We crossed many noble adventurers b

We crossed many noble adventurers but they were all people who didn’t understand anything about being an adventurer.

Even though they were in the protection of their parents till now, they suddenly begin to travel the world without anything to try and make a living.

Well, without any aspirations, no one would try to become an adventurer either though, I think.

We were also the same. After getting summoned to this world, being made to fight something like a Demon God, but somewhere inside, we were still kind of happy.

A different world where we knew nothing. In the fights with monsters, even the quality of food was several levels below the current society.

At that time, it’s amazing we actually accepted something so dangerous like subjugating the Demon God. Even if it was this world’s goddess that asked us of it.

In that sense, the nobles who knew of this world better than us could be considered to have become adventurers with a much better reason.

There are those who become adventurers simply because they won’t be succeeding their house as well.

“The world of adventurers is one where you won’t move forward with just admiration alone.”(renji)

“Yes. I have learnt that perfectly well in the past 1 month.”(fran)

Saying that, Miss Francesca shrugged her shoulders while fixing her posture and luggage.

Seeing her actions that had become more adventurer-like than before, I laughed slightly.

“But still, I really had fun. In this adventure.”(Fran)

“haha—-Something like this is still faraway from an actual adventure.”(renji)

This girl had only seen a remote rural area.

Attacked by goblins, subjugating Orcs, and had simply walked back to the Magic academy.

That’s still nowhere near an actual adventure.

Elfreim, where the demi-humans live.

Abenelm, where the demons live.

Elves, dwarves, beastmen, fairies, spirits and many other races.

Demons and the Demon Lord and giant and strong monsters that don’t live on this continent.

Golems as big as small mountains, demonic beasts. Serpents and krakens that can sink ships. Griffons and Dragons that rule the skies.

And—-the Demon God.

“An adventure is to risk life and death.”(renji)

“fufu—-I had my hands full with just goblins though.”(fran)

“Well, that’s true.”(renji)

Normally, it is like that.

A single goblin would be a threat for a villager. That’s how dangerous this world is.

But I think, exactly because it is such a world, the bonds between people are strong and every day you feel truly alive and even walking like this while journeying seems so much fun.

Passing through strangers on the highway. Since the population of this world is not very high, you don’t meet too many people either. In a place like Tokyo, nobody can imagine how many hundreds of people pass through you in a matter of seconds.

But even though there are so many people, how many of them would actually greet you?

Calling a random stranger, how many would reply with a smile rather than a suspicious gaze?

Cars, trains, airplanes.

They’re convenient but we know how the world turns out due to pursuing too much convenience.

And, exactly because this world isn’t that convenient, the bonds between people are this strong. This world feels much warmer exactly because of that.

Maybe that’s why——-we chose this world.

It’s not convenient. There’s no internet nor any telephones.

It hurts when you get injured and you could die just because of slight negligence.

Even then, this world felt fascinating. Even though the danger to life was always by our side, still we thought of this world as much better.

“If it’s Miss Francesca, goblins would soon be of no threat to you.”(renji)

“Is that so?”(fran)

“Probably.”

“…….you’re supposed to say ‘absolutely’ or any other such word there………”

I looked away from Miss Francesca who was grumbling and looked to the front.

The gate to the city was in front of us.

There was an inspection for entering and about 10 people were standing and waiting for their turn to come. Everyone had to pass through it. Well, we shouldn’t have any problem.

Joining the line, I sighed.

“With this, we’ll finally be done eh?”(renji)

“Sorry for all the trouble.”(fran)

Even though she had been tired till now, she’s laughing energetically now.

Our destination—–or rather, she must have felt relaxed to have reached the place where she lives.

“Well, it is my job after all.”(renji)

[You’re not being honest.]

Saying that, I shrugged my shoulders.

“Job, is it?……..”(fran)

Ermenhilde’s fed up voice and Miss Francesca’s slightly sad voice.

But, I had no other way to describe it. Job, request. All that’s left is to get my reward.

I don’t hate nobles but I don’t really want to get involved with them either.

I simply want to leisurely live as an adventurer in this world. For now, at least.

