Adopted from the Association of Cer

Adopted from the Association of Certified Fraud Examiners (ACFE 2012, p. 33)
According to Omar and Abu Bakar (2012), in the past, paying attention to the techniques that prevent fraud was
weak or around 20%, while 80% was on the detection of fraud. Thus, they revealed that there was a need to
reverse the emphasis and place 80% of the focus on prevention techniques more than detection techniques. An
existing strong internal control system is a value which is notable in both preventing and detecting fraud (Omar
& Abu Bakar 2012). A weak internal control system creates opportunities for fraud and about half of all frauds
occur in the financial area (Vanasco 1998). Generally, the effectiveness of internal control depends basically on
the management’s philosophy of enhancement of integrity.
As it was stated before, the cost of fraud is not only a financial loss but a loss of spirit. It spoils the
organization’s culture and ethics, creates a suspicious environment, and introduces severe measures that could be
avoided. Management review and continuous improvement of the internal control system are often thought of as
the primary defence against fraud (Salem 2012; Seetharaman et al. 2004). A strong system of internal control is
the most effective method of fraud prevention (Seetharaman, et al. 2004). Every organization must identify the
internal control's weaknesses then improve the current system with new or modified control (Seetharaman et al.
2004). Thus, an organization must adopt and enforce a control system to reduce the opportunities to commit
fraud.
Since most occupational fraud is committed by key employees, the organization must set a code of conduct to
insure that rules of reliability and integrity are employed, particularly for the positions of responsibility (Vanasco
1998). The current employees by granted authorisation have the opportunity to access and use confidential
information which can be used to commit fraud (Seetharaman et al. 2004). Therefore, organizations must take
actions such as conducting background checks which should be appropriate with the level of risk associated with
the position, to a certain extent, which would help to prevent fraud (KPMG 2011).
In order to improve efforts to prevent corporate fraud, the management should conduct an assessment of: the
specific risks facing their company based on applicable laws, the industry in which their company operates, their
amount of interaction with government’s officials, and their geographic location. The Board of Directors should
approve an anti-fraud policy with guidelines on accepting gifts, food and travel cost reimbursement of foreign
officials, charitable giving, compliance certifications, and contracts with right-to-audit clauses and anti-bribery
warranties (Bierstaker 2009). This policy should be distributed to management, announced to employees, and
declared on the organization’s website (Bierstaker 2009). Every employee who is in charge of sales, marketing,
or purchasing should receive periodic integrity training programs about ethics and which activities and practices
