A Dark Brown DogA Child was standin

A Dark Brown Dog
A Child was standing on a street-corner. He leaned with one shoulder against a high board-fence and swayed the other to and fro, the while kicking carelessly at the gravel.

Sunshine beat upon the cobbles, and a lazy summer wind raised yellow dust which trailed in clouds down the avenue. Clattering trucks moved with indistinctness through it. The child stood dreamily gazing.

After a time, a little dark-brown dog came trotting with an intent air down the sidewalk. A short rope was dragging from his neck. Occasionally he trod upon the end of it and stumbled.

He stopped opposite the child, and the two regarded each other. The dog hesitated for a moment, but presently he made some little advances with his tail. The child put out his hand and called him. In an apologetic manner the dog came close, and the two had an interchange of friendly pattings and waggles. The dog became more enthusiastic with each moment of the interview, until with his gleeful caperings he threatened to overturn the child. Whereupon the child lifted his hand and struck the dog a blow upon the head.

This thing seemed to overpower and astonish the little dark-brown dog, and wounded him to the heart. He sank down in despair at the child's feet. When the blow was repeated, together with an admonition in childish sentences, he turned over upon his back, and held his paws in a peculiar manner. At the same time with his ears and his eyes he offered a small prayer to the child.
He looked so comical on his back, and holding his paws peculiarly, that the child was greatly amused and gave him little taps repeatedly, to keep him so. But the little dark-brown dog took this chastisement in the most serious way, and no doubt considered that he had committed some grave crime, for he wriggled contritely and showed his repentance in every way that was in his power. He pleaded with the child and petitioned him, and offered more prayers.

At last the child grew weary of this amusement and turned toward home. The dog was praying at the time. He lay on his back and turned his eyes upon the retreating form.

Presently he struggled to his feet and started after the child. The latter wandered in a perfunctory way toward his home, stopping at times to investigate various matters. During one of these pauses he discovered the little dark-brown dog who was following him with the air of a footpad.

The child beat his pursuer with a small stick he had found. The dog lay down and prayed until the child had finished, and resumed his journey. Then he scrambled erect and took up the pursuit again.

On the way to his home the child turned many times and beat the dog, proclaiming with childish gestures that he held him in contempt as an unimportant dog, with no value save for a moment. For being this quality of animal the dog apologized and eloquently expressed regret, but he continued stealthily to follow the child. His manner grew so very guilty that he slunk like an assassin.

When the child reached his door-step, the dog was industriously ambling a few yards in the rear. He became so agitated with shame when he again confronted the child that he forgot the dragging rope. He tripped upon it and fell forward.
The child sat down on the step and the two had another interview. During it the dog greatly exerted himself to please the child. He performed a few gambols with such abandon that the child suddenly saw him to be a valuable thing. He made a swift, avaricious charge and seized the rope.

He dragged his captive into a hall and up many long stairways in a dark tenement. The dog made willing efforts, but he could not hobble very skillfully up the stairs because he was very small and soft, and at last the pace of the engrossed child grew so energetic that the dog became panic-stricken. In his mind he was being dragged toward a grim unknown. His eyes grew wild with the terror of it. He began to wiggle his head frantically and to brace his legs.

The child redoubled his exertions. They had a battle on the stairs. The child was victorious because he was completely absorbed in his purpose, and because the dog was very small. He dragged his acquirement to the door of his home, and finally with triumph across the threshold.
No one was in. The child sat down on the floor and made overtures to the dog. These the dog instantly accepted. He beamed with affection upon his new friend. In a short time they were firm and abiding comrades.

