Want Authentic Learning? Don’t Forg

Want Authentic Learning? Don’t Forget That Children Have Bodies!

Too often it seems as though we believe children exist only from the neck up — that they consist of brains alone.

In George Graham’s book, Teaching Children Physical Education, he talks about going to school boards to fight for the inclusion of physical education in the curriculum. Yes, he admits, it would be easier and far more cost-effective if we could just bus the children’s heads to school … but, inconveniently, they do happen to be comprised of other body parts, as well. His book also features an illustration depicting headless children walking into a gym. The implication being that we must not move in the classroom or think in the gym.

Whence comes this fervent belief in the mind and body as separate entities?

The theory can actually be traced back to the work of 17th-century philosopher Rene Descartes. He made a point by proposing it, advancing the thinking of the time. From our perspective, however, its applicability is limited, and it’s beyond surprising that it has lasted until this day. And it’s done great damage in education, resulting as it has in lost potential among students and a system that insists that children sit still in order to learn. The theory runs particularly contrary to everything we know about young children, for whom, as experiential learners, movement is the preferred mode of acquiring knowledge.

The fact is, the mind and body are not separate entities. We’ve known for a long time that a child’s earliest learning is based on motor development and motor learning, but thanks to current brain research, we now know that so, too, is subsequent knowledge. Not only are an infant’s early movement experiences beneficial to optimal brain development; also, the connection between moving and learning continues well beyond the child’s first step.

IN DEFENSE OF ACTIVE LEARNING
Isn’t it obvious by now that we’ve been trying to facilitate learning in ways that are less than efficient? More and more research is discovering that the brain is much more activated by movement than by seatwork, which increases fatigue and reduces concentration. Noted educator Eric Jensen, author of many books on brain-based teaching and learning, has said that the greater the duration of time in the chair, the greater the depth of student despair.

Other brain researchers agree. Psychiatrist John Ratey has called physical activity Miracle-Gro for the brain. The reasons for such a statement are many. Among them: moderate-to-vigorous physical activity “feeds” the brain with oxygen, water, and glucose, which optimizes its performance. (We would never consider depriving our bodies of food for days, weeks, or months at a time; yet when we fail to move, we’re depriving our brains of food.) Neurophysiologist Carla Hannaford tells us that learning by doing creates more neural networks in the brain than does mere sitting. Additionally, young children find active learning to be more fun and engaging, which means they’re more inclined to learn. And what better way to promote lifelong learning than by making it fun?

Perhaps the most important point for early childhood educators is that young children learn best by doing – and are thus more likely to meet standards when they have the opportunity to experience concepts in physical ways. For example, when young children use their bodies to demonstrate low, high, wide, and narrow shapes, they greatly enhance their understanding of these intellectual mathematical concepts. When they act out words and stories, children add many dimensions to their comprehension – and are far more likely to remember what they’ve engaged with (emergent literacy). When they role-play and pretend to be the negative and positive poles of a magnet, the concept of magnetism comes to life for them (physics).

Studies have proven that young children are experiential learners who acquire knowledge through play, experimentation, exploration, and discovery – what Eric Jensen labels “implicit” learning, like learning to ride a bike. “Explicit” learning, like memorizing facts, may get the information across more quickly, but it doesn’t reach most children at the level of living and doing. It is far less relevant to them and is much more easily forgotten.

BUSTING THE MYTH
A handful of years ago, when the Texas State School Board was debating the merits of making daily physical education part of the curriculum, one board member claimed that doing so would create healthy but dumb students. This thought is, of course, only possible for someone who still subscribes to the myth that the mind and body are separate … and also to the belief that the functions of the mind are superior to those of the body. (Compare a month without reading to a day without digesting. Or a minute without breathing.)

Had this woman, responsible for educational policy, simply looked at the considerable research on the topic, she could not have missed the numerous studies showing that academic scores go up when children are physically active. In one study of over 500 Canadian children, students who spent an extra hour each day in physical education performed considerably better on exams than did less-active children who studied longer. Moreover, children who are more active have a much better attitude toward school.

I once heard a workshop presenter say that we often set up environments for children that run contrary to everything we know about children. Insisting that children sit still to learn is a painfully obvious example.

