- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Yes.""Yes?""Yes."It's about the zil
Yes."
"Yes?"
"Yes."
It's about the zillionth time I've asked Melody to marry me. Each time, she's said "Not yet." I'm so used to hearing it that . . .
"For real?"
She smiles.
"Yes, Gavy, I'll marry you," she says. "It's time enough."
Several kisses later, I gaze into her sweet eyes and ask:
"When?"
"When?"
"Yes, when. Pick a date,"
A small frown crinkles the skin above her nose. This means she's thinking--not that she's angry. Her nose squinches when she's angry. Suddenly, another smile:
"Halloween," she says.
"I need to see a doctor," I say.
"Why?"
"Have to get my hearing checked. I could have sworn you said 'Halloween.'"
"I did say Halloween," she responds, pulling me toward a sofa. We're in her apartment just back from a date. We'd just seen a romantic movie and enjoyed a candle-lit dinner. On the way to her place, I'd decided--for the Umpteenth time--to try to ruin our friendship by proposing marriage. This time, I'd lucked out.
Sort of.
"Melody," I say, sitting with her, "Why on earth would you want Halloween?"
"Think about it, Gavy. You peep for supernaturals for a living. Almost every thing you know is mystical, magical, or otherwise odd. You'll want them to be comfortable at our wedding and what better day than Halloween?"
I see her point--I just hadn't thought about it. Probably because I hadn't thought about inviting anyone I knew to the wedding.
"But what about your family?" I ask.
She flips a hand, "My folks are more flexible than you think. Besides," she adds, throwing her arms around my neck, "They need to expand their horizons."
Melody's folks have charter membership in the gotbux society. They're about as flexible as adamantine and myopic in their horizons. I kiss her adorable nose.
"OK sweetie," I say, "Halloween it is. Where do we tie the knot?"
"How about the Inter D?"
"The where?"
"The Interdenominational Chapel," she says,. "With all the different types of client you attract, it’s the best choice. And for the reception, we'll book the Manse?"
The Manse is a cross-dimensional monolith approximately the size of Passaic. I couldn't afford it if I quadrupled my lifetime salary. I mention this.
"Silly," she says, "The bride's family pays the wedding bills. You just do the ritual."
I am, I think understandably, nonplussed.
"Ritual?"
"Yes, the Drummond wedding ritual. My family has been doing it since forever. The person coming into the family completes it the day before the wedding."
"What is it?"
"October 30th, silly. Halloween's the 31st and . . ."
I count to five. I love this girl, but talking to her is often an exercise in confusion.
"Let me rephrase: what is the ritual?"
"Oh, that. I don't know."
"You don't . . ."
"Daddy's the only one who knows. After all, he's the eldest of the Drummonds."
"Terrific," I say. "Melody, I don't know if you noticed, but your dad doesn't like me."
"But he loves me," she replies, "And he'll love you, too, once he gets to know you."
I remember my last meeting with Melody's dad. In it, I'd buried my fist in his stomach and threatened him with dire bodily harm. Not exactly a warm family moment.
"Can't we just run to Vegas and get married without this ritual business?" I ask. Melody places her hands on her hips.
"Been there, done that. Remember? And look what happened! No." she says. "The Drummond family ritual is important to me, Gavy. It'll help me forget that mess with Gremmy."
I nod. That mess with Gremmy involved a fake marriage, sorcerous quests, a trek to Jersey, and an excursion into poetry. It'd also put Mel's life in danger -- that's what provoked my fist in Mel's dad's gut. He'd unwittingly nearly gotten Melody killed -- something Mel didn't know.
"All right," I say to get her hands off her hips. She smiles. "Can I ask Duck to help?"
"Don't see why not," she says, moving toward the door. "Nothing in the rules against it."
"There's rules?" I ask, but she's out the door and I'm left to call Peter Drummond. Joy.
***
It's two days later and I'm cooling my heels outside Drummond's office. I've been sitting here for two hours beyond my appointment time and his secretary is eyeing me askance. I hate it when they do that. Suddenly her intercom squawks.
"Is he still here?" comes a voice I could happily never hear again.
"Yes Mr. Drummond."
"Too bad," he says. "All right, send him in."
She clicks off the squawker. "Mr. Drummond will see you now."
At a loss for a smart-ass remark, I stand creakily (two hours in an office chair is about an hour too much) and stagger through the great man's door. He's seated behind the kind of desk you see in old movies. I'm reminded of Jimmy Stewart's boss's office in It's a Wonderful Life. Drummond's probably meaner, though.
"Sit McQue," he says, nodding at another office chair.
"Mind if I stand, Mr. Drummond? Been sitting a long time."
If he catches my sarcasm he doesn't show it. "Sit, stand, what's the difference? You're here for the ritual."
"Yes sir."
"And the rules say I have to set the ritual for you," he stands and leans over the desk. "But that doesn't mean I have to like doing it. I don't. Get this straight, McQue, I think you're an opportunistic little nobody who wants to glom onto a rich bimbo's money. Melody's besotted with you for some ungodly reason and that besotment won't last. I've taken steps to make sure that, once that besotment ends, you don't get a penny in spousal support. Nada. Not a cent. Capish?"
"Need me to sign something to that effect, Drummond? Got a contract so I can stipulate it?" I shift forward and lean toward the man. "You've been straight with me, I'll be straight with you. I'm marrying Melody, not her dad's money. I'd marry her if she was penniless. I'd even marry her if her father was a control freak jerk who almost got her killed. Oh, wait, I am doing that, aren't I?"
Drummond pulls back, a nasty smile on his face. "Maybe, McQue. First, you have to complete the ritual."
"And you're gonna tell me what that is when?"
"Now," his smile gets nastier. He opens a drawer in his desk and removes an old-looking sheet of parchment. "Here's the quote from the ritual document," he reads: "The Drummond wedding ritual differs for each supplicant. The eldest Drummond makes a request; the supplicant to be tries to satisfy it. If he or she do so, he or she weds. If not, they must abandon all hope for nuptials."
I wait. Wait some more. Finally . . .
"That's it?" I ask.
"That's it," he says.
"No request written on the ritual document?"
"Nope."
"So that means . . ."
"It means I get to name the request," his nasty smile again. "And I have a lu-lu."
"A lu-lu?"
"A lu-lu, McQue. Hah! Rhymes. Love it. Your task: bring me the horn of a Unicorn."
I shake my head. "Excuse me?"
"You heard me."
"The Unicorn," I say, "is a mythical beast."
"So says James Thurber, yes, I read it too. And that Unicorn was in a Garden. You live in a fantasy land, McQue. Look around those Seven Counties you're so fond of. Cast bones. Gut a chicken and look at the entrails. Consult a crystal ball. Hire a seer. Must be a garden with a Unicorn in it somewhere." He stifles a snicker.
I hold up a hand. "Ignoring the utter impossibility of finding something that doesn't exist," I say. "Why on earth . . . "
"Would I want a Unicorn's horn? That's need to know, McQue, and you don't need to know. Besides," he settles onto his office chair, "as you said, the Unicorn doesn't exist. So why I want one is irrelevant, hmmmm? Why you want one, now, that's very relevant. Without it, you can forget about Melody. Now get out," he turns to the paperwork on his desk, "I have eviction notices to sign."
I stand there for a minute, too stunned to move, but there's little I can do. And it seems I have a mythical beast to find. I turn to go.
"Oh, McQue, one other thing." he says, not looking up from his papers.
I turn back.
"Taking a Unicorn's horn is fatal to the Unicorn. So anyone who takes the horn is guilty of a heinous deed. You'll kill a beautiful creature noted for innocence and goodness--all to satisfy your own, selfish desires. Despicable." He looks up, "So you see, McQue, this is sort of a win-win for me. If you do manage the impossible: find the Unicorn and bring me its horn, Melody will never forgive you. She'll drop you like the inexcrable piece of human detritus you are. If you don't find a Unicorn--far more likely--you can't complete the ritual and can't marry Melody." He smiles. "Have a nice day." He lowers his head to his work again.
No snappy comeback, no parting shot, I'm speechless for one of the few times I can remember. I open the office door to leave . . .
"And McQue," he sings in that sneering, superior voice of his. I stop halfway through the door. "It's October 29th. You have 24 hours to complete the ritual." He starts to laugh. "I guess you won't have a nice day, after all."
I leave his office and close the door on his merriment. I gotta get to Duck.
***
"The unicorn," Duck says, "is a mythical beast."
"What is this? Thurber appreciation week? I know, I know, already." I'm in Duck's "office"--a pawn shop just off the Treegreen town round. I've run my ritual assignment by him in the hopes he could help me. So far, uh-uh.
"So whaddya want from me?"
"Call in some favors from a coupla your contacts," I say. "You know a beast or two--a lot of them mythical."
"Lemme get this strait, McQue, you gotta find a unicorn and deliver its horn to Peter Drummond by midnight tomorrow. Otherwise, you can't marry Melody."
"That's it."
"Ordinarily," he muses, "I'd say that was a good thing. Marriage and me ain't exactly sympatico."
"Listen Duck . . ."
He holds up a hand. "But I like Melody and I know she loves you. Can't say much for her taste . . ."
"Hey!"
"But I like her, anyway. She'd be unhappy if she had to look for a new hubby." He turns to his laptop and arpeggios its keyboard. "So, we gotta get you a Unicorn and . . ." He hits "Enter" "We got one." He turns the laptop to me and I view a Unicorn--sure enough--in a garden cropping roses. "Looks like Jimmy
"Yes?"
"Yes."
It's about the zillionth time I've asked Melody to marry me. Each time, she's said "Not yet." I'm so used to hearing it that . . .
"For real?"
She smiles.
"Yes, Gavy, I'll marry you," she says. "It's time enough."
Several kisses later, I gaze into her sweet eyes and ask:
"When?"
"When?"
"Yes, when. Pick a date,"
A small frown crinkles the skin above her nose. This means she's thinking--not that she's angry. Her nose squinches when she's angry. Suddenly, another smile:
"Halloween," she says.
"I need to see a doctor," I say.
"Why?"
"Have to get my hearing checked. I could have sworn you said 'Halloween.'"
"I did say Halloween," she responds, pulling me toward a sofa. We're in her apartment just back from a date. We'd just seen a romantic movie and enjoyed a candle-lit dinner. On the way to her place, I'd decided--for the Umpteenth time--to try to ruin our friendship by proposing marriage. This time, I'd lucked out.
Sort of.
"Melody," I say, sitting with her, "Why on earth would you want Halloween?"
"Think about it, Gavy. You peep for supernaturals for a living. Almost every thing you know is mystical, magical, or otherwise odd. You'll want them to be comfortable at our wedding and what better day than Halloween?"
I see her point--I just hadn't thought about it. Probably because I hadn't thought about inviting anyone I knew to the wedding.
"But what about your family?" I ask.
She flips a hand, "My folks are more flexible than you think. Besides," she adds, throwing her arms around my neck, "They need to expand their horizons."
Melody's folks have charter membership in the gotbux society. They're about as flexible as adamantine and myopic in their horizons. I kiss her adorable nose.
"OK sweetie," I say, "Halloween it is. Where do we tie the knot?"
"How about the Inter D?"
"The where?"
"The Interdenominational Chapel," she says,. "With all the different types of client you attract, it’s the best choice. And for the reception, we'll book the Manse?"
The Manse is a cross-dimensional monolith approximately the size of Passaic. I couldn't afford it if I quadrupled my lifetime salary. I mention this.
"Silly," she says, "The bride's family pays the wedding bills. You just do the ritual."
I am, I think understandably, nonplussed.
"Ritual?"
