Michener & Fraser (1978) comprehens

Michener & Fraser (1978) comprehensively treated the
mandibular morphology of bees. A remarkable feature of
the mandibles of corbiculate bees is the conspicuously
spoon-shaped or spatulate apex. This is the result of an
expanded apex of the pollex, with more than one tooth, and
a wide blunt-like tooth of the rutellum, especially evident in
Bombus brasiliensis Lepeletier (Figs 3D, 11D), Apis mellifera
Linneaus (Figs 3K, 11K), and the observed meliponine taxa
(Figs 3E–J, 11E–J). Although the spatulate apex is also some-
what evident in Epicharis flava Friese (Figs 3A, 11A), the apex
of the mandible of this species is not exactly spatulate, but has
a produced tooth of rutellum, which is not as blunt as in most
corbiculate species. The number of pollex teeth also seems to
be constant in most observed species. Just in Centris analis
(Fabricius) (Figs 3B, 11B), which has one well-developed tooth
and one much reduced, and in Ap. mellifera (Figs 3K, 11K),
which has no teeth at all, this condition is different; in all other
observed corbiculate bees the apex of the pollex has at least
two teeth developed. An expanded apex of the pollex with more
than one tooth is probably plesiomorphic for the corbiculate
clade and perhaps for the corbiculate-centridine clade as well.
Amongst the corbiculate bees, the shape of pollex teeth is also
variable. In the outgroup species Ep. flava (Figs 3A, 11A) and
C. analis (Figs 3B, 11B), as it is in the corbiculate Euglossa
melanotricha Moure (Figs 3C, 11C); and also in most of the
other euglossine genera (D.S. Porto, unpublished observations),
the pollex teeth are large and well-developed in relation to the
tooth of the rutellum. In B. brasiliensis (Figs 3D, 11D) and
meliponine taxa (Figs 3E–J, 11E–J), these teeth are considerably
reduced, less than half of the width of the tooth of rutellum,
and in Ap. mellifera (Figs 3K, 11K) they are absent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Michener และเฟรเซอร์ (1978) ถือว่าครอบคลุมการสัณฐานวิทยาที่ข้อต่อขากรรไกรของผึ้ง คุณสมบัติโดดเด่นของmandibles corbiculate ผึ้งเป็นตัวอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเอเพ็กซ์ รูปช้อน หรือ spatulate นี้เป็นผลของการเอเพ็กซ์ขยายของ pollex มีฟันมากกว่าหนึ่ง และกว้างทื่อเหมือนฟันของ rutellum เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในจำพวก Bombus ยางพารา Lepeletier (มะเดื่อ 3D, 11 D), Apis melliferaLinneaus (มะเดื่อ K 3, 11K), และวงศ์ meliponine