When the child's family appeared, they made a great row. The dog was examined and commented upon and called names. Scorn was leveled at him from all eyes, so that he became much embarrassed and drooped like a scorched plant. But the child went sturdily to the center of the floor, and, at the top of his voice, championed the dog. It happened that he was roaring protestations, with his arms clasped about the dog's neck, when the father of the family came in from work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุนัขสีน้ำตาลเข้มเด็กที่กำลังยืนอยู่บนมุมถนน เขาพิงกับไหล่หนึ่งกับรั้วคณะสูง และเปี่ยมไปอีก และหวี ในขณะเตะพิจารณาที่กรวดซันไชน์หวด cobbles และลมฤดูร้อนขี้เกียจยกฝุ่นสีเหลืองที่โคนหางในเมฆลงถนน Clattering รถบรรทุกย้ายกับ indistinctness ผ่านมัน เด็กยืนชม dreamilyหลังจากเวลา สีน้ำตาลเข้มเล็กน้อยสุนัขมาเมืองกรุงเทพฯ อากาศมีเจตนาลงบนทางเท้า เชือกสั้นถูกลากจากคอของเขา บางครั้งเขาเหยียบส่วนมัน และสะดุดเขาหยุดตรงข้ามกับเด็ก และสองกันไป สุนัขลังเลครู่หนึ่ง แต่ปัจจุบันเขาทำหน้าบางน้อยกับหางของเขา เด็กใส่มือของเขาออก และเรียก ในลักษณะขออภัย สุนัขมาปิด และทั้งสองมีการแลกเปลี่ยนของมิตร pattings และ waggles สุนัขเป็นหน้าที่กับแต่ละช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ จนกว่ากับ caperings ของเขา gleeful เขาขู่คว่ำเด็ก ครั้นเด็กยกมือของเขา และหลงเป่าตามหัวสุนัขสิ่งนี้ดูเหมือนการ เอาชนะ และประหลาดหมาสีน้ำตาลเข้มน้อย และเจ็บเขาถึงหัวใจ เขาจมลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อเป่าซ้ำครั้ง พร้อมกับการ admonition ในประโยคพูดแบบเด็ก เขาหันกับหลังของเขา และรับ paws ของเขาในลักษณะแปลก ในเวลาเดียวกันกับหูของเขาและตาของเขา เขาเสนอการสวดมนต์เล็กกับเด็กเขาดูตลกดังของเขา และถือ paws ของเขาหมาย ที่เด็กถูกขบขันอย่างมาก และให้เขาเล็กน้อยแตะซ้ำ ๆ เพื่อให้เขานั้น แต่หมาสีน้ำตาลเข้มน้อยเอา chastisement นี้ในทางร้ายแรงที่สุด และไม่ต้องสงสัยเลยว่าที่เขามีความมุ่งมั่นอาชญากรรมบางหลุมฝังศพ เขา wriggled contritely และพบว่าเขากลับในทุกวิถีทางที่อยู่ในอำนาจของเขา เขานปช.กับเด็ก และขอเขา และสวดมนต์เพิ่มเติมในที่สุดเด็กโตเบื่อสนุก และเปิดไปยังหน้าแรก สุนัขถูกสวดมนต์ในเวลา เขาวางบนหลังของเขา และเปิดตาของเขาตามแบบฟอร์มไปปัจจุบันเขาต่อสู้เพื่อเท้าของเขา และเริ่มต้นหลังจากเด็ก หลังเดินแบบขอไปทีไปบ้าน หยุดเวลาเพื่อตรวจสอบเรื่องต่าง ๆ ในระหว่างการหยุดชั่วคราวเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง ที่เขาค้นพบสุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็กน้อยที่มีต่อเขากับอากาศของการปล้นลูกตีของเขา pursuer ด้วยไม้ขนาดเล็กที่เขาเคยพบ สุนัขลง และอธิษฐานจนกว่าเด็กมีเสร็จ และดำเนินการเดินทางของเขา เขาแปลงตรง แล้วเอาค่าการแสวงหาอีกครั้งทางไปบ้านของเขาอยู่หลายครั้ง