"Yes, the Drummond wedding ritual. My family has been doing it since forever. The person coming into the family completes it the day before the wedding."
"What is it?"
"October 30th, silly. Halloween's the 31st and . . ."
I count to five. I love this girl, but talking to her is often an exercise in confusion.
"Let me rephrase: what is the ritual?"
"Oh, that. I don't know."
"You don't . . ."
"Daddy's the only one who knows. After all, he's the eldest of the Drummonds."
"Terrific," I say. "Melody, I don't know if you noticed, but your dad doesn't like me."
"But he loves me," she replies, "And he'll love you, too, once he gets to know you."
I remember my last meeting with Melody's dad. In it, I'd buried my fist in his stomach and threatened him with dire bodily harm. Not exactly a warm family moment.
"Can't we just run to Vegas and get married without this ritual business?" I ask. Melody places her hands on her hips.
"Been there, done that. Remember? And look what happened! No." she says. "The Drummond family ritual is important to me, Gavy. It'll help me forget that mess with Gremmy."
I nod. That mess with Gremmy involved a fake marriage, sorcerous quests, a trek to Jersey, and an excursion into poetry. It'd also put Mel's life in danger -- that's what provoked my fist in Mel's dad's gut. He'd unwittingly nearly gotten Melody killed -- something Mel didn't know.
"All right," I say to get her hands off her hips. She smiles. "Can I ask Duck to help?"
"Don't see why not," she says, moving toward the door. "Nothing in the rules against it."
"There's rules?" I ask, but she's out the door and I'm left to call Peter Drummond. Joy.
***
It's two days later and I'm cooling my heels outside Drummond's office. I've been sitting here for two hours beyond my appointment time and his secretary is eyeing me askance. I hate it when they do that. Suddenly her intercom squawks.
"Is he still here?" comes a voice I could happily never hear again.
"Yes Mr. Drummond."
"Too bad," he says. "All right, send him in."
She clicks off the squawker. "Mr. Drummond will see you now."
At a loss for a smart-ass remark, I stand creakily (two hours in an office chair is about an hour too much) and stagger through the great man's door. He's seated behind the kind of desk you see in old movies. I'm reminded of Jimmy Stewart's boss's office in It's a Wonderful Life. Drummond's probably meaner, though.
"Sit McQue," he says, nodding at another office chair.
"Mind if I stand, Mr. Drummond? Been sitting a long time."
If he catches my sarcasm he doesn't show it. "Sit, stand, what's the difference? You're here for the ritual."
"Yes sir."
"And the rules say I have to set the ritual for you," he stands and leans over the desk. "But that doesn't mean I have to like doing it. I don't. Get this straight, McQue, I think you're an opportunistic little nobody who wants to glom onto a rich bimbo's money. Melody's besotted with you for some ungodly reason and that besotment won't last. I've taken steps to make sure that, once that besotment ends, you don't get a penny in spousal support. Nada. Not a cent. Capish?"
"Need me to sign something to that effect, Drummond? Got a contract so I can stipulate it?" I shift forward and lean toward the man. "You've been straight with me, I'll be straight with you. I'm marrying Melody, not her dad's money. I'd marry her if she was penniless. I'd even marry her if her father was a control freak jerk who almost got her killed. Oh, wait, I am doing that, aren't I?"
Drummond pulls back, a nasty smile on his face. "Maybe, McQue. First, you have to complete the ritual."
"And you're gonna tell me what that is when?"
"Now," his smile gets nastier. He opens a drawer in his desk and removes an old-looking sheet of parchment. "Here's the quote from the ritual document," he reads: "The Drummond wedding ritual differs for each supplicant. The eldest Drummond makes a request; the supplicant to be tries to satisfy it. If he or she do so, he or she weds. If not, they must abandon all hope for nuptials."
I wait. Wait some more. Finally . . .
"That's it?" I ask.
"That's it," he says.
"No request written on the ritual document?"
"Nope."
"So that means . . ."
"It means I get to name the request," his nasty smile again. "And I have a lu-lu."
"A lu-lu?"
"A lu-lu, McQue. Hah! Rhymes. Love it. Your task: bring me the horn of a Unicorn."
I shake my head. "Excuse me?"
"You heard me."
"The Unicorn," I say, "is a mythical beast."
"So says James Thurber, yes, I read it too. And that Unicorn was in a Garden. You live in a fantasy land, McQue. Look around those Seven Counties you're so fond of. Cast bones. Gut a chicken and look at the entrails. Consult a crystal ball. Hire a seer. Must be a garden with a Unicorn in it somewhere." He stifles a snicker.
I hold up a hand. "Ignoring the utter impossibility of finding something that doesn't exist," I say. "Why on earth . . . "
"Would I want a Unicorn's horn? That's need to know, McQue, and you don't need to know. Besides," he settles onto his office chair, "as you said, the Unicorn doesn't exist. So why I want one is irrelevant, hmmmm? Why you want one, now, that's very relevant. Without it, you can forget about Melody. Now get out," he turns to the paperwork on his desk, "I have eviction notices to sign."
I stand there for a minute, too stunned to move, but there's little I can do. And it seems I have a mythical beast to find. I turn to go.
"Oh, McQue, one other thing." he says, not looking up from his papers.
I turn back.
"Taking a Unicorn's horn is fatal to the Unicorn. So anyone who takes the horn is guilty of a heinous deed. You'll kill a beautiful creature noted for innocence and goodness--all to satisfy your own, selfish desires. Despicable." He looks up, "So you see, McQue, this is sort of a win-win for me. If you do manage the impossible: find the Unicorn and bring me its horn, Melody will never forgive you. She'll drop you like the inexcrable piece of human detritus you are. If you don't find a Unicorn--far more likely--you can't complete the ritual and can't marry Melody." He smiles. "Have a nice day." He lowers his head to his work again.
No snappy comeback, no parting shot, I'm speechless for one of the few times I can remember. I open the office door to leave . . .
"And McQue," he sings in that sneering, superior voice of his. I stop halfway through the door. "It's October 29th. You have 24 hours to complete the ritual." He starts to laugh. "I guess you won't have a nice day, after all."
I leave his office and close the door on his merriment. I gotta get to Duck.
***
"The unicorn," Duck says, "is a mythical beast."
"What is this? Thurber appreciation week? I know, I know, already." I'm in Duck's "office"--a pawn shop just off the Treegreen town round. I've run my ritual assignment by him in the hopes he could help me. So far, uh-uh.
"So whaddya want from me?"
"Call in some favors from a coupla your contacts," I say. "You know a beast or two--a lot of them mythical."
"Lemme get this strait, McQue, you gotta find a unicorn and deliver its horn to Peter Drummond by midnight tomorrow. Otherwise, you can't marry Melody."
"That's it."
"Ordinarily," he muses, "I'd say that was a good thing. Marriage and me ain't exactly sympatico."
"Listen Duck . . ."
He holds up a hand. "But I like Melody and I know she loves you. Can't say much for her taste . . ."
"Hey!"
"But I like her, anyway. She'd be unhappy if she had to look for a new hubby." He turns to his laptop and arpeggios its keyboard. "So, we gotta get you a Unicorn and . . ." He hits "Enter" "We got one." He turns the laptop to me and I view a Unicorn--sure enough--in a garden cropping roses. "Looks like Jimmy
0/5000
ใช่""ใช่หรือไม่""ใช่"ถึงเวลา zillionth ได้ถามเมโลดี้จะแต่งงานกับฉัน กัน เธอกล่าวว่า "ยังไม่" เพื่อให้ชินกับการฟังที่..."สำหรับจริงหรือ"เธอยิ้ม"ใช่ Gavy ฉันจะแต่งงานกับคุณ เธอกล่าว "มันเป็นเวลาเพียงพอ"จูบหลายหลัง ฉันมองเข้าไปในตาของเธอหวาน และถาม:"เมื่อ""เมื่อ""ใช่ เมื่อ เลือกวันคิ้วเล็กย่นผิวด้านบนจมูกของเธอ ซึ่งหมายความว่า เธอไม่คิด - ไม่ว่าเธอจะโกรธ เธอจมูก squinches เมื่อเธอโกรธ ทันใดนั้น ยิ้มอีก:"ฮาโลวีน เธอกล่าว"ฉันจำเป็นต้องพบแพทย์ ฉันพูด"ทำไม""ต้องได้รับการได้ยินของฉันตรวจสอบ ฉันไม่มีสาบานคุณว่า 'ฮาโลวีน ' ""ผมไม่ได้บอกว่า ฮาโลวีน เธอตอบ ดึงผมไปทางโซฟา เราอยู่ในอพาร์ทเมนท์ของเธอเพิ่งกลับมาจากวัน เราเพียงได้เห็นมีความสุข และเพลิดเพลินกับมื้อค่ำใต้แสงเทียน ทางสถานที่ของเธอ ฉันได้ตัดสินใจ - เวลา Umpteenth - พยายามที่จะทำลายมิตรภาพของเรา โดยเสนอแต่งงาน เวลานี้ ฉันมี lucked ออกนารายภัณฑ์"เมโลดี้ ฉันพูด นั่งอยู่กับเธอ "ทำไมบนโลกจะต้องฮาโลวีน""คิดเกี่ยวกับมัน Gavy คุณแอบดูใน supernaturals เพื่อการครองชีพ เกือบทุกสิ่งที่คุณรู้คือลึกลับ ขลัง หรือมิฉะนั้นคี่ คุณจะต้องให้ความสะดวกสบายที่แต่งงาน และวันอะไรดีกว่าฮาโลวีน? "เห็นเธอชี้ - ฉันไม่ได้คิดว่า เกี่ยวกับมัน อาจเป็น เพราะผมไม่ได้คิดว่า เกี่ยวกับการเชิญชวนทุกคนที่ผมรู้ให้งานแต่งงาน"แต่สิ่งที่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณ" ผมถามเธอพลิกมือ "คนของฉันได้ยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าที่คุณคิด นอกจากนี้ เธอเพิ่ม โยนแขนรอบคอของฉัน "พวกเขาได้ขยายความฮอลิซันส์"คนของเมโลดี้มีสมาชิกกฎบัตรในสังคม gotbux พวกเขากำลังเกี่ยวกับความยืดหยุ่น เป็น adamantine myopic ในฮอลิซันส์ของพวกเขา จูบจมูกของเธอน่ารัก"ตกลงวัคซีน ฉันพูด "ฮาโลวีนก็ ที่ทำเราผูกปมหรือไม่""วิธีการเกี่ยวกับการอินเตอร์ D ? ""Where""Interdenominational โบสถ์ เธอกล่าว, "มีทั้งหมดชนิดของไคลเอนต์ที่คุณดึงดูด ได้ดี และสำหรับพนักงานต้อนรับ เราจะจอง Manse "Manse เป็นการข้ามมิติโมโนลิธรีประมาณขนาดของ Passaic ฉันไม่สามารถจ่ายได้ถ้าฉัน quadrupled เงินเดือนอายุการใช้งานของฉัน ฉันพูดถึงเรื่องนี้"โง่ เธอกล่าวว่า "ครอบครัวของเจ้าสาวจ่ายใบแต่งงาน คุณเพียงทำพิธี"ฉัน ฉันคิดว่า ความเข้าใจ nonplussed"พิธีทางศาสนาหรือไม่""ใช่ ดรัมพิธีกรรมการแต่งงาน ครอบครัวมีการทำเช่นนี้ตั้งแต่ตลอดไป คนที่เข้ามาในครอบครัวจนเสร็จสมบูรณ์ในวันก่อนงานแต่งงาน""มันคืออะไร""30 ตุลาคม โง่ ฮาโลวีนของที่ 31 และ... "ผมนับที่ห้า ฉันรักเธอคนนี้ แต่มักจะพูดกับเธอเป็นการออกกำลังกายในความสับสน"ผมเรียบเรียงใหม่: พิธีคืออะไร? ""โอ้ ที่ อย่า""คุณ... ""พ่อของผู้รู้ หลังจากที่ทุก เขาเป็นคนโต Drummonds""ยอดเยี่ยม ฉันพูด "เมโลดี้ ฉันไม่ทราบถ้าคุณสังเกตเห็น แต่คุณพ่อไม่ชอบฉัน""แต่เขารักฉัน เธอตอบ "และเขาจะรักคุณ เกินไป เมื่อเขาได้รับรู้คุณ"ผมจำได้ว่า ประชุมล่าสุดของฉันกับพ่อของเมโลดี้ ใน ฉันได้ฝังกำปั้นของฉันในท้องของเขา และขู่เขา โดยทำร้ายร่างกายเลวร้าย ไม่ว่าอบอุ่นครอบครัวช่วงนั้น"ไม่เราเพียงรันสเวกัส และได้รับไม่ มีธุรกิจนี้พิธีแต่งงาน" ผมถาม เมโลดี้มือของเธอบนสะโพกของเธอ"การมี ดำเนินดังกล่าว จำได้ไหม และดูว่าเกิดอะไรขึ้น หมายเลข"เธอบอก "พิธีกรรมครอบครัวดรัมก็ให้ฉัน Gavy มันจะช่วยให้ฉันลืมว่าระเบียบกับเกร็มมี่"ผมพยักหน้า ว่า ระเบียบกับเกร็มมี่เกี่ยวข้องแต่งงานปลอม เควส sorcerous เดินป่าไปเจอร์ซีย์ และเดินทางเข้าไปในบทกวี มันยังจะใส่เมลชีวิตตกอยู่ในอันตราย - ที่ว่าท่านฉันกำปั้นในเมลส์พ่อไส้ เขาเกือบไม่ได้รับเมโลดี้ฆ่า - สิ่งที่เมลไม่ทราบ"ทั้งหมดขวา ผมพูดไปมือเธอปิดสะโพกของเธอ เธอยิ้ม "สามารถฉันถามเป็ดช่วย""ไม่เห็นทำไมไม่ เธอกล่าว ย้ายไปทางประตู "ไม่มีสิ่งใดในกฎกับมัน""ไม่มีกฎหรือไม่" ฉัน ถาม แต่เธอจะออกจากประตู และเหลืออยู่จะเรียกปีเตอร์ดรัม ความสุข***สองวันต่อมาและฉันกำลังระบายความร้อนของฉันส้นนอกสำนักงานของดรัม ฉันได้รับนั่งที่นี่สองชั่วโมงเกินเวลานัดหมาย และเลขานุการของเขามี eyeing ฉันควัก ฉันเกลียดมันเมื่อพวกเขาทำเช่นนั้น ทันใดนั้นเธออินเตอร์คอม squawks"คือเขายังนี่มาเสียงได้อย่างมีความสุขไม่เคยฟังอีก"ใช่นายดรัม""เลวเกินไป เขากล่าวว่า ",ส่งเขา"เธอคลิกการปิดที่ squawker "นายดรัมจะเห็นคุณตอนนี้"ที่สูญเสียสำหรับหมายเหตุ smart-ass ฉันยืน creakily (สองชั่วโมงในเก้าอี้สำนักงานมีอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงมากเกินไป) และซวนเซผ่านประตูของคนดี เขาจะนั่งหลังชนิดของโต๊ะที่คุณเห็นในภาพยนตร์เก่า ผมนึกถึงนายจิมมีสจ๊วต office มันเป็นชีวิต ยอดเยี่ยม ดรัมของคง meaner เร็ว แม้ว่า"นั่ง McQue เขากล่าวว่า nodding ที่เก้าอี้ทำงานอื่น"จิตใจถ้าฉันยืน นายดรัม การนั่งอยู่นาน"ถ้าเขาจับฉันประชดเขาไม่แสดง "นั่ง ยืน ความแตกต่างคืออะไร คุณอยู่ที่นี่สำหรับพิธี""ใช่รัก""และกฎว่า ต้องตั้งพิธีสำหรับคุณ เขายืน และเอนเหนือโต๊ะ "แต่ไม่หมายความ ต้องต้องทำ ฉันไม่ นี้รับตรง McQue ฉันคิดว่า คุณเป็น nobody น้อยยกที่อยาก glom ลงของ bimbo รวยเงิน เมโลดี้ของ besotted กับคุณดังเสพย์ และ besotment ที่ไม่ล่าสุด ฉันได้ดำเนินการตามขั้นตอนเพื่อให้แน่ใจว่า เมื่อ besotment ที่สิ้นสุด คุณไม่ได้รับเงินสนับสนุน spousal Nada การ ไม่ร้อยละ โรงแรมใกล้ capish ""ต้องให้ผมลงอะไรไปผล ดรัม มีสัญญาดังนั้นฉันสามารถ stipulate " เลื่อนไปข้างหน้า และเท่าใดคน "คุณเคยตรงกับฉัน ฉันจะตรงกับคุณ ฉันกำลังแต่งเมโลดี้ เงินของพ่อของเธอไม่ ฉันจะแต่งงานกับเธอถ้าเธอยากจน ฉันจะได้แต่งงานกับเธอถ้า jerk ประหลาดควบคุมที่เกือบได้เธอฆ่าพ่อของเธอ โอ้ รอ ฉันทำที่ ไม่ฉัน"ดรัมดึงกลับ น่ารังเกียจรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา "บางที McQue ครั้งแรก ได้ทำพิธี"" และคุณกำลังจะบอกอะไร ที่เป็นเวลาหรือไม่? ""ตอนนี้ รอยยิ้มของเขาได้รับ nastier เขาเปิดลิ้นชักในโต๊ะของเขา และเอาแผ่นเก่ามองของ parchment "นี่คือการอ้างอิงจากเอกสารพิธีกรรม เขาอ่าน: "พิธีแต่งงานดรัมที่แตกต่างสำหรับแต่ละ supplicant ดรัมคนทำคำ supplicant จะพยายามตอบสนองมัน ถ้าเขาหรือเธอทำเช่นนั้น เขาหรือเธอ weds ถ้า ไม่ พวกเขาต้องละทิ้งความหวังทั้งหมดสำหรับ nuptials "ฉันรอ รอบางอย่างเพิ่มเติม สุดท้าย..."ใช่หรือไม่" ผมถาม"ใช่ เขากล่าวว่า"ไม่ขอเขียนในเอกสารพิธี""Nope""ดังนั้น หมายความว่า .. ""หมายความว่า ได้รับการตั้งชื่อคำ รอยยิ้มของเขาน่ารังเกียจอีกด้วย "และมีลูลู""เป็นลูลู""เป็นลูลู McQue ไร ตาไรมส์ ชอบมาก งานของคุณ: นำของยูนิคอร์นกับฉัน "ผมจับหัวของฉัน "ขอโทษได้ไหม""คุณได้ยินฉัน""ยูนิคอร์น ฉันพูด "เป็นสัตว์ในตำนาน""ดังนั้นกล่าวว่า James Thurber ใช่ ฉันอ่านมันเกินไป และยูนิคอร์นที่มีในสวน คุณอาศัยอยู่ในดินแดนแฟนตาซี McQue ดูเขตเจ็ดคุณจึงชอบ โยนกระดูก ไส้ไก่ และดูไต ปรึกษาลูกบอลคริสตัล เช่าเป็นผู้ทำนาย ต้องสวนกับยูนิคอร์นในไหนกัน" เขา stifles มี snickerผมค้างค่ามือ "ละเว้นที่สุดเป็นไปได้ทำการค้นหาบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มี ฉันพูด "ทำไมบนโลก... ""ฉันต้องฮอร์นของยูนิคอร์นหรือไม่ ที่มีจำเป็นต้องรู้ McQue และคุณไม่จำเป็นต้องรู้ นอกจาก เขาจับคู่บนเก้าอี้ทำงานของเขา "คุณกล่าว ยูนิคอร์นไม่มีอยู่ ดังนั้นจึงอยากให้หนึ่งมีความเกี่ยวข้อง hmmmm ทำไมต้องหนึ่ง ขณะนี้ ที่อยู่ที่เกี่ยวข้องมาก โดยไม่ได้ คุณสามารถลืมเกี่ยวกับเมโลดี้ ตอนนี้ ไป เขานำเอกสารบนโต๊ะของเขา "ฉันได้ประกาศขับไล่ลง"ฉันยืนนาที ตกตะลึงไปกับย้าย เกินไป แต่มีเพียงเล็กน้อยสามารถทำ และดูเหมือนว่า มีสัตว์ในตำนานหา เปิดไป"โอ้ McQue หนึ่งอื่น ๆ สิ่งนั้น" เขากล่าวว่า ไม่หาจากเอกสารของเขาฉันหันกลับ"การฮอร์นของยูนิคอร์นได้ร้ายแรงไปยูนิคอร์น ดังนั้น ใครที่ใช้ฮอร์นเป็นความผิดของหนังสือ heinous คุณจะฆ่าสิ่งมีชีวิตที่สวยงามที่สังเกตสำหรับความบริสุทธิ์และความดี - ทั้งหมดเพื่อตอบสนองความต้องการของคุณเอง เห็นแก่ตัว น่าชัง" เขาค้นหา "เพื่อให้คุณดู McQue นี้เป็นจัดเรียงของการชนะชนะสำหรับฉัน ถ้าคุณจัดการที่เป็นไปไม่ได้: พบยูนิคอร์น และกุญแจของฮอร์น เมโลดี้จะไม่ให้อภัยคุณ เธอจะปล่อยคุณเช่นชิ้นส่วน inexcrable ของ detritus มนุษย์จะ ถ้าคุณไม่พบยูนิคอร์น - ไกลยิ่ง - คุณไม่สามารถทำพิธี และไม่สามารถแต่งงานกับเมโลดี้" ยิ้ม "มีความสุข" เขาช่วยลดศีรษะทำงานของเขาอีกด้วยกลับมาไม่บัติกับ อวยไม่ยิง ฉันพูดในบางครั้งที่ฉันสามารถจำอย่างใดอย่างหนึ่ง ฉันเปิดประตูสำนักงานไป..."และ McQue เขาร้องในเสียงที่เหนือกว่า sneering ของเขา ฉันหยุด halfway ผ่านประตู "ได้ 29 ตุลาคม คุณได้ตลอด 24 ชั่วโมงให้เสร็จพิธี" เขาเริ่มหัวเราะ "ผมคิดว่า คุณจะไม่มีวันดี จากกัน"สำนักงานของเขาออก และปิดประตูใน merriment ของเขา ฉันจำต้องได้รับการเป็ด***"ยูนิคอร์น เป็ดกล่าวว่า "เป็นสัตว์ในตำนาน""นี่คืออะไร Thurber ขึ้นราคาสัปดาห์ ฉันรู้ ฉันรู้ แล้วกัน " ผมเป็ด "สำนักงาน" - ร้านเบี้ยออกเมือง Treegreen รอบ ฉันได้ใช้กำหนดพิธีกรรมของฉัน โดยเขาในความหวังที่เขาไม่สามารถช่วยฉัน ฉะนี้ uh-uh"ดังนั้น whaddya ต้องจากฉัน""เรียกบางโปรดปรานจาก coupla ติดต่อ ฉันพูด "คุณรู้ว่าสัตว์หรือสอง — จำนวนมากในตำนาน""Lemme รับช่องแคบนี้ McQue คุณต้องพบตัวยูนิคอร์น และส่งของฮอร์นให้ปีเตอร์ดรัม โดยเที่ยงคืนวันพรุ่งนี้ มิฉะนั้น คุณไม่สามารถแต่งงานเมโลดี้""ถูกต้อง""ปกติ เขา muses "ผมจะบอกว่า ที่ถูกเป็นสิ่งที่ดี แต่งงานและฉัน ain 't sympatico ตรงนั้น""ฟังเป็ด... "เขาเก็บค่ามือ "แต่ชอบเมโลดี้ และฉันรู้ว่า เธอรักคุณ ไม่พูดมากสำหรับรสชาติของเธอ... ได้ ""เฮ้""แต่ฉันชอบเธอ ต่อไปนี้ เธอจะไม่มีความสุขหากเธอได้หาที่เที่ยวใหม่" เขาจะให้แล็ปท็อปของเขาและ arpeggios ของแป้นพิมพ์ "ดังนั้น เราต้องรับคุณมียูนิคอร์น และ... " เขาฮิต "ใส่" "เราได้หนึ่ง" เขาเปิดแล็ปท็อปกับฉัน และฉันดูยูนิคอร์น - นั่นเอง - ในสวนกุหลาบที่ปลูกพืช "ดูเหมือนจิมมี่
การแปล กรุณารอสักครู่..