are acceptable or unacceptable.
Commercial Angles’ Newsletter (2001) introduced a two-stage process of combat fraud: fraud prevention and
fraud deterrence. First, in the fraud prevention process, organizations must ensure that any gateways to commit
fraud are closed or at least that committing fraud is difficult. Second, in the fraud deterrence process,
organizations must take actions to ensure that potential fraudsters believe they will be caught. The introduction
and enforcement of new effective controls would reduce the opportunities for fraudsters and in terms of time and
effort would consume just a little management.
The foundation of any good fraud control framework is a set of integrated prevention mechanisms. Though fraud
cannot totally be avoided, the risk of its occurrence can be substantially reduced if companies design efficient

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับรองจากสมาคมผู้ทุจริตได้รับการรับรอง (ACFE 2012, p. 33)ตามโอมาร์และ Abu Bakar (2012), ในอดีต สนใจกับเทคนิคต่าง ๆ ที่ป้องกันการทุจริตได้อ่อนแอหรือประมาณ 20% ในขณะที่ 80% การตรวจหาการฉ้อโกง ดังนั้น พวกเขาเปิดเผยว่า ถูกต้องกลับเน้น และวาง 80% โฟกัสบนเทคนิคการป้องกันมากกว่าการตรวจสอบเทคนิค มีระบบควบคุมภายในที่แข็งแกร่งอยู่คือ ค่าที่โดดเด่นทั้งป้องกัน และตรวจจับการฉ้อโกง (Omarและ Abu Bakar 2012) ระบบการควบคุมภายในที่อ่อนสร้างโอกาสสำหรับการฉ้อโกงและประมาณครึ่งหนึ่งของหลอกลวงทั้งหมดเกิดขึ้นในย่านการเงิน (Vanasco 1998) โดยทั่วไป ประสิทธิผลของการควบคุมภายในโดยทั่วไปขึ้นอยู่กับปรัชญาการบริหารของการเพิ่มความสมบูรณ์มันก็ระบุไว้ก่อน เป็นต้นทุนของการทุจริตเสียหายไม่เพียงแต่สูญเสียจิตวิญญาณ ริบของมันวัฒนธรรมขององค์กรและจริยธรรม สร้างสภาพแวดล้อมที่น่าสงสัย และแนะนำมาตรการที่รุนแรงที่อาจจะหลีกเลี่ยง ทบทวนการจัดการและการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของระบบการควบคุมภายในมักจะคิดว่า เป็นป้องกันการทุจริต (Salem 2012 หลัก Seetharaman et al. 2004) มีระบบการควบคุมภายในวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงสุดของการป้องกันการทุจริต (Seetharaman, et al. 2004) ทุกองค์กรต้องระบุการจุดอ่อนของการควบคุมภายในแล้วปรับปรุงระบบใหม่ หรือปรับเปลี่ยนควบคุม (Seetharaman et al2004) . ดังนั้น องค์กรต้องนำมาใช้ และบังคับใช้ระบบการควบคุมเพื่อลดโอกาสที่จะกระทำการทุจริตเนื่องจากส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทุจริตยอมรับ โดยพนักงานคีย์ องค์กรต้องกำหนดจรรยาบรรณในการประกันว่า กฎของความน่าเชื่อถือและความซื่อสัตย์เป็นลูกจ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับตำแหน่งความรับผิดชอบ (Vanasco1998) . พนักงานปัจจุบัน โดยได้รับอนุมัติมีโอกาสเข้าถึง และใช้เป็นความลับข้อมูลที่สามารถใช้เพื่อทุจริต (Seetharaman et al. 2004) องค์กรต้องดำเนินการดังนั้นการดำเนินการเช่นการตรวจสอบพื้นหลังซึ่งควรจะเหมาะสมกับระดับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่ง ในระดับหนึ่ง ซึ่งจะช่วยป้องกันการทุจริต (2011 สอบ)เพื่อปรับปรุงความพยายามในการป้องกันการทุจริตขององค์กร การบริหารจัดการควรดำเนินการประเมิน: การหันหน้าไปทางบริษัทของพวกเขาตามกฎหมาย อุตสาหกรรมที่บริษัทดำเนินงาน ความเสี่ยงเฉพาะของพวกเขาจำนวนของการโต้ตอบกับเจ้าหน้าที่ของรัฐ และตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ คณะกรรมการควรอนุมัตินโยบายการป้องกันการทุจริตการ มีแนวทางในการรับของขวัญ อาหาร