I decided to lay down on my couch a

I decided to lay down on my couch at night and listen to this. It was an experience that I would love to experience again. I was laying face up; sometimes I would open my eyes and I would look at the white ceiling differently...as if the ceiling was just vibrations and when I would focus on that sight perspective I would see my peripheral vision just fade away and I would see lots of transparent designs/patterns. However, when I wouldn't focus, I would snap back into reality. Unbelievable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันตัดสินใจที่จะนอนลงบนโซฟาของฉันในเวลากลางคืน และฟัง มันเป็นประสบการณ์ที่ฉันชอบสัมผัสอีกครั้ง ฉันถูกวางหน้าค่า บางครั้งฉันจะเปิดตาของฉัน และฉันจะดูสีขาวเพดานแตกต่าง...ว่าเพดานถูกเพียงสั่นสะเทือน และ เมื่อผมจะเน้นในสายตาที่ มองจะเห็นวิสัยทัศน์ของฉันต่อพ่วงเพียงเลือน และจะเห็นมากมายออกแบบลายโปร่งใส อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันจะไม่โฟกัส ฉันจะชิดกลับเป็นความจริง ไม่น่าเชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันตัดสินใจที่จะล้มตัวลงนอนบนที่นอนของฉันในเวลากลางคืนและฟังนี้ มันเป็นประสบการณ์ที่ฉันจะรักที่จะได้สัมผัสอีกครั้ง ฉันถูกวางหน้าขึ้น บางครั้งฉันอยากจะเปิดตาของฉันและฉันจะมีลักษณะที่แตกต่างกันเพดานสีขาว ... ราวกับว่าเพดานเป็นเพียงการสั่นสะเทือนและเมื่อฉันจะมุ่งเน้นไปที่มุมมองของสายตาที่ผมจะได้เห็นวิสัยทัศน์ต่อพ่วงของฉันเพียงจางหายไปและฉันอยากจะดูจำนวนมากของความโปร่งใส การออกแบบ / รูปแบบ แต่เมื่อฉันจะไม่มุ่งเน้นไปที่ผมจะรีบกลับเข้ามาในความเป็นจริง ไม่น่าเชื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมตัดสินใจที่จะนอนบนโซฟาของฉันในเวลากลางคืนและฟังเพลงนี้ มันเป็นประสบการณ์ที่ฉันจะรักประสบการณ์อีกครั้ง ผมวางหงายขึ้น บางครั้งฉันก็ลืมตาขึ้นมา และผมก็มองไปที่เพดานสีขาวที่แตกต่าง . . . . . . .ถ้าเป็นฝ้าก็สั่นสะเทือน และเมื่อผมจะเน้นที่ภาพมุมมองที่ผมเห็นวิสัยทัศน์ต่อพ่วงของฉันจางหายไป และจะเห็นการออกแบบ / ใสรูปแบบ อย่างไรก็ตาม ฉันก็ไม่ได้สนใจ ผมกลับมาสู่ความเป็นจริง ไม่น่าเชื่อ