Yes."
"Yes?"
"Yes."
It's about the zillionth time I've asked Melody to marry me. Each time, she's said "Not yet." I'm so used to hearing it that . . .
"For real?"
She smiles.
"Yes, Gavy, I'll marry you," she says. "It's time enough."
Several kisses later, I gaze into her sweet eyes and ask:
"When?"
"When?"
"Yes, when. Pick a date,"
A small frown crinkles the skin above her nose. This means she's thinking--not that she's angry. Her nose squinches when she's angry. Suddenly, another smile:
"Halloween," she says.
"I need to see a doctor," I say.
"Why?"
"Have to get my hearing checked. I could have sworn you said 'Halloween.'"
"I did say Halloween," she responds, pulling me toward a sofa. We're in her apartment just back from a date. We'd just seen a romantic movie and enjoyed a candle-lit dinner. On the way to her place, I'd decided--for the Umpteenth time--to try to ruin our friendship by proposing marriage. This time, I'd lucked out.
Sort of.
"Melody," I say, sitting with her, "Why on earth would you want Halloween?"
"Think about it, Gavy. You peep for supernaturals for a living. Almost every thing you know is mystical, magical, or otherwise odd. You'll want them to be comfortable at our wedding and what better day than Halloween?"
I see her point--I just hadn't thought about it. Probably because I hadn't thought about inviting anyone I knew to the wedding.
"But what about your family?" I ask.
She flips a hand, "My folks are more flexible than you think. Besides," she adds, throwing her arms around my neck, "They need to expand their horizons."
Melody's folks have charter membership in the gotbux society. They're about as flexible as adamantine and myopic in their horizons. I kiss her adorable nose.
"OK sweetie," I say, "Halloween it is. Where do we tie the knot?"
"How about the Inter D?"
"The where?"
"The Interdenominational Chapel," she says,. "With all the different types of client you attract, it’s the best choice. And for the reception, we'll book the Manse?"
The Manse is a cross-dimensional monolith approximately the size of Passaic. I couldn't afford it if I quadrupled my lifetime salary. I mention this.
"Silly," she says, "The bride's family pays the wedding bills. You just do the ritual."
I am, I think understandably, nonplussed.
"Ritual?"
"Yes, the Drummond wedding ritual. My family has been doing it since forever. The person coming into the family completes it the day before the wedding."
"What is it?"
"October 30th, silly. Halloween's the 31st and . . ."
I count to five. I love this girl, but talking to her is often an exercise in confusion.
"Let me rephrase: what is the ritual?"
"Oh, that. I don't know."
"You don't . . ."
"Daddy's the only one who knows. After all, he's the eldest of the Drummonds."
"Terrific," I say. "Melody, I don't know if you noticed, but your dad doesn't like me."
"But he loves me," she replies, "And he'll love you, too, once he gets to know you."
I remember my last meeting with Melody's dad. In it, I'd buried my fist in his stomach and threatened him with dire bodily harm. Not exactly a warm family moment.
"Can't we just run to Vegas and get married without this ritual business?" I ask. Melody places her hands on her hips.
"Been there, done that. Remember? And look what happened! No." she says. "The Drummond family ritual is important to me, Gavy. It'll help me forget that mess with Gremmy."
I nod. That mess with Gremmy involved a fake marriage, sorcerous quests, a trek to Jersey, and an excursion into poetry. It'd also put Mel's life in danger -- that's what provoked my fist in Mel's dad's gut. He'd unwittingly nearly gotten Melody killed -- something Mel didn't know.
"All right," I say to get her hands off her hips. She smiles. "Can I ask Duck to help?"
"Don't see why not," she says, moving toward the door. "Nothing in the rules against it."
"There's rules?" I ask, but she's out the door and I'm left to call Peter Drummond. Joy.
***
It's two days later and I'm cooling my heels outside Drummond's office. I've been sitting here for two hours beyond my appointment time and his secretary is eyeing me askance. I hate it when they do that. Suddenly her intercom squawks.
"Is he still here?" comes a voice I could happily never hear again.
"Yes Mr. Drummond."
"Too bad," he says. "All right, send him in."
She clicks off the squawker. "Mr. Drummond will see you now."
At a loss for a smart-ass remark, I stand creakily (two hours in an office chair is about an hour too much) and stagger through the great man's door. He's seated behind the kind of desk you see in old movies. I'm reminded of Jimmy Stewart's boss's office in It's a Wonderful Life. Drummond's probably meaner, though.
"Sit McQue," he says, nodding at another office chair.
"Mind if I stand, Mr. Drummond? Been sitting a long time."
If he catches my sarcasm he doesn't show it. "Sit, stand, what's the difference? You're here for the ritual."
"Yes sir."
"And the rules say I have to set the ritual for you," he stands and leans over the desk. "But that doesn't mean I have to like doing it. I don't. Get this straight, McQue, I think you're an opportunistic little nobody who wants to glom onto a rich bimbo's money. Melody's besotted with you for some ungodly reason and that besotment won't last. I've taken steps to make sure that, once that besotment ends, you don't get a penny in spousal support. Nada. Not a cent. Capish?"
"Need me to sign something to that effect, Drummond? Got a contract so I can stipulate it?" I shift forward and lean toward the man. "You've been straight with me, I'll be straight with you. I'm marrying Melody, not her dad's money. I'd marry her if she was penniless. I'd even marry her if her father was a control freak jerk who almost got her killed. Oh, wait, I am doing that, aren't I?"
Drummond pulls back, a nasty smile on his face. "Maybe, McQue. First, you have to complete the ritual."
"And you're gonna tell me what that is when?"
"Now," his smile gets nastier. He opens a drawer in his desk and removes an old-looking sheet of parchment. "Here's the quote from the ritual document," he reads: "The Drummond wedding ritual differs for each supplicant. The eldest Drummond makes a request; the supplicant to be tries to satisfy it. If he or she do so, he or she weds. If not, they must abandon all hope for nuptials."
I wait. Wait some more. Finally . . .
"That's it?" I ask.
"That's it," he says.
"No request written on the ritual document?"
"Nope."
"So that means . . ."
"It means I get to name the request," his nasty smile again. "And I have a lu-lu."
"A lu-lu?"
"A lu-lu, McQue. Hah! Rhymes. Love it. Your task: bring me the horn of a Unicorn."
I shake my head. "Excuse me?"
"You heard me."
"The Unicorn," I say, "is a mythical beast."
"So says James Thurber, yes, I read it too. And that Unicorn was in a Garden. You live in a fantasy land, McQue. Look around those Seven Counties you're so fond of. Cast bones. Gut a chicken and look at the entrails. Consult a crystal ball. Hire a seer. Must be a garden with a Unicorn in it somewhere." He stifles a snicker.
I hold up a hand. "Ignoring the utter impossibility of finding something that doesn't exist," I say. "Why on earth . . . "
"Would I want a Unicorn's horn? That's need to know, McQue, and you don't need to know. Besides," he settles onto his office chair, "as you said, the Unicorn doesn't exist. So why I want one is irrelevant, hmmmm? Why you want one, now, that's very relevant. Without it, you can forget about Melody. Now get out," he turns to the paperwork on his desk, "I have eviction notices to sign."
I stand there for a minute, too stunned to move, but there's little I can do. And it seems I have a mythical beast to find. I turn to go.
"Oh, McQue, one other thing." he says, not looking up from his papers.
I turn back.
"Taking a Unicorn's horn is fatal to the Unicorn. So anyone who takes the horn is guilty of a heinous deed. You'll kill a beautiful creature noted for innocence and goodness--all to satisfy your own, selfish desires. Despicable." He looks up, "So you see, McQue, this is sort of a win-win for me. If you do manage the impossible: find the Unicorn and bring me its horn, Melody will never forgive you. She'll drop you like the inexcrable piece of human detritus you are. If you don't find a Unicorn--far more likely--you can't complete the ritual and can't marry Melody." He smiles. "Have a nice day." He lowers his head to his work again.
No snappy comeback, no parting shot, I'm speechless for one of the few times I can remember. I open the office door to leave . . .
"And McQue," he sings in that sneering, superior voice of his. I stop halfway through the door. "It's October 29th. You have 24 hours to complete the ritual." He starts to laugh. "I guess you won't have a nice day, after all."
I leave his office and close the door on his merriment. I gotta get to Duck.
***
"The unicorn," Duck says, "is a mythical beast."
"What is this? Thurber appreciation week? I know, I know, already." I'm in Duck's "office"--a pawn shop just off the Treegreen town round. I've run my ritual assignment by him in the hopes he could help me. So far, uh-uh.
"So whaddya want from me?"
"Call in some favors from a coupla your contacts," I say. "You know a beast or two--a lot of them mythical."
"Lemme get this strait, McQue, you gotta find a unicorn and deliver its horn to Peter Drummond by midnight tomorrow. Otherwise, you can't marry Melody."
"That's it."
"Ordinarily," he muses, "I'd say that was a good thing. Marriage and me ain't exactly sympatico."
"Listen Duck . . ."
He holds up a hand. "But I like Melody and I know she loves you. Can't say much for her taste . . ."
"Hey!"
"But I like her, anyway. She'd be unhappy if she had to look for a new hubby." He turns to his laptop and arpeggios its keyboard. "So, we gotta get you a Unicorn and . . ." He hits "Enter" "We got one." He turns the laptop to me and I view a Unicorn--sure enough--in a garden cropping roses. "Looks like Jimmy
"Yes?"
"Yes."
It's about the zillionth time I've asked Melody to marry me. Each time, she's said "Not yet." I'm so used to hearing it that . . .
"For real?"
She smiles.
"Yes, Gavy, I'll marry you," she says. "It's time enough."
Several kisses later, I gaze into her sweet eyes and ask:
"When?"
"When?"
"Yes, when. Pick a date,"
A small frown crinkles the skin above her nose. This means she's thinking--not that she's angry. Her nose squinches when she's angry. Suddenly, another smile:
"Halloween," she says.
"I need to see a doctor," I say.
"Why?"
"Have to get my hearing checked. I could have sworn you said 'Halloween.'"
"I did say Halloween," she responds, pulling me toward a sofa. We're in her apartment just back from a date. We'd just seen a romantic movie and enjoyed a candle-lit dinner. On the way to her place, I'd decided--for the Umpteenth time--to try to ruin our friendship by proposing marriage. This time, I'd lucked out.
