It was Sunday morning and I wanted

It was Sunday morning and I wanted to have a little more rest. But the dogs won't stop barking. My room being by the side of the street it was I who had to face the gauntlet. I had only three hours' sleep by five in the morning when the barking started. What throat the nature had provided this little canine with. They had no business to invade my dream land. But they did.

The green lush sea shore, the distant boats dancing on sea waves, the coconut trees inviting the travelers to have a drink from the green fruit, I just enjoyed nature at her best—the scene changed. With a prince's robe I entered the palace in the forest where the princess was asleep for the last hundred years in her golden surroundings just waiting for me to transform her with a touch. Lo! She was awake—the whole palace was full of activities. The sleeping beauty was just to embrace me when the evil dog barked full-throatily. The princess disappeared—no trees—no sea—no dancing boat. I was there in the corner of my room. Let curse fall on the small canine that spoiled my morning.

Mother won't give me tea. She waited and waited for me. But how could I leave my angel—the one who waited for me for a hundred years. There's a limit to everything—even to waiting. And mother went to temple. Doesn't matter I would prepare tea. I opened the kitchen, put water on gas burner. But where's the milk. Doesn't matter I shall have black tea. I went for the sugar container. It slipped from my hand and fell on the kettle. I couldn't resurrect my mood—left the kitchen to have a cup of tea at a roadside restaurant. The man was waiting for the milk vendor; and why should he come when I needed him the most.

The tea chapter being over I rushed to the library to see my result hardly knowing which paper had published it. But all the papers were in the clutches of people who won't leave the stands. It took me an hour to catch hold of the paper with the result. I scanned the whole sheet. When I was about to reach my number at the bottom of the page the sheet betrayed me. Someone had notched the very corner. I was rather plunged in darkness. Although I had appeared with a good preparation and was expecting a good class too my mind was under the dark clouds of doubt. How will I face my father—and I decided not to go home.

Where to go? What to do? I gathered courage and decided to go to the University—eight kilometers to go. I got in a bus. With no money in my pocket who will allow me to proceed. The bus conductor seemed just a Shylock—would demand his pound of flesh. And he did. Had he asked me to get down the matter would have settled. But he won't. It was an opportunity for him to humiliate a gentleman in the presence of a number of beautiful girls. Two whistles and the bus stopped. He showed me the gate— four kilometers from my house. I had no option but to walk the distance.