I don’t want to involve myself in troublesome things.

That’s why—–

“Yes, job. Well, I had fun with my job since the other party was a beauty though.”(renji)

“….…Mouu”

Miss Francesca b

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราข้ามหลายโนเบิลนักผจญภัย แต่ก็ทุกคนที่ไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับการเป็นนักผจญภัยแม้ว่าพวกเขาอยู่ในการคุ้มครองของพ่อแม่จนถึงขณะนี้ พวกเขาก็เริ่มเดินทางทั่วโลก โดยไม่มีอะไร และพยายามทำที่อยู่อาศัยดี ไม่ มีแรงบันดาลใจใด ๆ ไม่มีใครจะพยายามเป็น นักแสวงโชคที่อย่างใดอย่างหนึ่งแม้ว่า คิดว่าเราก็เหมือนกัน หลังจากที่ได้รับการเรียกตัวในโลกนี้ มีการต่อสู้บางอย่าง เช่นพระ เจ้าปีศาจ แต่อยู่ภายใน ได้ยังคงมีความสุขชนิดของโลกแตกต่างกันที่เรารู้อะไร ในการต่อสู้กับมอนสเตอร์ แม้แต่คุณภาพของอาหารเป็นหลายด้านของสังคมปัจจุบันในเวลานั้น มันน่าทึ่งจริง ๆ เรายอมรับสิ่งที่เป็นอันตรายเช่น subjugating พระเจ้าปีศาจเพื่อ แม้ว่าโลกนี้เทพธิดาที่ถามเราก็ได้ในแง่ที่ว่า ขุนนางที่รู้ว่าโลกนี้ดีกว่าเราอาจจะพิจารณาได้กลายเป็น นักผจญภัย ด้วยเหตุผลดีกว่ามากมีผู้ที่เป็นนักผจญภัยเพียง เพราะพวกเขาจะไม่สามารถประสบความสำเร็จบ้านของพวกเขาเช่นกัน"โลกของนักผจญภัยเป็นหนึ่งที่คุณจะไม่ก้าวไปข้างหน้ากับเพียงคนเดียว" (เพิลส์)"ใช่ ฉันได้เรียนรู้ที่สมบูรณ์ดีใน 1 เดือน" (fran)บอกว่า ฟรานนางสาวยักไหล่ไหล่ของเธอในขณะที่การแก้ไขท่าทางของเธอและกระเป๋าเห็นการกระทำของเธอที่ได้กลายเป็นยิ่งนักเหมือนกว่าก่อน ฉันหัวเราะเล็กน้อย"แต่ยังคง ผมมีความสนุกสนาน ในการผจญภัยนี้" (Fran)"ฮาฮา — -เหมือนจะยังห่างไกลจากการผจญภัยที่แท้จริง" (เพิลส์)สาวนี้ได้เห็นเฉพาะพื้นที่ชนบทห่างไกลโจมตี โดยก๊อบลิน subjugating Orcs และก็ได้เดินกลับไปที่โรงเรียนเวทมนตร์ที่ยังคงกินเป็นการผจญภัยที่แท้จริงElfreim, demi-มนุษย์อาศัยอยู่ที่ไหนAbenelm ที่ปีศาจอาศัยอยู่เอลฟ์ คนแคระ beastmen นางฟ้า สุรา และแข่งขันอื่น ๆ อีกมากมายปีศาจ และพระ เจ้าปีศาจ และอสุรกายยักษ์ และแข็งแรงที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในทวีปนี้Golems ใหญ่เท่าภูเขาขนาดเล็ก สัตว์ปีศาจ งูและ krakens ที่สามารถจมเรือ Griffons และมังกรที่ปกครองท้องฟ้าและ — -พระเจ้าปีศาจ"การผจญภัยคือการ เสี่ยงต่อชีวิตและความตาย" (เพิลส์)"ฟูฟุ — -ฉันมีมือของฉันเต็มไป ด้วยผีเพียงว่า" (fran)"ดี ที่เป็นจริง" (เพิลส์)ปกติ มันเป็นเช่นนั้นผีตัวเดียวจะเป็นภัยคุกคามสำหรับชาวบ้านจะ นั่นคือโลกนี้เป็นวิธีที่อันตรายแต่ผมคิด ว่า ว่า เพราะมันเป็นโลกดังกล่าว พันธบัตรระหว่างคนที่มีความแข็งแรง และทุกวันคุณรู้สึกมีชีวิตอย่างแท้จริง