To me Postcards and Blogs share som

To me Postcards and Blogs share something in
common. Both contain basically private information
but can be read by people who have nothing to do
with the writers. There is nothing wrong with reading
a postcard that is not addressed to you or checking
out a blog that is all about the personal life of an
unknown person. A typical way of protecting privacy
is using information that will be understood only by
the people whom the message is addressed to.
Another defensive approach is to be laconic, rather inexpressive. This last strategy is typically seen in
postcards.
This blog is intended to play in a sense with these
issues of privacy. For this reason my approach is
purely literary (another way of protection). Here I
mix together real and fictional stories. Some people
who "receive" a postcard from me are real people,
others unrelated or almost unknown to me. Of
course I, as an architect, "send" only architectural postcards. Some of them were already postally
used and therefore now they are being rewritten by
me. In short, I am just making up postcards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้ฉันโปสการ์ดและสิ่งที่บล็อกมีส่วนร่วมในการร่วมกัน
ทั้งสองมีข้อมูลส่วนตัวโดยทั่วไป
แต่สามารถอ่านได้โดยคนที่มีอะไรจะทำอย่างไรกับผู้เขียน
มีอะไรผิดปกติกับการอ่านโปสการ์ดที่ไม่ได้รับการแก้ไขให้กับคุณหรือการตรวจสอบจากบล็อกที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของคนที่ไม่รู้จัก วิธีปกติของปกป้องความเป็นส่วนตัวใช้ข้อมูลที่จะต้องทำความเข้าใจโดยเฉพาะคนซึ่งข้อความจะถูกส่งไปยัง. อีกวิธีการป้องกันคือการเป็นพูดน้อยค่อนข้างเด็ดขาด กลยุทธ์นี้ที่ผ่านมาจะเห็นได้โดยทั่วไปในโปสการ์ด. บล็อกนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะเล่นในความรู้สึกกับสิ่งเหล่านี้ปัญหาของความเป็นส่วนตัว ด้วยเหตุนี้วิธีการของฉันเป็นวรรณกรรมอย่างหมดจด (วิธีการป้องกันอื่น) นี่ฉันผสมกันจริงและเรื่องสมมุติ บางคนที่ "ได้รับ" โปสการ์ดจากฉันเป็นคนจริงที่มีคนอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องหรือแทบจะไม่รู้จักกับผม ของหลักสูตรที่ผมเป็นสถาปนิก "ส่ง" โปสการ์ดสถาปัตยกรรมเท่านั้น บางส่วนของพวกเขาได้แล้ว postally ใช้และดังนั้นจึงตอนนี้พวกเขาที่ถูกเขียนใหม่โดยฉัน ในระยะสั้นฉันเพียงแค่ทำขึ้นโปสการ์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันโปสการ์ดและสิ่งที่บล็อกร่วมกันใน
ทั่วไป ทั้งสองประกอบด้วยโดยทั่วไปข้อมูลส่วนบุคคล
แต่สามารถอ่านได้โดยคนที่ไม่มีอะไรทำ
กับนักเขียน มีอะไรผิดปกติกับการอ่าน
โปสการ์ดที่ไม่ได้ส่งถึงคุณหรือตรวจสอบ
ออกบล็อกคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของ
คนที่ไม่รู้จัก . วิธีปกติของการปกป้องความเป็นส่วนตัว
คือการใช้ข้อมูลนั้น จะได้เข้าใจโดยเฉพาะ
คนที่ข้อความจ่าหน้าถึง การป้องกันวิธีอื่น
ต้องสั้นกระชับ แต่ inexpressive . กลยุทธ์สุดท้ายคือมักจะเห็นในโปสการ์ด
.
บล็อกนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะเล่นในความรู้สึกเหล่านี้
ประเด็นความเป็นส่วนตัว ด้วยเหตุนี้วิธีการของฉัน
หมดจดวรรณกรรม ( อีกวิธีของการป้องกัน ) ที่นี่ฉัน
ผสมกันจริง และรู้ข้อมูลเรื่องราว บางคน
ใครได้รับโปสการ์ดจากฉันเป็นคนจริง คนอื่นไม่เกี่ยวข้องหรือ
เกือบจะไม่รู้จักกับผม ของ
ผมเป็นสถาปนิก " ส่ง " ไปรษณียบัตรสถาปัตยกรรม บางส่วนของพวกเขาได้ postally
ใช้และดังนั้นตอนนี้พวกเขาจะถูกเขียนใหม่โดย
ฉัน ในสั้นฉันเพิ่งทำโปสการ์ด