It was noon when I entered my room. Well it was the doomsday. Father was waiting for me. 'Have you seen your result' came the question like a sharp arrow from a deadly bow. 'No I haven't'. 'But I have, why did you appear at all to secure an III class. You ought to have rather dropped. What will you do with the rotten degree?' Had mother not intervened I might have been forced to miss the lunch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ และอยากจะมีน้อยมากเหลือ แต่สุนัขจะหยุดเก้ง เป็นฉันที่ต้องเผชิญกับ gauntlet ถูกของฉันห้องริมถนนนั้น ผมนอนหลับ 3 ชั่วโมงเท่านั้น โดยห้าเช้าเมื่อเก้งที่เริ่มต้น คอสิ่งธรรมชาติได้ให้สุนัขน้อยนี้ด้วย พวกเขาไม่ให้ธุรกิจบุกดินแดนความฝันของฉัน แต่พวกเขาไม่ได้ฝั่งทะเลเขียวชอุ่ม เรือไกลในทะเลคลื่น เชิญชวนนักท่องเที่ยวจะมีเครื่องดื่มจากผลไม้สีเขียว ต้นมะพร้าวเพียงสะอาดธรรมชาติที่ดีที่สุดของเธอคือเปลี่ยนฉาก มีเสื้อคลุมของเจ้าชาย ฉันป้อนวังในป่าที่เจ้าหญิงถูกหลับปีล่าสุดร้อยล้อมทองเธอเพียงรอฉันแปลงเธอ ด้วยการสัมผัส หล่อ เธอตื่นตัวพาเลซทั้งหมดก็เต็มไป ด้วยกิจกรรมการ ความงามนอนหลับเป็นเพียงการ โอบกอดฉันเมื่อความชั่วร้ายสุนัขเห่าเต็ม throatily เจ้าหญิงหายไป — ต้นไม้ไม่ — ไม่มีวิวทะเล — เรือเต้นไม่ ผมมีมุมห้องของฉัน แช่งให้ตกในสุนัขเล็ก ๆ ที่เสียเช้าของฉันแม่จะไม่ให้ฉันที เธอรอ และรอฉัน แต่ว่าสามารถฝากเทวดาของฉัน — หนึ่งที่รอให้ฉันหนึ่งร้อยปี มีขีดจำกัดทุกตัวแม้จะรอ และแม่ไปวัด ไม่ว่าฉันจะเตรียมชา เปิดครัว ใส่น้ำหอมระเหยแก๊ส แต่ที่เป็นน้ำนม ไม่ว่าจะมีชาดำ ฉันไปสำหรับการเก็บน้ำตาล มันเล็ดรอดจากมือ และลดลงในกาต้มน้ำ ฉันไม่สามารถรื้อฟื้นอารมณ์ของฉัน — ซ้ายครัว มีถ้วยชาที่ร้านอาหารข้างถนนได้ คนรอจำหน่ายนม และทำไมควรมาเมื่อฉันต้องการเขามากที่สุดบทชาถูกมากกว่าผมวิ่งในไลบรารีเพื่อดูผลของฉันแทบไม่รู้ว่ากระดาษที่ได้เผยแพร่ แต่เอกสารทั้งหมดได้ใน clutches ของคนที่จะไม่ปล่อยให้การยืน มันเอาฉันหนึ่งชั่วโมงในการจับถือของกระดาษกับผล ผมสแกนแผ่นงานทั้งหมด เมื่อผมไปถึงหมายเลขของฉันที่ด้านล่างของหน้าแผ่นงานที่ทรยศฉัน คนมี notched มุมมาก ผมค่อนข้างจะถูกลดลงในความมืด แม้ว่าฉันมีปรากฏ มีการเตรียมที่ดี และคาดหวังว่าเรียนดี เกินไปใจของฉันได้ภายใต้เมฆดำของสงสัย วิธีจะฉันหน้าพ่อ — และฉันตัดสินใจไม่กลับบ้านจะไปไหน สิ่งที่ต้องทำ ผมรวบรวมความกล้า และตัดสินใจที่จะไปมหาวิทยาลัย — นี่ไป ผมอยู่ในรถบัส ไม่มีเงินในกระเป๋าของฉันที่อนุญาตให้ฉันเพื่อดำเนินต่อ นำรถดูเหมือน เพียง Shylock ซึ่งจะต้องเนื้อของปอนด์ของเขา และเขาไม่ได้ เขามาขอให้ลงเรื่องจะได้แล้ว แต่เขาไม่ มันเป็นโอกาสให้เขาอับอายเป็นสุภาพบุรุษในต่อหน้าของหมายเลขของสาวสวย นกหวีดสองและรถหยุด เขาแสดงให้ฉันเห็นประตูซึ่งห่างจากบ้าน 4 กิโลเมตร ผมไม่มีทางเลือกการเดินระยะทางเมื่อฉันใส่ห้องพักเที่ยงได้ ดีก็วันสิ้นโลก พ่อถูกรอฉัน 'ได้คุณเห็นผลลัพธ์ของ' มาถามเช่นลูกศรคมจากธนูที่ร้ายแรง 'ฉันไม่มีไม่ได้' " แต่ฉันมี ทำไมไม่เหมือนเลยปลอดภัยมีคลาส III คุณควรจะค่อนข้างตก คุณจะทำอะไรกับปริญญาเน่า?' มีแม่ไม่เข้าแทรกแซงผมอาจมีการบังคับให้พลาดอาหารกลางวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเช้าวันอาทิตย์และผมต้องการที่จะมีส่วนที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ มากขึ้น แต่สุนัขจะไม่หยุดเห่า ห้องของฉันเป็นโดยด้านข้างของถนนมันเป็นผมที่ต้องเผชิญกับฝ่าอันตราย ฉันมีเพียงสามชั่วโมงการนอนหลับโดยห้าในตอนเช้าเมื่อเริ่มเห่า สิ่งที่คอธรรมชาตินี้ได้ให้สุนัขเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย พวกเขามีธุรกิจไม่ที่จะบุกดินแดนความฝันของฉัน แต่พวกเขาไม่ได้. สีเขียวฝั่งทะเลที่เขียวชอุ่มเรือที่ห่างไกลการเต้นรำบนคลื่นทะเลต้นมะพร้าวเชิญชวนนักท่องเที่ยวที่จะมีเครื่องดื่มจากผลไม้สีเขียวผมก็มีความสุขกับธรรมชาติที่ดีที่สุดของเธอที่เกิดเหตุเปลี่ยนแปลง ด้วยเสื้อคลุมของเจ้าชายผมเข้าวังในป่าที่เจ้าหญิงกำลังนอนหลับอยู่ในช่วงร้อยปีในสภาพแวดล้อมสีทองของเธอเพียงแค่รอสำหรับผมที่จะเปลี่ยนเธอด้วยการสัมผัส แท้จริง เธอเป็นคนที่ตื่นตัวพระราชวังทั้งเต็มไปด้วยกิจกรรม ความงามการนอนหลับเป็นเพียงที่จะโอบกอดฉันเมื่อสุนัขเห่าชั่วร้ายเต็มอย่างเสียงแหบห้าว เจ้าหญิงหายไปไม่มีต้นไม้ไม่มีทะเลไม่มีเรือเต้นรำ ผมมีอยู่ที่มุมห้องของฉัน สาปแช่งให้ตกอยู่กับสุนัขขนาดเล็กที่เสียเช้าของฉัน. แม่จะไม่ให้ฉันชา เธอรอคอยและรอคอยสำหรับฉัน แต่วิธีการที่ฉันสามารถออกจากทูตสวรรค์หนึ่งของฉันที่รอคอยสำหรับฉันหลายร้อยปี มีการ จำกัด ทุกอย่างแม้กระทั่งการรอคอยเป็น และแม่ไปวัด ไม่สำคัญว่าผมจะเตรียมความพร้อมชา ผมเปิดครัวใส่น้ำบนเตาก๊าซ แต่ที่เป็นนม ไม่สำคัญว่าผมจะต้องมีชาดำ ฉันไปสำหรับภาชนะน้ำตาล มันลดลงจากมือของฉันและลดลงในกาต้มน้ำ ฉันไม่สามารถรื้อฟื้นอารมณ์ซ้ายของฉันห้องครัวที่มีถ้วยชาที่ร้านอาหารริมถนน คนที่ได้รับการรอคอยสำหรับผู้ขายนม; และทำไมเขาควรจะมาเมื่อฉันต้องการเขามากที่สุด. บทที่ชาถูกกว่าฉันรีบวิ่งไปที่ห้องสมุดเพื่อดูผลของฉันแทบจะไม่ได้รู้ที่ได้ตีพิมพ์กระดาษมัน แต่เอกสารทั้งหมดอยู่ในเงื้อมมือของคนที่จะไม่ปล่อยให้ยืนได้ ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการจับถือของกระดาษที่มีผล ผมสแกนแผ่นทั้ง เมื่อฉันถูกเกี่ยวกับการที่จะไปถึงหมายเลขของฉันที่ด้านล่างของหน้าแผ่นทรยศฉัน ใครบางคนที่มีรอยบากมุมมาก ผมก็ค่อนข้างลดลงในความมืด ถึงแม้ว่าผมจะได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมเตรียมการที่ดีและได้รับการคาดหวังว่าชั้นดีเกินไปที่ใจของฉันอยู่ภายใต้เมฆมืดที่มีข้อสงสัย ฉันจะต้องเผชิญกับพ่อและฉันตัดสินใจที่จะไม่กลับบ้าน. จะไปที่ไหน? จะทำอย่างไร? ฉันรวบรวมความกล้าหาญและตัดสินใจที่จะไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแปดกิโลเมตรไป ผมได้รับในรถบัส ที่มีเงินในกระเป๋าของฉันไม่มีที่จะช่วยให้ฉันเพื่อดำเนินการต่อ ตัวนำรถบัสดูเหมือนเพียงไชล็อก-จะเรียกร้องปอนด์ของเนื้อหนัง และพระองค์ทรงกระทำ มีเขาถามฉันที่จะได้ลงเรื่องที่จะมีการตัดสิน แต่เขาจะไม่ มันเป็นโอกาสสำหรับเขาที่จะฉีกหน้าสุภาพบุรุษในการปรากฏตัวของจำนวนของสาวสวยที่ สองนกหวีดและรถบัสหยุด เขาแสดงให้ฉันเห็นเกทเวย์สี่กิโลเมตรจากบ้านของฉัน ฉันไม่มีทางเลือกที่จะเดินระยะทาง. มันเป็นเที่ยงเมื่อผมเข้ามาในห้องของฉัน ดีที่มันเป็นวันโลกาวินาศ พ่อที่รอคอยผม 'คุณจะได้เห็นผลของคำถามมาเหมือนลูกศรที่คมชัดจากคันธนูร้ายแรง 'ไม่ฉันไม่ได้' แต่ฉันมีเหตุผลที่คุณไม่ปรากฏเลยการรักษาความปลอดภัยระดับที่สาม คุณควรจะได้ลดลงค่อนข้าง สิ่งที่คุณจะทำอย่างไรกับการศึกษาระดับปริญญาเน่า? แม่ไม่ได้แทรกแซงผมอาจจะถูกบังคับให้พลาดอาหารกลางวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเช้าวันอาทิตย์และฉันต้องการที่จะมีเหลือน้อยมาก แต่สุนัขจะหยุดเห่า ห้องผมอยู่ริมถนน เป็นฉัน ที่ต้องเผชิญกับถุงมือ ฉันมีเพียงสามชั่วโมงนอนห้าในตอนเช้าเมื่อมันเริ่ม สิ่งที่ธรรมชาติมีให้ คอเล็กของสุนัขด้วย พวกเขาไม่มีธุรกิจบุกแดนฝันของฉัน แต่พวกเขาทำ .