และแม้กระทั่งการเดินเช่นนี้ในขณะที่ของการเดินทางน่า สนุกมากผ่านคนแปลกหน้าบนทางหลวง เนื่องจากประชากรของโลกนี้ไม่สูงมาก คุณไม่พบกับผู้คนมากเกินไปอย่างใดอย่างหนึ่ง ในสถานที่เช่นโตเกียว ไม่มีใครสามารถจินตนาการจำนวนหลายร้อยคนผ่านคุณในไม่กี่วินาทีแต่แม้ว่าจะมีผู้คนจำนวนมาก จำนวนของพวกเขาจะได้ทักทายคุณCalling a random stranger, how many would reply with a smile rather than a suspicious gaze?Cars, trains, airplanes.They’re convenient but we know how the world turns out due to pursuing too much convenience.And, exactly because this world isn’t that convenient, the bonds between people are this strong. This world feels much warmer exactly because of that.Maybe that’s why——-we chose this world.It’s not convenient. There’s no internet nor any telephones.It hurts when you get injured and you could die just because of slight negligence.Even then, this world felt fascinating. Even though the danger to life was always by our side, still we thought of this world as much better.“If it’s Miss Francesca, goblins would soon be of no threat to you.”(renji)“Is that so?”(fran)“Probably.”“…….you’re supposed to say ‘absolutely’ or any other such word there………”I looked away from Miss Francesca who was grumbling and looked to the front.The gate to the city was in front of us.There was an inspection for entering and about 10 people were standing and waiting for their turn to come. Everyone had to pass through it. Well, we shouldn’t have any problem.Joining the line, I sighed.“With this, we’ll finally be done eh?”(renji)“Sorry for all the trouble.”(fran)Even though she had been tired till now, she’s laughing energetically now.Our destination—–or rather, she must have felt relaxed to have reached the place where she lives."ดี มันเป็นงานของผมหลังจากทั้งหมด" (เพิลส์)[คุณกำลังไม่ซื่อสัตย์]บอกว่า ยักไหล่ไหล่ของฉัน"มันเป็นงาน ?..." (fran)ของ Ermenhilde เบื่อเสียงและนางสาวฟรานเสียงเศร้าเล็กน้อยแต่ ผมไปอธิบายมัน งาน คำขอ สิ่งที่จะได้รับรางวัลฉันไม่ได้เกลียดขุนนาง แต่ไม่ต้องร่วมกับพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่งฉันเพียงต้องการสบาย ๆ สดเป็นการผจญภัยในโลกนี้ สำหรับตอนนี้ น้อยฉันไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับตนเองในสิ่งที่ลำบากจึง — –"ใช่ งาน ดี ผมสนุกกับงานของฉันตั้งแต่อีกฝ่าย ความงามแม้ว่า" (เพิลส์)“….… Mouu"นางสาวฟราน b

