Moon Bunny Cafe
Sating your thirst
RSSFacebookTwitter
Skip to content
DKC – Chapter 148
Previous Chapter | Project Page | Next Chapter
Chapter 148 – His Highness Prince Jin (6)
“Release me!” A thread of helplessness flashed across Su Luo’s heart.
Damn it! How could she have forgotten? This man was ruthless towards others but even more toward himself!
Before when he forced her to use a dagger to pierce himself, it should have been sufficient to illustrate this point. So hateful, she had actually forgotten and she dared to hold a dagger to threaten him again! Damn it!
The corner of Nangong Liuyun’s mouth was still lifted into a careless smile. He lowered his head, his distance to Su Luo was decreasing, getting closer and closer. Seeing her vexed expression, he gave a knowing, demonically charming smile. Then once more he seized her breath.
Damn it, this guy should just go and die!
Right now Su Luo had provided a cage to entrap someone else, but instead she maneuvered around so much while leading the prey, that she had ended up trapping herself inside.
Could she be so ruthless as to stab him? Clearly she couldn’t do it.
It had been very difficult for her to save him, so how could she once again injure him?
Therefore the dagger in her hand quietly fell to the floor.
Nangong Liuyun released her. He laughed wantonly with a demonic charm.
Out of the corner of his eyes, he saw that dagger sink underwater. When it hit the ground, Nangong Liuyun’s mood seemed to have become extremely good. His entire persons seem to be radiating with health and vigor as if he had obtained his life’s greatest desire. It was so great that that the atmosphere around him also brightened.
He found that he had discovered Su Luo’s weakness. His Luo girl was truly cute, really cute.
Just at this time.
All of a sudden a ruthless, cold expression flashed through Nangong Liuyun’s eyes.
What Su Luo did not know was right now, outside on top of that thousand year old ancient tree a sharp feathered arrow was being aimed at her vital point.
This was a master whose entire body was shrouded in black cloth, with not even a strand of hair exposed.
He was hiden in the tree branches, concealing his figure among the lush leaves, motionless, like a hidden snake waiting for the right time to spray out its poison to kill a person.
Suddenly his hand loosened, and the feathered arrow split the sky, bursting out as it was murderously launched toward Su Luo.
This arrow, due to it being blocked by the window, had gone completely undetected by Su Luo. Even if she became aware of it she still couldn’t have avoided it with her level of skill.
This was because the person who launched the arrow had high martial arts skills, absolutely above the sixth rank, completely not someone Su Luo could stop.
Due to Su Luo’s instinct that guard against danger, her body slightly trembled. She instinctively wanted to dodge.
Just at this moment, Nangong Liuyun lowed his head and once again seized her red lips. He wrapped her entire body within his embrace. He protected her by wrapping her so tightly that they were joined seamlessly.
Just then, that bright silvery arrow broke through the window and entered, carrying with it the sound of thunder, five thousand kilograms of force, and a murderous air.
If Nangong Liuyun hadn’t advanced to the seventh rank, then he would either have had to use his body to block this arrow or let Su Luo die; these would have been the only two possible choices.
The enemy was forcing Nanong Liuyun to choose: either choose to save his own life or save the woman who was a good-for-nothing!
It was clearly obvious that the enemy figured that Nangong Liuyun loved himself and his own life the most. It was also evident that the other party wanted Su Luo to look on helplessly and clearly see how cruel Nangong Liuyun will treat her by letting her die.
The person who launched the arrow had calculated all these details, included all the possible circumstances into this plan. Now the black masked person’s gloomy and cold expression had a cruel smirk, as if victory was insight.
However, the reality made him frown.
Because he would never have anticipated that in such a short time that even with Nangong Liuyun’s serious internal injuries, he would advance to the seventh rank.
Could only see Nangong Liuyun caused the pool of water to stir up like a geyser, the white colored water changed into a dragon in midair, silently roaring and swallowed that arrow.
Swift like the wind, quick like lightening.
Moreover, when Nangong Liuyun counterattacked, he was unruffled as before still kissing Su Luo. His figure was as steady as a boulder, with not a bit of tremor.
Previous Chapter | Project Page | Next Chapter
22 Responses to DKC – Chapter 148
Soaphette December 9, 2015 at 9:37 pm
OOoooo Snap that assassin’s gonna get rekt by Nangong. Rest in peace.
Reply
Rawr December 9, 2015 at 9:52 pm
LOL. touche!!