A long time ago, Confucius said, “What I hear, I forget. What I see, I remember. What I do, I know.” Much later (but still long enough ago to make us wonder why things haven’t yet changed), Alfred North Whitehead proclaimed, “I lay it down as an educational axiom that in teaching you will come to grief as soon as you forget that your pupils have bodies.”

Especially when it comes to early childhood education, we must not forget that children have bodies as well as brains – and that the two are intricately connected.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้องการเรียนรู้แท้? อย่าลืมว่าเด็กมีร่างกายบ่อยครั้งที่มันดูเหมือนกับว่าเราเชื่อว่าเด็กอยู่เฉพาะจากคอขึ้น - ที่พวกเขาประกอบด้วยสมองเพียงอย่างเดียว. ในหนังสือของจอร์จเกรแฮม, การเรียนการสอนเด็กพลศึกษาเขาพูดเกี่ยวกับการไปโรงเรียนเพื่อบอร์ด ต่อสู้สำหรับการรวมของการศึกษาทางกายภาพในหลักสูตร ใช่เขายอมรับว่ามันจะง่ายขึ้นและไกลมีประสิทธิภาพมากขึ้นถ้าเราสามารถรถเมล์เพียงหัวเด็กไปโรงเรียน ... แต่ลำบากที่พวกเขาเกิดขึ้นจะประกอบด้วยชิ้นส่วนอื่น ๆ ของร่างกายได้เป็นอย่างดี หนังสือของเขานอกจากนี้ยังมีภาพวาดภาพประกอบเด็กหัวขาดเดินเข้ามาในโรงยิม ความหมายที่ว่าเราจะต้องไม่ย้ายในห้องเรียนหรือคิดว่าในโรงยิม. มาจากไหนมานี้ความเชื่ออย่างแรงกล้าในจิตใจและร่างกายในฐานะหน่วยงานที่แยกต่างหาก? ทฤษฎีสามารถจริงจะย้อนไปถึงการทำงานของนักปรัชญาศตวรรษที่ 17 Rene Descartes เขาทำจุดโดยเสนอมันล้ำหน้าความคิดของเวลา จากมุมมองของเรา แต่การบังคับใช้ของมี จำกัด และมันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจเกินกว่าที่จะได้จนถึงวันนี้ และจะทำเกิดความเสียหายอย่างมากในการศึกษาผลที่มีศักยภาพในการหายไปในหมู่นักเรียนและระบบที่ยืนยันว่าเด็กนั่งนิ่ง ๆ ในการที่จะเรียนรู้ ทฤษฎีการทำงานตรงกันข้ามโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับทุกสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเด็กเล็กสำหรับผู้ที่เป็นผู้เรียนประสบการณ์การเคลื่อนไหวเป็นโหมดที่ต้องการของการแสวงหาความรู้. ความจริงก็คือร่างกายและจิตใจไม่ได้แยก เราได้รู้จักกันมาเป็นเวลานานว่าการเรียนรู้ที่เก่าแก่ที่สุดของเด็กจะขึ้นอยู่กับการพัฒนายานยนต์และการเรียนรู้มอเตอร์ แต่ต้องขอบคุณการวิจัยสมองในปัจจุบันตอนนี้เรารู้ว่าเป็นเช่นนั้นก็เป็นความรู้ที่ตามมา ไม่เพียง