Sort of.
"Melody," I say, sitting with her, "Why on earth would you want Halloween?"
"Think about it, Gavy. You peep for supernaturals for a living. Almost every thing you know is mystical, magical, or otherwise odd. You'll want them to be comfortable at our wedding and what better day than Halloween?"
I see her point--I just hadn't thought about it. Probably because I hadn't thought about inviting anyone I knew to the wedding.
"But what about your family?" I ask.
She flips a hand, "My folks are more flexible than you think. Besides," she adds, throwing her arms around my neck, "They need to expand their horizons."
Melody's folks have charter membership in the gotbux society. They're about as flexible as adamantine and myopic in their horizons. I kiss her adorable nose.
"OK sweetie," I say, "Halloween it is. Where do we tie the knot?"
"How about the Inter D?"
"The where?"
"The Interdenominational Chapel," she says,. "With all the different types of client you attract, it’s the best choice. And for the reception, we'll book the Manse?"
The Manse is a cross-dimensional monolith approximately the size of Passaic. I couldn't afford it if I quadrupled my lifetime salary. I mention this.
"Silly," she says, "The bride's family pays the wedding bills. You just do the ritual."
I am, I think understandably, nonplussed.
"Ritual?"
"Yes, the Drummond wedding ritual. My family has been doing it since forever. The person coming into the family completes it the day before the wedding."
"What is it?"
"October 30th, silly. Halloween's the 31st and . . ."
I count to five. I love this girl, but talking to her is often an exercise in confusion.
"Let me rephrase: what is the ritual?"
"Oh, that. I don't know."
"You don't . . ."
"Daddy's the only one who knows. After all, he's the eldest of the Drummonds."
"Terrific," I say. "Melody, I don't know if you noticed, but your dad doesn't like me."
"But he loves me," she replies, "And he'll love you, too, once he gets to know you."
I remember my last meeting with Melody's dad. In it, I'd buried my fist in his stomach and threatened him with dire bodily harm. Not exactly a warm family moment.
"Can't we just run to Vegas and get married without this ritual business?" I ask. Melody places her hands on her hips.
"Been there, done that. Remember? And look what happened! No." she says. "The Drummond family ritual is important to me, Gavy. It'll help me forget that mess with Gremmy."
I nod. That mess with Gremmy involved a fake marriage, sorcerous quests, a trek to Jersey, and an excursion into poetry. It'd also put Mel's life in danger -- that's what provoked my fist in Mel's dad's gut. He'd unwittingly nearly gotten Melody killed -- something Mel didn't know.
"All right," I say to get her hands off her hips. She smiles. "Can I ask Duck to help?"
"Don't see why not," she says, moving toward the door. "Nothing in the rules against it."
"There's rules?" I ask, but she's out the door and I'm left to call Peter Drummond. Joy.
***
It's two days later and I'm cooling my heels outside Drummond's office. I've been sitting here for two hours beyond my appointment time and his secretary is eyeing me askance. I hate it when they do that. Suddenly her intercom squawks.
"Is he still here?" comes a voice I could happily never hear again.
"Yes Mr. Drummond."
"Too bad," he says. "All right, send him in."
She clicks off the squawker. "Mr. Drummond will see you now."
At a loss for a smart-ass remark, I stand creakily (two hours in an office chair is about an hour too much) and stagger through the great man's door. He's seated behind the kind of desk you see in old movies. I'm reminded of Jimmy Stewart's boss's office in It's a Wonderful Life. Drummond's probably meaner, though.
"Sit McQue," he says, nodding at another office chair.
"Mind if I stand, Mr. Drummond? Been sitting a long time."
If he catches my sarcasm he doesn't show it. "Sit, stand, what's the difference? You're here for the ritual."
"Yes sir."
"And the rules say I have to set the ritual for you," he stands and leans over the desk. "But that doesn't mean I have to like doing it. I don't. Get this straight, McQue, I think you're an opportunistic little nobody who wants to glom onto a rich bimbo's money. Melody's besotted with you for some ungodly reason and that besotment won't last. I've taken steps to make sure that, once that besotment ends, you don't get a penny in spousal support. Nada. Not a cent. Capish?"
"Need me to sign something to that effect, Drummond? Got a contract so I can stipulate it?" I shift forward and lean toward the man. "You've been straight with me, I'll be straight with you. I'm marrying Melody, not her dad's money. I'd marry her if she was penniless. I'd even marry her if her father was a control freak jerk who almost got her killed. Oh, wait, I am doing that, aren't I?"
Drummond pulls back, a nasty smile on his face. "Maybe, McQue. First, you have to complete the ritual."
"And you're gonna tell me what that is when?"
"Now," his smile gets nastier. He opens a drawer in his desk and removes an old-looking sheet of parchment. "Here's the quote from the ritual document," he reads: "The Drummond wedding ritual differs for each supplicant. The eldest Drummond makes a request; the supplicant to be tries to satisfy it. If he or she do so, he or she weds. If not, they must abandon all hope for nuptials."
I wait. Wait some more. Finally . . .
"That's it?" I ask.
"That's it," he says.
"No request written on the ritual document?"
"Nope."
"So that means . . ."
"It means I get to name the request," his nasty smile again. "And I have a lu-lu."
"A lu-lu?"
"A lu-lu, McQue. Hah! Rhymes. Love it. Your task: bring me the horn of a Unicorn."
I shake my head. "Excuse me?"
"You heard me."
"The Unicorn," I say, "is a mythical beast."
"So says James Thurber, yes, I read it too. And that Unicorn was in a Garden. You live in a fantasy land, McQue. Look around those Seven Counties you're so fond of. Cast bones. Gut a chicken and look at the entrails. Consult a crystal ball. Hire a seer. Must be a garden with a Unicorn in it somewhere." He stifles a snicker.
I hold up a hand. "Ignoring the utter impossibility of finding something that doesn't exist," I say. "Why on earth . . . "
"Would I want a Unicorn's horn? That's need to know, McQue, and you don't need to know. Besides," he settles onto his office chair, "as you said, the Unicorn doesn't exist. So why I want one is irrelevant, hmmmm? Why you want one, now, that's very relevant. Without it, you can forget about Melody. Now get out," he turns to the paperwork on his desk, "I have eviction notices to sign."
I stand there for a minute, too stunned to move, but there's little I can do. And it seems I have a mythical beast to find. I turn to go.
"Oh, McQue, one other thing." he says, not looking up from his papers.
I turn back.
"Taking a Unicorn's horn is fatal to the Unicorn. So anyone who takes the horn is guilty of a heinous deed. You'll kill a beautiful creature noted for innocence and goodness--all to satisfy your own, selfish desires. Despicable." He looks up, "So you see, McQue, this is sort of a win-win for me. If you do manage the impossible: find the Unicorn and bring me its horn, Melody will never forgive you. She'll drop you like the inexcrable piece of human detritus you are. If you don't find a Unicorn--far more likely--you can't complete the ritual and can't marry Melody." He smiles. "Have a nice day." He lowers his head to his work again.
No snappy comeback, no parting shot, I'm speechless for one of the few times I can remember. I open the office door to leave . . .
"And McQue," he sings in that sneering, superior voice of his. I stop halfway through the door. "It's October 29th. You have 24 hours to complete the ritual." He starts to laugh. "I guess you won't have a nice day, after all."
I leave his office and close the door on his merriment. I gotta get to Duck.
***
"The unicorn," Duck says, "is a mythical beast."
"What is this? Thurber appreciation week? I know, I know, already." I'm in Duck's "office"--a pawn shop just off the Treegreen town round. I've run my ritual assignment by him in the hopes he could help me. So far, uh-uh.
"So whaddya want from me?"
"Call in some favors from a coupla your contacts," I say. "You know a beast or two--a lot of them mythical."
"Lemme get this strait, McQue, you gotta find a unicorn and deliver its horn to Peter Drummond by midnight tomorrow. Otherwise, you can't marry Melody."
"That's it."
"Ordinarily," he muses, "I'd say that was a good thing. Marriage and me ain't exactly sympatico."
"Listen Duck . . ."
He holds up a hand. "But I like Melody and I know she loves you. Can't say much for her taste . . ."
"Hey!"
"But I like her, anyway. She'd be unhappy if she had to look for a new hubby." He turns to his laptop and arpeggios its keyboard. "So, we gotta get you a Unicorn and . . ." He hits "Enter" "We got one." He turns the laptop to me and I view a Unicorn--sure enough--in a garden cropping roses. "Looks like Jimmy
การแปล กรุณารอสักครู่..
ใช่ "
" ครับ " ?
" ใช่ " มันเกี่ยวกับเวลาที่ฉันถาม zillionth เพลงแต่งงาน แต่ละครั้ง เธอพูดว่า " ไม่ . " ผมเคยได้ยินว่า . . . . . . .
" จริง "
" เธอยิ้ม ใช่ gavy ฉันจะแต่งงานกับเธอ " เธอกล่าว " มันถึงเวลาแล้ว "
จูบหลายต่อมา ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาหวานของเธอและถาม :
" เมื่อไหร่ ? "
" เมื่อไหร่ ? "
" ครับ เมื่อ เลือกวันที่ "
เล็กขมวดคิ้ว รอยย่น ผิวข้างจมูก .นี่แปลว่าเธอคิดอะไรอยู่ . . . ไม่ใช่ที่เธอโกรธ จมูก squinches เมื่อเวลาเธอโกรธ จู่ๆ อีกคนยิ้ม :
" ฮาโลวีน " เธอกล่าว .
" ฉันต้องไปหาหมอ " ผมพูด .
" ทำไม ? "
" ต้องได้รับการได้ยินตรวจสอบ ฉันสาบานได้ว่าเธอพูดว่า ' ฮาโลวีน ' "
" ฉันพูดฮาโลวีน " เธอตอบ ดึงฉันไปยังโซฟา เราอยู่ในอพาร์ทเมนท์ของเธอ เพิ่งกลับมาจากการเดทเราเพิ่งดูหนังโรแมนติกและชอบแสงเทียนอาหารค่ำ ระหว่างทางไปบ้านหล่อน ฉันตัดสินใจ . . . สำหรับเวลาที่เท่าไรไม่ทราบ -- พยายามที่จะทำลายมิตรภาพของเราโดยการเสนอการแต่งงาน ครั้งนี้ผมโชคดี .
.
" เมโลดี้ " ฉันพูด นั่งกับเธอว่า " ทำไมคุณถึงต้องการฮาโลวีน ?
" คิดเกี่ยวกับมัน gavy . คุณแอบมองสำหรับ supernaturals สำหรับชีวิต เกือบทุกสิ่งที่คุณรู้คือลึกลับขลัง หรือแปลก คุณจะต้องการให้พวกเขามีความสะดวกสบายในงานแต่งงานของเราและสิ่งที่ดีกว่าวันกว่าฮาโลวีน ?
ฉันเข้าใจประเด็นของเธอ . . . ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน อาจเป็นเพราะผมยังไม่ได้คิดเรื่องชวนใคร ผมรู้ว่าจะแต่งงาน
" แต่สิ่งที่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณหรือไม่ ฉันถาม
เธอพลิกมือ " พ่อแม่ของฉันมีความยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าที่คุณคิด นอกจากนี้ " เธอเพิ่ม เหวี่ยงแขนของเธอรอบคอของฉัน" พวกเขาต้องการที่จะขยายขอบเขตของพวกเขา . "
เมโลดี้ folks มีสมาชิกกฎบัตรใน gotbux สังคม มันเกี่ยวกับความยืดหยุ่นมากและในขอบเขตของดามันไทน์ใจแคบ . ฉันจูบจมูกน่ารัก .
