to the author's hypothetical readin

to the author's hypothetical reading. Yet it is clear that the scholar-reader brings another component to the reading, namely his awareness of the difference between what he brings to the text and what the author or his contemporaries presumably did. (Santayana somewhere tells about the man who built a perfect reconstruction of an eighteenth-century house. There was only one anachronism in it: himself.) Part of the interest of reading any literary work is the sense of participating in another "world."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การอ่านของผู้เขียนสมมุติ ยัง เป็นที่ชัดเจนว่า นักวิชาการผู้อ่านนำส่วนประกอบอื่นการอ่าน คือเขารับรู้ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เขานำข้อความและสิ่งผู้เขียนหรือ contemporaries เขาสันนิษฐานว่าได้ (Santayana ข้าง ๆ บอกเกี่ยวกับคนที่สร้างฟื้นฟูโกที่บ้านราช มี anachronism เดียวใน: เอง) ส่วนที่น่าสนใจในการอ่านวรรณกรรมใด ๆ เป็นความรู้สึกเข้าร่วมโครงการอื่น "โลกนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ผู้เขียนของการอ่านสมมุติ แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่านักวิชาการผู้อ่านนำองค์ประกอบอื่นในการอ่านคือการรับรู้ของเขาของความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เขานำมาสู่ข้อความและสิ่งที่ผู้เขียนหรือโคตรของเขาน่าจะทำ (. แซนที่ไหนสักแห่งที่จะบอกเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่สร้างการฟื้นฟูที่สมบูรณ์แบบของบ้านศตวรรษที่สิบแปดที่มีเพียงหนึ่งในยุคสมัยในมัน. เอง) เป็นส่วนหนึ่งของความสนใจในการอ่านงานวรรณกรรมใด ๆ เป็นความรู้สึกของการมีส่วนร่วมในการควบคุม "โลก."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไปอ่านของผู้เขียนที่สมมุติ แต่มันชัดเจนว่า นักวิชาการอ่านนำส่วนประกอบอื่นให้อ่าน คือ ความตระหนักของความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เขาทำให้กับข้อความและสิ่งที่ผู้เขียนหรือโคตรของเขาน่าจะทำ ( ซานตายานา บางแห่งบอกเกี่ยวกับคนที่สร้างการฟื้นฟูสมบูรณ์ของศตวรรษที่สิบแปด House มีเพียงหนึ่งใกล้มัน :ตัวเอง ) ส่วนของดอกเบี้ยของการอ่านงานวรรณกรรมคือความรู้สึกของการมีส่วนร่วมในอีกโลกหนึ่ง " "