สังเกต(มะเดื่อ 3E-J, 11E – J) แม้ว่า spatulate ปลายจะบาง-อะไรในเฟลว่า Epicharis Friese (มะเดื่อ 3A, 11A), ปลายกรรไกรชนิดนี้คือไม่ว่า spatulate แต่มีผลิตฟันของ rutellum ซึ่งไม่ทื่อเป็นดังมากที่สุดสายพันธุ์ corbiculate จำนวนฟัน pollex ดูเหมือนว่าจะยังจะคงที่ในสายพันธุ์ที่พบมากที่สุด ใน Centris analis(ขาวแวนนาไม) (มะเดื่อ 3B, 11B), ซึ่งมีฟันพัฒนาหนึ่งและลด ลงมาก และ ใน Ap. mellifera (มะเดื่อ K 3, 11K),ซึ่งมีไม่มีฟันทั้งหมด เงื่อนไขนี้จะแตกต่างกัน ในอื่น ๆ ทั้งหมดสังเกตผึ้ง corbiculate ของ pollex มีน้อยฟันสองพัฒนา เอเพ็กซ์การขยายของ pollex มีมากขึ้นกว่าหนึ่งฟันอาจเป็น plesiomorphic สำหรับการ corbiculateclade และบางที สำหรับ clade corbiculate centridine เช่นกันหมู่ผึ้ง corbiculate รูปร่างของฟัน pollex ยังเป็นตัวแปร สายพันธุ์ outgroup flava ตอน (มะเดื่อ 3A, 11A) และC. analis (มะเดื่อ 3B, 11B), มันอยู่ใน corbiculate Euglossamelanotricha Moure (มะเดื่อ 3C, 11C); และนอกจากนี้ ในส่วนของการอื่น ๆ euglossine สกุล (ปอร์โตดีเอส ยกเลิกประกาศข้อสังเกต),pollex ฟันมีขนาดใหญ่ และมีการพัฒนาความสัมพันธ์กับการฟันของ rutellum ในยางพารา B. (มะเดื่อ 3D, 11 D) และmeliponine วงศ์ (มะเดื่อ 3E-J, 11E – J), ฟันเหล่านี้มีมากลดลง น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของความกว้างของฟันของ rutellumและใน Ap. mellifera (มะเดื่อ 3K, 11 K) จะขาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มิเชเนอร์และเฟรเซอร์ (1978) ครอบคลุมได้รับการรักษา
ลักษณะทางสัณฐานวิทยาล่างของผึ้ง คุณลักษณะที่โดดเด่นของ
ขากรรไกรล่างของผึ้ง corbiculate เป็นผงาด
รูปช้อนหรือพายเอเพ็กซ์ นี้เป็นผลจากนั้น
เอเพ็กซ์ขยายตัวของ Pollex ที่มีมากกว่าหนึ่งฟันและ
ทื่อเหมือนฟันกว้างของ rutellum ที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
Bombus brasiliensis Lepeletier (มะเดื่อ 3 มิติ 11) Apis mellifera
Linneaus (มะเดื่อ 3K, 11K ) และแท็กซ่า meliponine สังเกต
(มะเดื่อ 3E-J, 11E-J) แม้ว่าเอเพ็กซ์พายยัง some-
สิ่งที่เห็นได้ชัดใน Epicharis Flava Friese (มะเดื่อ 3A, 11A) ปลาย
ของขากรรไกรล่างของสายพันธุ์นี้ไม่ว่าพาย แต่มี
ฟันที่ผลิตของ rutellum ซึ่งไม่เป็นทื่อในขณะที่ส่วนใหญ่
สายพันธุ์ corbiculate จำนวนฟัน Pollex ยังดูเหมือนว่า
จะคงที่ในสายพันธุ์สังเกตมากที่สุด เพียงใน Centris ANALIS
(Fabricius) (มะเดื่อ 3B, 11B) ซึ่งมีหนึ่งในการพัฒนาที่ดีฟัน
และลดลงมากและใน Ap mellifera (มะเดื่อ 3K, 11K)
ซึ่งมีฟันที่ทุกคนไม่มีเงื่อนไขนี้จะแตกต่างกัน; ในอื่น ๆ ทั้งหมด
ผึ้ง corbiculate สังเกตยอด Pollex ที่มีอย่างน้อย
สองฟันพัฒนา เอเพ็กซ์ขยายตัวของ Pollex ที่มีมากขึ้น
ฟันมากกว่าหนึ่งอาจเป็น plesiomorphic สำหรับ corbiculate
clade และบางทีอาจจะสำหรับ clade corbiculate-centridine เช่นกัน.
บรรดาผึ้ง corbiculate รูปร่างของฟัน Pollex ยังเป็น
ตัวแปร ใน outgroup สายพันธุ์ Ep เฟรวา (มะเดื่อ 3A, 11A) และ
ซี ANALIS (มะเดื่อ 3B, 11B) ตามที่มันเป็นใน corbiculate Euglossa
melanotricha Moure (มะเดื่อ 3C, 11C); และนอกจากนี้ยังมีในส่วนของ
จำพวก euglossine อื่น ๆ (DS ปอร์โตสังเกตที่ไม่ถูกเผยแพร่)
ฟัน Pollex มีขนาดใหญ่และมีการพัฒนาในความสัมพันธ์กับ
ฟันของ rutellum ในบี brasiliensis (มะเดื่อ 3D, 11) และ
แท็กซ่า meliponine (มะเดื่อ 3E-J, 11E-J) ฟันเหล่านี้จะมาก
ลดลงน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของความกว้างของฟันของ rutellum ที่
และในเอเชียแปซิฟิก mellifera (มะเดื่อ 3K, 11K) พวกเขาจะไม่อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิชเนอร์ & เฟรเซอร์ ( 1978 ) กว้างถือว่าและสัณฐานวิทยาของผึ้ง คุณลักษณะที่โดดเด่นของในขากรรไกรล่างของ corbiculate ผึ้งเป็นโร่ซึ่งมีรูปร่างเหมือนไม้พายหรือช้อนตัวขึ้น . นี่คือผลของขยายปลายของนิ้วโป้ง มีมากกว่าหนึ่งฟัน และกว้างทื่อเหมือนฟันของ rutellum โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดในbombus ต่อ lepeletier ( มะเดื่อ 3D , 11d ) , ผึ้งพันธุ์การศึกษา ( มะเดื่อ 3K 11k , ) และสังเกต meliponine แทกซา( มะเดื่อ ) 11e 3E J ( J ) แม้ว่าซึ่งมีรูปร่างเหมือนไม้พาย APEX ยังบาง -สิ่งที่เห็นได้ชัดใน epicharis flava friese ( มะเดื่อ 3A , 11a ) , เอเพ็กซ์ของขากรรไกรของปลาชนิดนี้จะไม่ใช่ ซึ่งมีรูปร่างเหมือนไม้พาย แต่ได้ผลิตฟัน rutellum ซึ่งไม่ทื่อราวกับในมากที่สุดcorbiculate ชนิด หมายเลขของนิ้วโป้งฟันยังน่าจะจะคงที่ในส่วนใหญ่พบชนิด แค่ centris นักวิเคราะห์( Fabricius ) ( มะเดื่อ 3B 11B ) ซึ่งมีการพัฒนาฟันและลดลงมาก และ AP ผึ้งพันธุ์ ( มะเดื่อ 3K 11k , )ซึ่งไม่มีฟันเลย เงื่อนไขนี้จะแตกต่างกัน ในทั้งหมดอื่น ๆสังเกต corbiculate ผึ้งปลายของนิ้วโป้งมีอย่างน้อยฟันสองซี่ที่พัฒนาแล้ว การขยายปลายของนิ้วโป้งด้วยมากกว่าหนึ่งฟันอาจจะ plesiomorphic สำหรับ corbiculateclade และบางทีสำหรับ corbiculate centridine clade เช่นกันท่ามกลาง corbiculate ผึ้ง รูปร่างของฟัน คือ นิ้วโป้งยังตัวแปร ในกลุ่มสายพันธุ์ EP 2008 ( มะเดื่อ 3A , 11a ) และC . นักวิเคราะห์ ( มะเดื่อ 3B 11B ) , มันอยู่ใน corbiculate euglossamelanotricha moure ( มะเดื่อ 3C , 11B ) ; และในส่วนของสกุล euglossine อื่นๆ ( ดีเอส ปอร์โต สังเกตพิมพ์ )ส่วนนิ้วโป้งฟันมีขนาดใหญ่และมีการพัฒนาในความสัมพันธ์กับฟันของ rutellum . ใน B . ธรรม ( มะเดื่อ 3D , 11d ) และmeliponine ซ่า ( มะเดื่อ ) 11e 3E J ( J ) , ฟันเหล่านี้อย่างมากลดลงน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของความกว้างของ rutellum ฟัน ,และ AP ผึ้งพันธุ์ ( มะเดื่อ 3K 11k , พวกเขาจะขาด