และท่องเที่ยวต้นทุนคืนของต่างประเทศเจ้าหน้าที่ กุศล การปฏิบัติตามรับรอง และสัญญากับขวาเพื่อตรวจสอบและการต่อต้านการให้สินบนการรับประกัน (Bierstaker 2009) นโยบายนี้ควรจะกระจายการจัดการ พนักงาน ประกาศ และประกาศบนเว็บไซต์ขององค์กร (Bierstaker 2009) พนักงานทุกคนที่รับผิดชอบการขาย การตลาดหรือซื้อควรได้รับประจำงวดคุณธรรมอบรมเกี่ยวกับจริยธรรม และกิจกรรม และแนวทางปฏิบัติจะยอมรับ หรือไม่ยอมรับจดหมายข่าวพาณิชย์มุม (2001) แนะนำกระบวนการสองขั้นตอนของการทุจริตการต่อสู้: การป้องกันการทุจริต และผ่านการทุจริต ครั้งแรก ในกระบวนการป้องกันการทุจริต องค์กรต้องแน่ใจว่า gateways ใด ๆ กระทำปิดการทุจริต หรือน้อยว่า กระทำการทุจริตเป็นเรื่องยาก วินาที ในกระบวนการผ่านการทุจริตองค์กรต้องดำเนินการเพื่อให้มั่นใจว่า ศักยภาพเชื่อว่า พวกเขาจะถูกจับ การแนะนำและบังคับควบคุมใหม่ที่มีประสิทธิภาพจะช่วยลดโอกาส สำหรับลูกค้า และในแง่ ของเวลา และความพยายามที่จะใช้บริหารเพียงเล็กน้อยรากฐานของกรอบงานการควบคุมการทุจริตดีใด ๆ เป็นชุดของกลไกการป้องกันตัว แม้ว่าการทุจริตทั้งหมดไม่สามารถหลีกเลี่ยง ความเสี่ยงของการเกิดความสามารถจะลดลงอย่างมากถ้าบริษัทออกแบบที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นำมาใช้จากสมาคมได้รับการรับรองตรวจสอบการทุจริต (ACFE 2012, น. 33)
ตามที่โอมาร์และอาบูบาการ์ (2012) ในอดีตที่ผ่านมาให้ความสนใจกับเทคนิคที่ป้องกันการทุจริตเป็น
อ่อนแอหรือประมาณ 20% ในขณะที่ 80% อยู่ใน การตรวจสอบการทุจริต ดังนั้นพวกเขาเผยให้เห็นว่ามีความจำเป็นที่จะต้อง
ย้อนกลับให้ความสำคัญและสถานที่ที่ 80% ของการมุ่งเน้นเกี่ยวกับเทคนิคการป้องกันมากกว่าเทคนิคการตรวจสอบ
ระบบการควบคุมภายในที่มีอยู่ที่แข็งแกร่งเป็นค่าซึ่งเป็นที่โดดเด่นทั้งในการป้องกันและตรวจสอบการทุจริต (โอมาร์
และอาบูบาการ์ 2012) ระบบการควบคุมภายในที่อ่อนแอสร้างโอกาสในการทุจริตและประมาณครึ่งหนึ่งของการทุจริตทั้งหมด
เกิดขึ้นในพื้นที่ทางการเงิน (Vanasco 1998) โดยทั่วไปมีประสิทธิผลของการควบคุมภายในที่ขึ้นอยู่บนพื้น
ปรัชญาการบริหารจัดการของการเพิ่มประสิทธิภาพของความซื่อสัตย์.
ตามที่ได้ระบุไว้ก่อนค่าใช้จ่ายของการทุจริตไม่ได้เป็นเพียงการสูญเสียทางการเงิน แต่การสูญเสียของจิตวิญญาณ มันล่ม
วัฒนธรรมองค์กรและจริยธรรมสร้างสภาพแวดล้อมที่น่าสงสัยและมีมาตรการที่รุนแรงที่อาจจะ
หลีกเลี่ยงได้ การตรวจสอบการบริหารจัดการและการพัฒนาอย่างต่อเนื่องของระบบการควบคุมภายในที่มักจะคิดว่าเป็น
การป้องกันการทุจริตหลัก (ซาเลม 2012; Seetharaman et al, 2004). ระบบที่แข็งแกร่งของการควบคุมภายในเป็น
วิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการป้องกันการทุจริต (Seetharaman, et al. 2004) องค์กรจะต้องระบุทุก
จุดอ่อนของการควบคุมภายในแล้วปรับปรุงระบบปัจจุบันที่มีการควบคุมใหม่หรือการปรับเปลี่ยน (Seetharaman et al.
2004) ดังนั้นองค์กรที่ต้องนำมาใช้และการบังคับใช้ระบบการควบคุมเพื่อลดโอกาสที่จะกระทำ
การทุจริต.
ตั้งแต่การทุจริตการประกอบอาชีพมากที่สุดคือการกระทำโดยพนักงานที่สำคัญองค์กรจะต้องตั้งค่ารหัสของการดำเนินการเพื่อ
ประกันว่ากฎของความน่าเชื่อถือและความซื่อสัตย์เป็นลูกจ้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ ตำแหน่งของความรับผิดชอบ (Vanasco
1998) พนักงานในปัจจุบันโดยได้รับการอนุมัติมีโอกาสที่จะเข้าถึงและใช้ความลับ
ข้อมูลที่สามารถนำมาใช้ในการกระทำการทุจริต (Seetharaman et al. 2004) ดังนั้นองค์กรจะต้อง
ดำเนินการเช่นการดำเนินการตรวจสอบพื้นหลังซึ่งควรมีความเหมาะสมกับระดับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับ
ตำแหน่งในระดับหนึ่งซึ่งจะช่วยในการป้องกันการทุจริต (KPMG 2011).
เพื่อที่จะปรับปรุงความพยายามในการป้องกันการทุจริตในองค์กร ผู้บริหารควรดำเนินการประเมินผลของการ
เสี่ยงเฉพาะหันหน้าไปทาง บริษัท ของพวกเขาอยู่บนพื้นฐานของกฎหมายที่บังคับใช้อุตสาหกรรมที่ บริษัท ของพวกเขาดำเนินการของพวกเขา
จำนวนเงินของการมีปฏิสัมพันธ์กับเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลและที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของพวกเขา คณะกรรมการ บริษัท ฯ ควร
อนุมัตินโยบายการต่อต้านการทุจริตที่มีแนวทางในการรับของขวัญอาหารและการคืนเงินค่าใช้จ่ายในการเดินทางของชาวต่าง
เจ้าหน้าที่กุศลให้การรับรองการปฏิบัติตามและทำสัญญากับคำสั่งจากขวาไปตรวจสอบและต่อต้านการติดสินบน
การรับประกัน (Bierstaker 2009) . นโยบายนี้ควรจะกระจายไปยังผู้บริหารประกาศให้พนักงานและ
ประกาศบนเว็บไซต์ขององค์กร (Bierstaker 2009) พนักงานที่อยู่ในความดูแลการขายการตลาดทุก
หรือซื้อควรจะได้รับความสมบูรณ์ของธาตุโปรแกรมเกี่ยวกับจริยธรรมและกิจกรรมและการปฏิบัติการฝึกอบรม
เป็นที่ยอมรับหรือไม่เป็นที่ยอมรับ.
Angles พาณิชย์ 'จดหมายข่าว (2001) แนะนำกระบวนการสองขั้นตอนของการทุจริตการต่อสู้: การป้องกันการทุจริต และ
การทุจริตการป้องปราม ครั้งแรกในกระบวนการป้องกันการทุจริตองค์กรต้องให้แน่ใจว่าเกตเวย์ใด ๆ ที่จะกระทำ
การทุจริตจะถูกปิดหรืออย่างน้อยที่กระทำการทุจริตเป็นเรื่องยาก ประการที่สองในกระบวนการการป้องปรามการทุจริต
องค์กรจะต้องดำเนินการเพื่อให้มั่นใจว่า fraudsters ที่อาจเกิดขึ้นเชื่อว่าพวกเขาจะถูกจับ การแนะนำ
และการบังคับใช้การควบคุมใหม่ที่มีประสิทธิภาพจะช่วยลดโอกาสในการกระทำของผู้โจมตีและในแง่ของเวลาและ
ความพยายามที่จะใช้เพียงแค่การจัดการเล็ก ๆ น้อย ๆ .
รากฐานของกรอบการควบคุมการทุจริตใด ๆ ที่ดีคือชุดของกลไกการป้องกันแบบบูรณา แม้ว่าการทุจริต
ไม่สามารถทั้งหมดจะหลีกเลี่ยงความเสี่ยงของการเกิดขึ้นของมันจะลดลงอย่างมีนัยสำคัญหาก บริษัท ออกแบบที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รับรองจากสมาคมผู้ตรวจสอบการทุจริตได้รับการรับรอง ( acfe 2012 , หน้า 33 )ตามโอมาร์ และ Abu Bakar ( 2012 ) ที่ผ่านมา ให้ความสนใจกับเทคนิคที่ป้องกันการฉ้อโกง คืออ่อนแอหรือประมาณ 20 % ในขณะที่ 80% ในการตรวจสอบการทุจริต ดังนั้น พวกเขาพบว่ามันต้องกลับเน้นที่ 80% ของการมุ่งเน้นเทคนิคการป้องกันมากกว่าเทคนิคการตรวจจับ เป็นระบบการควบคุมภายในที่มีอยู่ที่แข็งแกร่งคือคุณค่าที่เด่นทั้งในการป้องกันและการตรวจสอบการฉ้อโกง ( โอมาร์& Abu Bakar 2012 ) ระบบการควบคุมภายในที่อ่อนแอสร้างโอกาสสำหรับการฉ้อโกงและหลอกลวงประมาณครึ่งหนึ่งของทั้งหมดเกิดขึ้นในพื้นที่ทางการเงิน ( vanasco 1998 ) โดยทั่วไป , ประสิทธิผลของการควบคุมภายใน ขึ้นอยู่โดยทั่วไปในปรัชญาการจัดการของการเสริมสร้างความสมบูรณ์ของมันถูกระบุไว้ก่อน , ค่าใช้จ่ายของการทุจริตคือไม่เพียง แต่สูญเสียทางการเงิน แต่การสูญเสียของจิตวิญญาณ มันริบวัฒนธรรมองค์กร จริยธรรม สร้างสภาพแวดล้อมที่น่าสงสัยและแนะนำมาตรการที่อาจจะรุนแรงหลีกเลี่ยง การทบทวนและการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องของระบบการควบคุมภายใน มักคิดว่าเป็นหลักป้องกันต่อต้านการทุจริต ( ซาเลม 2012 ; seetharaman et al . 