แต่จะมีประสบการณ์การเคลื่อนไหวในช่วงต้นของทารกที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาสมองที่ดีที่สุด; นอกจากนี้ยังมีการเชื่อมต่อระหว่างการเคลื่อนย้ายและการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องดีกว่าขั้นตอนแรกของเด็ก. ในการป้องกันของการเรียนรู้มันไม่ได้เป็นที่เห็นได้ชัดโดยตอนนี้ที่เราได้พยายามที่จะอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ในรูปแบบที่มีน้อยกว่าที่มีประสิทธิภาพ? การวิจัยมากขึ้นและมีการค้นพบว่าสมองจะมีการใช้มากขึ้นโดยการเคลื่อนไหวกว่าโดย seatwork ซึ่งจะเป็นการเพิ่มความเมื่อยล้าและลดความเข้มข้น ตั้งข้อสังเกตการศึกษาเอริคเซ่นเขียนหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับการเรียนการสอนที่ใช้สมองและการเรียนรู้ได้กล่าวว่ามากขึ้นระยะเวลาในเก้าอี้ที่มากขึ้นความลึกของความสิ้นหวังของนักเรียน. นักวิจัยสมองอื่น ๆ เห็นด้วย จิตแพทย์จอห์น Ratey ได้เรียกว่าการออกกำลังกาย Miracle-Gro สำหรับสมอง เหตุผลในคำสั่งดังกล่าวเป็นจำนวนมาก ในหมู่พวกเขา: ปานกลางถึงแข็งแรงการออกกำลังกาย "ฟีด" สมองกับออกซิเจนน้ำและน้ำตาลกลูโคสซึ่งเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของมัน (เราจะไม่พิจารณาพรากร่างกายของเราของอาหารสำหรับวันสัปดาห์หรือเป็นเดือนที่เวลา แต่เมื่อเราล้มเหลวที่จะย้ายเราพรากสมองของเราของอาหาร.) neurophysiologist คาร์ล่า Hannaford บอกเราว่าการเรียนรู้โดยการทำสร้างประสาทมากขึ้น เครือข่ายในสมองกว่าเพียงนั่ง นอกจากนี้เด็กเล็กพบว่าการเรียนรู้การใช้งานจะสนุกมากขึ้นและมีส่วนร่วมซึ่งหมายความว่าพวกเขากำลังมีแนวโน้มที่จะเรียนรู้ และสิ่งที่ดีกว่าที่จะส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตกว่าโดยการทำให้มันสนุก? บางทีอาจจะเป็นจุดที่สำคัญที่สุดสำหรับการศึกษาปฐมวัยคือการที่เด็กเล็กเรียนรู้ที่ดีที่สุดด้วยการทำ - และจึงมีแนวโน้มที่จะเป็นไปตามมาตรฐานเมื่อพวกเขามีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับแนวความคิดในทางกายภาพ วิธี ตัวอย่างเช่นเมื่อเด็กเล็กใช้ร่างกายของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงต่ำสูงกว้างและรูปทรงแคบที่พวกเขาช่วยเพิ่มความเข้าใจในแนวคิดทางคณิตศาสตร์ทางปัญญาเหล่านี้ เมื่อพวกเขาทำหน้าที่ออกคำและเรื่องราวของเด็กเพิ่มหลายมิติที่จะเข้าใจพวกเขา - และอยู่ห่างไกลมีแนวโน้มที่จะจำสิ่งที่พวกเขาได้มีส่วนร่วมกับ (ความรู้ฉุกเฉิน) เมื่อพวกเขาบทบาทและหลอกว่าเป็นเสาบวกและลบของแม่เหล็กแนวคิดของแม่เหล็กมาถึงชีวิตสำหรับพวกเขา (ฟิสิกส์). การศึกษาได้พิสูจน์ว่าเด็กเล็กเป็นผู้เรียนจากประสบการณ์ที่ได้รับความรู้ผ่านการเล่นการทดลองการสำรวจ และการค้นพบ - สิ่งที่เอริคเซ่นป้าย "นัย" การเรียนรู้เช่นการเรียนรู้ที่จะขี่จักรยาน "ชัดเจน" การเรียนรู้เช่นข้อเท็จจริงจำอาจได้รับข้อมูลที่ตรงข้ามมากขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่มันไม่ถึงเด็กส่วนใหญ่อยู่ในระดับของการใช้ชีวิตและการทำ มันอยู่ไกลน้อยที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาและถูกลืมมากขึ้นได้อย่างง่ายดาย. busting MYTH ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อคณะกรรมการโรงเรียนของรัฐเท็กซัสได้รับการโต้วาทีประโยชน์ของการศึกษาทางกายภาพทุกวันส่วนหนึ่งของหลักสูตรสมาชิกคณะกรรมการคนหนึ่งอ้างว่าการทำเช่นนั้น จะสร้างนักเรียนที่มีสุขภาพดี แต่โง่ ความคิดนี้เป็นของหลักสูตรที่เป็นไปได้สำหรับคนที่ยังคงเป็นสมาชิกตำนานที่จิตใจและร่างกายจะแยก ... และยังเชื่อว่าการทำงานของจิตใจจะดีกว่าของร่างกาย (เปรียบเทียบเดือนโดยไม่ต้องอ่านเพื่อวันโดยไม่ต้องย่อย. หรือนาทีโดยไม่ต้องหายใจ.) มีผู้หญิงคนนี้มีความรับผิดชอบสำหรับนโยบายการศึกษาเพียงแค่มองไปที่การวิจัยมากในหัวข้อที่เธอไม่สามารถจะพลาดการศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าคะแนนวิชาการ ขึ้นไปในกรณีที่เด็กมีการใช้งานทางร่างกาย ในการศึกษากว่า 500 เด็กแคนาดานักเรียนที่ใช้เวลาชั่วโมงพิเศษในแต่ละวันในการศึกษาทางกายภาพดำเนินการที่ดีขึ้นอย่างมากในการสอบไม่น้อยกว่าเด็กที่แข็งขันน้อยที่เรียนอีกต่อไป นอกจากนี้เด็กที่มีการใช้งานมากขึ้นมีทัศนคติที่ดีมากที่มีต่อโรงเรียน. ผมเคยได้ยินผู้นำเสนอการประชุมเชิงปฏิบัติการกล่าวว่าเรามักจะตั้งค่าสภาพแวดล้อมสำหรับเด็กที่ทำงานขัดกับทุกสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเด็ก ยืนยันว่าเด็กนั่งยังคงที่จะเรียนรู้เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจ็บปวด. นานมาแล้วขงจื้อกล่าวว่า "สิ่งที่ผมได้ยินผมลืม สิ่งที่ฉันเห็นผมจำได้ว่า สิ่งที่ฉันทำฉันรู้ว่า. "มากต่อมา (แต่ยังคงนานพอที่ผ่านมาจะทำให้เราสงสัยว่าทำไมสิ่งที่ยังไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง), อัลเฟรดนอร์ทเฮดประกาศ" ฉันวางมันลงมาเป็นความจริงที่การศึกษาในการเรียนการสอนที่คุณจะมาถึง . ความเศร้าโศกเร็วที่สุดเท่าที่คุณลืมว่านักเรียนของคุณมีร่างกาย " โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงการศึกษาปฐมวัย, เราต้องไม่ลืมว่าเด็กมีร่างกายรวมทั้งสมอง - และที่สองมีการเชื่อมต่อประณีต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้องการเรียนรู้จริง ? อย่าลืมว่าเด็กมีร่างกาย !