" ครับที่รัก " ผมพูด " มันคืออะไร ที่ไหนที่เราขมวดปม ? "
" แล้วระหว่าง D " ?
" ที่ไหน ? "
" โบสถ์ระหว่างต่างศาสนา , " เธอกล่าว . " กับทุกประเภทที่แตกต่างกันของลูกค้าคุณดึงดูดมันก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด และสำหรับการต้อนรับ เราจะจองอ้ะ ? "
พระเป็นข้ามมิติกลางประมาณขนาดของ passaic . ฉันไม่สามารถหาได้ถ้าฉัน quadrupled เงินเดือนตลอดชีวิต ที่ผมกล่าวถึงนี้ .
" โง่ " เธอกล่าวว่า " ครอบครัวของเจ้าสาวจ่ายค่าแต่งงาน คุณแค่ทำพิธีกรรม "
ฉันฉันคิดว่าเข้าใจได้ nonplussed .
" พิธีกรรม " ?
" ใช่ งานแต่งงาน ดรัมมอนด์ พิธีกรรมครอบครัวของฉันได้ทำมันมาตลอด คนที่จะมาเป็นครอบครัว มันเสร็จสมบูรณ์ก่อนวันงานแต่งงาน "
" มันคืออะไร ? "
" 30 ตุลาคม , โง่ ฮัลโลวีน 31 และ . . . . . . . "
ฉันจะนับถึง 5 ฉันรักผู้หญิงคนนี้ แต่พูดกับเธอมักจะใช้สับสน .
" ให้ฉันพูดซ้ำ : อะไรคือพิธี " ?
" อ๋อ . . . . ฉันไม่รู้ "
" คุณไม่ . . . . . . . . "
" พ่อเป็นคนเดียวที่รู้หลังจากทั้งหมดเขาเป็นคนโตของ drummonds "
" มากมาย " ฉันพูด " เพลง ฉันไม่รู้ ถ้าคุณสังเกตเห็น แต่พ่อไม่ได้ชอบฉัน "
" แต่เขารักชั้น " เธอตอบ " และเขาจะรักเจ้าด้วย เมื่อเขาได้รับทราบว่าคุณ "
จำได้ว่าครั้งสุดท้ายเจอเพลงของพ่อ ในนั้น ฉันจะฝังหมัดในกระเพาะอาหารของเขาและขู่เขาด้วยหายนะอันตรายทางร่างกาย ไม่ใช่ครอบครัวที่อบอุ่น
นะครับ" เราไม่สามารถกลับไปเวกัส และแต่งงาน ไม่มีพิธีกรรมทางธุรกิจ ? ฉันถาม เพลงสถานที่มือของเธอบนสะโพกของเธอ .
" มีทำที่ จำได้มั้ย ? และดูสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ " เธอกล่าว " ดรัมมอนด์ครอบครัวพิธีกรรมที่สำคัญสำหรับฉัน gavy . มันจะช่วยให้ผมลืมเรื่องนั้นกับเกร็มมี่ "
ฉันพยักหน้า ที่ยุ่งกับเกร็มมี่ เกี่ยวข้องกับการแต่งงานจอมปลอมซึ่งใช้เวทมนตร์คาถาเควส trek กับเสื้อและการท่องเที่ยวในบทกวี มันก็ทำให้ชีวิตฉันตกอยู่ในอันตราย . . . นั่นคือสิ่งที่ทำให้หมัดในกระเพาะอาหาร เมล ของพ่อ เขาจะเซื่องเกือบทำให้เมโลดี้ฆ่าเมลอะไรไม่รู้ .
" ก็ได้ " ผมพูดดึงมือของเธอออกจากสะโพกของเธอ " เธอยิ้ม ขอเป็ดช่วย ? "
" ทำไมจะไม่ได้ล่ะ " เธอกล่าวว่า ย้ายไปทางประตู " ไม่มีอะไรในกฎต่อต้านมัน . "
" มีกฎ ? ฉันถามแต่เธอออกจากประตูและฉันซ้ายเรียกปีเตอร์ดรัมมอนด์ * * * จอย
อีกสองวันต่อมาและฉันเย็นนอก ดรัมมอนด์ ส้นรองเท้าของออฟฟิศ ฉันนั่งอยู่ที่นี่เป็นเวลาสองชั่วโมง เกินเวลานัดกับเลขาของเขาที่จ้องฉันอย่างไม่ไว้ใจ . ฉันเกลียดเวลามันทำแบบนั้นจริงๆ ก็บ่นอินเตอร์คอม .
" เขาจะยังอยู่ที่นี่ ? มาเป็นเสียงผมอาจมีความสุขไม่เคยได้ยินอีกครั้ง .
" ครับ มิสเตอร์ดรัมมอนด์ "
" เลวร้าย " เขากล่าว . " เอาล่ะ ส่งเขาใน "
เธอคลิกปิดร้องโอ๊ก " นายดรัมมอนด์จะพบคุณแล้ว "
ที่สูญเสียบ้านก้นฉลาด ฉันยืน creakily ( สองชั่วโมงในเก้าอี้สำนักงานประมาณ 1 ชั่วโมง มากเกินไป ) และเดินโซเซผ่านประตูใหญ่ของมนุษย์ เขานั่งอยู่หลังโต๊ะแบบไหนที่คุณเห็นในหนังเก่าๆ ผมนึกถึงจิมมี่สจ๊วตของหัวหน้าสำนักงาน มันเป็นชีวิตที่วิเศษดรัมมอนด์คงโหดขึ้นนะ .
" นั่ง mcque " เขาพูดพลางพยักหน้าหนึ่งเก้าอี้สำนักงาน .
" ขอยืน มิสเตอร์ดรัมมอนด์เหรอ นั่งนาน "
ถ้าเขาจับประชดของฉัน เขาไม่ได้แสดงมัน นั่ง , ยืน , อะไรคือความแตกต่าง ? คุณมาที่นี่เพื่อพิธีกรรม . "
" ครับ "
" และกฏบอกว่าผมต้องตั้งพิธีสำหรับคุณ " เขายืนชะโงกหน้าข้ามโต๊ะ" แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ผมจะชอบทำ ผมไม่รับตรง mcque ฉันคิดว่าคุณเป็นนักฉวยโอกาสน้อยไม่มีใครต้องการได้รับแฟนรวยเงิน เมโลดี้คลุกอยู่กับคุณสำหรับบางเหตุผลที่ besotment คนอธรรมและไม่จีรัง ผมได้ถ่ายขั้นตอนเพื่อให้แน่ใจว่า ทันทีที่ besotment จบลง คุณไม่ได้รับเงินสนับสนุนจากคู่สมรส นาดา ไม่เซ็นต์ เข้าใจมั้ย ? "
" ต้องการให้ฉันเซ็นสัญญาอะไรกับผล , ดรัมมอนด์เหรอ ได้รับการว่าจ้างเพื่อให้ฉันสามารถยอมรับมัน ? ฉันเลื่อนไปข้างหน้า และเอนเข้าหาผู้ชาย " . คุณเคยตรงกับผม ผมจะพูดกับคุณตรงๆ ฉันจะแต่งงานกับเมโลดี้ เงินไม่ใช่พ่อของเธอ . ผมจะแต่งงานกับเธอ ถ้าเธอไม่มีเงิน ผมจะแต่งงานกับเธอ ถ้าพ่อของเธอถูกไอ้โรคจิต ไอ้บ้า ที่เกือบทำให้เธอถูกฆ่า โอ้ เดี๋ยว ฉันทำแบบนั้นใช่ไหม ?
ดรัมมอนด์ดึงกลับ รอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้าของเขา " . บางที mcque . แรกที่คุณต้องเสร็จพิธี "
" และคุณกำลังจะบอกฉันว่านั่นคือเมื่อ ?
" ตอนนี้ " รอยยิ้มของเขาจะ nastier . เขาเปิดลิ้นชักในโต๊ะทำงานของเขาและเอาเก่ามองแผ่นกระดาษ” นี่คืออ้างอิงจากพิธีกรรมเอกสาร " เขาอ่านว่า " แต่งงาน ดรัมมอนด์ พิธีกรรมแตกต่างสำหรับแต่ละการเปลี่ยนแปลง .พี่คนโต ดรัมมอนด์ ทำให้คำขอ อาวุโสที่จะพยายามที่จะตอบสนองมัน ถ้าเขาหรือเธอทำเพื่อเขาหรือเธอแต่งงานกับ . ถ้าไม่ พวกเขาต้องละทิ้งความหวังทั้งหมดสำหรับการแต่งงาน " .
ผมรอ รออีกหน่อย ในที่สุด . . . . . . .
" แค่นั้น ? ผมถาม .
" นั่นมัน " เขากล่าว .
" ไม่ขอเขียนในพิธีกรรมเอกสาร ?
" " ไม่ " นั่นหมายความว่า . . . . . . . "
" มันหมายความว่าฉันต้องชื่อขอ ยิ้มที่น่ารังเกียจของเขาอีกครั้ง" และฉันมีลู่ลู่ "
" ลูลู ?
" ลู่ลู่ mcque . ฮ้า ! ! บทกลอน . ความรักมัน งานของคุณ : เอาเขาของยูนิคอร์น " .
ผมสั่นหัวของฉัน " . ขอโทษนะ ?
" คุณได้ยินฉัน . "
" ยูนิคอร์น " ผมพูด " เป็นสัตว์ในตำนาน "
" แล้วบอกว่าเจมส์เทอร์เบอร์ ครับ ผมอ่านมันด้วย และที่ดูจะสวน คุณอาศัยอยู่ในแฟนตาซีแลนด์ mcque . ดูรอบที่เจ็ดมณฑล นายรัก . กระดูกโยนไส้ไก่และดูเครื่องในเลย ปรึกษาลูกบอลคริสตัล จ้างเซียร์ ต้องสวนกับยูนิคอร์นในบางแห่ง เขา stifles เป็นหัวเราะคิกคัก .
ผมถือขึ้นมือ . ละเลยไม่ได้กล่าวหาบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มีอยู่ " ฉันพูด " ทำไมบนโลกใบนี้ . . . . . . . "
" ฉันต้องการยูนิคอร์นของเขา ? ที่ต้องรู้ mcque และคุณไม่จำเป็นต้องรู้ นอกจากนี้" เขา settles ลงบนเก้าอี้ " อย่างที่คุณว่า ยูนิคอร์น ไม่มีอยู่จริง ทำไมฉันต้องการหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง , งั้นหรอ ? ทำไมคุณต้องการหนึ่ง ตอนนี้มากที่เกี่ยวข้อง ไม่มีมันแล้ว คุณจะลืมเนื้อเพลง ออกไปเดี๋ยวนี้ " เขาหันไปเอกสารบนโต๊ะของเขา " ฉันมีไล่ที่เซ็น "
ฉันยืนอยู่ตรงนั้นสักพักก็อึ้งไป แต่มันเล็ก ๆน้อย ๆที่ฉันสามารถทำได้และดูเหมือนว่าฉันมีสัตว์ร้ายในตำนาน ที่จะเจอ ฉันหันกลับไป .
" โอ้ mcque อีกอย่างหนึ่ง เขาบอกว่า ไม่เงยหน้าจากเอกสารของเขา . . . . . .
