนี้ที่เกี่ยวข้องกับ llsv ( 1999b ) แม้ว่าพวกเขาจะถือว่าระยะเวลาที่แตกต่างกันสำหรับการเกี่ยวข้องกับการลงทุน เช่น เจนเซ่น กับ meckling ( 1976 ) , ความขัดแย้งระหว่างบุคคลภายใน ( ผู้จัดการ ) และภายนอก ( ส่วนของเจ้าของในรูปแบบง่าย ๆของเรา )ผู้จัดการหุ้นของตัวเองαของบริษัทและบุคคลภายนอกเองแบ่งปัน 1 –α . กำไรสะสมเป็นผู้จัดการแทน โดยผมขโมยของ≥ 0 ของกำไรสะสมและได้รับอรรถประโยชน์จากเงื่อนไข เราใช้ " ขโมย " เป็นชวเลขสำหรับรูปแบบทั่วไปของการเวนคืนโดยผู้จัดการ
ขโมยยังแพงและผู้จัดการคาดว่าจะสูญเสีย C ( s ) = S2 / 2K เมื่อเขาขโมยเพราะ ตัวอย่างเช่นคนอื่นต้องจ่ายปิด และมีความเป็นไปได้ว่าผู้จัดการจะถูกจับและถูกลงโทษ ค่าสูงของ k-representing ในกรณีนี้ แข็งแกร่ง บรรษัทภิบาล กฎหรือกฎหมายทั้งระบบ หรืออ่อนแอซึ่งหมายความว่ามันเป็นน้อยราคาแพงที่จะขโมย ดังนั้นค่าของขโมย s-c ( s ) เป็นเว้าในเกาหลีใต้ค่าขอบของขโมยตกอยู่ในฐานะยอดขโมยเพิ่มเพราะมันกลายเป็นยากที่จะขโมยเป็นยอดเงินเพิ่มขึ้นของการโจรกรรม , การขโมยกลายเป็นชัดเจนมากขึ้นและง่ายขึ้นสำหรับศาลที่จะ stop1 .
ผู้จัดการลงทุนในสิ่งที่เขาไม่ได้ขโมยของในโครงการ ที่ได้รับอัตราผลตอบแทนรวมของ R ซึ่งมีมากกว่าหนึ่ง และจากการที่เขาได้รับส่วนแบ่งαผลกำไรปัญหาการเพิ่มประสิทธิภาพของผู้จัดการให้
maxs U ( s ; R , K , α ) = Max [ α R ( i-s ) s ( S2 / 2K ] ,
และปริมาณที่เหมาะสมของการโจรกรรม , S * พบโดยการแก้
∂ U / ∂ S = 1 และ ( S * / ( k ) α r = 0 ,

ซึ่งผลผลิต * s ( R , K , α ) = k ( 1 - α R )
เราสมมติว่าค่าพารามิเตอร์เช่นว่าผู้จัดการจะไม่พยายามที่จะขโมยมากกว่าผลรวมของกำไรสะสมหรือ S * R , K , α ) ≤ .นี้ช่วยในการวิเคราะห์ โดยหลีกเลี่ยงการแก้ปัญหามุม , โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงข้อมูลหลัก
ผู้จัดการ equalizes ต้นทุนเพิ่มสูงขึ้น และประโยชน์ของการขโมย เพราะเจ้าของαผู้จัดการของ บริษัท เขามีแรงจูงใจที่จะลงทุนอย่างน้อยบางส่วนของเงินสดของ บริษัท มากกว่าที่จะขโมยมัน เป็นαเพิ่มขึ้นสมดุลปริมาณขโมยตก K มาปริมาณของขโมยในสมดุลขึ้น ถ้าα› 1 / R ของผู้จัดการขโมยเป็น " ลบ " หมายถึงผู้จัดการใส่ในบางส่วนของเงินของตัวเองใน บริษัท อาจจะให้ บริษัท ชีวิตและเพลิดเพลินกับ " บวก " ขโมยในอนาคต ( ฟรีดแมน และจอห์นสัน , 1999 ) สำหรับวัตถุประสงค์ของเรา เราคิดว่าαต่ำเพียงพอที่ผู้จัดการเลือกที่จะขโมย อีกวิธีหนึ่งคือ