และชนะลูก สุนัข นิ่งกับรูปแบบการพูดแบบเด็กที่ เขาจัดขึ้นเขาเหยียดเป็นสุนัขไม่สำคัญ ที่ไม่มีค่าบันทึกช่วง ที่ นี้คุณภาพของสัตว์ สุนัขอุ้ม และ eloquently แสดงเสียใจ แต่เขายังคงลอบทำตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตนั้นมากผิดที่เขา slunk เช่นฆาตกรเมื่อเด็กเขาเอื้อม สุนัขถูก ambling กี่หลาหลัง industriously เขาเป็น agitated ดังนั้น ด้วยความอับอายเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเด็กว่า เขาลืมเชือก dragging อีก เขาใดตัดไฟหรือเมื่อมัน และตกไปข้างหน้าเด็กนั่งลงในขั้นตอนสองมีสัมภาษณ์อีก ในระหว่างนั้น สุนัขมากนั่นเองที่ลูกตัวเอง เขาทำ gambols กี่กับ abandon กล่าวว่า เด็กก็เห็นเขาเป็นสิ่งมีคุณค่า เขาทำการชาร์จอย่างรวดเร็ว avaricious และยึดเชือกเขาลากเชลยของเขาเข้าไป ในห้องโถง และบันไดยาวมากในตึกแถวเข้ม สุนัขทำความยินดี แต่เขาอาจไม่ hobble มากชำนาญขึ้นบันไดเนื่องจากเขามีขนาดเล็ก และนุ่มมาก และในที่สุด ก้าวของเด็กมุ่งมั่นเติบโตมีพลังที่สุนัขกลายเป็นทองเท่าหนวดกุ้ง ในใจของเขา ที่เขาถูกถูกลากเข้าหาไม่รู้จักกลัว ตาของเขาเติบโตมีความหวาดกลัวของมัน เขาเริ่มขยับศีรษะเมามัน และรั้งขาของเขาลูก redoubled น้ำมือของเขา พวกเขามีการรบบนบันได เด็กได้รับชัยชนะเพราะเขาดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในวัตถุประสงค์ของเขา และเนื่องจากสุนัขขนาดเล็ก เขาลาก acquirement ของเขาไปประตูของบ้าน และสุดท้ายกับชัยชนะผ่านเกณฑ์ไม่มีใครเป็นใน เด็กนั่งลงบนพื้น และทำ overtures สุนัข เหล่านี้ที่สุนัขยอมรับทันที เขาลำกับจิตเมื่อเพื่อนใหม่ของเขา ในช่วงเวลาสั้นๆ พวกเขาก็รู้ และบริษัทสหายเมื่อครอบครัวของเด็กปรากฏ พวกเขาทำแถวดี สุนัขถูกตรวจสอบ และแสดงความคิดเห็นเมื่อ และเรียกชื่อ ชนผ่านที่เขาสายตาทั้งหมด เพื่อให้เขากลายเป็นอับอายมาก และ drooped เช่นพืชไหม้เกรียม แต่เด็กก็ไม่ยุ่งยากไปศูนย์ชั้น และ ด้านเสียงของเขา championed สุนัข มันเกิดขึ้นว่า เขาถูกคำราม protestations กับแขนของเขา clasped เกี่ยวกับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัวมาจากการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีน้ำตาลเข้มสุนัข
เด็กกำลังยืนอยู่บนถนนมุม เขาพิงกับไหล่ข้างหนึ่งกับคณะกรรมการที่รั้วสูงและเปี่ยมอื่น ๆ เทียวไปเทียวมาในขณะที่การเตะที่ลวกกรวด. ซันไชน์กระหน่ำมาที่หินและลมฤดูร้อนขี้เกียจยกฝุ่นสีเหลืองซึ่งหายไปในเมฆลงถนน รถบรรทุกกระทบย้ายไปอยู่กับความคลุมเครือผ่านมัน เด็กยืนจ้องฝัน. หลังจากนั้นไม่นานสุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ มาวิ่งเหยาะ ๆ กับอากาศเจตนาลงทางเท้า เชือกสั้นถูกลากมาจากลำคอของเขา บางครั้งเขาเหยียบอยู่บนปลายของมันและสะดุด. เขาหยุดตรงข้ามเด็กและทั้งสองได้รับการยกย่องซึ่งกันและกัน สุนัขลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ปัจจุบันเขาทำบางก้าวหน้าน้อยกับหางของเขา