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราข้ามผจญภัยที่มีเกียรติจำนวนมาก แต่พวกเขาทั้งหมดคนที่ไม่เข้าใจอะไรเกี่ยวกับการเป็นนักผจญภัย. ถึงแม้ว่าพวกเขาอยู่ในความคุ้มครองของพ่อแม่ของพวกเขาจนถึงตอนนี้พวกเขาก็เริ่มที่จะเดินทางไปทั่วโลกโดยไม่ต้องอะไรที่จะลองและทำมาหากินดีโดยไม่ต้องแรงบันดาลใจใด ๆ จะไม่มีใครพยายามที่จะกลายเป็นนักผจญภัยอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ผมคิดว่า. เราก็มีเหมือนกัน หลังจากที่ได้รับการเรียกตัวไปที่โลกนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อต่อสู้กับสิ่งที่ต้องการพระเจ้าปีศาจ แต่บางแห่งภายในเราก็ยังคงมีความสุขชนิดของ. โลกที่แตกต่างที่เรารู้ว่าไม่มีอะไร ในการต่อสู้กับมอนสเตอร์แม้คุณภาพของอาหารเป็นหลายระดับดังต่อไปนี้สังคมปัจจุบัน. ในเวลานั้นมันน่าทึ่งจริงเราได้รับการยอมรับบางสิ่งบางอย่างที่เป็นอันตรายเช่นคร่ำครึพระเจ้าปีศาจ แม้ว่ามันจะเป็นเทพธิดาของโลกนี้ว่าขอให้เรามัน. ในความรู้สึกที่ขุนนางใครจะรู้ว่าในโลกนี้ดีกว่าเราจะได้รับการพิจารณาให้ได้กลายเป็นนักผจญภัยที่มีเหตุผลที่ดีมาก. มีผู้ที่กลายเป็นนักผจญภัยเพียงเพราะพวกเขาได้รับรางวัลเป็น 'T จะประสบความสำเร็จในบ้านของพวกเขาเช่นกัน. "โลกของนักผจญภัยเป็นหนึ่งในสถานที่ที่คุณจะไม่ย้ายไปข้างหน้าด้วยความชื่นชมเพียงคนเดียว." (Renji) "ใช่ ฉันได้เรียนรู้ว่าสมบูรณ์ดีในอดีตที่ผ่านมา 1 เดือน. "(Fran) บอกว่ามิสฟรานเชสยักไหล่ของเธอขณะที่การแก้ไขท่าทางและกระเป๋าของเธอ. เห็นการกระทำของเธอที่ได้กลายเป็นนักผจญภัยเหมือนมากขึ้นกว่าก่อนผมหัวเราะเล็กน้อย. " แต่ ยังคงฉันจริงๆมีความสนุกสนาน ในการผจญภัยนี้ "(ฟราน). " ฮ่าฮ่า - บางอย่างเช่นนี้ยังคงห่างไกลจากการผจญภัยที่เกิดขึ้นจริง "(Renji). ผู้หญิงคนนี้ได้เห็นเพียงพื้นที่ชนบทห่างไกล. โจมตีโดยก๊อบลิน, คร่ำครึผีและก็เดินกลับไป สถาบันการศึกษาเมจิก. ที่ยังคงไม่มีที่ไหนเลยใกล้การผจญภัยที่เกิดขึ้นจริง. Elfreim ที่ Demi-มนุษย์มีชีวิตอยู่. Abenelm ที่ปีศาจอยู่. เอลฟ์คนแคระ Beastmen, นางฟ้า, สุราและการแข่งขันอื่น ๆ อีกมากมาย. ปีศาจและพระเจ้าปีศาจและยักษ์ มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในทวีปนี้. Golems เป็นใหญ่ภูเขาที่มีขนาดเล็กสัตว์ปีศาจ งูและ Krakens ที่สามารถจมเรือ griffons และมังกรที่กฎท้องฟ้า. และ. - พระเจ้าปีศาจ"การผจญภัยคือการเสี่ยงกับชีวิตและความตาย." (Renji) "fufu -. ฉันมีมือของฉันเต็มไปด้วยเพียง แต่ก๊อบลิน" (Fran) "ดี ที่จริง. "(Renji) ปกติก็เป็นเช่นนั้น. ผีเดียวจะเป็นภัยคุกคามสำหรับชาวบ้านที่ นั่นเป็นวิธีที่อันตรายโลกนี้. แต่ผมคิดว่าเพราะมันเป็นโลกเช่นพันธบัตรระหว่างผู้คนที่มีความแข็งแรงและทุกวันที่คุณรู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างแท้จริงและแม้กระทั่งการเดินเหมือนการกลับในขณะนี้ดูเหมือนว่าสนุกมาก. ผ่านคนแปลกหน้าบนทางหลวง . เนื่องจากประชากรของโลกนี้ไม่สูงมากคุณจะไม่พบกับผู้คนจำนวนมากเกินไปอย่างใดอย่างหนึ่ง ในสถานที่เช่นโตเกียวไม่มีใครสามารถคิดว่าหลายคนหลายร้อยคนผ่านคุณในเรื่องของการวินาที. แต่แม้ว่าจะมีคนจำนวนมากดังนั้นจำนวนของพวกเขาจริงจะทักทายคุณ? Calling คนแปลกหน้าแบบสุ่มหลายวิธีที่จะตอบ ด้วยรอยยิ้มมากกว่าจ้องมองที่น่าสงสัย? รถยนต์, รถไฟ, เครื่องบิน. พวกเขากำลังสะดวก แต่เรารู้ว่าโลกจะเปิดออกเนื่องจากการใฝ่หาความสะดวกสบายมากเกินไป. และว่าเพราะโลกนี้ไม่สะดวกที่พันธบัตรระหว่างผู้คน มีความแข็งแรงนี้ โลกนี้รู้สึกที่อบอุ่นมากว่าเนื่องจากการที่. บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่เราเลือก --- โลกนี้. มันไม่สะดวก ไม่มีอินเทอร์เน็ตหรือโทรศัพท์ใด ๆ . มันเจ็บเมื่อคุณได้รับบาดเจ็บและคุณจะตายเพียงเพราะความประมาทเล็กน้อย. แล้วถึงแม้โลกนี้รู้สึกว่าน่าสนใจ แม้ว่าอันตรายที่จะมีชีวิตอยู่เสมอโดยด้านข้างของเรายังคงที่เราคิดว่าในโลกนี้เป็นที่ดีมาก. "ถ้ามันมิสฟรานเชสก๊อบลินเร็ว ๆ นี้จะเป็นภัยคุกคามที่คุณไม่." (Renji) "นั่นคือเพื่อ?" (Fran ) "อาจจะเป็น." " ...... .you're ควรจะพูดว่า 'อย่าง' หรือคำอื่น ๆ เช่นมี ......... " ผมมองออกไปจากมิสฟรานเชสซึ่งเป็นบ่นและมองไปข้างหน้า. ประตูไปยังเมืองที่อยู่ใน หน้าของเรา. มีการตรวจสอบสำหรับการป้อนและประมาณ 10 คนกำลังยืนอยู่และรอการกลับของพวกเขาที่จะมาเป็น ทุกคนจะต้องผ่านมัน ดีเราไม่ควรมีปัญหาใด ๆ . เข้าร่วมสายที่ผมถอนใจ. "ด้วยวิธีนี้เราจะทำได้ในที่สุดใช่มั้ย?" (Renji) "ขอโทษสำหรับทุกปัญหา." (Fran) แม้ว่าเธอจะเคยเหนื่อย จนถึงขณะนี้เธอหัวเราะขะมักเขม้นในขณะนี้. ปลายทางของเรา -. หรือมากกว่าเธอต้องมีความรู้สึกที่ผ่อนคลายจะได้มาถึงสถานที่ที่เธออาศัยอยู่". ดีก็เป็นงานของฉันหลังจากทั้งหมด" (Renji) [คุณไม่ได้มีความซื่อสัตย์ .] บอกว่าผมยักไหล่ของฉัน. "งานมันคืออะไร ...... .. " (Fran) Ermenhilde ของระอาเสียงและเสียงเศร้าเล็กน้อยมิสฟรานฯ . แต่ผมไม่มีทางอื่นที่จะอธิบายมัน งานการร้องขอ สิ่งที่เหลือคือการได้รับรางวัลของฉัน. ฉันไม่ได้เกลียดขุนนาง แต่ฉันไม่ต้องการที่จะได้รับเกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งสอง. ฉันก็ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่สบายเป็นนักผจญภัยในโลกนี้ สำหรับตอนนี้อย่างน้อย. ฉันไม่ต้องการที่จะเกี่ยวข้องกับตัวเองในสิ่งที่ลำบาก. นั่นคือ why-- "ใช่งาน ดีฉันมีความสนุกสนานกับงานของฉันตั้งแต่บุคคลอื่นเป็นความงามแม้ว่า. "(Renji) " ... . ... Mouu " มิสฟรานเชสข