Vietnam has been in transition from

Vietnam has been in transition from a centrally-planned to a ‘socialist oriented market
economy’ since the introduction of the doi moi economic reforms in 1986. In the early-tomid
1990s, liberalization measures resulted in rapidly expanding exports and high economic
growth, with real GDP growth averaging 9 percent per year. Growth slowed in the late 1990s
but the momentum picked up again, with real GDP growth rising more-or-less steadily and
reaching a high of 8.5 percent in 2007. Since then, growth has slowed down, reaching
5.0 percent in 2012, largely as a result of tighter monetary and fiscal policies and spillovers
from the global economic crisis. At the same time inflation fell sharply through the course of
2012, with CPI inflation falling from 18.1 percent at end-2011 to 6.8 percent at end-2012,
and core inflation falling from 14.3 percent to 9.6 percent over the same period.

Despite the deceleration in inflation, Vietnam has suffered from higher and more volatile
inflation compared to most emerging Asian economies since mid-2007 (Figure 1). This in
turn is a reflection of weaknesses in the macroeconomic policy framework. In particular,
monetary policy in Vietnam has been criticized for lack of transparency and predictability,
and for following multiple—and at times conflicting—objectives (International Monetary
Fund (2010), Moody’s Investor Services (September 2011)). In practice, four key objectives
have been guiding monetary policy in Vietnam in the recent past, namely promoting
economic growth, fighting inflation, stabilizing the exchange rate, and preserving the
stability of the financial system. There is also prevalent use of caps on interest rates and
controls on credit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวียดนามได้เปลี่ยนจากการเป็นศูนย์กลางวางแผนการ ' สังคมนิยมเน้นตลาดเศรษฐกิจ ' ตั้งแต่การแนะนำการปฏิรูปเศรษฐกิจของอยดอยในปี 1986 ในการเริ่มต้น-tomidปี 1990 เปิดเสรีวัดผลในการขยายการส่งออกอย่างรวดเร็ว และสูงทางเศรษฐกิจเติบโต กับเศรษฐกิจจริงที่หาค่าเฉลี่ยร้อยละ 9 ต่อปี เจริญเติบโตที่ชะลอตัวในช่วงปลายแต่โมเมนตัมรับอีกครั้ง ด้วยเศรษฐกิจจริงที่เพิ่มขึ้นมากขึ้น หรือน้อยลงอย่างต่อเนื่อง และถึงสูงร้อยละ 8.5 ในปี 2007 ตั้งแต่นั้น การเจริญเติบโตได้ทำงานช้าลง เข้าถึงร้อยละ 5.0 ใน 2012 เนื่องจากเพราะนโยบายทางการเงิน และบัญชีและ spilloversจากวิกฤตเศรษฐกิจโลก ขณะเดียวกัน อัตราเงินเฟ้อลดลงอย่างรวดเร็วผ่านหลักสูตรของ2012 มี CPI เงินเฟ้อลดลงจากร้อยละ 18.1 ที่สิ้นสุด-2011 ร้อยละ 6.8 ที่สิ้นสุด-2012และเฟ้อลงจากร้อยละ 14.3 9.6 เปอร์เซ็นต์รอบระยะเวลาเดียวกันแม้จะชะลอตัวอัตราเงินเฟ้อ เวียดนามได้ประสบจากการสูงขึ้น และผันผวนมากขึ้นอัตราเงินเฟ้อเมื่อเทียบกับประเทศเกิดใหม่ที่สุดเอเชียตั้งแต่กลาง 2007 (1 รูป) นี้ในเปิดได้สะท้อนให้เห็นถึงจุดอ่อนในกรอบนโยบายเศรษฐกิจมหภาค โดยเฉพาะมีการวิพากษ์วิจารณ์นโยบายการเงินในเวียดนามขาดความโปร่งใสและแอพพลิเคชันและต่อไปนี้หลายตัว และบางครั้งขัดแย้ง — วัตถุประสงค์นานาชาติเงินกองทุน (2010), การบริการนักลงทุนดี้ส์ (2554 กันยายน)) ในทางปฏิบัติ วัตถุประสงค์หลักสี่have been guiding monetary policy in Vietnam in the recent past, namely promotingeconomic growth, fighting inflation, stabilizing the exchange rate, and preserving thestability of the financial system. There is also prevalent use of caps on interest rates andcontrols on credit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวียดนามได้รับการเปลี่ยนจากส่วนกลางวางแผนที่จะมุ่งเน้นตลาด
' สังคมนิยม ' เศรษฐกิจตั้งแต่เบื้องต้นของดอยมอยปฏิรูปเศรษฐกิจ ในปี 1986 ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 tomid
มาตรการเปิดเสรีส่งผลให้เกิดการขยายตัวอย่างรวดเร็วการส่งออกและการเติบโตทางเศรษฐกิจ
สูง กับการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่แท้จริงเฉลี่ยร้อยละ 9 ต่อปี การเจริญเติบโตช้าในปลายปี 1990
แต่แรงขึ้นอีกกับการเจริญเติบโตของ GDP ที่แท้จริงเพิ่มขึ้นมากหรือน้อย steadily และ
ถึงสูง 8.5 เปอร์เซ็นต์ใน 2007 จากนั้น การเติบโตชะลอตัวลงถึง
5.0 เปอร์เซ็นต์ใน 2012 , ส่วนใหญ่เป็นผลของนโยบายการคลังและการเงินที่เข้มงวดมากขึ้นและ spillovers
จากวิกฤตเศรษฐกิจโลก เวลาเดียวกันที่อัตราเงินเฟ้อลดลงอย่างรวดเร็วผ่านหลักสูตรของ
2012 ด้วยดัชนีอัตราเงินเฟ้อลดลงจากร้อยละ 18.1 end-2011 6 .8 เปอร์เซ็นต์ใน end-2012
, อัตราเงินเฟ้อลดลงจาก 14.3 ร้อยละ 9.6 ร้อยละในช่วงเวลาเดียวกัน .

แม้จะมีการชะลอตัวในอัตราเงินเฟ้อ เวียดนามได้รับความเดือดร้อนจากภาวะเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและผันผวนมากขึ้น
เมื่อเทียบกับภูมิภาค ตั้งแต่เกิดมากที่สุด ( รูปที่ 1 ) ใน
เปลี่ยนเป็นภาพสะท้อนของความอ่อนแอในกรอบนโยบายเศรษฐกิจมหภาค . โดย
นโยบายการเงินในเวียดนามได้รับการวิจารณ์สำหรับการขาดความโปร่งใส และสามารถคาดการณ์ได้ และต่อไปนี้
และเวลาที่ขัดแย้งกันหลายวัตถุประสงค์ ( กองทุน
การเงินระหว่างประเทศ ( 2010 ) , บริการนักลงทุนมูดี้ส์ ( กันยายน 2554 ) ในทางปฏิบัติสี่คีย์วัตถุประสงค์
ได้รับชี้นำนโยบายการเงินในเวียดนามในอดีต คือ การส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจ การต่อสู้เงินเฟ้อ
, ,รักษาเสถียรภาพของอัตราแลกเปลี่ยน และรักษา
เสถียรภาพของระบบการเงิน นอกจากนี้ยังมีการใช้แพร่หลายของหมวกในอัตราดอกเบี้ยและ

การควบคุมสินเชื่อ