" พาฉันกลับ ยูนิคอร์นของฮอร์นร้ายแรงกับยูนิคอร์น ดังนั้น ใครก็ตามที่เขามีความผิดทำความชั่วร้าย คุณจะฆ่าสิ่งมีชีวิตที่สวยงามไว้สำหรับความบริสุทธิ์และความดี -- ทั้งหมดเพื่อตอบสนองความต้องการของคุณเองที่เห็นแก่ตัว " เขาดูน่ารังเกียจมาก ขึ้น" ดังนั้นคุณจะเห็น mcque นี่ พวกที่ชนะสำหรับฉัน ถ้าคุณจัดการไม่ได้ : ค้นหายูนิคอร์นและเอาของฮอร์น ทำนองจะไม่มีวันให้อภัยคุณ เธอจะปล่อยคุณชอบชิ้น inexcrable detritus ของมนุษย์นะ ถ้าคุณไม่พบยูนิคอร์น -- มากกว่านั้น . . . . . คุณสามารถไม่สมบูรณ์ พิธีกรรม และไม่สามารถแต่งงานกับเพลง " เขายิ้ม " มีวันที่ดี " เขาก้มหัวให้กับงานอีกครั้ง
ไม่เร็วได้ไม่ต้องยิง ฉันพูดไม่ออก หนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ฉันสามารถจำ ผมเปิดสำนักงานประตูไป . . . . . . .
" และ mcque " เขาร้องเพลงที่กำลังยิ้มเยาะ เสียงที่เหนือกว่าของเขา ฉันหยุดครึ่งทางผ่านประตู . มันตุลาคม 29 คุณมีเวลา 24 ชั่วโมงเพื่อให้พิธีกรรม . " เขาเริ่มหัวเราะ . ฉันเดาว่า คุณจะไม่มีวันที่ดีหลังจากทั้งหมด "
.ฉันออกไปจากห้องทำงานของเขา แล้วปิดประตู บนความสนุกสนานของเขา ฉันต้องไปเป็ด .
*
" ยูนิคอร์น " เป็ดพูด " เป็นสัตว์ในตำนาน "
" นี่คืออะไร ? อาทิตย์ซาบซึ้ง เทอร์เบอร์ ? ฉันรู้ ฉันรู้แล้ว ฉันอยู่ในเป็ด " สำนักงาน " - จำนำแค่ออกรอบเมือง treegreen . ผมเรียกใช้งานพิธี โดยเขาหวังว่าเขาจะช่วยฉัน ดังนั้นไกล . . . . . . . . . . . . .
" แล้วแกจะเอาอะไรจากฉัน ?
" เรียกขอความช่วยเหลือจาก coupla รายชื่อของคุณ , " ผมพูด " คุณรู้จักสัตว์หรือสอง -- มากของพวกเขาเป็น "
" ผมได้รับนี้แคบ mcque คุณต้องค้นหายูนิคอร์นและส่งมอบของฮอร์นปีเตอร์ดรัมมอนด์เที่ยงคืนพรุ่งนี้ มิฉะนั้นคุณจะไม่แต่งงานกับเพลง "
" นั่น . . . "
" ปกติ " เขา Muses " ผมว่ามันเป็นสิ่งที่ดี การแต่งงานและฉันก็ไม่ใช่ sympatico "
" ฟังเป็ด "
. . . . . . .เขาถือขึ้นมือ . แต่ผมชอบเมโลดี้ และฉันรู้ว่าเธอรักคุณ ไม่พูดอะไรมากสำหรับรสชาติของเธอ . . . . . . . "
" เฮ้ ! "
" แต่ผมชอบเธออยู่แล้ว เธอจะไม่มีความสุขเลย ถ้าเธอจะหาสามีใหม่ . . . " เขาหันไปและ arpeggios ของแป้นพิมพ์แล็ปท็อปของเขา . " ดังนั้น เราต้องพาคุณยูนิคอร์นและ . . . . . . . " เขาชม " ระบุ " " เรามี " เขาเปิดแล็ปท็อปและฉันดูยูนิคอร์น -- แน่นอน -- ในสวนปลูกกุหลาบ" ดูเหมือนจิมมี่
" ครับ " ?
" ใช่ " มันเกี่ยวกับเวลาที่ฉันถาม zillionth เพลงแต่งงาน แต่ละครั้ง เธอพูดว่า " ไม่ . " ผมเคยได้ยินว่า . . . . . . .
" จริง "
" เธอยิ้ม ใช่ gavy ฉันจะแต่งงานกับเธอ " เธอกล่าว " มันถึงเวลาแล้ว "
จูบหลายต่อมา ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาหวานของเธอและถาม :
" เมื่อไหร่ ? "
" เมื่อไหร่ ? "
" ครับ เมื่อ เลือกวันที่ "
เล็กขมวดคิ้ว รอยย่น ผิวข้างจมูก .นี่แปลว่าเธอคิดอะไรอยู่ . . . ไม่ใช่ที่เธอโกรธ จมูก squinches เมื่อเวลาเธอโกรธ จู่ๆ อีกคนยิ้ม :
" ฮาโลวีน " เธอกล่าว .
" ฉันต้องไปหาหมอ " ผมพูด .
" ทำไม ? "
" ต้องได้รับการได้ยินตรวจสอบ ฉันสาบานได้ว่าเธอพูดว่า ' ฮาโลวีน ' "
" ฉันพูดฮาโลวีน " เธอตอบ ดึงฉันไปยังโซฟา เราอยู่ในอพาร์ทเมนท์ของเธอ เพิ่งกลับมาจากการเดทเราเพิ่งดูหนังโรแมนติกและชอบแสงเทียนอาหารค่ำ ระหว่างทางไปบ้านหล่อน ฉันตัดสินใจ . . . สำหรับเวลาที่เท่าไรไม่ทราบ -- พยายามที่จะทำลายมิตรภาพของเราโดยการเสนอการแต่งงาน ครั้งนี้ผมโชคดี .
.
" เมโลดี้ " ฉันพูด นั่งกับเธอว่า " ทำไมคุณถึงต้องการฮาโลวีน ?
" คิดเกี่ยวกับมัน gavy . คุณแอบมองสำหรับ supernaturals สำหรับชีวิต เกือบทุกสิ่งที่คุณรู้คือลึกลับขลัง หรือแปลก คุณจะต้องการให้พวกเขามีความสะดวกสบายในงานแต่งงานของเราและสิ่งที่ดีกว่าวันกว่าฮาโลวีน ?
ฉันเข้าใจประเด็นของเธอ . . . ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน อาจเป็นเพราะผมยังไม่ได้คิดเรื่องชวนใคร ผมรู้ว่าจะแต่งงาน
" แต่สิ่งที่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณหรือไม่ ฉันถาม
เธอพลิกมือ " พ่อแม่ของฉันมีความยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าที่คุณคิด นอกจากนี้ " เธอเพิ่ม เหวี่ยงแขนของเธอรอบคอของฉัน" พวกเขาต้องการที่จะขยายขอบเขตของพวกเขา . "
เมโลดี้ folks มีสมาชิกกฎบัตรใน gotbux สังคม มันเกี่ยวกับความยืดหยุ่นมากและในขอบเขตของดามันไทน์ใจแคบ . ฉันจูบจมูกน่ารัก .
" ครับที่รัก " ผมพูด " มันคืออะไร ที่ไหนที่เราขมวดปม ? "
" แล้วระหว่าง D " ?
" ที่ไหน ? "
" โบสถ์ระหว่างต่างศาสนา , " เธอกล่าว . " กับทุกประเภทที่แตกต่างกันของลูกค้าคุณดึงดูดมันก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด และสำหรับการต้อนรับ เราจะจองอ้ะ ? "
พระเป็นข้ามมิติกลางประมาณขนาดของ passaic . ฉันไม่สามารถหาได้ถ้าฉัน quadrupled เงินเดือนตลอดชีวิต ที่ผมกล่าวถึงนี้ .
" โง่ " เธอกล่าวว่า " ครอบครัวของเจ้าสาวจ่ายค่าแต่งงาน คุณแค่ทำพิธีกรรม "
ฉันฉันคิดว่าเข้าใจได้ nonplussed .
" พิธีกรรม " ?
" ใช่ งานแต่งงาน ดรัมมอนด์ พิธีกรรมครอบครัวของฉันได้ทำมันมาตลอด คนที่จะมาเป็นครอบครัว มันเสร็จสมบูรณ์ก่อนวันงานแต่งงาน "
" มันคืออะไร ? "
" 30 ตุลาคม , โง่ ฮัลโลวีน 31 และ . . . . . . . "
ฉันจะนับถึง 5 ฉันรักผู้หญิงคนนี้ แต่พูดกับเธอมักจะใช้สับสน .
" ให้ฉันพูดซ้ำ : อะไรคือพิธี " ?
" อ๋อ . . . . ฉันไม่รู้ "
" คุณไม่ . . . . . . . . "
" พ่อเป็นคนเดียวที่รู้หลังจากทั้งหมดเขาเป็นคนโตของ drummonds "
" มากมาย " ฉันพูด " เพลง ฉันไม่รู้ ถ้าคุณสังเกตเห็น แต่พ่อไม่ได้ชอบฉัน "
" แต่เขารักชั้น " เธอตอบ " และเขาจะรักเจ้าด้วย เมื่อเขาได้รับทราบว่าคุณ "
จำได้ว่าครั้งสุดท้ายเจอเพลงของพ่อ ในนั้น ฉันจะฝังหมัดในกระเพาะอาหารของเขาและขู่เขาด้วยหายนะอันตรายทางร่างกาย ไม่ใช่ครอบครัวที่อบอุ่น
นะครับ" เราไม่สามารถกลับไปเวกัส และแต่งงาน ไม่มีพิธีกรรมทางธุรกิจ ? ฉันถาม เพลงสถานที่มือของเธอบนสะโพกของเธอ .
" มีทำที่ จำได้มั้ย ? และดูสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ " เธอกล่าว " ดรัมมอนด์ครอบครัวพิธีกรรมที่สำคัญสำหรับฉัน gavy . มันจะช่วยให้ผมลืมเรื่องนั้นกับเกร็มมี่ "
ฉันพยักหน้า ที่ยุ่งกับเกร็มมี่ เกี่ยวข้องกับการแต่งงานจอมปลอมซึ่งใช้เวทมนตร์คาถาเควส trek กับเสื้อและการท่องเที่ยวในบทกวี มันก็ทำให้ชีวิตฉันตกอยู่ในอันตราย . . . นั่นคือสิ่งที่ทำให้หมัดในกระเพาะอาหาร เมล ของพ่อ เขาจะเซื่องเกือบทำให้เมโลดี้ฆ่าเมลอะไรไม่รู้ .
" ก็ได้ " ผมพูดดึงมือของเธอออกจากสะโพกของเธอ " เธอยิ้ม ขอเป็ดช่วย ? "
" ทำไมจะไม่ได้ล่ะ " เธอกล่าวว่า ย้ายไปทางประตู " ไม่มีอะไรในกฎต่อต้านมัน . "
" มีกฎ ? ฉันถามแต่เธอออกจากประตูและฉันซ้ายเรียกปีเตอร์ดรัมมอนด์ * * * จอย
อีกสองวันต่อมาและฉันเย็นนอก ดรัมมอนด์ ส้นรองเท้าของออฟฟิศ ฉันนั่งอยู่ที่นี่เป็นเวลาสองชั่วโมง เกินเวลานัดกับเลขาของเขาที่จ้องฉันอย่างไม่ไว้ใจ . ฉันเกลียดเวลามันทำแบบนั้นจริงๆ ก็บ่นอินเตอร์คอม .
" เขาจะยังอยู่ที่นี่ ? มาเป็นเสียงผมอาจมีความสุขไม่เคยได้ยินอีกครั้ง .