2004 ) เป็นระบบที่แข็งแกร่งของการควบคุมภายในคือวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของการป้องกันการฉ้อโกง ( seetharaman et al . 2004 ) ทุกองค์กรต้องระบุการควบคุมภายในเป็นจุดอ่อนแล้วปรับปรุงระบบปัจจุบันกับใหม่หรือปรับเปลี่ยนการควบคุม ( seetharaman et al .2004 ) ดังนั้น องค์กรจะต้องกำหนดและบังคับใช้ระบบการควบคุมเพื่อลดโอกาสการก่อการฉ้อโกงเนื่องจากอาชีพส่วนใหญ่การทุจริตมุ่งมั่นโดยพนักงานที่สำคัญ องค์กรจะต้องกำหนด รหัสของการปฏิบัติการรับประกันว่า กฎของความน่าเชื่อถือและความซื่อสัตย์ มีการจ้างงาน โดยเฉพาะตำแหน่งของความรับผิดชอบ ( vanasco1998 ) ปัจจุบันพนักงาน โดยได้รับการอนุมัติจะมีโอกาสเข้าถึงและใช้ความลับข้อมูลที่สามารถใช้เพื่อหลอกลวง ( seetharaman et al . 2004 ) ดังนั้นองค์กรต้องใช้เวลาการกระทำเช่นการตรวจสอบพื้นหลังที่เหมาะสมกับระดับของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่ง ในระดับหนึ่ง ซึ่งจะช่วยป้องกันการฉ้อโกง ( KPMG 2011 )เพื่อเพิ่มความพยายามที่จะป้องกันการฉ้อโกงของบริษัท ผู้บริหารควรดำเนินการประเมิน :ความเสี่ยงเฉพาะของบริษัท ซึ่งตามกฎหมาย อุตสาหกรรมที่ บริษัท ของพวกเขาทำงานของพวกเขาปริมาณของการโต้ตอบกับเจ้าหน้าที่รัฐ และที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของพวกเขา คณะกรรมการควรอนุมัตินโยบายต่อต้านการฉ้อโกงกับแนวทางการรับของขวัญ อาหาร และการเบิกค่าใช้จ่ายในการเดินทางในต่างประเทศเจ้าหน้าที่ เพื่อให้มาตรฐานรับรอง และสัญญากับสิทธิ์ในส่วนการตรวจสอบและต่อต้านการติดสินบนการรับประกัน ( bierstaker 2009 ) นโยบายนี้จะถูกกระจายในการจัดการ และประกาศให้พนักงานประกาศบนเว็บไซต์ขององค์กร ( bierstaker 2009 ) พนักงานทุกคนที่เป็นผู้รับผิดชอบในการขาย การตลาดหรือซื้อควรได้รับการอบรมเกี่ยวกับจริยธรรมและความซื่อสัตย์ เป็นระยะ ๆซึ่งกิจกรรมและการปฏิบัติจะยอมรับได้หรือยอมรับไม่ได้มุมข่าว " พาณิชย์ ( 2001 ) เปิดตัวแบบกระบวนการทุจริตการต่อสู้ : การป้องกันการทุจริตและการป้องปรามการทุจริต ครั้งแรกในขั้นตอนการป้องกันการฉ้อโกง องค์กรต้องมั่นใจว่ามีบุคคลกระทำการปิดหรืออย่างน้อยที่กระทำผิดได้ยาก ประการที่สองในการป้องปรามการทุจริต กระบวนการองค์กรจะต้องดำเนินการเพื่อให้มั่นใจว่าศักยภาพทีเชื่อว่า พวกเขาจะจับ บทนำและการบังคับใช้ของการควบคุมที่มีประสิทธิภาพใหม่ จะช่วยลดโอกาสสำหรับ fraudsters และในแง่ของเวลา และพยายามจะกินเพียงเล็กน้อย )รากฐานของกรอบการควบคุมการทุจริตใด ๆที่ดีคือชุดของกลไกการป้องกันแบบบูรณาการ แม้ว่า ฉ้อโกงไม่สามารถทั้งหมดจะหลีกเลี่ยงความเสี่ยงของการเกิดขึ้นของสามารถจะลดลงอย่างมากถ้าบริษัทออกแบบที่มีประสิทธิภาพ