เด็กใส่มือของเขาออกและเรียกเขาว่า ในลักษณะขอโทษสุนัขเข้ามาใกล้และทั้งสองมีการแลกเปลี่ยน pattings มิตรและ waggles กลายเป็นสุนัขที่มีความกระตือรือร้นมากขึ้นกับช่วงเวลาของการสัมภาษณ์แต่ละจนกระทั่งมี caperings ร่าเริงของเขาที่เขาขู่ว่าจะคว่ำเด็ก ครั้นแล้วเด็กยกมือของเขาและหลงสุนัขระเบิดบนศีรษะ. สิ่งนี้ดูเหมือนจะเอาชนะและแปลกใจสุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ และได้รับบาดเจ็บเขาไปยังหัวใจ เขาจมลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดซ้ำร่วมกับการตักเตือนในประโยคที่หน่อมแน้มเขาหันไปบนหลังของเขาและจัดอุ้งเท้าของมันในลักษณะที่แปลกประหลาด ในเวลาเดียวกันกับหูและตาของเขาเขาเสนอสวดมนต์เล็ก ๆ กับเด็ก. เขามองตลกดังนั้นบนหลังของเขาและการถือครองอุ้งเท้าของแปลกที่เด็กถูกขบขันอย่างมากและทำให้เขาก๊อกเล็ก ๆ น้อย ๆ ซ้ำ ๆ เพื่อให้เขาเพื่อ . แต่สุนัขสีน้ำตาลเข้มเล็ก ๆ น้อย ๆ เอาลงโทษนี้ในทางที่ร้ายแรงที่สุดและไม่มีข้อสงสัยเห็นว่าเขามีความมุ่งมั่นบางอาชญากรรมร้ายแรงสำหรับเขา wriggled ความเสียใจและแสดงให้เห็นการกลับใจของเขาในทุกวิถีทางที่อยู่ในอำนาจของเขา เขาสารภาพกับเด็กและกระทรวงมหาดไทยเขาและสวดภาวนามากขึ้น. ที่ผ่านมาเด็กเริ่มเบื่อหน่ายของสวนสนุกนี้และหันไปทางบ้าน สุนัขที่กำลังสวดมนต์ในเวลานั้น เขานอนอยู่บนหลังของเขาและหันดวงตาของเขาอยู่กับรูปแบบถอย. ปัจจุบันเขาพยายามที่จะเท้าของเขาและเริ่มหลังจากที่เด็ก หลังเดินไปในทางที่พอเป็นพิธีไปยังบ้านของเขาในช่วงเวลาที่หยุดการตรวจสอบเรื่องต่างๆ ในช่วงหนึ่งของการหยุดเหล่านี้เขาค้นพบสีน้ำตาลเข้มสุนัขน้อยที่ถูกตามเขาไปกับอากาศของโจรปล้นคนเดินทางที่. เด็กตีล่าของเขาด้วยไม้ขนาดเล็กที่เขาได้พบ สุนัขนอนลงและอธิษฐานจนกว่าเด็กจะได้เสร็จสิ้นและกลับมาทำงานต่อการเดินทางของเขา จากนั้นเขาก็ตะกายชันและการแสวงหาเอาขึ้นอีกครั้ง. ระหว่างทางไปบ้านของเขาเด็กหันมาหลายต่อหลายครั้งและตีสุนัขประกาศด้วยท่าทางหน่อมแน้มว่าเขากอดเขาดูถูกว่าเป็นสุนัขที่ไม่สำคัญที่มีมูลค่าบันทึกสำหรับช่วงเวลาที่ไม่มี สำหรับการเป็นคุณภาพของสัตว์ตัวนี้สุนัขขอโทษและแสดงความเสียใจฉะฉาน แต่เขายังคงลอบที่จะปฏิบัติตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตเพื่อให้มีความผิดมากที่เขา slunk เหมือนฆาตกร. เมื่อเด็กมาถึงขั้นตอนประตูของสุนัขของเขาถูกขันแข็ง ambling ไม่กี่หลาอยู่ด้านหลัง เขาจึงกลายเป็นตื่นเต้นด้วยความอับอายอีกครั้งเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเด็กว่าเขาลืมเชือกลาก เขาสะดุดกับมันและล้มลงไปข้างหน้า. เด็กนั่งลงบนขั้นตอนและทั้งสองมีการสัมภาษณ์ ในระหว่างนั้นสุนัขอย่างมากทุ่มเทตัวเองเพื่อเอาใจเด็ก เขาทำไม่กี่ gambols ด้วยเช่นละทิ้งว่าเด็กก็เห็นว่าเขาจะเป็นสิ่งที่มีค่า เขาทำ Swift, ค่าใช้จ่ายโลภและยึดเชือก. เขาลากเชลยของเขาเข้าไปในห้องโถงและขึ้นบันไดยาวจำนวนมากในตึกแถวที่มืด สุนัขทำให้ความพยายามที่เต็มใจ แต่เขาไม่สามารถเดินกะโผลกกะเผลกชำนาญมากขึ้นบันไดเพราะเขามีขนาดเล็กมากและอ่อนนุ่มและที่สุดท้ายที่ก้าวของเด็กรุกขยายตัวเพื่อให้มีพลังว่าสุนัขกลายเป็นอลหม่าน ในใจของเขาที่เขากำลังถูกลากไปสู่ที่ไม่รู้จักที่น่ากลัว ดวงตาของเขาเติบโตป่าด้วยความหวาดกลัวของมัน เขาเริ่มที่จะกระดิกหัวของเขาเมามันและรั้งขาของเขา. เด็กเท่าออกแรงของเขา พวกเขามีการสู้รบที่บันได เด็กที่ได้รับชัยชนะเพราะเขาถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในวัตถุประสงค์ของเขาและเพราะสุนัขมีขนาดเล็กมาก เขาได้มาลากเขาไปที่ประตูบ้านของเขาและในที่สุดก็ประสบความสำเร็จด้วยการข้ามธรณีประตู. ไม่มีใครอยู่ใน. เด็กนั่งลงบนพื้นและทำประชามติเพื่อสุนัข เหล่านี้ได้รับการยอมรับสุนัขทันที เขายิ้มด้วยความรักอยู่กับเพื่อนใหม่ของเขา ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่พวกเขาเป็น บริษัท และปฏิบัติสหาย. เมื่อคนในครอบครัวของเด็กที่ปรากฏพวกเขาทำแถวที่ดี สุนัขที่ได้รับการตรวจสอบและให้ความเห็นและเรียกชื่อ ดูถูกถมที่เขาจากทุกสายตาเพื่อให้เขากลายเป็นอายมากและ drooped เช่นพืชที่ไหม้เกรียม แต่เด็กก็แข็งแรงไปยังศูนย์กลางของพื้นและที่ด้านบนของเสียงของเขาปกป้องสุนัข มันเกิดขึ้นที่เขาได้รับการคัดค้านคำรามด้วยแขนของเขาเกี่ยวกับการประสานคอสุนัขเมื่อพ่อของครอบครัวที่มาจากการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นสีน้ำตาลเข้ม สุนัขเด็กยืนอยู่บนมุมถนน เขาพิงกับไหล่กับบอร์ดสูงๆรั้วโอนเอนไปมา , ในขณะที่เตะลวกๆที่กรวดซันไชน์ตีบนก้อนถ่าน และลมฤดูร้อนขี้เกียจยกฝุ่นสีเหลืองซึ่งตามเมฆลง Avenue . รถบรรทุกย้ายกับความคลุมเครือผ่านมัน เด็กยืนจ้องอย่างเพ้อฝัน .หลังจากเวลาเล็กน้อย สีน้ำตาลเข้ม สุนัขมา trotting ด้วยเจตนาที่แอร์ลงทางเท้า เชือกสั้นลากจากคอของเขา บางครั้งเขาก็โดนเหยียบแบนสิ้นสุดและสะดุดเขาหยุดอยู่ตรงข้ามกับลูก และสอง ถือว่าแต่ละอื่น ๆ สุนัขลังเลอยู่สักพัก แต่ปัจจุบันเขาทำเล็ก ๆน้อย ๆขยับกับหางของเขา เด็กใส่มือของเขาและเรียกเขา ในลักษณะซึมสุนัขมาใกล้ สองมีการแลกเปลี่ยนและเป็นมิตร pattings waggles . สุนัขกลายเป็นความกระตือรือร้นมากขึ้นกับแต่ละช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ของเขากับ caperings ยินดีจนเขาขู่ว่าจะคว่ำเด็ก แล้วเด็กก็ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นและตีสุนัขระเบิดบนหัวสิ่งนี้ดูเหมือนจะเอาชนะ และแปลกใจเล็กน้อย สีน้ำตาลเข้ม สุนัข และบาดเจ็บให้หัวใจ เขาจมดิ่งลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดถูกซ้ำด้วยการตักเตือนในประโยคที่เด็กๆ เขาหันบนหลังของเขาและถือมือของเขาในลักษณะที่แปลกประหลาด เวลาเดียวกันกับที่หูและตาของเขาเขาเสนอคำอธิษฐานขนาดเล็กสำหรับเด็กเค้าดูตลกบนหลังของเขาและจับอุ้งเท้าของเขาอย่างแปลกประหลาด เด็กคนนั้นถูกหัวเราะเยาะและให้เขาเล็ก ๆน้อย ๆก๊อกซ้ำเพื่อให้เขาแล้ว แต่สุนัขเล็ก ๆสีน้ำตาลเข้ม จึงลงโทษนี้ในทางที่ร้ายแรงที่สุด และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาได้ก่ออาชญากรรมบางหลุมศพ เขา wriggled contritely และแสดงการกลับใจของเขาทุกๆ อย่างที่อยู่ในอำนาจของเขา เขาอ้อนวอนกับเด็กและ petitioned เขา , และให้สวดมนต์มากขึ้นในที่สุดเด็กเติบโตเหนื่อยของสวนสนุกนี้ และหันไปทางกลับบ้าน สุนัขกำลังสวดมนต์อยู่ เขานอนบนหลังของเขา และทำให้ตาของเขาเมื่อถอยแบบปัจจุบันเขาต่อสู้กับเท้าของเขา และเริ่มต้นหลังจากที่เด็ก หลังเดินแบบขอไปทีไปทางบ้านเขา หยุดที่ครั้งเพื่อสืบสวนเรื่องต่างๆ ในช่วงหนึ่งของเหล่านี้หยุด เขาค้นพบน้อยสีน้ำตาลเข้ม สุนัข ที่กำลังตามเขาด้วยทีท่าของ footpad .เด็กเต้นตามเขาที่มีขนาดเล็กติดที่เขาพบ สุนัขนอนและอธิษฐาน จนกว่าเด็กจะจบ และการเดินทางของเขาต่อ จากนั้นก็กวนตรงและเอาขึ้นไปอีกระหว่างทางกลับบ้าน เด็กหันมาหลายครั้ง และตีสุนัข , ประกาศด้วยท่าทางที่เด็กเขาจัดขึ้นเขาในการเป็นสุนัขไม่สำคัญ ไม่มีคุณค่า ช่วยหน่อย ที่คุณภาพของสัตว์สุนัขฉะฉานขอโทษและแสดงความเสียใจ แต่เขายังคงแอบตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตจึงรู้สึกผิดมากที่เขา slunk เหมือนนักฆ่าเมื่อลูกไปถึงประตูของเขา หมามันขยันเดินช้าๆไม่กี่หลาในด้านหลัง เขาก็ตื่นเต้นกับความอัปยศอีกครั้งเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเด็กที่เค้าลืมลากเชือก เขาสะดุดเมื่อมันล้มไปข้างหน้าเด็กนั่งอยู่บนขั้นตอนและสองมีสัมภาษณ์อีก ระหว่างนั้นหมาอย่างมากนั่นเอง ตัวโปรดเด็ก เขาทำไม่กี่ gambols ด้วยเช่นทิ้งเด็กคนนั้นก็เห็นเค้าเป็นสิ่งที่มีค่า เขาทำไว คิดโลภและยึดเชือกเขาลากเชลยของเขาเข้าไปใน Hall และขึ้นบันไดยาวมากในที่ดินที่มืด สุนัขทำให้ความพยายามตั้งใจ แต่เขาไม่สามารถเดินกะโผลกกะเผลกอย่างชำนาญมาก ขึ้นบันได เพราะเขาตัวเล็กมาก และนุ่ม และสุดท้าย การก้าวเดินของเด็กโต มีพลังมุ่งมั่นว่าสุนัขเริ่มแตกตื่น . ในความคิดของเขา เขาถูกลากไปทางที่น่ากลัว ดวงตาของเขาเติบโตป่าด้วยความหวาดกลัวมัน เขาเริ่มกระดิกหัวของเขาอย่างเมามัน และรั้งขาของเขาเด็ก redoubled ออกแรงของเขา พวกเขามีการต่อสู้บนบันได เด็กคือชัยชนะ เพราะเขาถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในเป้าหมายของเขา และเพราะสุนัขขนาดเล็กมาก เขาลากได้รับของเขาไปที่ประตูบ้านเขา และสุดท้ายกับชัยชนะข้ามธรณีประตูไม่มีใครใน เด็กนั่งบนพื้นและทำให้การทาบทามเพื่อสุนัข เหล่านี้สุนัขได้รับการยอมรับได้ทันที เขาบีมกับความรักเมื่อเพื่อนใหม่ของเขา ในเวลาสั้น ๆ พวกเขาเป็น บริษัท และ abiding สหายเมื่อครอบครัวของเด็กที่ปรากฏ พวกเขาทำให้แถวยิ่งใหญ่ สุนัขถูกตรวจสอบและแสดงความเห็นต่อและเรียกชื่อ ดูหมิ่น คือเลเวลที่เขาจากสายตาทุกคน เพื่อให้เขากลายเป็นมากอายและ drooped ชอบเกรียมพืช แต่เด็กก็มั่นคงกับศูนย์กลางของพื้น และที่ด้านบนของเสียงของเขา ปกป้องสุนัข มันเกิดขึ้นที่เขาคำรามคัดค้านกับแขนของเขาไว้กับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัว เข้ามาทำงาน