My classroom has become famous in t

My classroom has become famous in the school as has got reputation for success by encouraging students to believe in themselves. One day, the head told me that the student was disabled.
I has Prepared my pupils for John's visit - I has told them that it was rude to stare, but they sill felt embarrassed and could not help staring... John sat quietly in the corner and watched me teaching. He has been watching me for about half am hour, when suddenly he asked if he could show the children something on the on the blackboard: he took a piece of chalk between his 'arms' and began to write-in better blackboard writing than mine.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องเรียนของฉันได้กลายเป็นที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงประสบความสำเร็จโดยส่งเสริมให้นักเรียนได้เชื่อมั่นในตัวเอง วันหนึ่ง หัวบอกผมว่า นักเรียนถูกปิดใช้งานผมได้เตรียมนักเรียนของฉันสำหรับการเยี่ยมชมของจอห์น - ฉันได้บอกพวกเขาว่า มันด่า stare แต่พวกเขาจนรู้สึกอาย และไม่สามารถช่วยจ้องมอง... จอห์นนั่งเงียบ ๆ อยู่ในมุม และดูการสอนของฉัน เขาได้รับการดูฉัน am ประมาณครึ่งชั่วโมง เมื่อจู่ ๆ เขาถามว่า ถ้า เขาสามารถแสดงเด็กบางสิ่งบางอย่างบนที่บนกระดานดำ: เขาเอาชิ้นส่วนของชอล์กระหว่าง 'แขน' ของเขา และเริ่มที่จะเขียนเพิ่มดีกว่ากระดานเขียนกว่า ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องเรียนของฉันได้กลายเป็นที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนตามที่ได้มีชื่อเสียงสำหรับความสำเร็จโดยการกระตุ้นให้นักเรียนที่จะเชื่อในตัวเอง วันหนึ่งหัวบอกว่านักศึกษาถูกปิดการใช้งาน.
ฉันได้เตรียมนักเรียนของฉันสำหรับการเยี่ยมชมของจอห์น - ฉันได้บอกพวกเขาว่ามันเป็นหยาบคายจ้อง แต่พวกเขางัวรู้สึกอายและไม่สามารถช่วยจ้องมอง ... จอห์นนั่งเงียบ ๆ ใน มุมและเฝ้าดูการเรียนการสอนฉัน เขาได้รับการดูผมประมาณครึ่ง AM ชั่วโมงเมื่อจู่ ๆ เขาก็ถามว่าเขาจะแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่เด็กในบนกระดานดำ: เขาเอาชิ้นส่วนของชอล์กระหว่างแขนของเขาและเริ่มที่จะเขียนในการเขียนกระดานดำดีกว่าฉัน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้องเรียนของฉันกลายเป็นคนดังในโรงเรียน ได้รับชื่อเสียงความสำเร็จ โดยการส่งเสริมให้นักเรียนที่จะเชื่อในตัวเอง วันหนึ่ง หัวหน้าบอกว่า นักศึกษาพิการฉันได้เตรียมนักเรียนของฉันจอห์นเยี่ยม - ฉันได้บอกพวกเขาว่ามันเสียมารยาทมากที่จะมอง แต่พวกเขายังรู้สึกอับอาย และอดไม่ได้ที่จะจ้องมอง . . . จอห์นนั่งเงียบๆในมุมและดูฉันสอน เขาเฝ้าดูฉันประมาณครึ่งหนึ่งเป็นชั่วโมง เมื่อจู่ๆ เขาก็ถามว่าเขาจะแสดงเด็กบางอย่างบนกระดานดำ : เขาเอาชิ้นส่วนของชอล์กกับแขนของเขา " " และเริ่มเขียนกระดานดำเขียนได้ดีกว่าผม