In the second tercet, the poet begi

In the second tercet, the poet begins a series of characterizations of the types of men who rage against death. Here it is wise men who defy death. Their defiance assumes a somewhat ambiguous character: They know that death must come, that indeed, according to the poet, it “is right,” but they have not, in their lives, caused any great stir among humankind (“their words had forked no lightning”). Consequently they must now express that defiance which they previously withheld.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน tercet สอง กวีเริ่มชุดของ characterizations ชนิดที่คนกระหน่ำกับความตาย ที่นี่เป็นคนฉลาดที่ท้าทายความตาย สมัยที่พวกเขาถือตัวอักษรค่อนข้างชัดเจน: พวกเขารู้ว่า ชีวิตต้องมา ที่จริง ตามกวี มัน "ถูก" แต่พวกเขามีไม่ ในชีวิต เกิดคนดีใด ๆ ในหมู่มวลมนุษย์ ("พวกมี forked ไม่ฟ้าผ่า") ดังนั้น พวกเขาต้องตอนนี้แสดงว่าสมัยที่พวกเขาเคยหัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเสียงดนตรีสามเสียงเข้าจังหวะกันที่สองกวีเริ่มต้นชุดของลักษณะเฉพาะประเภทของผู้ชายที่โกรธกับความตาย นี่มันเป็นคนฉลาดที่ท้าทายความตาย การต่อต้านของพวกเขาถือว่าเป็นตัวละครที่ค่อนข้างคลุมเครือ: พวกเขารู้ว่าการตายจะต้องมาที่แน่นอนตามที่กวีว่า "ถูกต้อง" แต่พวกเขาไม่ได้ในชีวิตของพวกเขาที่เกิดความปั่นป่วนมากในหมู่มนุษย์ ("คำพูดของพวกเขาคดเคี้ยว ไม่มีฟ้าผ่า ") ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจะต้องแสดงการต่อต้านสิ่งที่พวกเขาปิดบังก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน tercet ที่สองกวีเริ่มชุดของการศึกษาคุณสมบัติของประเภทของคนที่โกรธกับความตาย นี่มันเป็นคนฉลาดที่ท้าความตาย การต่อต้านของพวกเขาจะถือว่าเป็นอักขระที่คลุมเครือค่อนข้างที่พวกเขารู้ว่าความตายจะต้องมาถึงที่แน่นอนตามกวี มัน " ถูกต้อง " แต่พวกเขาไม่ได้ในชีวิตของพวกเขาก่อดีผัดของมนุษยชาติ ( " ถ้อยคำของเขามีง่ามไม่มีสายฟ้า " ) ดังนั้นตอนนี้ พวกเขาต้องแสดงที่ท้าทายซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาระงับ .