The AC laws incorporate detailed li

The AC laws incorporate detailed limits to the amount of sugar that may be added,generally the equivalent of no more than an additional 2% of alcohol, although even more can be added in cool climates such as England and Luxembourg. In practice, thanks to warmer summers and anti-rot strategies, growers have recently been able to pick grapes riper and riperless and less additional sugar is needed. It is rare to taste an obviously chaptalized wine, but some Beaujolais made in the 1990s seemed oddly alcoholic for its charge of flavour and extract.
In less ripe vintages in cooler climates, winemakers may also decide to exclude a portion of juice from the red wine fermentation vat so as to improve the all-important ratio of flavour-filled
Skins to juice (a practice called saignée in france). This traditional practice is increasingly being replaced by more mechanical manipulation. During the 1990s, for example, equipment for concentrating the must and removing a certain amount in Bordeaux’s top estates (these machines would be too expensive for basic wine). Used only to rescue inferior vintages they cannot add harmony to an unbalanced must and may eventually go the frequently mothballed way of winery centrifuges. Their counterpart for sweet white wine production is cryoextraction, a technique whereby water is frozen out of white grapes that have failed to reach an ideal sugar level, a sort of artificial Icewine production.
Winemakers in warm climates on the other hand routinely add (“adjust” is the word they prefer) acidity to musts from grapes that have ripened to sugar levels that are only dreamt of in Beaulolais but whose natural acidity has dropped to an unappetizingly low level on the way. Tartaric acid, grapes’ natural acid, is the acid of choice, but in some hot regions such as parts of California’s Central Valley and Australia’s Riverland, grapes can ripen so fast that there is just not enough body to support the necessary added acidity and the wines taste tart and hollow.
There is another, arguably more natural, way in which winemakers can accentuate the acidity of a wine. Alcoholic fermentation of any wine may be followed by a second sort of fermentation, the “malolactic”, in which the grapes’ harsher malic (appley) acid are converted into softer, lactic (milky) acids. Understanding and mastery of this second fermentation, by warming the wine and possibly adding special lactic bacteria, was the key factor in the mid-20th century in making red wine, and if the malolactic fermentation is deliberately suppressed (by filtering or fining the necessary yeasts and proteins out of the wine), the effect is to make the wine taste crisper. In practice malolactic fermentation is encouraged in most good quality Chardonnay to add texture and flavor, and in warmer climates it is compensated for by added acidity.
Malolactic fermentation is invariably good for red wine and in recent years a fashion has emerged for conducting it not in large tanks as was the rule, but in individual barrels. This needs much more labour and supervision so is warranted only for high-quality wines, but the result is a perceptibly smoother, more seductive texture when the wine is released – a character – istic that some wine tasters have come to associate with quality. Increasingly, therefore, winemakers are running red wine out of the fermentation vat just before the end of fermentation into barrels where the wine will finish its alcoholic and then its malolactic fermentation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมาย AC รวมรายละเอียดข้อจำกัดปริมาณของน้ำตาลที่อาจเพิ่ม โดยทั่วไปเทียบเท่าไม่เกินการเพิ่ม 2% ของแอลกอฮอล์ แม้ว่ายิ่งสามารถเพิ่มได้ในสภาพอากาศเย็นเช่นอังกฤษและลักเซมเบิร์ก ในทางปฏิบัติ จากฤดูร้อนที่อบอุ่นและเน่าป้องกันกลยุทธ์ เกษตรกรที่เพิ่งได้รับองุ่นไวน์และ riperless และน้ำตาลน้อยเพิ่มเติมจำเป็น มีน้อยรสชาติไวน์ chaptalized เห็นได้ชัด แต่โฌบางในปี 1990 เหมือนแอลกอฮอล์น่าสำหรับชาร์จของรสชาติ และแยก ใน vintages น้อยสุกในสภาพอากาศเย็น ดใบอาจตัดสินใจการแยกส่วนของน้ำจากการหมักไวน์แดง vat เพื่อปรับปรุงอัตราส่วนสำคัญของรสชาติที่เต็มไปด้วยผิวหนังให้น้ำ (การปฏิบัติที่เรียกว่า saignée ในฝรั่งเศส) ปฏิบัติแบบนี้มีมากขึ้นการเปลี่ยน โดยการควบคุมเครื่องจักรกลมากขึ้น ในช่วงปี 1990 เช่น อุปกรณ์มุ่งต้องการ และลบจำนวนในนิคมบนของบอร์ (เครื่องเหล่านี้จะแพงเกินไปสำหรับไวน์พื้นฐาน) ใช้เพื่อช่วยเหลือ vintages ด้อยกว่าจะไม่สามารถเพิ่มสัมผัสที่ต้องการไม่สมดุล และในที่สุดอาจไปเหวี่ยงไวน์เนอรี่วิถี mothballed บ่อยเท่านั้น คู่ของพวกเขาสำหรับการผลิตไวน์ขาวหวานเป็นการเรียงลำดับการผลิต Icewine ประดิษฐ์ cryoextraction เทคนิคโดยน้ำจะแช่แข็งจากองุ่นขาวที่ล้มเหลวถึงน้ำตาลดีระดับ ดใบในสภาพอากาศที่อบอุ่นคงประจำเพิ่ม ('ปรับ' เป็นคำที่พวกเขาต้องการ) ลเลก musts จากองุ่นที่สุกได้ระดับน้ำตาลที่เพียงมีฝันของใน Beaulolais แต่ที่มีกรดธรรมชาติได้ลดลงในระดับที่ต่ำ unappetizingly ทาง กรดฟอร์ กรดธรรมชาติขององุ่น เป็นกรด ที่เลือก แต่ ในบางภูมิภาคร้อนเช่นส่วนของเซ็นทรัลวัลเลย์แคลิฟอร์เนียและ Riverland ของออสเตรเลีย องุ่นสามารถสุกเพื่อให้รวดเร็วที่มีไม่เพียงพอร่างกายสนับสนุนเพิ่มจำเป็นเป็นกรด และไวน์รสทาร์ต และกลวง มีวิธีอื่น เนื้อหา ธรรมชาติ ดใบสามารถเน้นเสียงความเป็นกรดของไวน์ การหมักแอลกอฮอล์ของไวน์ใด ๆ อาจจะตาม ด้วยการเรียงลำดับที่สองของการหมัก การ "malolactic" ซึ่งขององุ่นที่รุนแรงขึ้น (ลักษณะ) กรดจะถูกแปลงเป็นนุ่ม lactic กรด (น้ำนม) ความเข้าใจและความชำนาญของการหมักนี้สอง ร้อนไวน์และอาจเพิ่มพิเศษ lactic แบคทีเรีย เป็นปัจจัยสำคัญในศตวรรษกลาง-20 ในการทำไวน์แดง และถ้าหมัก malolactic เจตนาจะถูกระงับ (โดยการกรอง หรือ fining yeasts ที่จำเป็นและโปรตีนจากไวน์), ผลจะทำให้รสชาติไวน์ชัดเจน ในทางปฏิบัติ malolactic หมักส่งเสริมคุณภาพดีส่วนใหญ่ชาดอนเนย์ให้เพิ่มเนื้อสัมผัสและรสชาติ และในสภาพอากาศที่อบอุ่น มันถูกชดเชย โดยการเพิ่มกรด หมัก Malolactic ดีคงเส้นคงวาสำหรับไวน์แดง และในปีล่าสุด แฟชั่นได้เกิด การดำเนินในถังขนาดใหญ่ไม่เป็นกฎ แต่ ในแต่ละถัง นี้ต้องดูแลดังนั้นที่การรับประกันออกเฉพาะไวน์คุณภาพสูง แต่ผลคือ เนื้อสารสบู่ มีเสน่ห์มากเมื่อไวน์ – ละคร – istic ว่า บางรายไวน์มีการเชื่อมโยงกับคุณภาพและแรงงานมากขึ้น มากขึ้น ดังนั้น ดใบจะทำไวน์แดงจาก vat หมักก่อนสิ้นสุดการหมักลงในถังที่จะเสร็จสิ้นการช้อปปิ้งเป็นแอลกอฮอล์ และหมัก malolactic ที่งาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมาย AC รวมข้อ จำกัด รายละเอียดปริมาณน้ำตาลที่อาจจะเพิ่มทั่วไปเทียบเท่าไม่เกินเพิ่มอีก 2% ของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แม้จะสามารถเพิ่มในสภาพอากาศที่เย็นเช่นอังกฤษและลักเซมเบิร์ก ในทางปฏิบัติต้องขอบคุณในช่วงฤดูร้อนที่อากาศอบอุ่นและกลยุทธ์การป้องกันการเน่าเกษตรกรผู้ปลูกได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้สามารถที่จะเลือกองุ่น riper และน้ำตาล riperless และเพิ่มเติมน้อยเป็นสิ่งจำเป็น มันเป็นเรื่องยากที่จะลิ้มรสไวน์ chaptalized อย่างเห็นได้ชัด แต่ Beaujolais บางอย่างที่ทำในปี 1990 ดูเหมือนแปลกแอลกอฮอล์สำหรับค่าใช้จ่ายของรสชาติและสารสกัดจาก.
ในไวน์สุกน้อยในสภาพอากาศเย็น, ผู้ผลิตไวน์อาจตัดสินใจที่จะไม่รวมในส่วนของน้ำผลไม้จากไวน์แดง หมักภาษีมูลค่าเพิ่มเพื่อปรับปรุงอัตราส่วนที่สำคัญทั้งหมดของรสชาติที่เต็มไปด้วย
สกินน้ำผลไม้ (การปฏิบัติที่เรียกว่าsaignéeในประเทศฝรั่งเศส) นี้ปฏิบัติแบบดั้งเดิมมากขึ้นที่จะถูกแทนที่โดยการจัดการวิศวกรรมอื่น ๆ ในช่วงปี 1990 ยกตัวอย่างเช่นอุปกรณ์สำหรับการมุ่งเน้นต้องและลบจำนวนหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมด้านบนของบอร์โดซ์ (เครื่องเหล่านี้จะมีราคาแพงเกินไปสำหรับไวน์ขั้นพื้นฐาน) ใช้เพียงเพื่อช่วยเสิร์ฟด้อยกว่าพวกเขาไม่สามารถเพิ่มความสามัคคีไปยังต้องไม่สมดุลย์และในที่สุดก็อาจจะไปทาง mothballed บ่อยของ centrifuges โรงกลั่นเหล้าองุ่น คู่ของพวกเขาสำหรับการผลิตไวน์ขาวหวาน cryoextraction เทคนิคโดยน้ำจะถูกแช่แข็งจากองุ่นขาวที่ได้ไม่ถึงระดับน้ำตาลเหมาะสำหรับการจัดเรียงของการผลิต Icewine เทียม. เป็น
ผู้ผลิตไวน์ในสภาพอากาศที่อบอุ่นในมืออื่น ๆ เป็นประจำเพิ่ม ( "ปรับ "เป็นคำที่พวกเขาชอบ) ความเป็นกรดจะ Musts จากองุ่นที่มีสุกจะมีระดับน้ำตาลที่มีฝันเท่านั้นใน Beaulolais แต่มีความเป็นกรดธรรมชาติได้ลดลงถึงระดับต่ำ unappetizingly เกี่ยวกับวิธีการ กรดทาร์ทาริกกรดธรรมชาติองุ่น 'เป็นกรดของทางเลือก แต่ในภูมิภาคร้อนบางอย่างเช่นเป็นส่วนหนึ่งของรัฐแคลิฟอร์เนียของกลางหุบเขาและออสเตรเลีย Riverland องุ่นสามารถทำให้สุกอย่างรวดเร็วว่ามีเพียงไม่ร่างกายพอที่จะรองรับความเป็นกรดเพิ่มความจำเป็นและ ไวน์รสเปรี้ยวและกลวง.