บ่อยเกินไป มันเหมือนว่า เราเชื่อว่าเด็กมีเพียงจากคอขึ้น - พวกเขาประกอบด้วยสมองคนเดียว

ในหนังสือของ จอร์จ เกรแฮม สอนเด็กพละ เขาพูดเรื่องไปโรงเรียน บอร์ดที่จะต่อสู้เพื่อการพลศึกษาในหลักสูตร ใช่ เขายอมรับมันคงจะง่ายขึ้นและไกลมีประสิทธิภาพมากขึ้นถ้าเราแค่รถบัสหัวเด็กไปโรงเรียน . . . . . . . แต่ กุกๆ กักๆ พวกเขาทำเกิดขึ้น จะประกอบด้วยส่วนอื่น ๆของร่างกายได้เป็นอย่างดี หนังสือของเขายังมีภาพประกอบภาพวาดเด็กหัวขาดเดินเข้าไปในโรงยิม พูดเป็นนัยๆ ว่า เรา ต้อง ย้าย ในชั้นเรียน หรือคิดในโรงยิม .

ซึ่งมาพร้อมนี้แรงกล้าความเชื่อในจิตใจและร่างกายแยกจากกัน ?

ทฤษฎีจริงสามารถ traced กลับไปที่งานของศตวรรษที่ 17 ปรัชญาเรอเน เดส์การตส์ . เขาทำจุดให้มัน ก้าวหน้า คิดเวลา จากมุมมองของเรา แต่มันมาสกัด และมันเกินกว่าที่น่าแปลกใจว่ามันได้จนถึงทุกวันนี้และมันเยี่ยมเลย ความเสียหายในด้านการศึกษา ซึ่งมีศักยภาพในการสูญเสียของนักศึกษา และระบบที่ยืนยันว่า เด็กนั่ง เพื่อที่จะเรียนรู้ ทฤษฎีวิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งขัดกับทุกอย่างที่เรารู้เกี่ยวกับเด็ก เยาวชน ซึ่งเป็นนักศึกษาจากประสบการณ์การเคลื่อนไหวเป็นโหมดที่ต้องการของการรับความรู้

ความจริงคือ จิตใจและร่างกายไม่ได้เป็นนิติบุคคลที่แยกต่างหากเรารู้จักกันมานานว่าเป็นเด็กเรียนเร็วจะขึ้นอยู่กับการพัฒนามอเตอร์ และมอเตอร์ การเรียนรู้ แต่ต้องขอบคุณสมองการวิจัยปัจจุบัน ตอนนี้เรารู้แล้วว่า ดังนั้น เกินไป เป็น ความรู้ ที่ตามมา ไม่เพียง แต่เป็นประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์ในการพัฒนาสมองของทารกที่เคลื่อนไหวเร็ว นอกจากนี้ การเชื่อมต่อระหว่างการย้ายและการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องกว่าขั้นตอนแรกของเด็ก

ในการป้องกันของงานเรียนรู้
นี่มันชัดเจนแล้วว่า เราได้พยายามอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้วิธีที่น้อยกว่าที่มีประสิทธิภาพ ? และการวิจัยมากขึ้นคือการค้นพบว่า สมองมีมากขึ้นสามารถใช้งานได้โดยการเคลื่อนไหวมากกว่า โดย seatwork ซึ่งเพิ่มความเมื่อยล้าและลดความเข้มข้น สังเกตนัก เอริคเซ่น , ผู้เขียนหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับสมองจากการเรียนและการสอนได้กล่าวว่ามากกว่าระยะเวลาในเก้าอี้ มากกว่าความลึกของความสิ้นหวัง นักศึกษา

สมองนักวิจัยอื่น ๆเห็นด้วย จิตแพทย์จอห์น ratey เรียกว่า Gro ปาฏิหาริย์การออกกำลังกายสำหรับสมอง เหตุผลสำหรับเช่นข้อความเป็นจำนวนมาก ในหมู่พวกเขา : กิจกรรม " ร่างกายแข็งแรงปานกลางฟีด " สมองกับออกซิเจน น้ำ และกลูโคส ซึ่งเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของ( เราไม่เคยพิจารณา depriving ร่างกายของอาหารสำหรับวัน สัปดาห์ หรือเดือนที่เวลา แต่เมื่อเราล้มเหลวที่จะย้าย เราก็ตัดสมองของเราของอาหาร neurophysiologist คาร์ล่า แฮนเนอเฟิร์ด ) บอกเราว่า การเรียนรู้โดยการสร้างเครือข่ายประสาทในสมองไม่เพิ่มเติมกว่าเพียงนั่ง นอกจากนี้ ยังพบเด็กเรียนเพื่อความสนุกสนานมากขึ้นและน่าสนใจซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะกินมากขึ้นเพื่อเรียนรู้ และสิ่งที่วิธีที่ดีกว่าเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต นอกจากทำให้มันสนุก

บางทีจุดที่สำคัญที่สุดสำหรับการศึกษาเด็กปฐมวัยคือเด็กเรียนรู้ที่ดีที่สุดโดยการทำ ( และดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะตอบสนองมาตรฐานมากขึ้นเมื่อพวกเขามีโอกาสที่จะประสบการณ์แนวคิดในรูปแบบทางกายภาพ ตัวอย่างเช่นเมื่อเด็กหนุ่มใช้ร่างกายของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงต่ำ สูง กว้าง และรูปร่างแคบพวกเขาอย่างมากเพิ่มความเข้าใจของแนวคิดทางคณิตศาสตร์เหล่านี้ . เมื่อพวกเขาทำตามคำพูดและเรื่องราวเด็กเพิ่มหลายมิติของความเข้าใจ ) และจะห่างไกลมีแนวโน้มที่จะจำสิ่งที่พวกเขาได้หมั้นกับ ( ความรู้ )เมื่อพวกเขาบทบาทการเล่นและแกล้งเป็นลบ และบวก ขั้วของแม่เหล็ก แม่เหล็กมาพร้อมกับแนวคิดของชีวิตของพวกเขา ( ฟิสิกส์ ) .

