Apple pomace, a very cheap and prim

Apple pomace, a very cheap and primary by-product of
apple juice and cider production is used as a source of pectin
(Hwang, Kim, & Kim, 1998), as animal feed (Sandhu &
Joshi, 1997), as dietary fibres (Leontowicz et al., 2001) or as a
source of phenolic compounds (Schieber, Hilt, Berardini, &
Carle, 2004). Recently, flavour compounds were studied to
valorize apple pomace and Tsurumi, Shiraishi, Ando,
Yanagida, & Takeda (2001) have shown that the flavour
obtained from apple pomace was almost equal to the flavour
of an apple. Thus, another way of valorization of this byproduct
was using it as a potential food ingredient for jelly
production (Barwal & Kalia, 1997).
Since apple pomace is rich in pectins, between 13 and 39
% of pectins (Renard et al., 1996) it is possible to obtain
jellies without incorporating gel additive. The formation of
jelly implies a controle of the cooking time and temperature,
and the concentration of sugar sufficient for the
required gelification to occur without compromising the
flavour, the colour and the texture of the jelly.
The average cooking time is about 10–35 min at
temperature about 120 1C. However, as noted by Belitz
and Grosch (1999) those values can vary, and depend on
the kind and variety of the fruit, and the gel-forming ability
under comparable conditions is directly proportional to the
molecular weight and inversely proportional to the degree
of esterification. On the other hand, the same authors have
indicated that the pH of the medium to be an important
factor influencing the gelification. The pH can vary
between 2.8 and 3.5.
The sensory analysis is often used for the formulation
stage of new products or the optimization of existing
products (Abdullah & Cheng, 2001; Mendes, Menezes,
Aparecida, & Da Silva, 2001). The sensory preference testing
is the most suitable response but physical measurements
seemed necessary to complete that experimental design.
The purpose of the study was to present the methodology
for optimization of the production of jelly from apple
pomace and quince which increased pectins content and
improved taste, based on a consumer preference test. This
hedonic test was rounded by the texture analysis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กากองุ่น Apple ผลพลอยได้ราคาถูกมาก และหลักของผลิตน้ำผลไม้และไซเดอร์แอปเปิ้ลใช้เป็นแหล่งของเพกทิน(Hwang คิม & คิม 1998), เป็นอาหารสัตว์ (จัสท์ &Joshi, 1997), เส้นใยอาหาร (Leontowicz et al. 2001) หรือเป็นการแหล่งที่มาของสารฟีนอ (Schieber ด้ามจับ Berardini, &คาริบ 2004) เมื่อเร็ว ๆ นี้ กลิ่นสารที่ศึกษาเพื่อvalorize กากองุ่นแอปเปิ้ล และสึรุมิ ชิราอิชิ โดYanagida และทาเคดะ (2001) ได้แสดงที่รสชาติได้รับจากแอปเปิ้ล กากองุ่นถูกเกือบเท่ากับรสชาติของแอปเปิล ดังนั้น อีกวิธีของ valorization ของพลอยได้นี้ถูกใช้เป็นส่วนผสมอาหารอาจมีวุ้นผลิต (Barwal และเบด 1997)ตั้งแต่กากองุ่นแอปเปิ้ลอุดมไปด้วย pectins, 13 และ 39%ของ pectins (Renard et al. 1996) สามารถขอรับเยลลี่ไม่ มีเพจเจบวก การก่อตัวของเยลลี่หมายถึง controle เวลาและอุณหภูมิ อาหารและความเข้มข้นของน้ำตาลที่เพียงพอสำหรับการgelification จำเป็นเกิดขึ้นโดยไม่สูญเสียการกลิ่น สี และเนื้อสัมผัสของเจลลี่ค่าเฉลี่ยเวลาทำอาหารจะประมาณ 10 – 35 นาทีที่อุณหภูมิประมาณ 120 1C. อย่างไรก็ตาม เป็นกล่าวโดย BelitzGrosch (1999) ค่าเหล่านั้นสามารถ และแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับชนิดและความหลากหลายของผลไม้ และความสามารถในการขึ้นรูปเจภายใต้เงื่อนไขที่เทียบเป็นสัดส่วนโดยตรงกับการน้ำหนักโมเลกุล และสัดส่วนระดับ inverselyการ esterification บนมืออื่น ๆ ผู้เขียนเดียวกันได้ระบุว่า ค่า pH ของตัวกลางจะ มีความสำคัญปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการ gelification ค่า pH แตกต่างกันระหว่าง 2.8 และ 3.5การวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัสมักใช้สำหรับการกำหนดขั้นตอนของผลิตภัณฑ์ใหม่หรือการเพิ่มประสิทธิภาพที่มีอยู่ผลิตภัณฑ์ (อับดุลลอฮและเฉิง 2001 Mendes, MenezesAparecida และ Da Silva, 2001) การทดสอบลักษณะทางประสาทสัมผัสคือการตอบสนองที่เหมาะสมที่สุดแต่การวัดทางกายภาพดูเหมือนจำเป็นเพื่อการออกแบบการทดลองที่วัตถุประสงค์ของการศึกษาว่าจะ นำเสนอวิธีการสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพของการผลิตของวุ้นจาก appleกากองุ่นและควินซ์ pectins เนื้อหามากขึ้น และปรับปรุงรส อิงการทดสอบลักษณะของผู้บริโภค นี้ทดสอบทุ่มเทประเมินถูกปัดเศษ โดยการวิเคราะห์เนื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอปเปิ้ลจากกาก, ราคาถูกมากและหลักโดยผลิตภัณฑ์ของ
แอปเปิ้ลและการผลิตไซเดอร์จะถูกใช้เป็นแหล่งที่มาของเพคติน
(Hwang คิมและคิม 1998) เป็นอาหารสัตว์ (Sandhu &
Joshi, 1997) เป็นเส้นใยอาหาร ( Leontowicz et al., 2001) หรือเป็น
แหล่งที่มาของสารฟีนอล (Schieber, ด้าม Berardini และ
Carle, 2004) เมื่อเร็ว ๆ นี้สารประกอบรสชาติศึกษาเพื่อ
valorize กากแอปเปิ้ลและ Tsurumi, Shiraishi, Ando,
​​Yanagida และทาเคดะ (2001) แสดงให้เห็นว่ารสชาติ
ที่ได้รับจากกากแอปเปิ้ลก็เกือบจะเท่ากับรสชาติ
ของแอปเปิ้ล ดังนั้นวิธีการ valorization ของผลพลอยได้นี้ก็
ถูกใช้เป็นส่วนประกอบของอาหารที่มีศักยภาพสำหรับวุ้น
ผลิต (Barwal & Kalia, 1997).
ตั้งแต่กากแอปเปิ้ลอุดมไปด้วยเพคติน, ระหว่างวันที่ 13 และ 39
% ของเพคติน (Renard et al., 1996 ) ก็เป็นไปได้ที่จะได้รับ
เยลลี่โดยไม่ต้องผสมผสานสารเติมเจล การก่อตัวของ
วุ้นนัย Controle ของเวลาการปรุงอาหารและอุณหภูมิที่
และความเข้มข้นของน้ำตาลเพียงพอสำหรับการที่
gelification จำเป็นที่จะเกิดขึ้นโดยไม่สูญเสีย
สีกลิ่นรสและเนื้อสัมผัสของเจลลี่ได้.
เวลาการปรุงอาหารเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 10-35 นาที ที่
อุณหภูมิประมาณ 120 1C แต่เท่าที่สังเกตจาก Belitz
และ Grosch (1999) ค่าเหล่านั้นอาจมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับ
ชนิดและความหลากหลายของผลไม้และความสามารถในการเจลขึ้นรูป
ภายใต้ภาวะเป็นสัดส่วนโดยตรงกับ
น้ำหนักโมเลกุลและสัดส่วนผกผันในระดับ
ของ esterification ในทางกลับกันผู้เขียนเดียวกันได้
ชี้ให้เห็นว่าค่า pH ของกลางที่จะเป็นสิ่งที่สำคัญ
ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ gelification ค่า pH ที่สามารถแตกต่างกัน
ระหว่าง 2.8 และ 3.5.
การวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัสมักจะใช้สำหรับการกำหนด
ขั้นตอนของผลิตภัณฑ์ใหม่หรือการเพิ่มประสิทธิภาพของที่มีอยู่
ผลิตภัณฑ์ (อับดุลลาห์และเฉิง 2001; เมนเดส, อ Menezes
Aparecida และดาซิลวา, 2001) การทดสอบความชอบทางประสาทสัมผัส
คือการตอบสนองที่เหมาะสมที่สุด แต่การวัดทางกายภาพ
ดูเหมือนจำเป็นเพื่อให้ได้ว่าการออกแบบการทดลอง.
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้จะนำเสนอวิธีการ
สำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพของการผลิตของเจลลี่จากแอปเปิ้ล
จากกากและมะตูมซึ่งเพิ่มเนื้อหาเพคตินและ
รสชาติดีขึ้น ขึ้นอยู่กับการทดสอบที่ต้องการของผู้บริโภค นี้
การทดสอบความชอบเป็นทรงกลมโดยการวิเคราะห์พื้นผิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอปเปิ้ลกากมาก และผลพลอยได้จากการราคาถูกน้ำแอปเปิ้ลไซเดอร์ผลิตและถูกใช้เป็นแหล่งของเพคติน( ฮวาง คิม และ คิม , 1998 ) เป็นอาหารสัตว์ ( แซนดู &โจชิ , 1997 ) เป็นใยอาหาร ( leontowicz et al . , 2001 ) หรือเป็นแหล่งของสารประกอบฟีนอล ( ชิเบอร์ด้าม berardini , , , และคาร์ล , 2004 ) เมื่อเร็วๆ นี้ ได้ศึกษาถึงสารประกอบเข้มข้นความกล้าหาญของแอปเปิ้ลและซึรุมิ ชิราอิชิ อันโดยานางิดะ และ ทาเคดะ ( 2001 ) พบว่า กลิ่นที่ได้จากแอปเปิ้ลของเกือบเท่ากับกลิ่นของแอปเปิ้ล ดังนั้น อีกทาง valorization ของอาหารนี้ใช้เป็นส่วนประกอบอาหารที่มีศักยภาพในเยลลี่การผลิต ( barwal & คาเลีย , 1997 )ตั้งแต่แอปเปิ้ลอุดมด้วยเพคตินกาก ระหว่าง 13 และ 39% ของเพกทิน ( Renard et al . , 1996 ) มันเป็นไปได้ที่จะได้รับโดยไม่รวมเยลลี่เจลเสริม การก่อตัวของเยลลี่ที่แสดงถึงการคอนโทรลของการทำอาหารเวลาและอุณหภูมิและความเข้มข้นของน้ำตาลที่เพียงพอสำหรับเกิดขึ้นได้โดยไม่ต้อง gelificationกลิ่น , สี และเนื้อสัมผัสของเจลลี่เวลาอาหารเฉลี่ยประมาณ 10 - 30 นาทีที่อุณหภูมิ ประมาณ 120 1C . อย่างไรก็ตาม , ตามที่ระบุไว้โดย belitzและ grosch ( 1999 ) ค่าเหล่านี้สามารถแตกต่างกันไป และขึ้นอยู่กับชนิดและความหลากหลายของผลไม้ และเจล ความสามารถภายใต้เงื่อนไขที่เปรียบเป็นสัดส่วนโดยตรงกับน้ำหนักโมเลกุล และแปรผกผันกับระดับของเอสเทอริฟิเคชัน . บนมืออื่น ๆที่ผู้เขียนเดียวกันมีพบว่า pH ของอาหารเป็นสำคัญปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อ gelification . pH สามารถแตกต่างกันระหว่าง 2.8 3.5 .การวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัสมักจะใช้สำหรับสูตรขั้นตอนของการเพิ่มประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์ใหม่หรือที่มีอยู่ผลิตภัณฑ์ ( อับดุล & Cheng , 2001 ; menezes Mendes , ,aparecida , และ ดา ซิลวา , 2001 ) การทดสอบความชอบทางประสาทสัมผัสเป็นคำตอบที่เหมาะสมที่สุด แต่การวัดทางกายภาพดูความสมบูรณ์ที่การทดลองการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอวิธีการสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพของการผลิตเยลลีจากแอปเปิ้ลและเนื้อหาที่เพิ่มขึ้นของมะตูมและเพกทินปรับปรุงรสชาติตามความชอบของผู้บริโภค ทดสอบ นี้การทดสอบความชอบถูกปัดโดยการวิเคราะห์พื้นผิว