" ครับ มิสเตอร์ดรัมมอนด์ "
" เลวร้าย " เขากล่าว . " เอาล่ะ ส่งเขาใน "
เธอคลิกปิดร้องโอ๊ก " นายดรัมมอนด์จะพบคุณแล้ว "
ที่สูญเสียบ้านก้นฉลาด ฉันยืน creakily ( สองชั่วโมงในเก้าอี้สำนักงานประมาณ 1 ชั่วโมง มากเกินไป ) และเดินโซเซผ่านประตูใหญ่ของมนุษย์ เขานั่งอยู่หลังโต๊ะแบบไหนที่คุณเห็นในหนังเก่าๆ ผมนึกถึงจิมมี่สจ๊วตของหัวหน้าสำนักงาน มันเป็นชีวิตที่วิเศษดรัมมอนด์คงโหดขึ้นนะ .
" นั่ง mcque " เขาพูดพลางพยักหน้าหนึ่งเก้าอี้สำนักงาน .
" ขอยืน มิสเตอร์ดรัมมอนด์เหรอ นั่งนาน "
ถ้าเขาจับประชดของฉัน เขาไม่ได้แสดงมัน นั่ง , ยืน , อะไรคือความแตกต่าง ? คุณมาที่นี่เพื่อพิธีกรรม . "
" ครับ "
" และกฏบอกว่าผมต้องตั้งพิธีสำหรับคุณ " เขายืนชะโงกหน้าข้ามโต๊ะ" แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ผมจะชอบทำ ผมไม่รับตรง mcque ฉันคิดว่าคุณเป็นนักฉวยโอกาสน้อยไม่มีใครต้องการได้รับแฟนรวยเงิน เมโลดี้คลุกอยู่กับคุณสำหรับบางเหตุผลที่ besotment คนอธรรมและไม่จีรัง ผมได้ถ่ายขั้นตอนเพื่อให้แน่ใจว่า ทันทีที่ besotment จบลง คุณไม่ได้รับเงินสนับสนุนจากคู่สมรส นาดา ไม่เซ็นต์ เข้าใจมั้ย ? "
" ต้องการให้ฉันเซ็นสัญญาอะไรกับผล , ดรัมมอนด์เหรอ ได้รับการว่าจ้างเพื่อให้ฉันสามารถยอมรับมัน ? ฉันเลื่อนไปข้างหน้า และเอนเข้าหาผู้ชาย " . คุณเคยตรงกับผม ผมจะพูดกับคุณตรงๆ ฉันจะแต่งงานกับเมโลดี้ เงินไม่ใช่พ่อของเธอ . ผมจะแต่งงานกับเธอ ถ้าเธอไม่มีเงิน ผมจะแต่งงานกับเธอ ถ้าพ่อของเธอถูกไอ้โรคจิต ไอ้บ้า ที่เกือบทำให้เธอถูกฆ่า โอ้ เดี๋ยว ฉันทำแบบนั้นใช่ไหม ?
ดรัมมอนด์ดึงกลับ รอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้าของเขา " . บางที mcque . แรกที่คุณต้องเสร็จพิธี "
" และคุณกำลังจะบอกฉันว่านั่นคือเมื่อ ?
" ตอนนี้ " รอยยิ้มของเขาจะ nastier . เขาเปิดลิ้นชักในโต๊ะทำงานของเขาและเอาเก่ามองแผ่นกระดาษ” นี่คืออ้างอิงจากพิธีกรรมเอกสาร " เขาอ่านว่า " แต่งงาน ดรัมมอนด์ พิธีกรรมแตกต่างสำหรับแต่ละการเปลี่ยนแปลง .พี่คนโต ดรัมมอนด์ ทำให้คำขอ อาวุโสที่จะพยายามที่จะตอบสนองมัน ถ้าเขาหรือเธอทำเพื่อเขาหรือเธอแต่งงานกับ . ถ้าไม่ พวกเขาต้องละทิ้งความหวังทั้งหมดสำหรับการแต่งงาน " .
ผมรอ รออีกหน่อย ในที่สุด . . . . . . .
" แค่นั้น ? ผมถาม .
" นั่นมัน " เขากล่าว .
" ไม่ขอเขียนในพิธีกรรมเอกสาร ?
" " ไม่ " นั่นหมายความว่า . . . . . . . "
" มันหมายความว่าฉันต้องชื่อขอ ยิ้มที่น่ารังเกียจของเขาอีกครั้ง" และฉันมีลู่ลู่ "
" ลูลู ?
" ลู่ลู่ mcque . ฮ้า ! ! บทกลอน . ความรักมัน งานของคุณ : เอาเขาของยูนิคอร์น " .
ผมสั่นหัวของฉัน " . ขอโทษนะ ?
" คุณได้ยินฉัน . "
" ยูนิคอร์น " ผมพูด " เป็นสัตว์ในตำนาน "
" แล้วบอกว่าเจมส์เทอร์เบอร์ ครับ ผมอ่านมันด้วย และที่ดูจะสวน คุณอาศัยอยู่ในแฟนตาซีแลนด์ mcque . ดูรอบที่เจ็ดมณฑล นายรัก . กระดูกโยนไส้ไก่และดูเครื่องในเลย ปรึกษาลูกบอลคริสตัล จ้างเซียร์ ต้องสวนกับยูนิคอร์นในบางแห่ง เขา stifles เป็นหัวเราะคิกคัก .
ผมถือขึ้นมือ . ละเลยไม่ได้กล่าวหาบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มีอยู่ " ฉันพูด " ทำไมบนโลกใบนี้ . . . . . . . "
" ฉันต้องการยูนิคอร์นของเขา ? ที่ต้องรู้ mcque และคุณไม่จำเป็นต้องรู้ นอกจากนี้" เขา settles ลงบนเก้าอี้ " อย่างที่คุณว่า ยูนิคอร์น ไม่มีอยู่จริง ทำไมฉันต้องการหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง , งั้นหรอ ? ทำไมคุณต้องการหนึ่ง ตอนนี้มากที่เกี่ยวข้อง ไม่มีมันแล้ว คุณจะลืมเนื้อเพลง ออกไปเดี๋ยวนี้ " เขาหันไปเอกสารบนโต๊ะของเขา " ฉันมีไล่ที่เซ็น "
ฉันยืนอยู่ตรงนั้นสักพักก็อึ้งไป แต่มันเล็ก ๆน้อย ๆที่ฉันสามารถทำได้และดูเหมือนว่าฉันมีสัตว์ร้ายในตำนาน ที่จะเจอ ฉันหันกลับไป .
" โอ้ mcque อีกอย่างหนึ่ง เขาบอกว่า ไม่เงยหน้าจากเอกสารของเขา . . . . . .
" พาฉันกลับ ยูนิคอร์นของฮอร์นร้ายแรงกับยูนิคอร์น ดังนั้น ใครก็ตามที่เขามีความผิดทำความชั่วร้าย คุณจะฆ่าสิ่งมีชีวิตที่สวยงามไว้สำหรับความบริสุทธิ์และความดี -- ทั้งหมดเพื่อตอบสนองความต้องการของคุณเองที่เห็นแก่ตัว " เขาดูน่ารังเกียจมาก ขึ้น" ดังนั้นคุณจะเห็น mcque นี่ พวกที่ชนะสำหรับฉัน ถ้าคุณจัดการไม่ได้ : ค้นหายูนิคอร์นและเอาของฮอร์น ทำนองจะไม่มีวันให้อภัยคุณ เธอจะปล่อยคุณชอบชิ้น inexcrable detritus ของมนุษย์นะ ถ้าคุณไม่พบยูนิคอร์น -- มากกว่านั้น . . . . . คุณสามารถไม่สมบูรณ์ พิธีกรรม และไม่สามารถแต่งงานกับเพลง " เขายิ้ม " มีวันที่ดี " เขาก้มหัวให้กับงานอีกครั้ง
ไม่เร็วได้ไม่ต้องยิง ฉันพูดไม่ออก หนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ฉันสามารถจำ ผมเปิดสำนักงานประตูไป . . . . . . .
" และ mcque " เขาร้องเพลงที่กำลังยิ้มเยาะ เสียงที่เหนือกว่าของเขา ฉันหยุดครึ่งทางผ่านประตู . มันตุลาคม 29 คุณมีเวลา 24 ชั่วโมงเพื่อให้พิธีกรรม . " เขาเริ่มหัวเราะ . ฉันเดาว่า คุณจะไม่มีวันที่ดีหลังจากทั้งหมด "
.ฉันออกไปจากห้องทำงานของเขา แล้วปิดประตู บนความสนุกสนานของเขา ฉันต้องไปเป็ด .
*
" ยูนิคอร์น " เป็ดพูด " เป็นสัตว์ในตำนาน "
" นี่คืออะไร ? อาทิตย์ซาบซึ้ง เทอร์เบอร์ ? ฉันรู้ ฉันรู้แล้ว ฉันอยู่ในเป็ด " สำนักงาน " - จำนำแค่ออกรอบเมือง treegreen . ผมเรียกใช้งานพิธี โดยเขาหวังว่าเขาจะช่วยฉัน ดังนั้นไกล . . . . . . . . . . . . .
" แล้วแกจะเอาอะไรจากฉัน ?
" เรียกขอความช่วยเหลือจาก coupla รายชื่อของคุณ , " ผมพูด " คุณรู้จักสัตว์หรือสอง -- มากของพวกเขาเป็น "
" ผมได้รับนี้แคบ mcque คุณต้องค้นหายูนิคอร์นและส่งมอบของฮอร์นปีเตอร์ดรัมมอนด์เที่ยงคืนพรุ่งนี้ มิฉะนั้นคุณจะไม่แต่งงานกับเพลง "
" นั่น . . . "
" ปกติ " เขา Muses " ผมว่ามันเป็นสิ่งที่ดี การแต่งงานและฉันก็ไม่ใช่ sympatico "
" ฟังเป็ด "
. . . . . . .เขาถือขึ้นมือ . แต่ผมชอบเมโลดี้ และฉันรู้ว่าเธอรักคุณ ไม่พูดอะไรมากสำหรับรสชาติของเธอ . . . . . . . "
" เฮ้ ! "
" แต่ผมชอบเธออยู่แล้ว เธอจะไม่มีความสุขเลย ถ้าเธอจะหาสามีใหม่ . . . " เขาหันไปและ arpeggios ของแป้นพิมพ์แล็ปท็อปของเขา . " ดังนั้น เราต้องพาคุณยูนิคอร์นและ . . . . . . . " เขาชม " ระบุ " " เรามี " เขาเปิดแล็ปท็อปและฉันดูยูนิคอร์น -- แน่นอน -- ในสวนปลูกกุหลาบ" ดูเหมือนจิมมี่
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- You take all the time you need. I am not
- เธออย่างฉันไหม
- วันนี้ฉันไม่ได้คุยกับคุณ ฉันเสียใจ
- ดังนี้ ความยาวของกิ่ง
- handled
- More or less
- sexual
- เพลิดเพลินกับสิ่งมีชีวิตใต้มหาสมุทร คือ
- not ready for distribution to you yet. W
- จะแก้ไข
- หน่อไม้หวาน
- Privacy
- อร่อยและได้บุญด้วย
- วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง
- นี่เป็นครั้งแรกของฉัน
- ที่ฉันไม่ยุ่ง เพราะทุกวันศุกร์เจ้านายของ
- Pay attention to, as always, the months
- work
- รอการคอนเฟริมมค่ะ
- ไม่ได้อาศัยอยู่กับบิดา
- แสดง
- หลังจากนันฉันไปมหาวิทยาลัย
- ก็ไม่เป็นอะไร
- you select from the menu
