Increasing atmospheric CO2 may have

Increasing atmospheric CO2 may have important consequences for the Earth’s climate, leading to an average warming of 3 °C at the Earth’s surface over the course of this century (Solomon et al., 2007). Similar trends are expected for surface ocean temperature due to the warming of the surface mixed layer (Levitus et al., 2005). Observations since 1961 show that the average temperature of the global ocean has increased to depths of at least 3000 m and that the ocean has been taking up over 80% of the heat being added to the climate system (IPCC, 2007). The giant squid may serve as an indicator of future warming of the world’s oceans. Since the late 19th century most of the specimens from the Northwest Atlantic were found stranded or floating (Table 1), and most of these were concentrated along the east coast of the small island of Newfoundland, Canada (Fig. 1), particularly during autumn (Aldrich, 1968 and Aldrich, 1991). We found that the annual incidence of giant squid specimens in Newfoundland since 1946 was directly associated with mean autumn bottom temperature off the Newfoundland coast (Fig. 2; Spearman’s correlation coefficient, p < 0.05).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

CO2 ที่เพิ่มขึ้นในชั้นบรรยากาศอาจมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับสภาพภูมิอากาศของโลกที่นำไปสู่​​ภาวะเฉลี่ย 3 องศาเซลเซียสที่พื้นผิวของโลกในช่วงศตวรรษนี้ (โซโลมอนและคณะ. 2007) แนวโน้มที่คล้ายกันคาดว่าจะมีอุณหภูมิพื้นผิวทะเลอันเนื่องมาจากความร้อนของพื้นผิวชั้นผสม (levitus และคณะ. 2005)สังเกตตั้งแต่ปี 1961 แสดงให้เห็นว่าอุณหภูมิเฉลี่ยของมหาสมุทรทั่วโลกได้เพิ่มขึ้นถึงระดับความลึกไม่น้อยกว่า 3000 เมตรและมหาสมุทรที่ได้รับการขึ้นกว่า 80% ของความร้อนที่เพิ่มเข้ามาในระบบของสภาพภูมิอากาศ (IPCC, 2007) ปลาหมึกยักษ์อาจใช้เป็นตัวบ่งชี้ของภาวะอนาคตของมหาสมุทรของโลกตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ส่วนใหญ่ของตัวอย่างจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกพบว่าติดหรือลอย (ตารางที่ 1) และส่วนใหญ่ของเหล่านี้มีความเข้มข้นตามแนวชายฝั่งตะวันออกของเกาะเล็ก ๆ ของ newfoundland แคนาดา (รูปที่ 1) โดยเฉพาะในช่วงฤดู​​ใบไม้ร่วง (aldrich 1968 และ aldrich, 1991)เราพบว่าอุบัติการณ์ประจำปีของตัวอย่างปลาหมึกยักษ์ใน newfoundland ตั้งแต่ 1946 มีความสัมพันธ์โดยตรงกับฤดูใบไม้ร่วงอุณหภูมิเฉลี่ยด้านล่างนอกชายฝั่ง newfoundland (รูปที่ 2; ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของพลหอก, p <0.05)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่มบรรยากาศ CO2 อาจมีความสำคัญต่อสภาพภูมิอากาศของโลก การนำไปสู่การเฉลี่ยร้อน 3 องศาเซลเซียสที่ผิวโลกในช่วงศตวรรษนี้ (โซโลมอน et al., 2007) คล้ายแนวโน้มคาดว่าสำหรับอุณหภูมิพื้นผิวมหาสมุทรเนื่องจากภาวะโลกร้อนของผิวชั้นผสม (Levitus et al., 2005) สังเกตตั้งแต่ 1961 แสดงว่า อุณหภูมิเฉลี่ยของมหาสมุทรทั่วโลกมีเพิ่มขึ้นความลึกน้อยกว่า 3000 เมตร และที่ทะเลได้รับการขึ้นกว่า 80% ของความร้อนที่มีการเพิ่มระบบภูมิอากาศ (IPCC, 2007) ปลาหมึกยักษ์อาจทำหน้าที่เป็นตัวบ่งชี้ของภาวะโลกร้อนในอนาคตของมหาสมุทรของโลก ตั้งแต่ช่วงปลายศตวรรษส่วนใหญ่ไว้เป็นตัวอย่างจากแอตแลนติกตะวันตกเฉียงเหนือพบ ควั่น หรือลอย (ตาราง 1), และส่วนใหญ่เหล่านี้ได้เข้มข้นตามแนวชายฝั่งตะวันออกของเกาะนิวฟันด์ขนาดเล็กเกาะของแลนด์ แคนาดา (Fig. 1), โดยเฉพาะในช่วงฤดูใบไม้ร่วง (Aldrich, 1968 และ Aldrich, 1991) เราพบว่าอุบัติการณ์รายปีของปลาหมึกยักษ์ specimens ในเกาะนิวฟันด์แลนด์ตั้งแต่ 1946 เชื่อมโยงโดยตรงกับหมายถึง ฤดูใบไม้ร่วงอุณหภูมิด้านล่างนอกชายฝั่งนิวฟันด์แลนด์ (Fig. 2 ของ spearman สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ p < 0.05)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพิ่มความร่วมมือ 2 ที่มีบรรยากาศที่อาจมีผลสำคัญสำหรับในด้านของ สภาพ อากาศของโลกที่นำไปสู่ ภาวะ โลกร้อนโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 3 ° C บนพื้นผิวของโลกในศตวรรษที่(ซาโลมอน et al . 2007 )โรงแรมแห่งนี้ คาดว่าจะมีแนวโน้มของ อุณหภูมิ บนพื้นผิวของมหาสมุทรเนื่องจาก ภาวะ โลกร้อนของพื้นผิวที่ชั้นแบบผสม( levitus et al . 2005 )การสังเกตการณ์ตั้งแต่ปี 1961 แสดงให้เห็นว่า อุณหภูมิ โดยเฉลี่ยของมหาสมุทรระดับโลกที่มีเพิ่มมากขึ้นไปที่ระดับความลึกของที่อย่างน้อย 3000 ม.และที่ของมหาสมุทรที่ได้รับการขึ้นมามากกว่า 80% ของความร้อนที่กำลังถูกเพิ่มลงในระบบ สภาพ ภูมิอากาศ ( IPCC 2007 ) ปลาหมึกยักษ์ที่อาจทำหน้าที่เป็นสัญลักษณ์ของ ภาวะ โลกร้อนในอนาคตของมหาสมุทรของโลกนับตั้งแต่ช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เป็นตัวอย่างได้จากด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกที่ส่วนใหญ่เป็นคนพบสายตีเกลียวหรือลอยน้ำ(ตารางที่ 1 )และเหล่านี้ได้มากที่สุดเป็นกระจุกตัวอยู่ตามแนวชายฝั่งด้านทิศตะวันออกของเกาะขนาดเล็กของนิวฟันด์แลนด์แคนาดา(รูปที่ 1 )โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูใบไม้ร่วง( สมรภูมิ 1968 และ สมรภูมิ 1991 )เราพบว่าอัตราการเกิดของตัวอย่างปลาหมึกยักษ์ในนิวฟันด์แลนด์ตั้งแต่ปี 1946 มีความเกี่ยวข้องกับ อุณหภูมิ ด้านล่างในฤดูใบไม้ร่วงหมายถึงอยู่ถัดจากชายฝั่งนิวฟาวด์แลนด์(รูปโดยตรง 2 ; spearman ของค่า, P < 0.05 )