สีเขียวฝั่งทะเลเขียวชอุ่ม เต้นเรือไกล บนคลื่นทะเล ต้นมะพร้าว เชิญชวนนักท่องเที่ยวให้มีเครื่องดื่มจากผลไม้สีเขียว ผมแค่เพลิดเพลินกับธรรมชาติที่ดีที่สุดของเธอ ฉากเปลี่ยน กับเสื้อคลุมของเจ้าชายที่ข้าเข้าวังในป่าที่องค์หญิงหลับตลอดร้อยปีในสภาพแวดล้อมที่โกลเด้น เธอรอฉันเปลี่ยนเธอด้วยระบบสัมผัส ดูเถิด !เธอตื่นอยู่ทั้งวังเต็มรูปแบบของกิจกรรม เจ้าหญิงนิทราก็สวมกอดฉัน เมื่อความชั่วร้ายของสุนัขเห่าเต็ม throatily . เจ้าหญิงหายตัวไป ไม่มีต้นไม้ ไม่มีการเต้นไม่มีทะเลเรือ ฉันอยู่ในมุมของห้อง ขอสาปแช่งตกอยู่กับสุนัขขนาดเล็กที่บูดในตอนเช้าของฉัน

แม่ไม่ให้ฉันชา เธอเฝ้ารอฉันแต่ฉันจะปล่อยให้นางฟ้าของฉันคนที่คอยผมมาเป็นร้อยปี ทุกอย่างมันต้องมีความพอดีก็จะรอ และแม่ไปโบสถ์ ไม่ว่าผมจะเตรียมชา ผมเปิดครัว วางน้ำบนเตาก๊าซ แต่ที่เป็นนม ไม่ว่าผมจะดื่มชาดำ ฉันไปสำหรับน้ำตาลในภาชนะ มันก็หลุดจากมือของฉันและล้มลงในกา .ฉันไม่สามารถรื้อฟื้นอารมณ์ของฉันครัวไปดื่มชาที่ร้านริมถนน . เขารอให้นมผู้ขาย และทำไมเขาถึงมาเมื่อฉันต้องการเขาที่สุด

บทชาไป ผมรีบวิ่งไปที่ห้องสมุด เพื่อดูผลของฉันแทบจะรู้ว่ากระดาษที่ได้ตีพิมพ์มัน แต่เอกสารทั้งหมดอยู่ในเงื้อมมือของคนที่ไม่ไปยืนฉันใช้เวลาเป็นชั่วโมงเพื่อจับกระดาษ ด้วยผล ผมสแกนแผ่นทั้ง เมื่อฉันกำลังจะถึงเบอร์ที่ด้านล่างของหน้าแผ่นหักหลังฉัน ใครมีหยักมุมมาก ผมค่อนข้าง plunged ในความมืด ถึงแม้ว่าผมจะปรากฏ ด้วยการเตรียมตัวที่ดีและถูกคาดหวัง คลาสดีใจด้วยของฉันภายใต้เมฆมืดของความสงสัยฉันจะเผชิญหน้าพ่อของฉันและฉันตัดสินใจที่จะไม่กลับบ้าน

ไปที่ไหน ? สิ่งที่ต้องทำ ? ฉันรวบรวมความกล้าและตัดสินใจที่จะไปมหาวิทยาลัยแปดกิโลเมตรไป ฉันได้รับในรถบัส ไม่มีเงินในกระเป๋า ซึ่งจะช่วยให้ฉันเพื่อดำเนินการต่อ กระเป๋ารถเมล์ดูเหมือน Shylock ของเขาเรียกร้องปอนด์เนื้อ และเขาทำ เขาถามฉันลง เรื่องจะได้จบ แต่เขาจะไม่ทำมันเป็นโอกาสสำหรับเขาที่จะทำให้เป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าจำนวนของผู้หญิงที่สวยงาม 2 . และรถบัสหยุด เขาแสดงให้ฉันเห็นประตู - 4 กิโลเมตรจากบ้านของฉัน ผมมีตัวเลือกไม่มี แต่เดินไกล

มันเที่ยง ตอนที่ฉันเข้ามาในห้องของฉัน มันคือวันสิ้นโลก พ่อกำลังรอฉันอยู่คุณเคยเห็นผลของคุณมาคำถามเหมือนลูกศรคมจากโค้งมรณะ” ไม่ฉันไม่ได้ ' ' แต่ ทำไมคุณปรากฏที่ปลอดภัยมี 3 ชั้น คุณควรจะค่อนข้างลดลง สิ่งที่คุณจะทำอะไรกับระดับเน่า ? ก็แม่ไม่เข้ามาแทรกแซง ฉันอาจจะถูกบังคับให้ต้องคิดถึงอาหารกลางวัน