ศึกษาได้พิสูจน์ว่า เด็กที่มีประสบการณ์ผู้เรียนได้รับความรู้ผ่านการเล่น การทดลอง การสำรวจ และการค้นพบ–สิ่งที่อีริคเจนเซ่นป้ายชื่อ " นัย " การเรียนรู้ เช่น การเรียนรู้ที่จะขี่จักรยาน " การเรียนรู้ที่ชัดเจน "ชอบท่องจำ อาจได้รับข้อมูลข้ามอย่างรวดเร็ว แต่มันไม่เข้าถึงเด็กมากที่สุดในระดับของการอยู่อาศัยและทำ มันอยู่ไกลน้อยที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาและเป็นมากขึ้นได้อย่างง่ายดายลืม

busting ตำนาน
ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อเท็กซัสรัฐคณะกรรมการโรงเรียนโต้วาทีประโยชน์ของการพลศึกษาทุกวันเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรหนึ่งในสมาชิกคณะกรรมการอ้างว่าทำเพื่อจะสร้างสุขภาพดี แต่โง่ นักเรียน นักศึกษา คิดว่ามีแน่นอน เพียงแต่เป็นไปได้สำหรับคนที่ยังสมัครสมาชิก ตำนาน ที่จิตใจและร่างกายจะแยก . . . . . . . และยังมีความเชื่อว่า การทำงานของจิตใจเหนือกว่าคนที่ร่างกาย ( เปรียบเทียบเดือนโดยไม่ต้องอ่าน วัน โดยไม่มีการย่อย หรือนาทีโดยไม่ต้องหายใจนะ

)มีผู้หญิงแบบนี้ รับผิดชอบนโยบายการศึกษา เพียงแค่มองไปที่การวิจัยมากในเรื่องที่เธอไม่อาจจะพลาดหลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่าคะแนนวิชาการขึ้นเมื่อเด็กมีร่างกายที่ใช้งานอยู่ ในการศึกษาหนึ่งมากกว่า 500 เด็กแคนาดานักเรียนที่ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงพิเศษในแต่ละวันทางพลศึกษาการดีขึ้นอย่างมากในการสอบมากกว่าทำงานน้อยกว่าเด็กที่เรียนอีกต่อไป นอกจากนี้ เด็กที่ใช้งานมากขึ้น มีเจตคติที่ดีมากต่อโรงเรียน

ผมเคยได้ยินปฏิบัติการเสนอว่าเรามักจะตั้งค่าสภาพแวดล้อมสำหรับเด็กที่วิ่งขัดกับทุกอย่างที่เรารู้เกี่ยวกับเด็กยืนยันว่า เด็กนั่งเรียนเป็นตัวอย่างเจ็บปวดชัดเจน

นานแล้ว ขงจื๊อกล่าวว่า " สิ่งที่ฉันได้ยิน ฉันจะลืม สิ่งที่ผมเห็น ผมจำได้ สิ่งที่ผมทำ ผมรู้ " กันมาก ( แต่ก็นานพอที่ผ่านมาให้เราสงสัยว่าทำไมสิ่งที่ยังไม่ได้เปลี่ยน ) , อัลเฟรดนอร์ธไวท์เฮดได้ป่าวร้องไว้" ฉันวางมันลงเป็นสัจพจน์ทางการศึกษาที่สอนคุณจะมาเสียใจทันทีที่คุณลืมว่านักเรียนของคุณมีร่างกาย "

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงการปฐมวัยศึกษา เราต้องไม่ลืมว่าเด็กมีร่างกายรวมทั้งสมอง–และทั้งสองจะประณีตที่เชื่อมต่อ