Reply
Midori December 9, 2015 at 9:57 pm
tha
คาเฟ่กระต่ายดวงจันทร์Sating คุณกระหายRSSFacebookTwitterข้ามไปที่เนื้อหาบทที่ 148 – DKCบทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทต่อไปบทที่ 148 – Jin ของพระองค์เจ้าชาย (6)'ปล่อยฉัน' เธรดของวัยประกายทั่วหัวใจ Su ลูให้ตายสิ! วิธีสามารถเธอลืม คนนี้คือไร้ความปรานีต่อผู้อื่นแต่ยิ่งไปเองก่อนเมื่อเขาบังคับเธอใช้กริชแทงตัวเอง ควรได้รับเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงจุดนี้ แสดงความเกลียดชัง เธอมีจริงลืม และเธอกล้าถือกริชข่มเขาอีกครั้ง ให้ตายสิ!มุมปาก Nangong Liuyun ยังได้ถูกยกเป็นรอยยิ้มที่ประมาท เขาลดลงหัว ถูก ลดระยะห่างของเขาลู Su การใกล้ชิด และใกล้ชิด เห็นแสดงหงุดหงิด เขาให้รอยยิ้มเพราะรู้ดีว่า เสน่ห์ demonically จากนั้น อีกครั้งเขายึดลมหายใจของเธอไอ้ ผู้ชายคนนี้ควรเพียงแค่ไป และตายตอนนี้ Su ลูได้ให้กรงที่จะกักขังผู้อื่น แต่แทน เธอได้ยักย้ายรอบมากขณะนำเหยื่อ ที่เธอได้สิ้นสุดที่ดักจับตัวเองภายในเธอจะให้หินจะทิ่มแทงเขา อย่างเธอไม่สามารถทำได้ได้ยากมากสำหรับเธอการบันทึกเขา ดังนั้นวิธีการที่สามารถอีกครั้งทำเธอร้ายเขาดังนั้น กริชในมือของเธออย่างเงียบ ๆ ตกถึงพื้นNangong Liuyun ออกของเธอ เขาหัวเราะ wantonly กับเสน่ห์ปีศาจจากมุมของดวงตาของเขา เขาเห็นกริชที่จมใต้น้ำ เมื่อมันตีพื้นดิน อารมณ์ Nangong Liuyun ดูเหมือนจะ กลายเป็นดีมาก คนของเขาทั้งหมดดูเหมือน จะแผ่กับสุขภาพและความแข็งแรงเป็นถ้าเขาได้รับความปรารถนามากที่สุดในชีวิตของเขา มันเป็นที่ดีดังนั้นที่ที่บรรยากาศรอบ ๆ เขายังสว่างขึ้นเขาพบว่า เขาได้ค้นพบจุดอ่อน Su ลู สาวลูของเขาได้อย่างน่ารัก น่ารักจริง ๆในเวลานี้จู่ ๆ นิพจน์หิน เย็นประกายผ่านสายตา Nangong Liuyunอะไรลู Su ไม่รู้ว่าถูกตอนนี้ ภายนอกนั้นพันปีเก่าโบราณต้นเป็นลูกศรขนคมการมุ่งจุดสำคัญของเธอนี้เป็นหลักที่มีร่างกายทั้งหมดถูกปกคลุมในดำผ้า สาระของผมสัมผัสไม่ได้เขาเป็น hiden ในกิ่งไม้ ปกปิดรูปในใบเขียวชอุ่ม นฟื้น เหมือนงูที่ซ่อนอยู่กำลังรอพ่นออกยาพิษเป็นการฆ่าคนของเขาทันใดนั้นมือของเขาหลวม และศรขนแบ่งท้องฟ้า ระเบิดออกเป็น murderously เปิดตัวไปทางลู Suลูกศรนี้ เนื่องจากมันถูหน้าต่าง ได้ไปตรวจไม่พบ โดย Su ลูอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเธอเริ่มตระหนักถึงของ เธอยังคงไม่มีหลีกเลี่ยงมันมีระดับของทักษะของเธอนี้เป็น เพราะคนที่เปิดตัวลูกศรมีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่สูง อย่างเหนือลำดับที่หก อย่างสมบูรณ์ไม่ใช่คนสามารถหยุดลู SuDue to Su Luo’s instinct that guard against danger, her body slightly trembled. She instinctively wanted to dodge.Just at this moment, Nangong Liuyun lowed his head and once again seized her red lips. He wrapped her entire body within his embrace. He protected her by wrapping her so tightly that they were joined seamlessly.Just then, that bright silvery arrow broke through the window and entered, carrying with it the sound of thunder, five thousand kilograms of force, and a murderous air.If Nangong Liuyun hadn’t advanced to the seventh rank, then he would either have had to use his body to block this arrow or let Su Luo die; these would have been the only two possible choices.The enemy was forcing Nanong Liuyun to choose: either choose to save his own life or save the woman who was a good-for-nothing!It was clearly obvious that the enemy figured that Nangong Liuyun loved himself and his own life the most. It was also evident that the other party wanted Su Luo to look on helplessly and clearly see how cruel Nangong Liuyun will treat her by letting her die.The person who launched the arrow had calculated all these details, included all the possible circumstances into this plan. Now the black masked person’s gloomy and cold expression had a cruel smirk, as if victory was insight.However, the reality made him frown.Because he would never have anticipated that in such a short time that even with Nangong Liuyun’s serious internal injuries, he would advance to the seventh rank.Could only see Nangong Liuyun caused the pool of water to stir up like a geyser, the white colored water changed into a dragon in midair, silently roaring and swallowed that arrow.Swift like the wind, quick like lightening.Moreover, when Nangong Liuyun counterattacked, he was unruffled as before still kissing Su Luo. His figure was as steady as a boulder, with not a bit of tremor.Previous Chapter | Project Page | Next Chapter22 Responses to DKC – Chapter 148Soaphette December 9, 2015 at 9:37 pmOOoooo Snap that assassin’s gonna get rekt by Nangong. Rest in peace.ReplyRawr December 9, 2015 at 9:52 pmLOL. touche!!ReplyMidori December 9, 2015 at 9:57 pmtha
การแปล กรุณารอสักครู่..