This paper describes emergent learn

This paper describes emergent learning and situates it within learning networks and systems and the broader learning ecology of Web 2.0. It describes the nature of emergence and emergent learning and the conditions that enable emergent, self-organised learning to occur and to flourish. Specifically, it explores whether emergent learning can be validated and self-correcting and whether it is possible to link or integrate emergent and prescribed learning. It draws on complexity theory, communities of practice, and the notion of connectivism to develop some of the foundations for an analytic framework, for enabling and managing emergent learning and networks in which agents and systems co-evolve. It then examines specific cases of learning to test and further develop the analytic framework. The paper argues that although social networking media increase the potential range and scope for emergent learning exponentially, considerable effort is required to ensure an effective balance between openness and constraint. It is possible to manage the relationship between prescriptive and emergent learning, both of which need to be part of an integrated learning ecology.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารนี้อธิบายการเรียนรู้โผล่ออกมา และอยู่ภายในเครือข่าย และระบบนิเวศวิทยาเรียนกว้างขึ้นของ Web 2.0 ในการเรียนรู้ อธิบายธรรมชาติของการเกิดขึ้น และโผล่ออกมาเรียนรู้ และเงื่อนไขที่เปิดใช้งานฉุกเฉิน จัดตนเองเรียนรู้ จะเกิดขึ้น และงอกงาม โดยเฉพาะ จะพิจารณา ว่าสามารถเรียนรู้โผล่ออกมาตรวจ และแก้ไขตนเอง และไม่ ว่าจะเป็นไปได้ที่จะเชื่อมโยง หรือบูรณาการเรียนรู้โผล่ออกมา และกำหนด มันวาดในทฤษฎีความซับซ้อน ชุมชนการปฏิบัติ และแนวคิดของ connectivism พัฒนาของรากฐาน สำหรับการสร้างกรอบ การเปิดใช้งานการจัดการเรียนรู้ที่โผล่ออกมาและที่ตัวแทนและระบบร่วมพัฒนาเครือข่ายการ จากนั้นตรวจสอบเฉพาะกรณีของการเรียนรู้ที่จะทดสอบ และพัฒนากรอบคู่ กระดาษจนถึงแม้ว่าสังคมเครือข่ายเพิ่มศักยภาพช่วงและขอบเขตการเรียนรู้โผล่ออกมาเป็นทวีคูณเมื่อ ความพยายามมากว่าต้องให้สมดุลมีประสิทธิภาพระหว่างเปิดและข้อจำกัด สามารถจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเรียนรับมือ และโผล่ออกมา ซึ่งทั้งสองต้องเป็นส่วนหนึ่งของนิเวศวิทยาการเรียนรู้แบบบูรณาการได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะอธิบายการเรียนรู้ที่โผล่ออกมาและตั้งอยู่ภายในเครือข่ายการเรียนรู้และระบบนิเวศวิทยาและการเรียนรู้ที่กว้างขึ้นของ Web 2.0 มันอธิบายลักษณะของการเกิดและการเรียนรู้ฉุกเฉินและเงื่อนไขที่ช่วยให้ฉุกเฉินเรียนรู้ด้วยตนเองการจัดระเบียบที่จะเกิดขึ้นและเพื่ออวด โดยเฉพาะมันสำรวจการเรียนรู้ไม่ว่าจะโผล่ออกมาสามารถตรวจสอบและแก้ไขตัวเองและไม่ว่าจะเป็นไปได้ที่จะเชื่อมโยงหรือบูรณาการฉุกเฉินและการเรียนรู้ที่กำหนดไว้ มันดึงในทฤษฎีความซับซ้อนของชุมชนในการปฏิบัติและความคิดของ Connectivism ในการพัฒนาบางส่วนของรากฐานสำหรับกรอบการวิเคราะห์สำหรับการเปิดการเรียนรู้และการจัดการฉุกเฉินและเครือข่ายในการที่ตัวแทนและระบบร่วมวิวัฒนาการ จากนั้นจะตรวจสอบเฉพาะกรณีของการเรียนรู้ในการทดสอบและพัฒนากรอบการวิเคราะห์ กระดาษที่ระบุว่าแม้สื่อเครือข่ายสังคมเพิ่มขึ้นในช่วงที่มีศักยภาพและขอบเขตการเรียนรู้โผล่ออกมาชี้แจงความพยายามอย่างมากที่จะต้องให้แน่ใจว่ามีความสมดุลที่มีประสิทธิภาพระหว่างการเปิดกว้างและข้อ จำกัด มันเป็นไปได้ในการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างการเรียนรู้ที่กำหนดและโผล่ออกมาซึ่งทั้งสองต้องเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้แบบบูรณาการระบบนิเวศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทความนี้จะกล่าวถึงการเรียนรู้เร่งด่วนและตั้งอยู่ภายในเครือข่าย และระบบการเรียนรู้และการเรียนรู้ที่กว้างขึ้น นิเวศวิทยาของเว็บ 2.0 อธิบายธรรมชาติของวิวัฒนาการและการเรียนรู้เร่งด่วนและเงื่อนไขที่ให้อารมณ์ตนเอง ซึ่งการเรียนรู้ที่จะเกิดขึ้น และเจริญรุ่งเรือง โดยเฉพาะจะพิจารณาว่า การเรียนรู้ ซึ่งสามารถตรวจสอบตนเองและการแก้ไขและไม่ว่าจะเป็นไปได้ที่จะเชื่อมโยงหรือบูรณาการเร่งด่วนและไม่มีการเรียนรู้ มันวาดบนทฤษฎีที่ซับซ้อน ชุมชนแห่งการปฏิบัติ และความคิดของคอนเนคติวิ ์การพัฒนาบางส่วนของพื้นฐานสำหรับการวิเคราะห์กรอบ ,สำหรับเปิดและการจัดการฉุกเฉินการเรียนรู้และเครือข่ายที่ตัวแทนและบริษัทระบบวิวัฒนาการ มันตรวจสอบแล้ว โดยเฉพาะกรณีของการเรียนรู้เพื่อทดสอบและพัฒนาแนวคิดเชิงวิเคราะห์ บทความนี้จะแสดงให้เห็นว่าแม้ว่าสื่อเครือข่ายสังคมเพิ่มช่วงที่มีศักยภาพและขอบเขตการเรียนรู้เร่งด่วนชี้แจง ,ต้องใช้ความพยายามมากเพื่อให้แน่ใจว่ามีความสมดุลระหว่างประสิทธิภาพและการ จำกัด มันเป็นไปได้ที่จะจัดการความสัมพันธ์ระหว่างอายุความและได้อารมณ์ การเรียนรู้ ซึ่งทั้งสองจะต้องเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้แบบบูรณาการระบบนิเวศ