มีอีกเนื้อหาที่เป็นธรรมชาติมากขึ้นวิธีการในการผลิตไวน์ที่สามารถเน้นความเป็นกรดของไวน์คือ หมักแอลกอฮอล์ไวน์ใด ๆ ที่อาจจะตามด้วยการเรียงลำดับที่สองของการหมักที่ "malolactic" ซึ่งในองุ่น 'malic รุนแรง (Appley) กรดจะถูกแปลงเป็นนุ่มแลคติกกรด (น้ำนม) ความเข้าใจและการเรียนรู้ของการหมักที่สองนี้โดยร้อนไวน์และอาจเพิ่มแบคทีเรียแลคติกพิเศษเป็นปัจจัยที่สำคัญในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ในการทำไวน์แดงและถ้าการหมัก malolactic ถูกระงับจงใจ (โดยการกรองหรือใสสะอาดยีสต์ที่จำเป็น และโปรตีนจากไวน์) ผลที่ออกมาคือการทำให้ crisper รสชาติไวน์ ในทางปฏิบัติการหมัก malolactic ได้รับการสนับสนุนใน Chardonnay ที่มีคุณภาพดีที่สุดในการเพิ่มพื้นผิวและรสชาติและในสภาพอากาศที่อบอุ่นจะมีการชดเชยด้วยการเพิ่มความเป็นกรด.
หมัก malolactic คงเส้นคงวาดีสำหรับไวน์แดงและในปีที่ผ่านแฟชั่นได้โผล่ออกมาสำหรับการดำเนินการมันไม่ได้อยู่ใน รถถังที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เป็นกฎ แต่ในแต่ละบาร์เรล นี้ความต้องการแรงงานมากขึ้นและการกำกับดูแลเพื่อให้การรับประกันเฉพาะสำหรับไวน์ที่มีคุณภาพสูง แต่ผลที่ได้คือสังเกตเห็นเรียบเนียนเนื้อเสน่ห์มากขึ้นเมื่อไวน์จะถูกปล่อยออก - ตัวอักษร - istic ว่าบางชิมไวน์ได้มาเชื่อมโยงที่มีคุณภาพ เพิ่มมากขึ้นดังนั้นผู้ผลิตไวน์ที่กำลังเรียกใช้ไวน์แดงจากภาษีมูลค่าเพิ่มหมักเพียงก่อนที่จะสิ้นสุดของการหมักลงไปในถังที่ไวน์แอลกอฮอล์จะเสร็จสิ้นแล้วหมัก malolactic ของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมาย AC รวมรายละเอียด จำกัด ปริมาณของน้ำตาลที่อาจถูกเพิ่มโดยทั่วไปเทียบเท่าไม่เกินอีก 2 % ของสุรา ถึงแม้ว่าจะสามารถเพิ่มในสภาพอากาศที่เย็น เช่น อังกฤษ และประเทศลักเซมเบิร์ก ในการปฏิบัติ เพราะฤดูที่อบอุ่นและกลยุทธ์ต่อต้านเน่า เกษตรกรได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้สามารถเก็บองุ่น riper riperless น้อยลงและน้ำตาลและเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็น มันเป็นความยากที่จะลิ้มรสเห็นได้ชัด chaptalized ไวน์ แต่โบทำในช่วงต้น 1990 ดูผิดปกติแอลกอฮอล์สำหรับค่าใช้จ่ายของรสชาติและสารสกัดในที่สุกน้อยวินเทจในสภาพอากาศเย็น รายใหญ่ยังอาจตัดสินใจที่จะไม่รวมส่วนของน้ำจากการหมักไวน์แดง ภาษีมูลค่าเพิ่ม เพื่อปรับปรุงอัตราส่วนที่สำคัญทั้งหมดของรสชาติที่เต็มไปสกินน้ำผลไม้ ( ซ้อมเรียก saign é e ในฝรั่งเศส ) การปฏิบัติแบบดั้งเดิมนี้เป็นมากขึ้นจะถูกแทนที่ด้วยเครื่องจักรกลมากขึ้น การจัดการ ในช่วงปี 1990 , ตัวอย่างเช่น , อุปกรณ์สำหรับการมุ่งเน้นต้องเอาจํานวนหนึ่งในบอร์โดบนที่ดิน ( เครื่องเหล่านี้อาจจะแพงเกินไปสำหรับพื้นฐานไวน์ ) ใช้เฉพาะการช่วยเหลือด้อยกว่าวินเทจพวกเขาไม่สามารถเพิ่มความสามัคคีให้สมดุลย์ และในที่สุดอาจจะต้องไปบ่อย mothballed วิธีของโรงกลั่นเหล้าองุ่น centrifuges . คู่หวานของพวกเขาสำหรับการผลิตไวน์ขาว cryoextraction เทคนิค ซึ่งน้ำถูกแช่แข็งจากองุ่นขาวที่ได้ล้มเหลวที่จะบรรลุระดับน้ําตาลในอุดมคติ การจัดเรียงของการผลิต icewine เทียมรายใหญ่ในสภาพอากาศที่อบอุ่นในมืออื่น ๆตรวจเพิ่ม ( " ปรับ " เป็นคำที่พวกเขาชอบ ) เมต้องจากองุ่นที่สุกในระดับน้ําตาลจะฝันใน beaulolais แต่ที่มีธรรมชาติกรดลดลงถึงระดับต่ำ unappetizingly ระหว่างทาง กรด tartaric , องุ่น " ธรรมชาติกรดเป็นกรดของทางเลือก แต่ในบางภูมิภาค เช่น ส่วนของร้อนกลางหุบเขาแคลิฟอร์เนียและริเวอร์แลนด์ ของออสเตรเลีย องุ่นจะสุกเร็วมาก มีไม่เพียงพอ ร่างกายจะสนับสนุนที่จำเป็นเพิ่มความเป็นกรดและไวน์รสทาร์ตและกลวงมีอีก อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น ด้วยวิธีที่ทนายความสามารถ accentuate ความเป็นกรดของไวน์ การหมักแอลกอฮอล์ของไวน์อาจจะตามด้วยประเภทที่สองของการหมัก " malolactic " ซึ่งในองุ่น " รุนแรง ( Appley ) กรดมาลิกจะถูกแปลงเป็นเบา ติก ( Milky ) กรด ความเข้าใจและความเชี่ยวชาญของการหมักครั้งที่สองนี้ วอร์ม ไวน์ และอาจจะเพิ่มแบคทีเรียแลคติกพิเศษ คือปัจจัยสำคัญในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ในการทำไวน์แดง และถ้าหมัก malolactic ตั้งใจปราบปราม ( โดยการกรองหรือการปรับที่จำเป็นและโปรตีนจากยีสต์ไวน์ ) ผลก็คือ ทำให้ไวน์รสชาติ ช่องผัก ในการปฏิบัติ malolactic ได้รับการส่งเสริมในการหมักไวน์ขาวที่มีคุณภาพดีที่สุดเพื่อเพิ่มพื้นผิวและรสชาติและในสภาพอากาศที่อุ่นมันเป็นชดเชยโดยเพิ่มความเป็นกรดmalolactic การหมักจะต้องดีสำหรับไวน์แดงและในปีล่าสุดได้กลายเป็นแฟชั่นสำหรับการทำมันในถังขนาดใหญ่ที่เป็นกฎ แต่ในถังแต่ละ นี้ความต้องการแรงงานมากขึ้น และการนิเทศ ดังนั้นการรับประกันเท่านั้นสำหรับไวน์ที่มีคุณภาพสูง แต่ผลที่ได้คือ perceptibly นุ่มนวลเย้ายวนมากขึ้นเนื้อเมื่อไวน์ออก–ตัวละคร– istic ชิมไวน์ที่ได้มาเชื่อมโยงกับคุณภาพ มากขึ้น ดังนั้น ผู้ผลิตไวน์ใช้ไวน์แดงจากการหมักภาษีมูลค่าเพิ่มก่อนสิ้นสุดการหมักในถังที่ไวน์จะเสร็จสิ้นแอลกอฮอล์แล้ว malolactic หมัก